Το Νέο Κορίτσι - Βιβλίο 1: Ο νέος γείτονας των διδύμων: Το Νέο Κορίτσι, #1

By Katrina Kahler

 Η ιστορία των διδύμων  Άλι και  Κέισι, συνεχίζεται σε αυτό το συναρπαστικό βιβλίο. 

Όταν η Αλέξα  που προέρχεται από ένα πολύ διαφορετικό υπόβαθρο,  μετακομίζει στη γειτονιά,  τα κορίτσια που θέλουν πάρα πολύ να την γνωρίσουν. 

Η Άλι, η οποία είναι συγκλονισμένη από τις αλλαγές στη ζωή της μετά το γάμο των γονιών της, αποφασίζει να κυνηγήσει τη φιλία της Αλέξα. Αλλά αυτό θα λειτουργήσει υπέρ της Άλι, ή η ζωή της θα ξεφύγει από κάθε έλεγχο; Μερικές φορές, οι άνθρωποι δεν είναι αυτό που φαίνονται. Ποια είναι η νέα κοπέλα; Τι κρυμμένα μυστικά έχει , και τι αντίκτυπο θα έχει στα αγαπημένα μας κορίτσια;  Αν είστε οπαδός της σειράς "Δίδυμες", είναι σίγουρο ότι θα αγαπήσετε αυτή την ιστορία επίσης. Είναι γεμάτη από ανατροπές και αλλαγές και απροσδόκητες εκπλήξεις - ένα υπέροχο βιβλίο για  κ&om

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Kc Global Enterprises Pty Ltd
• Release date: Apr 27, 2021
• ISBN: 9781071598429

Book preview

Βιβλίο 1

Ο Καινούριος Γείτονας των Διδύμων

Πίνακας Περιεχομένων

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΥΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΣΣΕΡΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΝΤΕ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΞΙ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΠΤΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΚΤΩ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΝΙΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΤΕΚΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΩΔΕΚΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΡΙΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΕΞΙ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΕΠΤΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΟΚΤΩ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΕΝΝΕΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑ

Alexa

Μια πυρκαγιά ξέσπασε σε θαμνώδη περιοχή μερικά μίλια μακριά, και ήμασταν όλοι πολύ αγχωμένοι. Όταν ακούστηκε ένα εκκωφαντικό χτύπημα στην μπροστινή πόρτα, έτρεξα να την ανοίξω. Πίσω από τον ταραγμένο πυροσβέστη, ο ουρανός ήταν γεμάτος με μια πορτοκαλί λάμψη, ενώ πυκνός καπνός κάλυπτε τον αέρα.

Η φωτιά κατευθύνεται προς τα εδώ, πρέπει να φύγετε τώρα! Ο άντρας ούρλιαξε στον θείο μου, που εμφανίστηκε πίσω μου. «Πάρε τα παιδιά σου και τα κατοικίδιά σου και φύγετε. Εάν δεν έχετε πουθενά αλλού να πάτε, υπάρχει το κέντρο εκκένωσης στο δημαρχείο στην άλλη πλευρά της πόλης."

Η θεία Μπεθ έσπευσε να μας πλησιάσει, το πρόσωπό της ήταν συννεφιασμένο. Μπορούμε να ετοιμάσουμε μια τσάντα;

Όχι! Η απότομη απάντηση του πυροσβέστη την έκανε να αναπηδήσει. Αυτή η περιοχή απειλείται σοβαρά. Τους διώχνουμε όλους.

Έξω, είδαμε ένα περιπολικό να περνά αργά.

Μια επιβλητική φωνή ακούστηκε από το μεγάφωνο. «Πρέπει να φύγετε! Όλοι οι κάτοικοι πρέπει να εγκαταλείψουν την περιοχή αμέσως. Πρέπει να φύγετε. Να πάτε στο Κέντρο εκκένωσης στο δημαρχείο της πόλης. Όλοι πρέπει να φύγετε αμέσως!"

Οι λέξεις επαναλαμβάνονταν ξανά και ξανά, καθώς το αυτοκίνητο περιπολούσε στους δρόμους.

Έλα!, ο θείος μου παρότρυνε τη θεία Μπεθ. Πρέπει να φύγουμε!

Πήγε να πάρει τα κλειδιά του αυτοκινήτου που βρίσκονταν στον μπουφέ του διαδρόμου και τράβηξε το χέρι του μικρότερου αδερφού μου, σέρνοντάς τον προς την πόρτα. Τάιλερ, κουνήσου!

Ο αδερφός μου γύρισε προς εμένα τρομοκρατημένος.

Όλα καλά, Τάιλερ, προσπάθησα να τον καθησυχάσω.

