Επιχείρηση Ιωνία

By Michail Fanos

Ένα αεροπλάνο της πολεμικής αεροπορίας πέφτει μετά από ατύχημα σε Τουρκικό έδαφος, οι δύο πιλότοι του πρέπει να αποφύγουν την σύλληψη και να βρουν έναν τρόπο να επιστρέψουν στην πατρίδα. Η Ελληνική Στρατιωτική Ηγεσία αποφασίζει να στείλει μια ομάδα των ειδικών δυνάμεων να τους φέρει πίσω. Ένας αγώνας δρόμου αρχίζει ανάμεσα στις δύο πλευρές.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Michail Fanos
• Release date: Apr 6, 2022
• ISBN: 9781005723927

Michail Fanos

Ονομάζομαι Μιχαήλ Φανός, εργάζομαι στο χώρο των οικονομικών αλλά η μεγάλη μου αγάπη είναι το γράψιμο και ειδικά το φανταστικό. Γράφω πολλά χρόνια τώρα και δεν σκοπεύω να σταματήσω τώρα σύντομα! Αλλά ήρθε η ώρα να μοιραστώ με όλους εσάς εκεί έξω τα μαγικά ταξίδια που το γράψιμο προσφέρει.

Book preview

Το μεγάλο εμπορικό πλοίο λικνιζόταν αργά με τον ελαφρύ κυματισμό του Ινδικού Ωκεανού στην ακτή της Σομαλίας. Ελάχιστα φώτα ήταν αναμμένα πάνω του ενώ ανέδιδε μια δυσβάστακτη αποφορά που το νυχτερινό αεράκι ανακάτευε με τις μυρωδιές της ερήμου από την ακτή.

Το υπό σημαία Λιβερίας φορτηγό πλοίο Σαμπρίνα είχε πέσει στα χέρια πειρατών εδώ και σαράντα μέρες και αυτό είχε ένα πολύ βαρύ αντίκτυπο στην κατάσταση του πλοίου όσο και του πληρώματος. Οι πειρατές δεν είχαν βιαστεί να επικοινωνήσουν με την εταιρία ή τις αρχές, είχαν αφήσει να περάσουν πρώτα δέκα μέρες και μετά είχαν κάνει τις πρώτες νύξεις. Ταυτόχρονα είχαν αρχίσει και τα κρυφά παζάρια για να πουλήσουν το πλοίο και το φορτίο του, ακόμα και τις γυναίκες που είχαν βρει να ταξιδεύουν σε αυτό.

Το Σαμπρίνα ερχόταν από την Άπω Ανατολή με σκοπό να περάσει τη διώρυγα του Σουέζ και να πιάσει λιμάνι στην Κύπρο πρώτα και μετά στην Ελλάδα. Θα ξεφόρτωνε στον Πειραιά και θα μετακινείτο μετά στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη για κάποιες απαραίτητες εργασίες. Οι πειρατές είχαν επιβιβαστεί μια νύχτα ενώ ήταν ακόμα σε διεθνή ύδατα και το είχαν φέρει εδώ, στα ανοιχτά του Αντάλ, λίγο πιο βόρεια από το Μογκαντίσου ελπίζοντας να αποφύγουν τον εντοπισμό της διεθνούς δύναμης που δρούσε στην περιοχή για την αντιμετώπιση ακριβώς τέτοιων περιπτώσεων.

Τέσσερα από τα μέλη του πληρώματος βρίσκονταν στο κατάστρωμα ανά πάσα στιγμή υπό το άγρυπνο βλέμμα δύο πειρατών σαν μια υπενθύμιση του τι θα συνέβαινε αν επιχειρούσε κανείς μια ανακατάληψη του πλοίου. Οι δύο αποψινοί σκοποί κάπνιζαν ενώ επιτηρούσαν τους τέσσερις αιχμαλώτους με τα ΑΚ-47, τα διαβόητα Καλασνίκοβ, να κρέμονται στο πλευρό τους έτοιμα για χρήση.

