Schandalig Schrijven

By Marijn Mieriks

De bandeloze topauteur, Marijn Mieriks, wie kent hem niet, neemt je mee op met zweet doordrenkte schrijfpaden, trekt je door hoogtes en laagtes, zet je aan tot goddelijke inspiratie en troost je op momenten van verlammende twijfel en doffe lusteloosheid.
In Marijns woorden: ’Doe er je voordeel mee, schat. Als er iémand is die jouw innerlijke schrijver kan bevrijden, ben jij het zelf. Ik geef de richting aan, of je ze volgt, is aan jou.’
Hostwriters is er trots op deze auteur onder contract te hebben. Niet de gemakkelijkste persoon om mee te werken, maar zeker wel de meest inspirerende, aldus Marc Kerkhofs en Mili van Veegh.
Marijn wil onder geen beding voor de camera, maar geeft de redactie toestemming om de illustraties die Gert-Jan van den Bemd maakte, te gebruiken in ‘Schandalig Schrijven’. ‘Die man kreeg mijn ziel te pakken,’ aldus Mieriks.

• Language: Nederlands
• Publisher: Marijn Mieriks
• Release date: Jul 30, 2020
• ISBN: 9781005364670

Marijn Mieriks

Het best bewaarde geheim van auteur Marijn Mieriks is de leeftijd. Zelfs onder bedreiging van een Turkse massage zal de meest gehaaide ondervrager Marijn dit niet kunnen ontfutselen.Volgens Mieriks’ zeggen, ving het schrijven al aan voor er sprake was van een begrijpelijk uitgesproken woordenschat. Dit leidde tot enkele boeken die de auteur telkens onder andere pseudoniemen uitbracht. Ook over de titels blijft Marijn vaag. ‘Bekendheid interesseert me nog minder dan een bloody mary op een luxejacht,’ aldus de auteur.Wat laat deze raadselachtige figuur dan wel over zichzelf los? ‘Ik houd van mannen en vrouwen. Ook van katten, paarden, kuikentjes, koolmeesjes, kameleons en cavia’s.’

Book preview

Voorwoord

Over de schrijver

Aanvangen, het prille begin

Bedenkingen over de hoofdpersoon

Conflicten en confrontaties

Dialogen liegen niet

Edele en uit zichzelf bewegende lichaamsdelen

Facebook, de heilige graal?

Grammatica

Held of antiheld

Interpunctie

Jezelf controleren

Kritiek

Lezen

Manuscript

Naam maken

Openhartigheid

Policor

Quarantaine

Redigeren

Spanning

Titels en thema’s

Uitgeven

Vlaams

Writer’s block

X-factor

Yquem

Zetduivel

Nawoord

***

Voorwoord

Zowat één miljoen Nederlanders houdt zich bezig met schrijven. Het aantal Vlamingen zal navenant zijn. Al deze aspirant-schrijvers, die schandelijk over het hoofd gezien worden, krijgen nu de kans aan hun meesterwerk te beginnen. Hoe? Welnu door de aanschaf van dit boek. Hoewel er wel degelijk literatuur te vinden is over ‘het schrijven’, van anekdotische vertellingen tot heuse handboeken, richt die zich meestal tot de schrijver die al een eindje op weg is. Voor degenen die voor zichzelf uitgemaakt hebben, dat het nu of nooit is aan hun manuscript te beginnen, is dit boek bedoeld.

Blaas ik hoog van de toren? Dit is inderdaad niet het enige boek dat over deze materie geschreven is, hoor ik je denken. Klopt helemaal. Je hebt Renkema’s ‘Schrijfwijzer’, Molhuysens ‘Handboek voor schrijvers’ en dan vergeet ik voor het gemak nog enkele honderden titels.

Dit boek is vooral bedoeld voor de schrijver. Jij dus. De heroïek en de twijfel. Het vuur en de lusteloosheid. Het pure geluk en de diepe ellende. Het valt je allemaal ten deel wanneer je jezelf moedig op de borst en onverschrokken aan het schrijven slaat (een zeugma(1), zomaar, omdat het kan). Ik ken het klappen van de zweep en knijp je af en toe bemoedigend in je knie of trek je plagerig aan het oor. Waarom? Omdat ik er lol in heb … en omdat ik overloop van begrip voor jou en de kronkelige weg die je inslaat.

Voor sommigen is schrijven als uien pellen: hoe meer rokken je eraf haalt, hoe meer je ogen gaan tranen. Hoe dieper auteurs doordringen in het wezen van wat ze willen vertellen, hoe beter ze zichzelf leren kennen. Voor anderen is schrijven een vlucht. Terwijl hun heldendaad in het werkelijke leven het correct invullen van de cijfertjes van hun klanten is, redden ze in hun verhalen werelden, hulpeloze jonkvrouwen of dwergvolkeren. Als schrijver kun je het beste wat de wereld te bieden heeft, zonder gewetenswroeging, het jouwe maken of je kunt de ergste rampscenario’s bedenken zonder ze aan den lijve te ondervinden. Je kunt trauma’s van je afschrijven of helemaal losgaan met bedenken wat je zou doen wanneer je de loterij wint. En dat allemaal gratis en voor niets.

