Η έκκληση του Παύλου

By Erick Carballo

"Η έκκληση του Παύλου" είναι ένα μυθιστόρημα στο οποίο η μοναξιά, ο εκφοβισμός, η κακία και ο εγωισμός ενός πατέρα είναι αλληλένδετα και η αδιαφορία μιας μητέρας που εγκαταλείπει τον γιο της στη μοίρα του για να ξεκινήσει μια νέα ζωή με άνθρωπος που εξασφαλίζει ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον.

Ο Πάμπλο είναι ένα οκτάχρονο αγόρι που έχει μόνο έναν φίλο που μπορεί να εμπιστευτεί, αλλά μια σειρά από γεγονότα τον οδηγούν σε ένα τραγικό πεπρωμένο.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: BadPress
• Release date: Nov 11, 2020
• ISBN: 9781071574577

Book preview

Η ιστορία σε αυτό το βιβλίο είναι ένα έργο μυθοπλασίας. Ορισμένα ονόματα, χαρακτήρες, μέρη και γεγονότα είναι καρποί της φαντασίας του συγγραφέα ή έχουν χρησιμοποιηθεί πλασματικά και δεν πρέπει να θεωρούνται πραγματικοί. Οποιαδήποτε ομοιότητα με ζωντανούς ή νεκρούς ανθρώπους, πραγματικά γεγονότα, μέρη ή οργανισμούς είναι απλώς σύμπτωση.

Κεφάλαιο 1

Ήταν δύο το απόγευμα. Η Χουάνα βρισκόταν στην εμπορική πλατεία για να ξεκινήσει την εργάσιμη ημέρα της. αλλά δεν ήταν μόνη. Συνοδεύτηκε από τον Τζουακίν, έναν άντρα ηλικίας περίπου σαράντα πέντε ετών, ύψους 1,75, με ένα λευκό καπέλο, ένα άσπρο πουκάμισο με μπλε τετράγωνα, μπλε τζιν, μια καφέ ζώνη και καφέ μπότες καουμπόη. Οι δύο μιλούσαν ήσυχα.

-Ελάτε μαζί μου στις Ηνωμένες Πολιτείες.

-Αλλά είμαι παντρεμένος και έχω έναν γιο.

-Και είσαι χαρούμενος; -Ο Τζουακίν τον ρώτησε.

-Όχι, δεν είμαι, απάντησε η Χουάνα με δάκρυα στα μάτια της. Δεν αντέχω πλέον τον άντρα μου. Πάντα έρχεται σπίτι μεθυσμένος.

-Τότε μην το σκεφτείτε και ας πάμε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πάμε απόψε. Κοίτα! Μαζί μου θα έχετε τα πάντα. Δεν θα λείπεις τίποτα. Ας ξεκινήσουμε μια νέα ζωή μαζί.

Αλλά η Χουάνα ήταν προσεκτική.

-Δεν γνωρίζω. Επιτρέψτε μου να το σκεφτώ -είπε η Χουάνα, το κεφάλι της κατέβει. Θα σε καλέσω στο διάλειμμα.

-Είναι εντάξει; Θα περιμένω την κλήση σας -είπε ο Τζουακίν, κλίνει το δεξί του χέρι στο φορτηγό του.

-Ευχαριστώ -απάντησε πιο ήρεμα η Χουάνα. Πρέπει να φύγω, είμαι ήδη λίγα λεπτά αργά.

-Ναι, είναι εντάξει -είπε ο Τζουακίν καθώς πλησίασε τη Χουάνα για να της δώσει ένα φιλί.

-Αντί, θα σε καλέσω.

-Εντάξει, αντίο -απάντησε ο Τζουακίν, σηκώνοντας το χέρι του.

Η Χουάνα πήγε στο σούπερ μάρκετ όπου εργαζόταν, ενώ ο Τζουακίν μπήκε στο όχημά του και έπειτα έφυγε από την εμπορική πλατεία.

Όταν η Χουάνα έφτασε στο σούπερ μάρκετ, συνάντησε τον επόπτη του ταμείου, ο οποίος παραπονέθηκε ότι είχε καθυστερήσει δεκαπέντε λεπτά.

-Αλλά γυναίκα, τι ώρα θα φτάσουν; Πιστεύετε ότι είστε ο διαχειριστής του καταστήματος;

-Κανένα τρόπο, αφεντικό -απάντησε η Χουάνα, κουνώντας το κεφάλι της και τοποθετώντας την τσάντα της στον ώμο της. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι έχω προβλήματα.