Το μικρό ταχύπλοο που πλησίαζε δεν το έκανε κρυφά ούτε και κατέβαλλε καμία προσπάθεια για να περάσει απαρατήρητο. Ήταν ένα παλιό βενζινοκίνητο σκάφος σαν αυτά που βρίσκονται σε όλα τα λιμάνια του κόσμου αν και το συγκεκριμένο είχε δει σίγουρα και καλύτερες μέρες. Το χρώμα του ήταν ξεφτισμένο και σε πολλά σημεία είχε αντικατασταθεί από το χαλκοκόκκινο της σκουριάς. Πλησίασε το πλευρό του πλοίου και σταμάτησε, ο άνδρας στο τιμόνι του φώναξε κάτι στα Σομαλικά Αραβικά, τη μορφή των Αραβικών που μιλιούνται στη χώρα. Μετά από μια σιγή ενός ή δύο λεπτών ήρθε η απάντηση από ψηλά.

Οι δύο επιβάτες του ταχύπλοου άρχισαν να ανεβαίνουν τη σχοινένια σκάλα που τους έριξαν ενώ αυτό απομακρυνόταν. Δεν ήταν Άραβες ή Αφρικανοί και αμφότεροι ήταν ντυμένοι με απλά ρούχα, παντελόνι και σακάκι σε λευκό χρώμα, ένα ντύσιμο που συνηθιζόταν σαν ημιεπίσημο στην ζεστή αυτή περιοχή της γης. Έφτασαν στην κορυφή και βρέθηκαν να κοιτούν τις κάνες μισής ντουζίνας όπλων. Ένας πειρατής, ένας ψηλός άνδρας με φαρδύ στέρνο ζωσμένο με δύο σειρές φυσιγγίων για το όπλο του, τους διέταξε κάτι στα Σομαλικά. Ο άνδρας που είχε ανέβει πρώτος, είπε σε άπταιστα Αγγλικά:

-Μίλα στα Αγγλικά να σε καταλαβαίνουμε.

-Θα σας ψάξουμε, είπε ο άλλος με τα δικά του Αγγλικά να είναι ίσα ίσα κατανοητά.

-Ελεύθερα, είπε ο άνδρας.

Δύο πειρατές έσπευσαν να τους ψάξουν κατά μήκος των ποδιών και του κορμού ενώ αυτοί κρατούσαν τα χέρια μακριά από το σώμα τους.

-Άοπλοι, είπε ο ένας.

Ο μεγαλόσωμος πειρατής τους ένευσε να τον ακολουθήσουν και το έκαναν πλαισιωμένοι από μια ομάδα πειρατών αφήνοντας μόνο τους δύο σκοπούς πίσω. Καθώς πλησίαζαν την υπερκατασκευή του πλοίου και την πόρτα για το εσωτερικό ο πρώτος άνδρας σκόνταψε και έπεσε πάνω σε έναν πειρατή, και οι δύο μαζί έπεσαν πάνω στο προστατευτικό κιγκλίδωμα του καταστρώματος και το πιστόλι που ο πειρατής είχε στη ζώνη του έπεσε στη θάλασσα. Εκείνος έβρισε στα Σομαλικά και μετά έσπρωξε προς την πόρτα τον άνδρα.

Βρέθηκαν σε έναν κλασσικό διάδρομο πλοίου, μακρύ και στενό με πόρτες να ανοίγονται σε αυτόν. Τα βήματά τους αντηχούσαν δυνατά στο μεταλλικό δάπεδο εξαιτίας της απόλυτης σχεδόν ησυχίας που επικρατούσε στο πλοίο. Δεν πήγαν μακριά, ένας άνδρας βγήκε από μια καμπίνα, ήταν οπλισμένος σαν αστακός αλλά φαινόταν κάπως πιο εκλεπτυσμένος από τους υπόλοιπους με τα χτενισμένα μαλλιά και το περιποιημένο μούσι του.

-Είμαι ο Ζαχ Αρία, είπε σε Αγγλικά πολύ καλύτερα των ανδρών του. Πρέπει να είσαι ο Τζον Άνδρος.

-Είμαι, είπε ο άνδρας.

-Το εμπόρευμα ή το πλήρωμα πρώτα; ρώτησε ο αρχηγός των πειρατών.

-Θα δω το πλήρωμα, ξέρω το φορτίο από τα χαρτιά του πλοίου και θα σου δώσω είκοσι χιλιάδες δολάρια γι’ αυτό.

Τα μάτια του πειρατή έλαμψαν από απληστία ακούγοντας το ποσό. Ο συνοδός του Άνδρος είπε:

-Ο κύριος Άνδρος επιθυμεί να δει το ανθρώπινο εμπόρευμα.

