Ο κύκλος που κλείνει

By Ioannis Pitarokilis

Φλεβάρης 1960,

Μια νεαρή γυναίκα μεταφέρεται επειγόντως στο νοσοκομείο σοβαρά τραυματισμένη από πτώση. Παρά τις προσπάθειες των γιατρών χάνει τη μάχη με τη ζωή.
Στα χείλη της η τελευταία της φράση: “Θεέ μου να προλάβουν....”

Πρωτοχρονιά 1987. (Εικοσιεπτά χρόνια μετά...)

Στην έπαυλη του μεγαλοκατασκευαστή Διονύση Ναρσή, προέδρου της “Ναρσής κατασκευαστική Α.Ε.”, δεκάδες καλεσμένοι, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, διάφοροι κοσμικοί, υποδέχονται με ένα λαμπερό πάρτι τον ερχομό του νέου χρόνου.
Επίκεντρο του ενδιαφέροντος μια νέα όμορφη και θελκτική οικονομολόγος, η 27χρονη Θάλεια Μαζαράκη, νέο στέλεχος του Υπ. Οικονομικών. Με τη λαμπερή της παρουσία γίνεται αντικείμενο θαυμασμού και στη συνέχεια πόθου για τον αδίστακτο διαπλεκόμενο επιχειρηματία.
Ο Νεαρός δημοσιογράφος Τίμος Αργυριάδης , υπεύθυνος του εργατικού ρεπορτάζ στα “Εσπερινά Νέα”, μεγάλης εφημερίδας, ζει ερωτευμένος στην σκιά της.
Ποια είναι η πρόθεση της Θάλειας σε σχέση με τον Ναρσή ; γιατί ξεκινά να παίζει μαζί του ένα θανάσιμο παιχνίδι εξάρτησης και διαπλοκής με όπλο την επιρροή της σε κρίσιμες αποφάσεις ανάθεσης έργων του Υπουργείου αλλά και τον ακαταμάχητο προκλητικό ερωτισμό της ;
Γιατί του δίνει στοιχεία για διαγωνισμούς του δημοσίου και ποιος ο ρόλος μια μεγάλης Γερμανικής πολυεθνικής κατασκευαστικής εταιρείας, ανταγωνίστριας του Ναρσή, στην κρυφή της συνεργασία με την Θάλεια ;
Ποιος είναι ο συνδικαλιστής αγωνιστής Κώστας Λεμπεδιωτάκης, θείος της Θάλειας, αδελφός του πατέρα της ; Γιατί ο Τίμος βάζει σκοπό του επαγγελματικό αλλά και προσωπικό να βρει τις αληθινές συνθήκες του θανάτου του σε ένα αμφιλεγόμενο ατύχημα 27 χρόνια πριν ;
Ένα σκοτεινό δίχτυ αρχίζει να πλανιέται πάνω από όλους.
Η Βέρα, σύζυγος του Ναρσή, ο Λεωνίδας Σαρλής, εξ απορρήτων συνεργάτης του, ο γοητευτικός νεαρός οδηγός του Μιχάλης Ιγνατιάδης, ο βρώμικος και θανάσιμος άνθρωπός του στις δύσκολες αποφάσεις Ανδρέας Αμπάτζογλου. Και κάποια πρόσωπα από το μακρινό παρελθόν άρρηκτα δεμένα με τη ζωή, τη δράση και τον αμφιλεγόμενο θάνατο του Λεμπεδιωτάκη.
Και τι θα συμβεί σαν ο νεαρός δημοσιογράφος ξεκινάει στην εφημερίδα του, δημοσιογραφική έρευνα για να βρει τα πραγματικά στοιχεία του θανάτου του παλιού συνδικαλιστή ;
Ένας μεγάλος κύκλος ανοίγει για να συναντήσει το μακρινό παρελθόν και να ενωθεί ξανά με το εκρηκτικό παρόν.
Τι θα συμπαρασύρει αυτή η νέα γραμμή και τι θα αφήσει πίσω της στο καινούργιο της κλείσιμο.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Ioannis Pitarokilis
• Release date: May 18, 2020
• ISBN: 9780463764268

Ioannis Pitarokilis

Γεννήθηκα το 1960 στην Αθήνα όπου και διαμένω.. Σπούδασα οικονομικές επιστήμες στο Οικονομικό τμήμα της Νομικής σχολής στο Πανεπιστημίου της Αθήνας. Μιλάω Αγγλικά. Εργάστηκα 30 χρόνια στον τραπεζικό τομέα σε διάφορα τμήματα κλείνοντας ως εποπτεύων γενικών εργασιών καταστήματος δικτύου. Ζω με την οικογένειά μου και τις δύο κόρες μας. Ασχολούμαι με τον κινηματογράφο μέσα από το blog μου "Cinefil" (https://cinefil-net.blogspot.com) και αρθρογραφώ στο Ελληνο-Καναδικό ηλεκτρονικό περιοδικό megreek.ca. Αγαπημένο μου hobby η ξυλογλυπτική διακόσμηση-μακέτα και τα δημιουργήματά μου παρουσιάζονται στο προσωπικό μου blog “Τεχνόσπιτο-House of Art” (https://popsicleshandcrafts.blogspot.com/ ) Το βιβλίο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικής μου ζωής. Τα τελευταία χρόνια γράφω πεζογραφήματα (Διηγήματα-Νουβέλα-Μυθιστόρημα). Τα έργα μου έχουν δημοσιευθεί στο προσωπικό μου blog “Ηδύποτον” (https://idipoton.blogspot.com/ ) όπως επίσης και στις πλατφόρμες του Wattpad και του Urnvol ********************************************************** I was born in 1960 and live in Athens. I studied economics in the University of Athens. I also speak English language. I worked for 30 years in the banking sector in various departments, closing as a general branch supervisor. Ι live with my family with our two daughters. I deal with cinema through my blog "Cinefil" (https://cinefil-net.blogspot.com) and write for the Greek-Canadian online magazine megreek.ca. My favorite hobby is wood craft design and decoration and all of my creations are featured in me personal blog “House of Art” (https://popsicleshandcrafts.blogspot.com/ ) Book reading is an integral part of my personal life. In recent years I'm writing prose stories (Short stories and novels) as well as attempts at poetry. My works have been published on my personal blog “Hdypoton” (https://idipoton.blogspot.com/ ) as well as on the “Wattpad” and “Urnovl” platforms.

Book preview

Γιάννης Πιταροκοίλης «Ο κύκλος που κλείνει»

«Ο Κύκλος που κλείνει»

Πίνακας Περιεχομένων

Πρόλογος

Κεφάλαιο 1: Εκείνη η μέρα του Φλεβάρη

Κεφάλαιο 2: Είκοσι επτά χρόνια μετά, βράδυ Πρωτοχρονιάς 1987

Κεφάλαιο 3: Το ξημέρωμα ενός καινούργιου χρόνου

Κεφάλαιο 4: Διονύσης Ναρσής

Κεφάλαιο 5: Σχέδια και στρατηγικές στο τραπέζι

Κεφάλαιο 6: Μια συνάντηση προετοιμάζεται

Κεφάλαιο 7: Σκαλίζοντας αντικείμενα από το παρελθόν

Κεφάλαιο 8: Το πρώτο τετ α τετ

Κεφάλαιο 8α: Όλα στην ώρα τους

Κεφάλαιο 9: Το πρόσωπο της φωτογραφίας αποκτά ταυτότητα

Κεφάλαιο 10: Σχεδιασμοί πριν την απόφαση της δημοπρασίας

Κεφάλαιο 11: Κουβέντα για ένα ατύχημα

Κεφάλαιο 12: Συνομιλίες και συναντήσεις

Κεφάλαιο 13: Οι σκέψεις ενός υπουργού

Κεφάλαιο 14α: Η πρώτη άκρη στην αναζήτηση του Τίμου Αργυριάδη

Κεφάλαιο 14β: Πολύτιμες αποκαλύψεις

Κεφάλαιο 15α: Διάλογος που προκαλεί

Κεφάλαιο 15β: Παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι

Κεφάλαιο 15γ: Τα νεύρα στο κόκκινο

Κεφάλαιο 16: Απόλυτος εντός έδρας αιφινιδιασμός

Κεφάλαιο 17: Η Θάλεια μαθαίνει τις προθέσεις του Τίμου

Κεφάλαιο 18: Κουβέντες για το παρελθόν και το αύριο

Κεφάλαιο 19: Οι πρώτες αποκαλύψεις

Κεφάλαιο 20: Προτάσεις και σχέδια

Κεφάλαιο 21: Η Θεσσαλονίκη περιμένει

Κεφάλαιο 22: Τρία πρόσωπα στον ίδιο κύκλο

Κεφάλαιο 23: Στη σκιά μιας επερχόμενης συνάντησης

Κεφάλαιο 24: Δυό μέρες απουσίας

Κεφάλαιο 25: Μια αλλόκοτη παρτίδα

Κεφάλαιο 26: Στον απόηχο της καυτής συνάντησης

Κεφάλαιο 27: Ένα Σαββατόβραδο γεμάτο ένταση και ερωτήματα

Κεφάλαιο 28: Μια δημοσιογράφος που ψάχνει καλά

Κεφάλαιο 29: Στην αγκαλιά ζεστών ανθρώπων

Κεφάλαιο 30: Ένταση και νέα σχέδια

Κεφάλαιο 31: Μεσημβρινή αναμέτρηση

Κεφάλαιο 32: Το Σάββατο στη «Μαύρη Κορόνα»