Ach, wat je motief ook is: het een is niet edeler dan het andere. De basis is: jij wil schrijven. Stiekem droom je misschien van een luizenleventje op een jacht in de Middellandse Zee terwijl je rekening gespekt wordt door een onoverzichtelijke schare fans. Of je ziet jezelf aanschuiven bij een panel deskundigen tijdens een tv-debat waar men je heel serieus neemt. Of je bent gewoon die anonieme buurman die niet mee hoeft te rijden in de stroom forenzen naar een geestdodende baan. De ene droom is al realistischer dan de andere, schat, maar nogmaals: het doet er niet toe. Jij wil schrijven. Daar gaat het om. Kom hier dat ik je een knuffel geef.

In 26 hoofdstukken wordt elke steen opgelicht en worden voorbeelden en opdrachten gegeven. Worden gênante herinneringen opgehaald en moedig gedeeld. Wordt over zin en onzin van inspiratie gemijmerd. Als de muze je even in de steek laat, komt dit boek je ter hulp. En eigenlijk heeft het maar één vereiste:

Versjteer je tijd niet!

(1)Van het Griekse zeugma (verbinding). Hierbij fungeert het werkwoord tegelijk als hulpwerkwoord en koppelwerkwoord. Het werkwoord kan ook twee verschillende betekenissen hebben. Vaak onbedoeld grappig, al wordt het soms wel bewust gebruikt voor het effect.

***

Over de schrijver

Marijn Mieriks

Het best bewaarde geheim van auteur Marijn Mieriks is de leeftijd. Zelfs onder bedreiging van een Turkse massage zal de meest gehaaide ondervrager Marijn dit niet kunnen ontfutselen.

Volgens Mieriks’ zeggen, ving het schrijven al aan voor er sprake was van een begrijpelijk uitgesproken woordenschat. Dit leidde tot enkele boeken die de auteur telkens onder andere pseudoniemen uitbracht. Ook over de titels blijft Marijn vaag. ‘Bekendheid interesseert me nog minder dan een bloody mary op een luxejacht,’ aldus de auteur.

Wat laat deze raadselachtige figuur dan wel over zichzelf los? ‘Ik houd van mannen en vrouwen. Ook van katten, paarden, kuikentjes, koolmeesjes, kameleons en cavia’s.’

Over ‘Schandalig Schrijven’ zegt de auteur:

‘Voor iedereen die geplaagd wordt door schrijfdrang … ach, hoe goed ken ik die soms gekmakende twijfel. Ik heb in mijn leven woelige wateren doorzwommen, maar altijd probeerde ik dat te doen met een sierlijke vlinderslag.

En avant, schattekes, schrijven, tikmaniakken! En vooral blijven lachen.’

***

Aanvangen, het prille begin

De basis

Dag lezer. Nu zit je daar met dit boek. Beetje sceptisch misschien, ergens ook wel verwachtingsvol. Hoeveel van dit soort boeken heb je al achter de kiezen? Boeken over het schrijven zelf, die je trachten te inspireren, je een schop onder je kont geven of je een hart onder de riem willen steken.

Laten we beginnen jezelf een vraag te stellen: ‘Wat heeft mij ertoe aangezet dit boek aan te schaffen?’ Kijk, er wordt wel gezegd dat de vraag stellen, deze beantwoorden is. Het antwoord op deze vraag zal te maken hebben met het feit dat je aspiraties hebt; wil schrijven, literatuur wil plegen. Er zit een drang in je, het is iets wat je graag doet of zelfs moét doen van jezelf. Voor je verder leest, sta even stil bij je antwoord op de vraag. Dit is belangrijk.

Klaar? Heb je voor jezelf uitgemaakt dat je, net zoals ongeveer een miljoen Nederlanders en zowat een half miljoen Vlamingen, schrijfkoorts onder de leden hebt? Mooi.

Dan volgt nu de tweede vraag: waarom? Waarom vind je dat wat jij wil vertellen, belangrijk genoeg is om op te schrijven. Voor wie? Voor jezelf, je familie, je vrienden, je land, de wereld, het universum? Want laten we wel wezen: wie schrijft, wil gelezen worden.

Tuttut … een van de belangrijkste voorwaarden voor wie serieus aan de slag wil, is eerlijkheid, geen politieke correctheid , en dan vooral tegenover jezelf. Laten we elkaar dus geen mietje noemen. Wie schrijft en gelezen wil worden, heeft een masochistische instelling, hoe timide, sociaal gehandicapt of introvert je verder ook mag zijn of denkt te zijn.

Schrijven en gelezen willen worden, is jezelf kwetsbaar durven opstellen.