-Εντάξει, ελάτε.

Προχώρησαν στον διάδρομο μέχρι μια πόρτα στην οποία στέκονταν δύο ακόμα πειρατές με όπλα στα χέρια και δύσοσμα τσιγάρα στο στόμα. Ο αρχηγός τους έγνευσε και ο ένας άνοιξε την πόρτα. Μπήκαν σε αυτό που ήταν κάποτε η τραπεζαρία του πλοίου.

Μέσα στο χώρο αυτό βρίσκονταν στρυμωγμένοι επτά άνδρες, δύο γυναίκες και δύο παιδιά, το δεύτερο μια κοπέλα που άγγιζε την εφηβεία. Ο Άνδρος τους κοίταξε όλους καλά και μετά στράφηκε στον πειρατή που βιάστηκε να πει:

-Γι’ αυτή μόνο μου δίνουν δεκαπέντε, υπάρχουν Ευρωπαίοι και Αμερικανοί που εκστασιάζονται με την ιδέα να κάνουν ό,τι θέλουν σε μια Ευρωπαία χωρίς να φοβούνται για τις συνέπειες.

Ο Άνδρος ένευσε. Έριξε άλλη μια ματιά στο χώρο, υπήρχε ένα μεγάλο κεντρικό τραπέζι και τρία ακόμα μικρότερα. Σε ένα ειδικό ράφι βρισκόταν μια τηλεόραση ενώ στην απέναντι πλευρά ανοιγόταν μια πόρτα που οδηγούσε στην κουζίνα του πλοίου. Προχώρησε προς το κεντρικό τραπέζι και κάθισε σε ένα κάθισμα. Έβγαλε από την τσέπη του ένα μακρόστενο, λεπτό μπλοκ και το άνοιξε. Άρχισε να γράφει σε αυτό με έναν ακριβό στυλό.

-Σαράντα, είπε. Για όλα, επιβάτες και εμπόρευμα.

-Θα κρατήσω τέσσερα άτομα για την ασφάλειά μας, είπε ο πειρατής, και θα τους ελευθερώσω στην ακτή. Τις γυναίκες ας πούμε.

-Όχι τις γυναίκες, είπε ο άνδρας που καθόταν στην καρέκλα ακριβώς απέναντι από τον Άνδρος. Πάρε εμένα.

Ο Άνδρος τελείωσε το γράψιμο και έκοψε την επιταγή. Την έτεινε στον αρχηγό των πειρατών.

-Μπορείς να την εκτελέσεις αμέσως. Μόλις επιβεβαιωθεί η μεταφορά των χρημάτων θα πάρω το εμπόρευμα.

Ο αρχηγός των πειρατών άρπαξε την επιταγή και βγήκε ακολουθούμενος από τους άνδρες του εκτός από τους δύο σκοπούς έξω από την πόρτα και έναν ακόμα που έμεινε μέσα να τους προσέχει.

Ήταν έξι και βρίσκονταν τόσο μακριά από την πατρίδα τους όσο και από το συνηθισμένο τους πεδίο δράσεως. Ήταν μακριά από την πατρίδα τους γιατί ήταν Έλληνες και είχαν βρεθεί τώρα στη Σομαλία εξαιτίας της πειρατείας στο Σαμπρίνα, ήταν μακριά από το συνηθισμένο τους πεδίο δράσεως γιατί ήταν αλεξιπτωτιστές και τώρα κολυμπούσαν δώδεκα μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Όταν εκδηλώθηκε η πειρατεία, η αρχική σκέψη ήταν να γίνει μια επέμβαση από αέρος με ελικόπτερα. Το Σαμπρίνα δεν ήταν τάνκερ για να έχει το τεράστιο άδειο κατάστρωμα αυτών των πλοίων αλλά δεν έφερε κοντέινερς στο κατάστρωμα, όντας φορτηγό μικτού φορτίου, και υπήρχε χώρος για προσέγγιση ελικοπτέρων. Η πρακτική της τήρησης ομήρων στο κατάστρωμα και η παρουσία αρκετών ΑΚ-47 στα χέρια των πειρατών άλλαξε τα σχέδια αλλά μιας και βρίσκονταν ήδη εκεί, οι άνδρες του Ειδικού Τμήματος Αλεξιπτωτιστών ανέλαβαν την αποστολή όπως και να είχε.

