Οι περιπέτειες του Οξιζέν

By Jeanne Sélène

Ο Οξιζέν είναι σίγουρα το πιο τεμπέλικο σκυλί στον κόσμο. Θα βρεθεί, όμως, μπλεγμένος σε μια απίστευτη περιπέτεια! Τι θα λέγατε να τον ακολουθήσουμε;

Για παιδιά από 8/9 ετών.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: BadPress
• Release date: Nov 25, 2021
• ISBN: 9781667412351

Book preview

Πρόλογος

Ο Οξιζέν είναι ένας σκύλος σαν όλους τους άλλους. Μεγάλωσε σ’ ένα αγρόκτημα οπωροκηπευτικών, καταμεσής στα σπαραγγοχώραφα. Βέβαια, ο ίδιος μισεί τα σπαράγγια. Η όψη τους, η μυρωδιά τους, η γεύση τους ... Όλ’ αυτά του προκαλούν απέραντη αηδία. Τι ατυχία!

Μετά από μια ξέγνοιαστη παιδική ηλικία, έφεραν αυτόν και τ' αδέλφια του στη μεγάλη φθινοπωρινή έκθεση αγροτικών προϊόντων της περιοχής. Εκεί γνώρισε την οικογένειά του: την οικογένεια Σαβαρί. Και ενώ εκείνος βαριόταν θανάσιμα μέσα στο κασόνι του και προσπαθούσε να σκαρφαλώσει για να φτάσει την αγαπημένη του αδελφή, κάποια ξεφώνισε:

—Μπαμπά! Αυτόν θέλω! Είναι πολύ αστείος!

Κι ήταν αλήθεια. Ήταν τρελά διασκεδαστικό αυτό το μικροσκοπικό ασπρόμαυρο τεριέ με τη σκουρόχρωμη μύτη και το πιτσιλωτό μουσούδι. Κουνούσε τη μικρή ουρά του δεξιά κι αριστερά έτοιμο να παίξει όλο χαρά.

—Είσαι σίγουρη, Σαβίνα;

Το κοριτσάκι κούνησε ζωηρά το κεφάλι. Το πρόσωπό της φωτίστηκε από ένα τεράστιο χαμόγελο.

—Εντάξει, απάντησε ο μπαμπάς, πήγαινε να ρωτήσεις τ ’αδέλφια σου. Αν συμφωνούν όλοι, το υιοθετούμε!

Έτσι κι έγινε, κι η χαρά του Οξιζέν ήταν απερίγραπτη.

Πρώτο μέρος

Μια όμορφη οικογένεια

1. Ζοζώ το ψάρι

Κάθε πρωί ο Οξιζέν, αφού ξυπνήσει, περνάει λίγα λεπτά φλυαρώντας με τη φίλη του τη Ζοζώ. Η Ζοζώ είναι χρυσόψαρο∙ όλη η οικογένεια πιστεύει πως είναι αγόρι κι αυτό τη στενοχωρεί πολύ.

—Δεν σηκώνω κουβέντα, κάνουν λάθος!, λέει συχνά. Το νιώθω καλά, βαθιά μέσα μου, πως είμαι κορίτσι!

Έτσι, για να είναι σίγουρος ότι δεν θα την πληγώσει, όταν μιλάει μαζί της ο Οξιζέν φροντίζει να χρησιμοποιεί επιθετικούς προσδιορισμούς που θυμίζουν κορίτσι. Αντί λοιπόν να της πει:

—Είσαι σβέλτη σήμερα, Ζοζώ!

Φροντίζει να λέει:

—Είσαι ζωηρή και τσαχπίνα σήμερα, Ζοζώ!

Κι η ψαρίνα λάμπει από χαρά:

—Αλήθεια το λες, Όξι; Σ ’ευχαριστώ γλυκέ μου! Θα μετρήσω για σένα αμέσως.

Γιατί η Ζοζώ λατρεύει να μετράει. Τα πάντα. Συνέχεια. Κάθε τι μπορεί να γίνει αφορμή για μια ρυθμική καταμέτρηση.

—Ένας άνθρωπος στο σαλόνι! Δύο τριαντάφυλλα στο τραπεζάκι! Τρία κάδρα στον τοίχο! Τέσσερα κούτσουρα στο τζάκι...

Δεν σταματάει ποτέ να φέρνει γύρους στη γυάλα της απαριθμώντας ό,τι πιάνει το ψαρίσιο της μάτι.

Ομολογουμένως, η Ζοζώ βαριέται θανάσιμα μέσα στην στενόχωρη σφαίρα της. Δεν είναι και πολύ διασκεδαστικό να είσαι χρυσόψαρο και να ζεις πάνω σ’ έναν μπουφέ. Η στενότητα χώρου του σπιτιού της την κάνει συχνά να υποφέρει και τη δυσκολεύει πολύ.

Εκείνο το πρωί, η Ζοζώ δείχνει στον Οξιζέν τα παγωμένα κλαδιά των δέντρων έξω απ’ το παράθυρο.

—Ευτυχώς που η φωτιά καίει ακόμα, αλλιώς το νερό μου θα πάγωνε. Σιχαίνομαι το κρύο, λέει ανατριχιάζοντας.

—Εμένα μ’ αρέσει πολύ η πρωινή παγωνιά, όταν η πάχνη σπάει κάτω απ’ τα πόδια μου σε κάθε βήμα. Το βρίσκω πραγματικά διασκεδαστικό.

—Μπρρρρ, δεν μπορώ να το διανοηθώ!

Μπιπ! Μπιπ! Μπιπ!

—Α! Αυτό ήταν, η μέρα ξεκινά. Πρέπει να φύγω, Ζοζώ. Θα σε δω αργότερα.

2. Η μαμά Λεονί

Το ξυπνητήρι της μαμάς μόλις χτύπησε... Ο Οξιζέν αφήνει το αναπαυτικό του καλάθι και τρέχει προς το μπάνιο. Δεν υπάρχει λεπτό για χάσιμο, η Λεονί έχει ήδη μπει στο ντους. Μια γρήγορη ματιά αρκεί για ν’ αντιληφθεί το τεριέ ότι λείπει μια πετσέτα. Στο λεπτό, ανοίγει το ντουλάπι, διαλέγει μια μεγάλη απορροφητική πετσέτα μπάνιου και την ακουμπάει δίπλα στο χαλάκι.

Παρατηρεί ότι η νεαρή γυναίκα έχει παραλείψει να