Κεφάλαιο 33: Τα φαντάσματα ζωντανεύουν

Κεφάλαιο 34: Αναταράξεις στα νερά του βάλτου

Κεφάλαιο 35: Το παρελθόν εντός των τειχών

Κεφάλαιο 36: Οι πληροφορίες τρέχουν

Κεφάλαιο 37: Όλοι σε θέσεις αναμέτρησης

Κεφάλαιο 38: Η βροχερή νύχτα εκείνης της Τρίτης

Κεφάλαιο 39: Τα νέα κυκλοφορούν σαν αστραπή

Κεφάλαιο 40: Η ώρα της εφημερίδας

Κεφάλαιο 41: Εξελίξεις σε τρία πεδία

Κεφάλαιο 42: Μια ανακάλυψη από το πουθενά

Κεφάλαιο 43: Η ένταση παραμονεύει

Κεφάλαιο 44: Ένα μαρτυρικό τετ α τετ

Κεφάλαιο 45: 19 Φλεβάρη 1960. Στα επείγοντα ενός νοσοκομείου

Κεφάλαιο 46: Η απόφαση για τη δημοπρασία

Κεφάλαιο 47: Τρυφερότητα στη σκιά μιας απειλής

Κεφάλαιο 48: Ένα βράδυ του Αυγούστου 1960

Κεφάλαιο 49: Το παρασκήνιο αλλάζει

Κεφάλαιο 50: Οικογενειακή τραγωδία

Κεφάλαιο 51: Σκέψεις πάνω στα γεγονότα

Κεφάλαιο 52: Εκείνες οι μέρες με τις μεγάλες αλήθειες

Κεφάλαιο 53: Ο Ναρσής ψάχνει και σχεδιάζει

Κεφάλαιο 54: Η νύχτα με τις σκιές

Κεφάλαιο 55: Η μέρα που ξημέρωσε

Κεφάλαιο 56: Τα απόνερα μια απόπειρας

Κεφάλαιο 57: Σκέψεις που γίνονται και συναντήσεις που κλείνονται

Κεφάλαιο 58: Λίγο πριν

Κεφάλαιο 59: Ώρα για αλήθειες

Κεφάλαιο 60: Νωρίτερα στην έπαυλη της οδού Λητούς

Κεφάλαιο 61: Ο κύκλος που κλείνει

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Δημιουργία Εξωφύλλου: Γιάννης Πιταροκοίλης

Πηγή Φωτογραφιών εξωφύλλου: PixaBay (Free)

Copyright © Γιάννης Πιταροκοίλης

Τόπος και Χρονολογία δημιουργίας: Αθήνα 2020

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αποθήκευση σε κάποιο σύστημα διάσωσης και γενικά η αναπαραγωγή του παρόντος έργου, με οποιοδήποτε τρόπο ή μορφή, τμηματικά ή περιληπτικά, στο πρωτότυπο ή σε μετάφραση ή άλλη διασκευή, χωρίς γραπτή άδεια του δημιουργού.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Εκείνη η μέρα του Φλεβάρη

-Ανοίξτε, ανοίξτε σας παρακαλώ, ακούστηκε δραματική η φωνή ενός απ τους δύο τραυματιοφορείς. Το φορείο προσπαθούσε να κινηθεί στον μεγάλο διάδρομο του Νοσοκομείου ανάμεσα σε κόσμο με κατεύθυνση στις πρώτες βοήθειες. Ο ένας τραυματιοφορέας έσπρωχνε το φορείο με όση ταχύτητα μπορούσε ενώ ο δεύτερος κράταγε στα χέρια του ένα μπουκάλι με ορό όπου το σωληνάκι του κατέληγε στο σώμα της Γυναίκας που μέτραγε ακανόνιστες και βαριές τις αναπνοές της πάνω στο φορείο.

Τα πρόσωπα των νοσοκόμων που την τράβαγαν έδειχναν να χάνονται στο βλέμμα της. Πότε καθάριζαν, την ίδια στιγμή γίνονταν ένας θολός καμβάς ενώ την άλλη χάνονταν η συμμετρία στο χώρο γύρω της. Τα χέρια της έτρεμαν και δύσκολα ένιωθε την αίσθηση στα άκρα της. Εμφανή ίχνη αίματος είχαν αρχίσει να νοτίζουν το φορείο.

-Γρήγορα εδώ, ακούστηκε η φωνή της νοσοκόμας στην είσοδο του χώρου υποδοχής για τις πρώτες βοήθειες. Οι πόρτες άνοιξαν διάπλατα και οι τραυματιοφορείς με το φορείο μπήκαν στο χώρο. Οι γιατροί της βάρδιας έτρεξαν αμέσως.

-Τι συμβαίνει; τι έχουμε; Έκανε ένας νεαρός γιατρός που μάλλον ήταν ο επικεφαλής της βάρδιας.

-Την βρήκε πεσμένη στη σκάλα του σπιτιού της μια γειτόνισσα γιατρέ, έχει πολλαπλά τραύματα και αιμορραγεί.... απάντησε ο τραυματιοφορέας.

-Συνοδός κανείς;

-Όχι, η γυναίκα που τη βρήκε μας είπε ότι κάποιον θα ειδοποιούσε.

Η Ομάδα των γιατρών και των νοσοκόμων κινητοποιήθηκε άμεσα. Ένας μικρός πανικός επικράτησε για λίγο στο θάλαμο με τα επείγοντα. Ο Επικεφαλής γιατρός έσκυψε πάνω από τη γυναίκα κάνοντας τις πρώτες του εκτιμήσεις, Με την πρώτη του ματιά το πρόσωπό του σφίχτηκε. Πολλά ζευγάρια μάτια αντάλλασσαν ανήσυχες ματιές.

-Χειρουργείο γρήγορα, να προλάβουμε, φαίνεται να έχει χάσει πολύ αίμα, ακούστηκε η φωνή του γιατρού ανήσυχη μετά την πρώτη κλινική εξέταση και συνέχισε: Ενημερώστε το τμήμα, ανεβαίνω....

Το φορείο πήρε το δρόμο προς τα χειρουργεία του νοσοκομείου με την συνοδεία των τραυματιοφορέων, μιας νοσηλεύτριας και ενός γιατρού.

Δίπλα της όλα αυτά περνούσαν σαν κινηματογραφική ταινία. Εικόνες ανθρώπων με τις λευκές μπλούζες, μάτια ανήσυχα ολόγυρά της. Κάποια νοσοκόμα δίπλα της της έσφιγγε το χέρι. Σαν να άκουσε το λόγο της Κουράγιο, όλα θα πάνε καλά.... Σχήματα που χάνονταν, έχαναν τη λογική τους και ξανάρχονταν ανακατεμένα. Και η ανάσα της δύσκολη, βαριά. Ο Θάλαμος του μεγάλου ανελκυστήρα έμοιαζε λες και την έπερνε σε ένα άλλο μακρινό ταξίδι.

Η καρδιά της έγινε κόμπος. Δεν ένοιωθε τα πόδια της, γύρευε λίγο αέρα, πονούσε, η επαφή της με το περιβάλλον έμοιαζε να χάνεται σε κάτι που έσβηνε αργά μα σταθερά.

Θεέ μου να προλάβουν.... ήταν η σκέψη της.

Δεν κατάλαβε πως έφτασαν στο χώρο του χειρουργείου. Μόνο τα δυνατά φώτα από πάνω της για λίγο την επανέφεραν. Έβλεπε πρόσωπα γύρω της. Χέρια να την αγγίζουν, καλώδια να σφίγγονται και ακαθόριστα κάποιες φωνές.

-Γρήγορα παρακαλώ, γρήγορα έκανε ο χειρούργος στους συνεργάτες του.

Εκείνη όμως άρχισε να καρφώνει το βλέμμα της απέναντι, απλανές και θολό. Ένα μεγάλο ημερολόγιο φαίνονταν να αλλάζει συνέχεια κλίσεις στα μάτια της. Τα γράμματα τρεμόσβηναν στην προσπάθεια των ματιών της να διαβάσουν. Φεβρουάριος 19.... θολά και μετά πάλι ....1960.

Οι εικόνες πάλι μπερδεύτηκαν στο βάθος της σκέψης της. Αλλόκοτα σχήματα, πρόσωπα, φωνές, ήχοι, πόνος, το γκρίζο να γεμίζει αργά μα σταθερά το βλέμμα της. Το πρόσωπο εκείνου έφτασε και πετάρισε στο βλέμμα της. Το είδε να μεγαλώνει, να καθαρίζει, να φαντάζει μπροστά της εκφραστικό και τρυφερό. Πόσο θα ήθελε να το αγγίξει εκείνη τη στιγμή.