«Συγγνώμη», ψέλλισε.

Δεν είχα ιδέα για ποιο πράγμα ζητούσε συγγνώμη, αλλά δεν υπήρχε χρόνος να το ψάξω παραπάνω.

Ελάτε! Ελάτε! Η πανικοβλημένη φωνή του θείου Βερν μας προέτρεψε. Μπείτε στο αυτοκίνητο!

Καθώς τους ακολουθούσα έξω, κοίταξα πάνω από τον φράκτη, για να δω την Άλι, τη γειτόνισσά μου, να τρέχει στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο στο δρομάκι. Ο κινητήρας ήταν ανοιχτός και η υπόλοιπη οικογένειά της καθόταν μέσα στο αυτοκίνητο, περιμένοντάς την. Το βλέμμα της συνάντησε το δικό μου για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου πριν να μπει μέσα στο αυτοκίνητο,

Αλέξα , μπες στο αμάξι! Ο έξαλλος τόνος της φωνής του θείου μου, με ανάγκασε να κάνω αυτό που μου ζήτησε.

Κλείνοντας την πόρτα πίσω μου, έδεσα τη ζώνη ασφαλείας μου καθώς αυτός έκανε απότομη αναστροφή στον δρόμο, σχεδόν τρακάροντας με το τετρακίνητο των γειτόνων. Το στρίγκλισμα των φρένων πρόσθεσε κάτι ακόμα στην ένταση που επικρατούσε, και γύρισα να δω την Άλι, την αδελφή της Κέισι, και τον μικρότερο αδελφό τους, τον Λούκας, στο πίσω κάθισμα. Η Άλι κάθοταν δίπλα στο παράθυρο, και το στόμα της ήταν ανοιχτό από την αγωνία καθώς κοίταξε πίσω προς εμένα. Η ανησυχία στην έκφρασή της αντικατόπτριζε τον φόβο που βρισκόταν καθισμένος σαν ένα βαρύ φορτίο στον πάτο του στομαχιού μου.

Με μία απότομη αλλαγή ταχυτήτων, ο θείος Βερν προσπέρασε το αυτοκίνητό τους και επιτάχυνε κατά μήκος του δρόμου. Καθώς οδηγούσε, κοίταξα τις πύρινες φλόγες που έγλειφαν το ξηρό τμήμα της θαμνώδους περιοχής το οποίο συνόρευε με αυτό το τμήμα του δρόμου.

Παρακολουθούσα τρομοκρατημένη ενώ η πύρινη σφαίρα αναπηδούσε  απέναντι στον δρόμο και πάνω στη στέγη ενός διώροφου σπιτιού, τυλίγοντάς το στις φλόγες. Δύο πυροσβέστες έσπευσαν να καταβρέξουν το σπίτι. Εάν η φωτιά δε μπορούσε να σταματήσει, το σπίτι της θείας μου και του θείου μου, το μέρος όπου ο αδελφός μου και εγώ είχαμε βρει καταφύγιο μόλις δύο εβδομάδες πριν, θα ήταν στον δρόμο της. Θα είναι άραγε το σπίτι τους ακόμη εκεί όταν επιστρέψουμε;

Το χέρι του Τάιλερ άρπαξε το δικό μου στο διπλανό κάθισμα. Ο τρόμος γέμισε τα μάτια του, και εγώ έσφιξα το χέρι του για να καθησυχάσω όχι μόνο αυτόν αλλά και τον ίδιο μου τον εαυτό.  Η θεία μου ήταν σε κατάσταση υστερικού σοκ στο μπροστινό κάθισμα ενώ ο θείος Βερν προσπαθούσε να την ηρεμήσει. Με μια απότομη κίνηση του τιμονιού έκανε ελιγμούς με το αυτοκίνητο, προσπαθώντας να αποφύγει μια πύρινη σφαίρα που πετάχτηκε απέναντι από τον δρόμο ακριβώς μπροστά μας, ρίχνοντας έτσι τον Τάιλερ πάνω μου.

Είχα ακούσει ιστορίες όπου άνθρωποι είχαν παγιδευτεί σε πυρκαγιές και δεν κατάφεραν να επιζήσουν. Εκείνη την εποχή, αυτές οι ιστορίες ήταν απλά ειδήσεις στην TV. Αφορούσαν άτομα που δεν ήξερα, και ενώ οι σκηνές ήταν τρομακτικές, για μένα, δεν υπήρχε προσωπικό δέσιμο. Τώρα όμως, ο Τάιλερ και εγώ ήμασταν στο επίκεντρο. Και ήταν τρομακτικό.

