Ξέρω γιατί το νερό της θάλασσας έχει γεύση αλατιού

By Steve Vernon

Είναι μια ιστορία που γίνεται στην Οκινάουα, που μαστίζεται απο τον πόλεμο- πίσω στις τελευταίες μέρες την εκστρατείας στον Ειρηνικό κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Την λέει όπως την έζησε ένας νέος Καμικάζι πιλότος που ετοιμάζεται να πετάξει το πολεμικό του αεροπλάνο στην  διάρκεια μιας Αμερικάνικης ναυμαχίας.

Είναι μια ιστορία ενοχής, μοναξιάς, μνήμης και την γεύση της θάλασσας.

Α, υπάρχει επίσης ένα θαλάσσιο τέρας στην ιστορία.

Θα έπρεπε να το αναφέρω αυτό...

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Steve Vernon
• Release date: Dec 6, 2019
• ISBN: 9781071524350

Steve Vernon

Everybody always wants a peek at the man behind the curtain. They all want to see just exactly what makes an author tick.Which ticks me off just a little bit - but what good is a lifetime if you can't ride out the peeve and ill-feeling and grin through it all. Hi! I am Steve Vernon and I'd love to scare you. Along the way I'll try to entertain you and I guarantee a giggle as well.If you want to picture me just think of that old dude at the campfire spinning out ghost stories and weird adventures and the grand epic saga of how Thud the Second stepped out of his cave with nothing more than a rock in his fist and slew the mighty saber-toothed tiger.If I listed all of the books I've written I'd most likely bore you - and I am allergic to boring so I will not bore you any further. Go and read some of my books. I promise I sound a whole lot better in print than in real life. Heck, I'll even brush my teeth and comb my hair if you think that will help any.For more up-to-date info please follow my blog at:http://stevevernonstoryteller.wordpress.com/And follow me at Twitter:@StephenVernonyours in storytelling,Steve Vernon

Book preview

Ξέρω γιατί το νερό της θάλασσας

έχει γεύση αλατιού

––––––––

Του

Στήβ Βέρνον

––––––––

Ιστορίες της θάλασσας #3

Εκδόσεις Στάρκ Ράβεν

––––––––

Ξέρω γιατί το νερό της θάλασσας έχει γεύση αλατιού

Ο πατέρας μου ορκίζεται ότι είχα γεννηθεί με όλα μου τα δόντια. Ισχυρίζεται ότι ο ομφάλιος λώρος μου γύρισε σαν χέλι στο χέρι της μαμής, χτυπώντας την καθώς έβγαινα απο την μήτρα της μάνας μου.

Ακόμη θυμάμαι αυτή την γεύση. Είχε γεύση αλατιού. Είχε γεύση δακρύων.

Είχε γεύση θαλασσινού νερού.

Γεννήθηκα στην Οκινάουα και μετακόμισα στο Τόκυο για να ζήσω με τον παππού μου. Η μητέρα μου ήταν Κινέζα. Ο πατέρας μου έλεγε ότι ήταν Οκιναβή. Το ψέμα του δεν το πίστευε κανένας.

Έχω τρείς χώρες, τρείς ιστορίες και τρία τραγούδια – Οκινάουα, Ιαπωνία και Κίνα.

Η ζωή μου ξεκίνησε απο πολλούς τόπους – και ο πατέρας μου καταράστηκε την γέννησή μου, λίγο μετά τον θάνατο της μάνας μου.

Άκου την θάλασσα.

Τα κύματα λένε την ίδια ιστορία, πολλές φορές.

Ότι θυμάμαι απο τον πατέρα μου είναι ένα γράμμα χαραγμένο με το αίμα της μάνας μου και ένα μικρό ξύλινο γλυπτό. Νετσούκε, το λέμε στα ιαπωνικά. Ένας πρακτικός Κινέζος άντρας θα το έλεγε σκουπίδι. Ο πατέρας μου ήταν Οκιναβός ψαράς και ίσως να το έδενε στο δίχτυ του για τύχη αλλά αυτός το έδωσε