Θεέ μου κάνε να προλάβουν.....να προλάβουν..... ήταν η ύστατη κορύφωση στη σκέψη της. Μια σκέψη που έμοιαζε με ικεσία. Μια σκέψη που άρχισε να σβήνει, να χάνεται όπως όλα μαζί ολόγυρά της. Ένα απόλυτο μαύρο απλώθηκε και την τύλιξε βαριά. Δεν μπορούσε να νιώσει μήτε να ακούσει. Πόσο μάλλον να δει τα μάτια των γιατρών και νοσοκόμων ολόγυρά της να παγώνουν ανήμπορα. Να παλεύουν, να αγωνίζονται.

Εκείνη δεν ήταν πια εκεί...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Εικοσιεπτά χρόνια μετά, βράδυ πρωτοχρονιάς 1987

Ι Μια Πρωτοχρονιά γεμάτη χλιδή.

Τέσσερα....τρία.....δύο...ένα....

Καλή χρονιά, ευτυχισμένο το 1987....

Ο Ήχος της Σαμπάνιας που άνοιγε στο κέντρο του τεράστιου σαλονιού στην έπαυλη των Ναρσήδων σχεδόν χάθηκε μέσα στην φρενίτιδα χαράς, ενθουσιασμού και χειροκροτημάτων. Η Πρωτοχρονιά του 1987 εύρισκε την έπαυλη, τους ανθρώπους της και τους δεκάδες καλεσμένους σε μια αγκαλιά από φώτα, ρυθμική μουσική, ποτά, εδέσματα, αγκαλιές με ευχές και γέλια, πολλά γέλια.

Στο κέντρο του μεγάλου σαλονιού στην κορυφή του οποίου δέσποζε ένα απαστράπτον κλασικό φωτιστικό, ένα σμάρι νεαρών παιδιών καλωσόριζαν τον καινούργιο χρόνο στους χορευτικούς ρυθμούς του Michael Jackson και των τραγουδιών του. Νεανικά όμορφα κορμιά κυμάτιζαν ερωτικά και χαρούμενα στο ρυθμό. Οι σαμπάνιες έρεαν και οι πρώτες ευχές ολοκληρώνονταν με ζεστές και ενθουσιώδεις αγκαλιές.

Καλή χρονιά Αγάπη μου. Τα λόγια του Διονύση Ναρσή, προς την γυναίκα του τη Βέρα, κλείστηκαν μέσα σε μια μεγαλόπρεπα στημένη αγκαλιά και στο κλασικό ευχετήριο φιλί του καινούργιου χρόνου.

Καλή χρονιά Διονύση αποκρίθηκε και εκείνη προσφέροντας την εικόνα τους βωμό πανηγυρικών ψιθύρων και επιφωνημάτων χαράς πολλών εκ των παρευρισκομένων.

Η Βέρα Ναρσή. Μια ώριμη πενηντάρα, με βαμμένα προσεκτικά όμορφα καστανόξανθα μαλλιά, που διατηρούσε άψογη εμφάνιση παρά τα χρόνια της. Τα βλέμματα γνωστών και φίλων έπεσαν πάνω τους στο κέντρο σχεδόν του μεγάλου σαλονιού. Κάτι που άλλωστε το επεδίωκαν και οι ίδιοι. Το παιχνίδι των δημοσίων σχέσεων ήξεραν να το παίζουν καλά εδώ και χρόνια.

Ο Διονύσης Ναρσής. Ένας άντρας ψηλός γύρω στα 1.80, επιβλητικός, αρκετά γοητευτικός για την ηλικία του, με λίγα καστανά μαλλιά και γκρίζους κροτάφους. Στο πρόσωπο του ξεχώριζαν τα σκληρά χαρακτηριστικά και το κοφτερό βλέμμα του σαν μαχαιριά. Ο Άρχοντας του σπιτιού και της οικογένειας των Ναρσήδων.

Ήταν κάτι που επεδίωκαν και οι ίδιοι άλλωστε να είναι στο επίκεντρο της κολακείας και του θαυμασμού έστω και αν αυτό ήταν, μερικές φορές, αποτέλεσμα του φόβου που ενέπνεαν στον περιβάλλον τους και των συστηματικών σχέσεων που καλλιεργούσαν δημόσια.

Γόνος μεγάλης οικογένειας εργολάβων ο Διονύσης Ναρσής, σήμερα επικεφαλής μιας από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες της χώρας. Με ότι αυτό συνεπάγονταν. Κάθε είδους διαπλοκή με πολιτικά, δημόσια συμφέροντα, με ξένες επιχειρήσεις, με συμφωνίες και στρατηγικές.

Έτσι κι απόψε, η υποδοχή της πρωτοχρονιάς του 1987 στη μεγάλη βίλα στη Φιλοθέη, αποτελούσε κοσμικό γεγονός στην Αθήνα. Μιας Αθήνας που, καινούργια νεόπλουτα κοινωνικά στρώματα, άρχισαν να μπαίνουν και αυτά στην κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα της εποχής για να καρπωθούν μέρος της δύναμης και των προνομίων της.

Πολλά χέρια καλεσμένων ενώθηκαν με ενθουσιώδη χειροκροτήματα στο πρωτοχρονιάτικο αυτό φιλί. Κάποια από αυτά αβίαστα, ανθρώπινα, κάποια ψεύτικα κρυμμένα κάτω από την ευτελή σκοπιμότητα που επέβαλε η παρουσία τους εκεί. Και πολλές ευχές γέμισαν τον αέρα.

Χρόνια Πολλά σας....! καλή χρονιά...! από δεκάδες στόματα.

Και ήταν εκεί κάθε είδους καλεσμένοι. Συγγενείς, φίλοι. Επαγγελματικοί συνεργάτες, στελέχη των εταιρειών του Ναρσή, Υπουργοί, βουλευτές, επιχειρηματίες, άνθρωποι του life style και των μέσων ενημέρωσης. Με λίγα λόγια όλος ο καλός κόσμος στην απλή έννοια. Μεγάλοι και μικροί.

Μάλιστα οι μικροί, οι νεώτεροι δηλαδή είχαν τη δική τους παροικία μέσα στη μεγάλη έπαυλη και ο δικός τους γιορτασμός ήταν εκείνος που κέρδιζε τις εντυπώσεις στην λαμπερή βραδιά. Τι πιο φυσικό από τα νιάτα που λάμπουν.

Καλή Χρονιά Πατέρα

Καλή Χρονιά Μπαμπά, δύο λαμπερά όμορφα νεανικά πρόσωπα με γλυκές χαρούμενες φωνές και ανοιχτές αγκαλιές.

Ο Αλέξης, ο Εικοσιτετράχρονος γιος τους, ένα όμορφο ψιλόλιγνο παλικάρι με ανοιχτόκαρδο βλέμμα και γοητευτική κορμοστασιά και η Ναταλία, εικοσιδύο ετών. Μια όμορφη νέα κοπέλα με λαμπερό βλέμμα. Οι αγκαλιές τους με τους γονείς τους, τράβηξαν πάρα πολλά βλέμματα αλλά και σχόλια μέσα στο τεράστιο σαλόνι. Τα παιδιά έφυγαν να συναντήσουν την νεανική τους παρέα και να συνεχίσουν τον ξέφρενο ρυθμό που έδιναν στο πρωτοχρονιάτικο γλέντι.

Ο Διονύσης Ναρσής πήρε στο χέρι ένα ποτήρι με τη σαμπάνια του για να αρχίσει να περιδιαβαίνει με ευχές και σχόλια γνωστούς και επώνυμους. Το ίδιο έκανε και η γυναίκα του λίγα μέτρα πιο πίσω αφού είχε γίνει μια παρέα με κάποιες κυρίες επωνύμων που σπρώχνονταν ποια θα πάρει καλύτερη θέση στο πλάϊ της.

Την προσοχή του Ναρσή απέσπασε ένας ψηλός και γεμάτος ώριμος εξηντάρης που του έφραξε το δρόμο.

Καλή χρονιά Διονύση του είπε σηκώνοντας το ποτήρι μπροστά στο δικό του.

Καλή χρονιά, Αριστείδη απάντησε εκείνος ,ελπίζω ως ...Υπουργός Δημοσίων έργων να συμβάλλεις στο να είναι αγαπητέ... του τόνισε χαμογελώντας με νόημα.

Ο Αριστείδης Κοντοδήμος, Υπουργός Δημοσίων έργων κορδώθηκε δίπλα του χαμογελώντας.

Δεν νομίζω Διονύση να έχεις παράπονα ε ; και την προηγούμενη χρονιά είχες τον πρώτο λόγο στις υπογραφές μεγάλων έργων έτσι ; του είπε γελαστά χαμηλώνοντας τη φωνή του για να αποφύγει τυχόν αδιάκριτους ωτακουστές.

Όχι δεν είμαι αχάριστος Αριστείδη, άλλωστε η στήριξη που δίνω στον πρωθυπουργό ξέρεις ότι αποφέρει και σε σένα ασφάλεια στη θέση σου του είπε ο Ναρσής καρφώνοντάς τον με ένα ανάλογο βλέμμα ντυμένο σε γιορτινό χαμόγελο.