Εάν όλα τα σπίτια στον δρόμο μας έπιαναν φωτιά και γίνονταν ένας σωρός από αποκαΐδια, τι θα συνέβαινε σε εμάς τότε;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΥΟ

Casey

Δύο Εβδομάδες Νωρίτερα

Όταν ξύπνησα εκείνο το πρωί του Σαββάτου, δεν είχα ιδέα για τα γεγονότα που επρόκειτο να συμβούν και που θα άλλαζαν τον κόσμο μου. Ο φωτεινός ήλιος έλαμπε έξω, είχαμε ένα Σαββατοκύριακο να προσμένουμε, και το μόνο που μπορούσα να ακούσω ήταν ο ήχος της αναπνοής της δίδυμης αδελφής μου. Είχαμε και οι δυο μας κοιμηθεί αργά, και η Άλι ήταν ακόμα κοιμισμένη στο κρεβάτι της που ήταν δίπλα στο δικό μου. Τα χείλη της κουνήθηκαν ελαφρώς, και αναρωτήθηκα αν μπορούσε ακόμα να ονειρεύεται. Είχα ακούσει το μουρμούρισμά της κατά τη διάρκεια της νύχτας. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγε, και αναρωτιόμουν αν θα θυμόταν το όνειρό της όταν θα ξυπνούσε.

Προσπαθούσα ακόμη να προσαρμοστώ στη νέα μου ζωή στο σπίτι της Άλι, το σπίτι που έπρεπε να αναφέρω σαν δικό μου. Ενώ το ευρύχωρο δωμάτιο που μοιράστηκα με τη δίδυμή μου, παρείχε άφθονο χώρο για όλες αυτές τις νέες προσθήκες ... ένα έξτρα κρεβάτι, ένα έξτρα κομοδίνο, ένα έξτρα γραφείο, το καθένα από αυτά ταίριαζε με εκείνα που ήταν πριν στο δωμάτιο της Άλι, το να μοιράζεσαι ένα δωμάτιο ήταν κάτι νέο και για τις δυο μας. Εκτός από τις περιστασιακές διανυκτερεύσεις σε φίλους και την καλοκαιρινή κατασκήνωση, είχαμε πάντοτε τον ιδιωτικό μας χώρο. Μετά τον γάμο των γονιών μας, ωστόσο, η ζωή μου είχε πάρει μια εντελώς νέα προοπτική, και δεν ήμουν προετοιμασμένη για τον ανεμοστρόβιλο που τη συνόδευε.

Θυμήθηκα εκείνη τη στιγμή που πρωτοαντίκρισα τη δίδυμή μου ... όταν αυτή μπήκε στην τάξη μου, και εγώ ανακάλυψα ότι είχε το πρόσωπό μου, ήταν καθοριστική, όχι μόνο για μένα αλλά και για την Άλι. Γρήγορα ανακαλύψαμε ότι ήμασταν δίδυμα που είχαν χωριστεί στη γέννα. Η μαμά μας αποφάσισε ότι μπορούσε να κρατήσει μόνο μία από εμάς και εντελώς τυχαία, ήταν η Άλι αυτή που έπρεπε να υιοθετηθεί από μία άλλη οικογένεια. Από εκείνη τη στιγμή και ύστερα αγνοούσαμε η μία παντελώς την ύπαρξη της άλλης. Μέχρι που η μοίρα μας ένωσε ξανά και τα πάντα άλλαξαν.

Όταν το μυστικό αποκαλύφτηκε, η Άλι και εγώ γίναμε σταδιακά κάτι περισσότερο από αδελφές. Επίσης γίναμε οι καλύτερες φίλες. Μετά τον τραγικό θάνατο της θετής μητέρας της Άλι, περνούσαμε τον χρόνο μας συνωμοτώντας και σχεδιάζοντας με την ελπίδα ότι ο μπαμπάς της Άλι, ο Κρις, θα ερωτευόταν τη βιολογική μας μητέρα και εμείς θα μπορούσαμε να γίνουμε κανονική οικογένεια. Τελικά πραγματοποιήθηκε ένας παραμυθένιος γάμος, που περιελάμβανε όλες τις λεπτομέρειες. Η μητέρα μας ήταν τόσο όμορφη νύφη και όταν αυτή και ο Κρις είπαν τη λέξη:  Δέχομαι, ήταν μαγικά.

Καθώς ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι εκείνο το πρωί, απολαμβάνοντας το ότι δεν έπρεπε να σηκωθώ για το σχολείο, επικεντρώθηκα στη σειρά με τις κορνιζαρισμένες φωτογραφίες που ήταν διασκορπισμένες σε ολόκληρο το ράφι με  τα βιβλία στον απέναντι τοίχο. Η εικόνα της Άλι και της