Goed. Deze kleine introspectie moet voldoende zijn om jezelf ervan te overtuigen dat je aan de slag wil. De een verliest zich in legokastelen, de ander in Brugs kantwerk; jij wil schrijven. Je wil ontdekken of het een passie is of een bevlieging. Er zijn hier lezers die altijd al geschreven hebben, vanaf het moment dat ze het op school leerden. Anderen hebben een bewogen avontuur achter de rug en willen het vertellen. Nog iemand ontdekt met het ouder worden dat hij opgroeide onder uitzonderlijke omstandigheden en iemand anders heeft een vruchtbare en tomeloze fantasie. Er zijn zoveel motieven als er schrijvers zijn, beste lezer, dus als jij wil schrijven omdat niemand zo lekker Vlaamse stoofkarbonaden kan klaarmaken als jij, be my guest.

We kunnen nu dieper gaan, een volgende vraag stellen, een tweeledige: wanneer schrijf je het gemakkelijkst en waar? Moet je absolute rust hebben of gedij je het best in een overvol café? Overdag of ‘s nachts? Er zijn schrijvers die ’s morgens opstaan, ontbijten en aan het werk gaan, enkele meters verderop, in hun hermetisch afgesloten werkkamer. Anderzijds zijn er auteurs die pen en papier pakken of hun laptop openklappen wanneer iedereen naar bed is. Sommigen worden ’s nachts wakker en noteren hun dromen op een kladblok dat klaarligt op het nachtkastje. In het donker, slaapdronken. Je hebt er die in de bus of in de tram schrijven, tijdens kantooruren, tijd gappend van hun baas. Het is allemaal trial & error. Je moet schrijven waar en wanneer je dat het beste afgaat.

Jezelf omstandigheden en tijdstippen opleggen waarin je jezelf ‘dwingt’ te schrijven, heeft vaak een averechts effect. Het is net zoiets als een week op ‘schrijfretraite(2)’ gaan: afgesloten van de buitenwereld, tussen het groen. Geen storende prikkels zoals internet of telefoon: enkel jij en je schrijfblok … en je krijgt er geen woord uit. Schrijfretraites leveren misschien meer teleurgestelde schrijvers op dan zinderende debuten.

Nu we het toch aangehaald hebben … dat internet. Het is een feit dat de aandachtsboog(3) met de digitale revolutie merkbaar achteruit is gegaan. Altijd is er de drang om op de sociale media te kijken hoeveel je geliked wordt, wie je appt, wie je mailt. Uren aan één stuk bezig zijn met een en dezelfde activiteit, wordt zelfs als verdacht beschouwd, alsof je autistische trekjes hebt. Nou, ten eerste is daar helemaal niets mis mee en ten tweede: zo lang je je humeur en gedrag laat afhangen van de meningen om je heen, kun je misschien beter vrijwilligerswerk doen – straatkatten opvangen of zwerfvuil verzamelen, ik zeg maar wat – dan te gaan schrijven.

Je hebt dus motivatie, plaats en tijd enigszins kunnen duiden, nu het werk zelf. Wat is een aanvaardbaar ‘woordenaantal’ per schrijfsessie. Tien, honderd, duizend woorden? Moet het vanaf het begin ‘raak zijn’ wat je schrijft of draaf je ongehinderd verder, inclusief spelfouten, lapsussen, inconsequenties, enzovoort? Het is wel duidelijk dat ook hier geen eenvormig antwoord op te geven is. Er zijn auteurs die eerst alles met de hand opschrijven en bij het machinaal overzetten tegelijk hun tekst redigeren. Er zijn puristen die pas naar een volgende zin gaan wanneer de zin ervoor voldoet aan hun strenge, zelf opgelegde eisen.

Niet doen, wel doen

Iedereen die schrijft, op welk niveau dan ook, zal zich kunnen vinden in de uitspraak dat vrijheid het hoogste goed is. Vrijheid voor jezelf. Vrijheid om te experimenteren waar en wanneer je het productiefst bent, het meest geïnspireerd.

Alles hangt af van je persoonlijkheid. Ben je een ordelijk, gestructureerd iemand die zich op zijn gemak voelt met een strakke agenda? Top. Ben je een chaoot die nooit weet hoe de volgende dag eruit gaat zien? Prima. Als je in deze twee uitersten telkens de tijd, plaats en ruimte vindt om je literaire ei te leggen moet je vooral verder gaan zoals je bezig bent. Natuurlijk zijn er dagen dat je nog geen punt of een komma uit je pen krijgt. En dan? Dan lees je toch gewoon wat je eerder geschreven hebt?

Of je begint aan de strijk, of je maakt een eiersalade voor mijn part. Vrijheid blijheid.

Kapsel jezelf niet in een dwangmatige schrijfroutine, zeker niet in het begin. Wanneer je productie groeit en er voor je ogen iets begint te ontstaan dat op een manuscript(4) begint te lijken, vloeien de dingen vanzelf in elkaar. Dan is het ‘Het Verhaal’ zelf dat je roept, je naar zich toetrekt, dat je zacht dwingend vraagt om afgewerkt te worden.

Oh, en nog iets. Verberg het niet. Als vrienden of huisgenoten vragen waar je zoal mee bezig bent, gooi het lekker op tafel: ‘Ik schrijf’. En daarna houd je gewoon je