Όμως τα μάτια του Ναρσή άφησαν τις πολιτικές αναφορές και έπεσαν στην νεαρή γυναίκα που συνόδευε τον Υπουργό. Όμορφη, αισθησιακή με καρέ μαλλί σε χρώμα χάλκινο. Η ματιά του σαν εκείνη του αητού που εντοπίζει το θήραμά του από ψηλά. Εκείνη έστεκε δίπλα στον Αριστείδη Κοντοδήμο. Ήταν ψηλή και επιβλητική. Δεν την έλεγες λιγνή. Οι όμορφοι ώμοι της πρόβαλαν πλούσιοι, γυμνοί, λουσμένοι στα φώτα του σπιτιού μέσα από μια στράπλες βραδινή μαύρη τουαλέτα. Δυό ασημί λουρίδες στο σχέδιο της ζέβρας τυλίγονταν με λεπτή ομορφιά στο πλούσιο στήθος και στη μέση της. Ένα ψηλό σκίσιμο στα αριστερά αναδείκνυε τον αισθησιακό μηρό της μέχρι ψηλά. Ο Υπουργός είδε την αμηχανία του Ναρσή και έσπευσε για τις συστάσεις.

Α Διονύση επέτρεψέ μου να σου γνωρίσω ένα ανερχόμενο αστέρι στο χώρο των νέων στελεχών δημόσιας διοίκησης. Από εδώ η κ. Θάλεια Μαζαράκη, οικονομολόγος. Είναι σύμβουλός μου σε θέματα ισολογισμών και κόστους έργων. Θάλεια μου ο δεσπότης του υπέροχου αυτού σπιτιού, ο κ. Διονύσης Ναρσής.

Ο Διονύσης Ναρσής, εμφανώς εντυπωσιασμένος κάρφωσε το βλέμμα του στα μάτια της όμορφης γυναίκας που χαμογελούσε ευγενικά. Άπλωσε το χέρι του στο δικό της ανταποκρινόμενος στη σύσταση του φίλου του. Χωρίς να πάρει το βλέμμα του από τα μάτια της, είπε:

Βλέπω κ. υπουργέ ότι η δημόσια διοίκηση απέκτησε επί τέλους εξαίρετη αισθητική στην επιλογή των συνεργατών της, όντως ένα ανερχόμενο αστέρι, επιτρέψτε μου Κυρία μου.

Φίλησε με χαρακτηριστική εμπειρία δημόσιων σχέσεων και φιλοφρόνησης το χέρι της νεαρής κοπέλας. Τα μάτια της Θάλειας τρεμόπαιξαν σαν μια αναλαμπή και αμέσως ανταποκρίθηκε θετικά.

Ω σας ευχαριστώ πολύ κ. Ναρσή, ο κ. Υπουργός υπερβάλλει...

Δεν θα το έλεγα κυρία μου καθόλου αυτό, είναι από τις ελάχιστες φορές που ένας υπουργός λέει την ...αλήθεια απάντησε χαριτολογώντας ενώ το βλέμμα του σχεδόν σάρωνε κάθε εκατοστό του κορμιού της μέχρι κάτω στο εμφανές γυμνό της πόδι.

Α, να τον προσέχεις τον κ. Ναρσή αγαπητή Θάλεια, αντέκρουσε ο υπουργός. Η τακτική του στις επιχειρήσεις του είναι εξαιρετικά επεκτατική, προφανώς το κάνει και στην καθημερινότητά του συνέχισε χαριτολογώντας.

Μα, η εποχή μας απαιτεί τέτοιες πρωτοβουλίες και ρίσκα στην οικονομία κύριοι... απάντησε η Θάλεια χαμογελώντας και στους δύο, τραβώντας ένα τσιγάρο από την ασημένια ταμπακέρα στην τσάντα της.

Μόνο στην οικονομία κυρία μου ; της είπε ο Ναρσής, προσφέροντας τον αναπτήρα του για να της ανάψει.

Εκείνη άναψε το τσιγάρο της, τον κοίταξε εμφανώς στα μάτια, φύσηξε τον καπνό και είπε.

Κάθε τομέας απαιτεί τις δικές του πρωτοβουλίες και έχει το δικό του ρίσκο .

Ήταν ένας παράξενος διάλογος που διακόπηκε κάπως απότομα από την παρέμβαση του Κοντοδήμου.

Χάιρομαι να βλέπω νέα στελέχη να μπορούν με τη μία να πιάνουν το σφυγμό της σκέψης των παλιών ανθρώπων της αγοράς.

Ξέρεις να διαλέγεις συνεργάτες Αριστείδη του ξεφώνισε ο Ναρσής χωρίς να παίρνει καθόλου τα μάτια του από την Θάλεια. Την προσοχή του απέσπασε η φωνή της γυναίκας του που διέκοψε κάθε τους συζήτηση.

Τι κάνετε εσείς εδώ ; Αριστείδη, τι βλέπω...! μια χαρά και με εξαίρετη συνοδεία είπε η Βέρα Ναρσή κοιτώντας διερευνητικά τη Θάλεια δίπλα της.

Γιατί να μην είμαι αγαπητή μου ; αντέκρουσε εκείνος Να σου γνωρίσω την κ. Θάλεια Μαζαράκη, νέα μου συνεργάτιδα στο υπουργείο.

Η Βέρα με απαξιωτικό ύφος που ήξερε όμως να του δίνει τυπική ευγένεια, χαιρετήθηκε με την νεαρή Γυναίκα που εξακολουθούσε να χαμογελά.

ην αμήχανη σιωπή των στιγμών διέκοψε η Θάλεια.

Εμένα θα με συγχωρήσετε, θα πάω λίγο στο μπαρ, βλέπετε κυρία μου (απευθυνόμενη στην Βέρα Ναρσή), άδειασε το ποτήρι μου και κανείς κύριος δεν φιλοτιμείται να μου το αναπληρώσει είπε χαμογελαστά και έφυγε ευγενικά. Το αισθησιακό της λίκνισμα καθώς προχωρούσε στο βάθος προς το μπαρ, μαγνήτιζε πολλά αντρικά βλέμματα στη μεγάλη σάλα, άλλα φανερά άλλα κρυφά. Οι δύο στρογγυλοί γοφοί της προκαλούσαν ρίγη με την κίνησή τους στο βάδισμά της. Αλλά επίσης και πολλά γυναικεία μάτια που ανταγωνιστικά έσπευδαν αμέσως να ξεκινήσουν το πλέξιμο των σχολίων τους.

Η Βέρα Ναρσή στράφηκε στον άντρα της.

Διονύση, κάτι σε ήθελε η φίλη μου η Μάργκαρετ για την υπόθεση του άντρα της, έλα σε παρακαλώ να της πεις τι έχει γίνει γιατί ανησυχεί του είπε με ύφος που ήθελε να του αλλάξει παραστάσεις.

Πες στη φίλη σου αγαπητή μου ότι θα έλθω σε λίγο να την ενημερώσω. Στο μεταξύ μπορείς να την προϊδεάσεις για την ανικανότητα του άντρα της να χειρίζεται καταστάσεις που απαιτούν ελιγμούς και τακτικές απάντησε εκείνος μένοντας στη θέση του.

Η Βέρα Ναρσή, με μια διάθεση δυσφορίας έφυγε από τη συντροφιά τους αφήνοντας τους δύο άντρες μόνους να βηματίζουν με τα ποτά τους ανά χείρας.

Πολύ ενδιαφέρουσα γυναίκα Αριστείδη, που την ανακάλυψες ; ρώτησε ωμά τον Υπουργό.

Θα συμφωνήσω Διονύση. Μου την πρότεινε ο Μαλτέζος, ο επίτροπος στις Βρυξέλλες. Είναι Γερμανοαναθρεμμένη με σπουδές εκεί και μεταπτυχιακά αλλά άριστη στη δουλειά της και προ πάντων ...ικανότατη στο επικοινωνιακό κομμάτι, το είδες άλλωστε.

Ναι, ναι, το είδα, πόσων χρόνων είναι ;

Ωωω Διονύση δεν ήξερα να σου φέρω και το βιογραφικό της γέλασε εγκάρδια εκείνος συνεχίζοντας που θες να ξέρω, πιστεύω κάτι στα τριάντα, τριάντα πέντε ; κάτι τέτοιο, αλλά γιατί ρωτάς ;

Τίποτα, να, ξέρεις ότι δεν αφήνω ποτέ κάτι να πέσει κάτω αν τραβήξει την προσοχή μου

Αυτό το ξέρω καλά αλεπού της αγοράς...! είπε ο Υπουργός γελώντας με την καρδιά του.

Και όχι μόνο της αγοράς Αριστείδη συμπλήρωσε με νόημα ο Διονύσης Ναρσής προσφέροντας το ποτήρι του στον συνομιλητή του.

Άντε στην υγειά μας Αριστείδη, καλή χρονιά να έχουμε.

Στην υγειά μας Ναρσή.