-Ναι, γυναίκα. αλλά προειδοποιήστε ότι θα αργήσετε. Όλοι έχουμε προβλήματα. Αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που θα παραμελήσουμε τη δουλειά μας. Θυμηθείτε ότι ζούμε από τη δουλειά.

-Ναι, ξέρω, αφεντικό. Συγνώμη.

-Είναι εντάξει. Αποδέχομαι τη συγγνώμη σας, αλλά την κάνω την τελευταία φορά που αργάτε, διαφορετικά θα πρέπει να ζητήσω από τον διευθυντή να σας απολύσει.

-Ναι, αφεντικό; Είναι εντάξει -απάντησε η Χουάνα.

-Λοιπόν, τώρα βάλτε τη στολή σας.

-Σίγουρα, αφεντικό.

Η Χουάνα έσπευσε να βγει στο γκαρνταρόμπα, σκεφτόμενη την πρόταση της Τζουακίν και μετά από μερικά λεπτά, ξεκίνησε την εργάσιμη ημέρα της.

Τέσσερις ώρες αργότερα ήρθε η ώρα του διαλείμματος. Έτσι, έφυγε από το κατάστημα και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να πάει σε ένα από τα δημόσια τηλέφωνα που βρίσκονται δίπλα στην είσοδο του πάρκινγκ.

Όταν έφτασε στο δημόσιο τηλέφωνο, πήρε το τηλέφωνο. Έβαλε δύο νομίσματα και περίμενε.

-Γεια Μια αρσενική φωνή απάντησε.

-Γεια Τζουακίν; -Η Χουάνα ρώτησε αβέβαια.

-Ναι, μιλάει -απάντησε ο Τζουακίν.

-Είμαι η Χουάνα. Το σκέφτηκα ήδη. Θέλω να πάω μαζί σου.

-Εξοχος!

-Αλλά όχι απόψε.

-Γιατί όχι;

-Επειδή πρέπει να ετοιμάσω την τεκμηρίωσή μου και μερικά ρούχα. Πρέπει επίσης να κάνω κάποιες προσπάθειες.

-Είναι εντάξει; μην ανησυχείς... Θέλεις να έρθω να σε παραλάβω όταν βγαίνεις από τη δουλειά;

-Αν θέλεις...

-Φυσικά το θέλω -απάντησε ο Τζουακίν.

-Εντάξει. Θα σε περιμένω στις δέκα και μισή ώρα -είπε η Χουάνα.

-Θα είμαι εκεί.

-Ευχαριστώ, φιλιά.

-Είστε ευπρόσδεκτοι, ένα φιλί. Αντιο σας.

-Αντίο -κατέληξε η Χουάνα και έκλεισε το τηλέφωνο.

Αφού ολοκλήρωσε την κλήση, η Χουάνα μπήκε στην τραπεζαρία του καταστήματος και έφαγε λίγο τηγανητό κοτόπουλο με ρύζι που αγόρασε από το τμήμα έτοιμων φαγητών. Διάβασε μερικά άρθρα σε ένα περιοδικό ψυχαγωγίας που έφερε στο πορτοφόλι της. Και ένα τέταρτο της ώρας αργότερα επέστρεψε στη δουλειά του.

Κεφάλαιο 2

Δέκα χιλιόμετρα από το σημείο όπου ήταν η Χουάνα, ήταν ο  Λούις, ένας άντρας στα πενήντα του, κοντός και υπέρβαρος, φορώντας ξεθωριασμένα τζιν που φορούσαν κατασκευαστικές εργασίες, ένα άσπρο πουκάμισο με κόκκινες ρίγες και παπούτσια της δουλειάς. Ήταν έτοιμος να τελειώσει την εργάσιμη ημέρα του. Έκανε όλα τα είδη τοιχοποιίας. αλλά αυτή τη φορά εμφανίστηκε να αδειάζει το μείγμα από το μπετονιέρα σε έναν πλαστικό κάδο.

Αφού έχυσε το μείγμα, πήγε στον πέμπτο όροφο ενός κτηρίου που ήταν υπό κατασκευή για μερικούς μήνες. και όταν έφτασε, πήρε ένα κουτάλι και άρχισε να βάζει το μείγμα σε ένα από τα τσιμεντόλιθους. Έβαλε ένα μπλοκ και αναμίχθηκε πάνω του για να ασφαλίσει τους άλλους.

Λίγα μέτρα μακριά ήταν ο Λίνο, ένας από τους καλύτερους φίλους του και νονός για