ΙΙ Κάποιος που ανησυχεί

Η Θάλεια έφτασε στο μπαρ που ήταν δεξιά στο μεγάλο σαλόνι. Ένα υπέροχο κομψοτέχνημα φτιαγμένο από ξύλο με όμορφα ξυλόγλυπτα στολίσματα. Οι καθρέφτες πίσω από την πλάτη του μεσόκοπου μπάρμαν αντανακλούσαν όμορφα πράγματα και πρόσωπα των παρευρισκομένων. Έκατσε στο ψηλό σκαμπό και ζήτησε ένα ουίσκι με πάγο. Ένιωσε τα βλέμματα των διπλανών της να την διαπερνούν απ την κορυφή ως τις όμορφες γάμπες της. Ήταν όμως κάτι που δεν την ενοχλούσε. Θα έλεγε κανείς ότι το απολάμβανε. Τράβηξε από την ταμπακέρα της ένα τσιγάρο και το κράτησε στο χέρι της. Στη στιγμή ένιωσε τη φλόγα ενός ασημένιου μεταλλικού αναπτήρα δίπλα της να προσφέρεται να της ανάψει. Ήταν ένας όμορφος νεαρός με κοντά μαλλιά, φρέσκο χαμογελαστό πρόσωπο, θα τον έλεγες ψηλό. Η Θάλεια άναψε το τσιγάρο, φύσηξε τον καπνό με ένα ευγενικό χαμόγελο...

Ευχαριστώ πολύ

Ο Νεαρός στάθηκε όρθιος αντικριστά της ακουμπώντας το σώμα του στο διπλανό σκαμπό. Άπλωσε το χέρι του αυθόρμητα με χαρά.

Αλέξανδρος Ναρσής.

Η Θάλεια έδειξε ένα μικρό ξάφνιασμα και αποκρίθηκε με ευγένεια.

Χαίρω πολύ, Θάλεια Μαζαράκη, είστε....

Ναι, ναι, ο γιος του Διονύση Ναρσή, αλλά αυτό μόνο τυπικό είναι και θα ήθελα να το ξεχάσουμε..

Λίγο πριν γνώρισα τον πατέρα σας είπε εκείνη προσπαθώντας να τον κάνει να νιώσει λιγότερο άγχος, δείχνει ένας εξαίρετος ευχάριστος άνθρωπος πρόσθεσε στην κουβέντα της.

Σίγουρα όταν δεν τον πιάνουν τα πείσματά του γέλασε ο Αλέξανδρος.

Τα πείσματά του ε ; ρώτησε εκφραστικά η Θάλεια πάλι με τα μάτια της να τρεμοπαίζουν.

Ω καλά... αλλά... ας αφήσουμε τον Πατέρα μου, εδώ είμαστε οι δυό μας. Σας είδα πριν και ... δεν είστε από τις παρουσίες που μπορεί να αγνοήσει κανείς πρόσθεσε με ένα γλυκό βλέμμα.

Ω σας ευχαριστώ πολύ,

Λέω να αφήσουμε τον πληθυντικό, στα χρόνια μας φαντάζει σαν μουχλιασμένο ψωμί της είπε κοιτώντας την στα μάτια.

Εντάξει Αλέξανδρε...! του είπε.

Καλή χρονιά Θάλεια...! σου εύχομαι τα καλύτερα, της είπε ζεστά την ίδια στιγμή που άπλωνε το χέρι του για να της ευχηθεί. Θα άγγιζε το δικό της αν οι φωνές από την απέναντι παρέα δεν ηχούσαν με το όνομά του, η Θάλεια το αντιλήφθηκε πρώτη.

Σε φωνάζει η συντροφιά σου.

Εκείνος έδειξε να επανέρχεται στην ατμόσφαιρα και με διάθεση χαρούμενης δυσφορίας ετοιμάστηκε να πάει.

Θα τα πούμε σε λίγο Θάλεια, πηγαίνω, ναι ; Εφυγε προς την πολύβουη παρέα που τον περικύκλωσε με μιας.

Εκείνη άφησε το μπαρ, διέσχισε τη μεγάλη σάλα, που παρά το προχωρημένο της ώρας εξακολουθούσε να έσφυζε από ζωή και βγήκε στο διπλανό δωμάτιο από μια μεγάλη ανοιχτή πόρτα. Ήταν μια εντυπωσιακή βιβλιοθήκη διακοσμημένη με γούστο και πολυτέλεια, με δεκάδες τόμους βιβλίων, όμορφα φωτιστικά και μερικούς πίνακες ζωγραφικής που έδιναν στα γυμνά μέρη των τοίχων εξαίρετη ομορφιά. Με το ποτό της στο χέρι άρχισε να ρίχνει ματιές στα βιβλία όταν μια αντρική φωνή διέκοψε την ηρεμία της.

Μπορώ να πάρω σειρά να σου ευχηθώ;

Η Θάλεια γύρισε απότομα από το ξάφνιασμα της διακοπής και αμέσως το πρόσωπό της φωτίστηκε με ένα όμορφο χαμόγελό.

Τίμο! Εσύ; Πως βρέθηκες εδώ; .

Ο Νεαρός άντρας, γύρω στα 30 που έστεκε απέναντί της, καστανός με καθαρό συμπαθητικό πρόσωπο άπλωσε το ποτήρι του.

Καλή Χρονιά Θάλεια, εύχομαι τούτη η χρονιά να είναι όμορφα δημιουργική στη ζωή σου

Τίμο μου με τις καλές σου ευχές, ευχαριστώ είπε εκείνη και συνέχισε:

Δεν μου είπες όμως, τι ζητά ένας νεαρός δημοσιογράφος και ειδικά εσύ σε μια δεξίωση του Ναρσή;

Ο Ναρσής είναι ένα πρόσωπο που μαζεύει γύρω του τη δημοσιότητα όπως το φως τις πεταλούδες της νύχτας. Ο Διευθυντής μου έκανε τη χάρη να με δηλώσει στην συντροφιά του και να ‘μαι εδώ να καταγράφω πρόσωπα και πράγματα.

Περπάτησαν λίγο εσωτερικά στη Βιβλιοθήκη ρίχνοντας ματιές στα βιβλία και στους πίνακες κουβεντιάζοντας. Η Θάλεια του είπε χαριτολογώντας:

Η δημοσιογραφία καραδοκεί έτσι;

Πάντα! Μαχόμενη και φλογερή

Μα καλά εσένα τι σε τράβηξε εδώ;

Στο είπα πριν, με πήρε μαζί του ο Διευθυντής μου. Όσον αφορά τα υπόλοιπα καλό θα είναι να ρίχνουμε και εμείς το άγρυπνο μάτι μας στην ζωή των μεγαλοαστών της οικονομίας. Οι δεξιώσεις των Ναρσήδων πάντα έβγαζαν γεγονότα και ειδήσεις, δεν το ξέρεις; ο Διονύσης Ναρσής δεν είναι ο άνθρωπος που ανοίγει τις πόρτες του παλατιού του χωρίς στρατηγική αλλά... σειρά σου να μου πεις, εσύ ; τι ακριβώς θέλεις εδώ;

Κάτι ανάλογο με τη δική σου παρουσία. Ο Κοντοδήμος ήταν καλεσμένος. Με παρακάλεσε να τον συνοδεύσω, οπότε...

Την κοίταξε διερευνητικά στα μάτια βαραίνοντας το ύφος του.

Σε είδα πως σε πλησίασε και πως σε ρούφαγε με τα μάτια.

Για το γιό του λες ; ε έτυχε να πέσει επάνω μου στο μπαρ...

Δεν μιλώ για το γιο, για τον πατέρα λέω

Α βλέπω έχεις πλήρη εικόνα της κίνησής μου

Ήπιε μια γουλιά από το ποτό του, την έπιασε από τον ώμο μαλακά, προστατευτικά.

Πρόσεχε Θάλεια! Τον Ναρσή να τον προσέχεις! Είναι από άλλο ανέκδοτο, είναι αρπαχτικό της είπε και τα μάτια του σκοτείνιασαν.

Εκείνη έσμιξε τα όμορφα μάτια της.

Δεν βλέπω να έχεις καλή εικόνα για αυτόν ε ;

Δεν έχω καν εικόνα, είναι βουτηγμένος στο σκοτάδι...

Τίμο μου δεν είμαι παιδί και σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου. Αλλά δεν νιώθω να κινδυνεύω. Προς το παρόν τουλάχιστον. Άλλωστε δεν έγινε δα και κάτι για να δείχνεις τόσο ανήσυχος, οπότε ηρέμησε...

Ο Τίμος άφησε το ποτήρι του σε ένα τραπέζι, την κράτησε δυνατά από τα δύο της χέρια και την ταρακούνησε.

Θάλεια, ξέρεις πάντα ότι νοιάζομαι για σένα, άσχετα αν δεν το προσέχεις όσο πρέπει αλλά εδώ πρόσεχε...!

Η Κοπέλα έδειξε να δυσφορεί λίγο.

Να σου θυμίσω ότι είμαστε σε δημόσιο χώρο καλεσμένοι... του είπε και απελευθερώθηκε απ’ τα χέρια του συνεχίζοντας θα έλεγε κανείς ότι κάτι έχεις με τον Ναρσή, κάτι ...προσωπικό.

Τα μάτια του Τίμου Αργυριάδη, πετάρισαν με μια έντονη λάμψη.

Ξέρω τον βίο και την πολιτεία του ως εργοδότη της είπε.

Για μια στιγμή απλώθηκε κάποια σιωπή αμήχανη ανάμεσά τους. Χωρίς να το καταλάβουν είχαν επιστρέψει στη μεγάλη σάλα της έπαυλης.

ΙΙΙ I Want to know what love is

Από μακριά ο Διονύσης Ναρσής, άνθρωπος που το μάτι του έκοβε σαν γεράκι κάθε κίνηση δίπλα του, περιδιάβαινε το χώρο. Στη μέχρι τώρα εμπειρία του στις κοινωνικές συναναστροφές του κόσμου του είχε μάθει καλά τη δυνατότητα και να χαριεντίζεται γύρω του και να παρατηρεί κάθε τι που τραβάει την προσοχή του. Ενώ βάσταγαν οι συνομιλίες του με τους καλεσμένους του γύρω, το μάτι του έπιασε την κίνηση στο βάθος της βιβλιοθήκης. Κάποια στιγμή ξεμάκρυνε διακριτικά από την παρέα του.

Λεωνίδα, γύρισε προσεκτικά στον επικεφαλής του προσωπικού του γραφείου, έναν ώριμο παχουλό ,πενηντάρη άντρα, ποιος είναι αυτός εκεί στο βάθος ο νεαρός με την κοπέλα εκεί στη Βιβλιοθήκη ;.

Ο Λεωνίδας Σαρλής γύρισε με τρόπο προς το μέρος που προσδιόρισε ο εργοδότης του.

Λέτε για τον νεαρό εκεί που μόλις βγήκε με την κοπέλα ;

Ναι, ναι, ποιος είναι ξέρεις ;

Όχι δεν γνωρίζω.

Φρόντισε να μάθεις σε παρακαλώ ποιος είναι και πως ήρθε εδώ και ενημέρωσέ με.

Εκείνος ανταποκρίθηκε δεκτικά και χάθηκε κάπου στη μεγάλη σάλα ψάχνοντας τις πηγές του.

Η Θάλεια άφησε τον Τίμο στη Βιβλιοθήκη και μπήκε ξανά στη μεγάλη σάλα όπου το κέφι, η μουσική και ο χορός εξακολουθούσαν να κυριαρχούν. Οι νότες από την υπέροχη μπαλάντα των Foreigner, I Want know what love is πλημμύρισε το χώρο. Μικρά επιφωνήματα θαυμασμού στα νεαρά παιδιά έδωσαν το έναυσμα να σχηματιστούν αρκετά ζευγάρια στο κέντρο. Τα φώτα χαμήλωσαν στην έπαυλη του Ναρσή και το περιβάλλον έγινε λιγότερο κοσμικό και περισσότερο γλυκό. Η Θάλεια κινήθηκε προς την άκρη του μεγάλου δωματίου ψάχνοντας τον Κοντοδήμο. Στο διάβα της στάθηκε η όμορφη παρουσία του Αλέξη Ναρσή.

Θα μου χαρίσεις ένα χορό ;

Ευχαρίστως.

Την αγκάλιασε διακριτικά αλλά τρυφερά από τους ώμους και ξεκίνησαν να λικνίζονται αργά στο ρυθμό του τραγουδιού.

Θα ΄θελα νάξερα τι είναι η αγάπη... της είπε τα λόγια του τραγουδιού.

Ένα ταξίδι Αλέξη, αποκρίθηκε εκείνη συνεχίζοντας Ένα ταξίδι που κανείς δεν ξέρει τον προορισμό του.

Ξέρει όμως για τις όμορφες εικόνες του Θάλεια.

Κάθε ταξίδι κρύβει τους κινδύνους του, κανείς δεν ξέρει τα όριά του, τα δοκίμασες ποτέ σου Αλέξη ; του ψιθύρισε στο αυτί μέσα στη μελωδική κορύφωση.

Ένιωσε το κορμί της να σφίγγεται στο δικό του σαν κύμα. Παλινδρομικά. Σαν να δήλωνε την παρουσία του για λίγα δευτερόλεπτα και μετά να χάνονταν πάλι. Ο νεαρός Ναρσής ανατρίχιασε σύγκορμος. Αρκετά βλέμματα προσπαθούσαν να κάνουν χώρο ανάμεσα στα άλλα ζευγάρια και να καρφωθούν επάνω τους. Τρία από αυτά ήταν της Βέρας, του Διονύση Ναρσή και του Κοντοδήμου.

Η Σύμβουλός μου χορεύει με το γιο σου, μια χαρά ζευγάρι...! έκανε ο Υπουργός, προκαλώντας την αντίδραση της οικοδέσποινας.

Ε όχι δα....! είναι μεγαλύτερή του και φαίνεται.

Ο Διονύσης Ναρσής δεν μίλησε. Όποιος τον ήξερε καλά ένιωθε ότι μέσα του έβραζε. Αλλά για ποιο λόγο όμως.

‘Έχω την εντύπωση ότι πολλά μάτια είναι καρφωμένα επάνω μας", του είπε η Θάλεια με ένα αινιγματικό χαμόγελο.

Σ’ ενοχλεί ;

Εμένα όχι..

Άλλο τόσο και μένα απάντησε ο νεαρός με αυτοπεποίθηση έχοντας πλέον σφιχτεί επάνω της. Η Θάλεια κόλλησε έντονα το κορμί της στο δικό του.

Να προσέχεις το κάθε ταξίδι, δεν ξέρεις ποιος μπορεί να είναι ο οδηγός πρόλαβε να του ψιθυρίσει στο αυτί. Το τραγούδι και ο χορός τελείωσαν. Κινήθηκαν στους καναπέδες για να κάτσουν. Μια όμορφη νεαρή με ξανθοκόκκινα μαλλιά τους πλησίασε.

Να σου γνωρίσω το τέταρτο μέλος της οικογένειας, είπε ο Αλέξης δείχνοντας στην κοπέλα η Ναταλία...! η αδελφή μου.

Χαίρομαι πολύ, Θάλεια Μαζαράκη συστήθηκαν. Αντάλλαξαν πολλές κουβέντες μέσα σε ευχάριστο κλίμα εκεί στην καθιστική γωνιά, την ίδια στιγμή που σε μια άλλη γωνιά απέναντι ο Τίμος Αργυριάδης ξεφυσούσε νευρικά τον καπνό του τσιγάρου του προσπαθώντας να ελέγξει τις σκέψεις του που φάνταζαν παρορμητικές.

ΙV Διάλογος με κρυφά μηνύματα

Κύριε Ναρσή, ο Λεωνίδας Σαρλής, είχε πλησιάσει τον εργοδότη του διακριτικά.

Ξέκοψαν μόνοι τους πιο δίπλα.

Τι έγινε Λεωνίδα ; έμαθες τίποτα ;

Ο Νεαρός λέγεται Τίμος Αργυριάδης και είναι δημοσιογράφος στα Εσπερινά Νέα". Συνοδεύει εδώ τον Λευτέρη Ζησιμόπουλο, τον διευθυντή σύνταξης, που είναι στη λίστα των καλεσμένων.

Μάλιστα... είπε ο Ναρσής, Εντάξει Λεωνίδα, σε ευχαριστώ πολύ... του απάντησε. Ήξερε καλά ότι όλα τα άλλα σαν ήθελε θα τα εύρισκε μόνος του. Γύρισε κοίταξε ολόγυρα. Την είδε να κάθεται στο μπαράκι στη γωνία με τον Κοντοδήμο. Καραδοκούσε τη στιγμή που θα έμενε έστω για λίγο μόνη πράγμα που έγινε μόλις ο Υπουργός είχε πιάσει κουβέντα σε ένα μικρό πηγαδάκι γύρω του. Πλησίασε κοντά της διακριτικά.

Λοιπόν... γνωρίσατε όλα τα μέλη των Ναρσήδων. Εκείνη έδειξε ένα προσποιητό ξαφνιασμα.

Ναι, είχα την τιμή ειλικρινά απάντησε.

Ευελπιστούμε λοιπόν στην καλή σας εντύπωση

Κύριε Ναρσή είστε ζωντανοί και ευγενικοί άνθρωποι.

Χαίρομαι, θέλω να πιστεύω ότι αυτή μας η γνωριμία δεν θα κλείσει εδώ αλλά θα έχει συνέχεια.

Τι να σας πω αντέτεινε εκείνη κάπως αμήχανα.

Μου υπόσχεστε ότι θα το κρατήσετε κατά νου ;

Τον κοίταξε κατά πρόσωπο. Είχε αφήσει το αμήχανο ύφος της. Το βλέμμα της απέκτησε μια άμεση ευθύτητα και σιγουριά.

Σας ενδιαφέρει ειδικά ;

Ο Ναρσής ένιωσε ένα μικρό ξάφνιασμα. Αυτά της τα μάτια! Σαν μαγνήτης. Μπροστά του είχε μια γυναίκα που δεν κουβαλούσε μαζί της το κλασικό δοτικό ίσως και υποτακτικό ύφος των γυναικών του κύκλου του. Ήταν η πρώτη φορά στα ώριμα χρόνια του που ένιωσε τέτοιο συναίσθημα. Κάτι σαν πρόκληση όμορφα όμως σταλμένη.

Θα έλεγα ναι...! Απάντησε ανταποδίδοντας το άμεσο βλέμμα του. Είσαστε από τις γυναίκες που δεν τις προσπερνά κανείς προχώρησε ένα ακόμα βήμα το κάλεσμά του σηκώνοντας το γάντι που το πέταξε πριν.

Όλα στην ώρα τους κ. Ναρσή, μεθοδικότητα... άλλωστε είστε άνθρωπος κατ’ εξοχήν μεθοδικός, συνεπώς...

Γνωρίζετε τον χαρακτήρα μου ;

Δεν είναι δα δύσκολο στις μέρες μας να μάθει κανείς για μια σημαντική προσωπικότητα της οικονομικής ζωής του τόπου μας

Μελετήσατε το φάκελό μου λοιπόν...

Οι ...αστυνομικές προεκτάσεις δεν είναι του τομέα μου, μια απλή λειτουργός της οικονομίας της αγοράς είμαι, βλέπετε"

Ήταν κάτι σαν αναμέτρηση. Κανείς δεν ήξερε να το ερμηνεύσει αυτό, να αντιληφθεί τους λόγους, Έστεκαν οι δυό τους εκεί όρθιοι δίπλα στο μπαρ, ανάμεσα σε διάσπαρτα πηγαδάκια ανθρώπων γύρω τους αλλά σαν να είχαν απομονωθεί σε έναν δικό τους κόσμο, σε έναν προσωπικό τους διάλογο.

Ο Υπουργός, ο Κοντοδήμος, διέκοψε αυτή τους τη λεκτική αναμέτρηση.

Α.. βλέπω εδώ πάλι Διονύση μου, τα λέτε έτσι ; παρενέβη χαμογελαστά και γυρίζοντας στην Θάλεια της είπε σαν παρατήρηση:

Τι έγινε αγαπητή Θάλεια ; ξεκίνησε η πολιορκία της αγοράς στα δημόσια στελέχη ;

Ο Αγαπητός Υπουργός υπερβάλλει κ. Μαζαράκη, μην τον ακούτε, δεν μπορεί ποτέ να απαλλαγεί από την ανασφάλεια της δημόσιας θέσης προσέθεσε ο Ναρσής και συνέχισε ξέρει άλλωστε ότι κάθε προσέγγιση απαιτεί και το δικό της χώρο και χρόνο.

Τα λόγια του ήταν μια σαφής ευγενική προειδοποίηση στον λαλίστατο Υπουργό να θυμηθεί ότι βρίσκεται στο σπίτι του και οφείλει να μην υπερβαίνει τα όρια. Ο Κοντοδήμος το κατάλαβε και αναδιπλώθηκε κοιτάζοντας το ρολόϊ του.

Σωστά...! λοιπόν, δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά εγώ βλέπω ότι η ώρα είναι προχωρημένη και πρέπει να σας αφήσω. Τι λες αγαπητή Θάλεια, θα έρθεις μαζί μου ;

Εκείνη απάντησε χαμογελαστά

Ε όχι κ. Υπουργέ, αρκετές λαβές θαρρώ έδωσα απόψε στα μάτια κάποιων στο χώρο των μέσων ενημέρωσης, μην σας δημιουργήσω πρόσθετα προβλήματα με σχόλια είπε και τα μάτια της έπεσαν ίσια απέναντι στον Τίμο Αργυριάδη που λίγα μέτρα πιο πέρα παρακολουθούσε λες προσεκτικά την παρέα τους.

Αγαπητή μου τι λες, ανταπάντησε ο Υπουργός "ποια σχόλια, τι λες τώρα.

Έχω κάποιο γνωστό, θα φύγω μαζί του, μην ανησυχείτε, έτσι κ. Αργυριάδη ; απευθύνθηκε στον Τίμο που στο διακριτικό κάλεσμά της, σαν αν το περίμενε έσπευσε να πλησιάσει την παρέα.

Ο Ναρσής παρενέβη

Αν θέλετε να καλέσουμε κάποιο ταξί κ. Μαζαράκη ; της είπε κοιτάζοντας με μισό μάτι τον Τίμο.

"Ω σας ευχαριστώ κ. Ναρσή, τέτοια ώρα και νύχτα εδώ, δύσκολο, μην ανησυχείτε, θα φύγω με τον κ. Αργυριάδη από εδώ.

Τίμο βλέπω φεύγεις, θα μπορέσεις να με πας ;

Πολύ ευχαρίστως συναίνεσε εκείνος πλησιάζοντας.

Παράλειψή μου με συγχωρείτε να σας γνωρίσω συμπλήρωσε η Θάλεια.

Άρχισε να κάνει τις συστάσεις. Ο Υπουργός ανταποκρίθηκε με την τυπική του ευγένεια.

"Δουλεύετε στον φίλο μας τον Μάνεση, στα Εσπερινά νέα είπε.

Ναι απάντησε εκείνος ανταποδίδοντας την χειραψία στον Κοντοδήμο, με μιας γύρισε στον Διονύση Ναρσή απλώνοντας το χέρι του.

Σε ποιον τομέα νεαρέ μου ;

Είμαι υπεύθυνος στο εργατικό και συνδικαλιστικό ρεπορτάζ απάντησε στον Υπουργό και την ίδια στιγμή που στο πρόσωπο του Ναρσή σχηματίστηκε μια έντονη αποστροφή.

Χαίρομαι κ. Ναρσή για την τιμή της πρόσκλησης και καλή σας χρονιά απευθύνθηκε στον οικοδεσπότη με καθαρή τυπική ευγένεια.

Ο Ναρσής τον κάρφωσε με το βλέμμα σφίγγοντας το χέρι του με δύναμη. Ήθελε πολύ να ρωτήσει για το είδος της γνωριμίας τους καθώς η εικόνα που είχε δει πριν στην Βιβλιοθήκη έδειχνε εμφανή οικειότητα αλλά η θέση του δεν το επέτρεπε. Άλλωστε ήξερε ότι είχε τον τρόπο να μάθει στην πορεία περισσότερα. Λέξεις και ιδιότητες όπως εργατικό και συνδικαλιστικό του προκαλούσαν αναγούλα.

Το ελπίζουμε νεαρέ.

Χαιρετήθηκαν και ετοιμάστηκαν για την αναχώρηση. Ο υπουργός είχε ήδη ειδοποιήσει τον οδηγό του που είχε βγει για να φέρει το υπηρεσιακό αυτοκίνητο. Κάποιος από το προσωπικό έφερε το παλτό και τα γάντια της Θάλειας, ενώ ετοιμάστηκε και ο Τίμος για την αποχώρησή τους.

Εκείνη τη στιγμή ήρθε από το βάθος και ο Αλέξης Ναρσής.

Φεύγετε ; κρίμα είπε με το πλατύ του χαμόγελο.

Πρέπει Αλέξη. Βγαίνει και η κούραση της μέρας απάντησε εκείνη ευγενικά στη σκιά του μεγάλου Ναρσή που παρακολουθούσε.

Αντάλλαξαν χαιρετισμούς, ευχές και τις σχετικές φιλοφρονήσεις. Ο Τίμος ήρθε, κινήθηκαν προς την έξοδο. Ο Ναρσής παρενέβη:

Να σας ξεπροβοδίσω παρακαλώ

Έφτασαν στην μεγάλη έξοδο, αφού πέρασαν το μακρύ χολ. Εκεί στο περιστύλιο της εξόδου σταμάτησαν.

Εγώ πάω να φέρω το αυτοκίνητο απάντησε ο Τίμος και αποχώρησε. Ο Ναρσής στάθηκε απέναντι στην Θάλεια. Έριξε διακριτικά μια ματιά πίσω του κάνοντας ένα νεύμα στον άνθρωπο της μεγάλης πόρτας να την κλείσει.

Χάρηκα πολύ για τη γνωριμία της είπε και τράβηξε το απλωμένο χέρι της στο κλασικό χειροφίλημα αποχαιρετισμού που για δευτερόλεπτα απέκτησε μια παράταση στη διάρκειά του.

Καλή χρονιά Κύριε Ναρσή του απάντησε εκείνη με το καθάριο βλέμμα της.

Θα φροντίσω να τα πούμε ξανά της είπε αφήνοντας το χέρι της για να κατέβει τις μαρμάρινες σκάλες βηματίζοντας προς το αυτοκίνητο του Τίμου που ήδη είχε φτάσει. Σε λίγο εκείνο χάθηκε έξω από τον προαύλιο χώρο της έπαυλης παίρνοντας το δρόμο στη Φιλοθέη.

Ο Ναρσής δεν ήταν συνηθισμένος σε τέτοιες κόντρες, έστω και λεκτικές με τις Γυναίκες. Η Βέρα Ναρσή ήταν βέβαια η μεγάλη Κυρία της Οικογένειάς του, με τις γκρίνιες της, την πίεσή της, πολλές φορές τις ζήλειες της που συνόδευαν την φήμη του άντρα της στους κοσμικούς κύκλους αλλά το ύφος της, έστω και ελεγκτικό, έφτανε μέχρι ένα όριο.

Οι άλλες, αυτές που περιστασιακά τριγύριζαν τον πανίσχυρο Ναρσή, ήταν έτοιμες να ανταλλάξουν μια ελάχιστη στιγμή συνύπαρξης μαζί του είτε για να καρπωθούν τα τυχόν προνόμια αυτής της ας την πούμε συνεργασίας. Οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι ήταν ακόμα κάποιες, ελάχιστες πολύ τυχερές, που είχαν καταφέρει να ανταλλάξουν τις απόκρυφες ερωτικές στιγμές που προσέφεραν με το κορμί τους στον πανίσχυρο μεγιστάνα με τις αντίστοιχες προωθήσεις στον σκληρό ανταγωνιστικό κόσμο της αγοράς. Ειδικά αυτές οι τελευταίες ήξεραν να κρατήσουν το στόμα τους εφτασφράγιστα κλειστό. Άλλωστε ποια θα τολμούσε να ρισκάρει την οργή του μηχανισμού κάλυψης που οργανωμένα κουβαλούσε γύρω του ο Διονύσης Ναρσής.

Όμως εδώ, είχε απέναντί του μια Γυναίκα ..αλλιώς...! τον ξεβόλευε όλο αυτό, του χάλαγε λίγο το στάτους της υπεροχής όμως του άνοιγε πλατιά την έλξη για κάτι καινούργιο, κάτι που το ένιωθε διαφορετικό κάτι που τον τραβούσε παράξενα σαν μαγνήτη.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 Το ξημέρωμα ενός καινούργιου χρόνου

Ι. Ξημερώνοντας Πρωτοχρονιά

Το κόκκινο Renault 11 του Τίμου χάραζε την πορεία του μέσα στη νύχτα. Το σπίτι της Θάλειας ήταν κάπου κοντά στην Πεντέλη, στα Βριλήσσια. Μια παράξενη σιωπή είχε πέσει μεταξύ τους. Έκείνη ήταν φανερό ότι είχε αλλάξει διάθεση. Το φωτεινό, διαπεραστικό και σαγηνευτικό της βλέμμα της γιορτής στην έπαυλη είχε δώσει τη θέση του σε μια σφιγμένη όψη, με κάποιες ανταύγειες από πόνο και σκέψη. Άναψε αργά ένα τσιγάρο και το βλέμμα της απλώθηκε έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου στα παιχνίδια που έκαναν τα φώτα της πόλης. Ο Τίμος την παρακολουθούσε με την άκρη του ματιού του. Βγήκαν από την Φιλοθέη, πήραν την Λεωφόρο Καποδιστρίου με κατεύθυνση την Κηφισίας. Η φωνή του έσπασε την παγερή σιωπή.

Τι έχεις ; την ρώτησε ήρεμα. Χωρίς να τον κοιτάξει απάντησε.

Πρωτοχρονιά... νέος χρόνος, νέες ελπίδες, καινούργια όνειρα ακούστηκε σαν να ήταν αλλού. Την άφησε να συνεχίσει.

Και μαζί με αυτά, μνήμες, εφιάλτες, καθήκοντα, το βλέμμα της έγινε πάλι σκληρό, παγερό.

Πως βρέθηκες στου Ναρσή απόψε ; η φωνή του την επανέφερε στο παρόν.

Μου φορτώθηκε ο Κοντοδήμος. Ξέρεις είναι κολλητοί. Απ αυτό που λέμε διαπλεκόμενοι. Ο ένας δουλεύει για τον άλλο. Υπουργός αυτός, επιχειρηματίας ο άλλος, καταλαβαίνεις...

Είναι και πολλές ανοιχτές συμβάσεις μπροστά...

Λύσσαξε να με πάρει μαζί του, ήθελε να γνωρίσω τον Ναρσή, έχει τους λόγους του

Και εσύ απ ότι είδα φρόντισες να τους εκμεταλλευτείς.

Τον κοίταξε λοξά.

Φυσικά....! αν εκείνος νομίζει ότι όλοι είναι στο κοπάδι του, δεν είναι κακό να καταλάβει ότι υπάρχει και άλλη όψη

Άλλη όψη ; η δική σου όψη απόψε ήταν στα νερά του.

Αχ Τίμο να χαρείς....

Εκείνος συνέχισε απτόητος:

Δεν ξέρω αν το κατάλαβες αλλά μπήκες ως ταύρος εν υαλοπωλείο στο βασίλειο των Ναρσήδων, θα μου επιτρέψεις να πω ήσουν η γυναίκα της βραδιάς

Χαμογέλασε με σκέρτσο αλλά και σκληρό βλέμμα.

Αυτό είναι εξαίρετο...

Ποιο

Ο Κοντοδήμος μου είπε ότι η κυβέρνηση δημοπρατεί το έργο της επέκτασης των αυτοκινητόδρομων με τα Μεσογειακά της ΕΟΚ. Πολύ χρήμα και θα γίνει σκοτωμός. Θα πέσουν κορμιά για το ποιος θα πάρει την προσφορά. Η κυβέρνηση έχει τις προτιμήσεις της...

Στον Ναρσή ;

Φυσικά, στην εταιρεία του, τους χρηματοδοτεί αφειδώς. Τα χρήματα που χώνει στην προπαγάνδα και στα ερείσματά τους είναι το παν για αυτούς

Και εσύ ; τι δουλειά έχεις εκεί μέσα ;

Εγώ είμαι αναλύτρια του Υπουργείου σε θέματα συμβάσεων και κόστους, οπότε...

Μάλιστα... και όλο αυτό σημαίνει και τη δική σου γοητεία ;

Η Γυναίκα αντέδρασε

Τίμο μαζέψου

Εκείνος αναδιπλώθηκε. Κόμπιασε, γύρισε, την κοίταξε και είπε πάλι με την προσοχή του στο δρόμο

Θάλεια, σ’ αγαπώ και το ξέρεις! Το ξέρεις καιρό. Ζω στη σκιά σου, στην ανάσα σου. Αλλά εσύ... πήρε μια ανάσα μελαγχολίας εσύ πάντα απόμακρη, σαν κάτι να σε εμποδίζει, σαν κάτι να μην σε αφήνει να εκδηλωθείς, κάτι σε βασανίζει...

Γύρισε και τον κοίταξε τρυφερά με εκείνο το γλυκό της ύφος. Άπλωσε το χέρι της και άγγιξε για λίγο το δικό του.

Άφησε αυτήν την κουβέντα σε παρακαλώ. Είναι Πρωτοχρονιά, ανάσανε βαθιά, ας απολαύσουμε τις στιγμές όπως έρχονται, όπως είναι, ας τις αφήσουμε καθαρές, να τις ρουφήξουμε όσο είναι καιρός, ποτέ δεν ξέρεις...

Μιλάς λες και κάτι θα γίνει της είπε εκείνος.

Ποτέ δεν ξέρεις...! πολλές φορές η ζωή μας κουβαλάει στα δικά της μονοπάτια. Έχει χαράξει τις δικές της γραμμές, μας έχει σημαδέψει.

Γύρισε το κεφάλι της στο τζάμι του αυτοκινήτου δεξιά της για να κρύψει τον κόμπο στο λαιμό της ενώ ο Τίμος αναστέναξε δίπλα της.

Οι πρώτες ώρες του χρόνου είχαν πια προχωρήσει. Οι δρόμοι έξω ήταν άδειοι με λίγη κίνηση. Έτσι γρήγορα το αυτοκίνητο γλίστρησε στην αγκαλιά της νύχτας. Έφτασαν στο σπίτι της Θάλειας. Μια μικρή αλλά χαριτωμένη μαιζονέττα σε ένα όμορφο δρόμο.

Κερνάς ένα τελευταίο ποτό ; της είπε νοσταλγικά. Τον κοίταξε τρυφερά.

Ανέβα.

Πάρκαρε το αυτοκίνητο. Η σκούρα ξύλινη πόρτα άνοιξε και βρέθηκαν στο εσωτερικό του σπιτιού. Μπήκαν στο σαλόνι. Ήταν το πατρικό της. Είχε χάσει την μητέρα της, την Μάγδα νωρίς στα δεκαοκτώ της χρόνια. Έμενε με τον πατέρα της, έναν αξιαγάπητο άνθρωπο που την λάτρευε με ξεχωριστά αισθήματα. Αδέλφια δεν είχε και έτσι μονοπωλούσε την αγάπη του μέχρι που ο Βαγγέλης Μαζαράκης έσβησε και εκείνος στα χέρια της δυό χρόνια πριν.

Ήταν ένα υπέροχο σαλόνι. Διακοσμημένο με το κλασικό της γούστο και την προσωπική της σφραγίδα. Άναψε τα δύο μεγάλα πορτατίφ δεξιά και αριστερά και τράβηξε τις μεγάλες κουρτίνες απέναντι στο τεράστιο παράθυρο που έβλεπε στο δρόμο. Τα νυχτερινά φώτα της πόλης λαμπύριζαν από το παράθυρο σαν Χριστουγεννιάτικα. Στο βάθος του δωματίου ήταν το προσωπικό της γραφείο σκούρο και βαρύ από ξύλο καρυδιάς. Δύο κλασικοί καναπέδες στο καφέ χρώμα χωρίζονταν με ένα ανάγλυφο τραπέζι σαν μπαούλο στο κέντρο