Μεταφέρθηκαν με ένα ελικόπτερο στη φρεγάτα Κάουφμαν του ναυτικού των ΗΠΑ που παρακολουθούσε από κοντά την κατάσταση και από εκεί κινήθηκαν κολυμπώντας. Ντυμένοι με στολές από νεοπρένιο, κινούνταν με την βοήθεια δύο ειδικών τοξοειδών προωθητικών συσκευών σε μέγεθος ενός μεγάλου λάπτοπ. Ένας άνδρας κρατούσε τη συσκευή και άλλοι δύο κρατούνταν με το ένα χέρι από τους ώμους του. Η συσκευή είχε επάνω πυξίδα και δείκτες απόστασης και βάθους για να είναι σίγουροι για τις κινήσεις τους.

Δεν χρειάστηκαν παρά μόνο μερικά λεπτά για να φτάσουν στο Σαμπρίνα και μετά περίμεναν το σινιάλο για να ξεκινήσουν. Δεν άργησε να έρθει και άρχισαν να ανεβαίνουν προς την επιφάνεια.

Όχι πολύ μακριά από την γέφυρα του Κάουφμαν ένας άνδρας ήταν ξαπλωμένος στην μεταλλική επιφάνεια της οροφής. Ντυμένος στα κατάμαυρα και με επιπλέον κάλυψη τη σκιά των ιστίων και των κεραιών του μεγάλου πλοίου ήταν αόρατος για οποιονδήποτε δεν ήξερε ότι βρισκόταν εκεί. Οπλισμένος με ένα τυφέκιο Μ16 Α2 εφοδιασμένο με διόπτρα ελεύθερου σκοπευτή παρακολουθούσε το κατάστρωμα του φορτηγού. Το σκοτάδι και η έλλειψη ιδιαίτερου φωτισμού στο άλλο πλοίο δεν τον εμπόδιζε καθώς η διόπτρα του είχε νυχτερινή όραση και έβλεπε τα πάντα καθαρά σαν να ήταν καταμεσήμερο, έστω και με μια πράσινη απόχρωση.

-Όλα εντάξει, μουρμούρισε με τη βαθιά μπάσα φωνή του, προχωράμε.

Ο Άνδρος προχώρησε προς την κουζίνα. Ήταν ένας μεγάλος χώρος με όλα τα απαραίτητα μέσα για την παρασκευή των γευμάτων του πληρώματος, και εφοδιασμένος με πληθώρα σκευών και εργαλείων, κατσαρόλες, τηγάνια, ανοξείδωτα μαχαίρια κοπής κρέατος ή ψωμιού, τα απαραίτητα μαχαιροπήρουνα και ό,τι άλλο θα περίμενε κανείς να βρει σε μια κουζίνα όπου κάθε μέρα ετοιμαζόταν φαγητό για είκοσι άτομα.

Ωστόσο η κατάληψη από τους πειρατές είχε αφήσει και εδώ τα σημάδια της. Πεταμένα και λερωμένα σκεύη παντού, αποφάγια που είχαν αρχίσει να μυρίζουν και σκουπίδια γέμιζαν τον τόπο. Για να ξαναλειτουργήσει ως κουζίνα, ο χώρος δεν θα χρειαζόταν μόνο καθαριότητα αλλά απολύμανση.

Υπήρχε μια ακόμα πόρτα που οδηγούσε σε έναν άλλο διάδρομο και μια σκάλα, προς την αποθήκη τροφίμων και τα ψυγεία κατά πάσα πιθανότητα, και ο Άνδρος την έκλεισε και την ασφάλισε. Επέστρεψε στην τραπεζαρία όπου βρισκόταν ακόμα ο συνοδός του και οι αιχμάλωτοι μαζί με τον πειρατή.

-Δεν ξέρω ποιος είσαι, είπε ο άνδρας που πριν είχε προσφερθεί για όμηρος των πειρατών, αλλά σε παρακαλώ να μην αφήσεις να βλάψουν τις γυναίκες. Ας πάρουν εμένα για όμηρο.

Ο Άνδρος δεν απάντησε.

-Τι σου είναι; ρώτησε αφού προσπέρασε τον άνδρα προχωρώντας προς την πόρτα.

-Είναι η γυναίκα και η κόρη του δεύτερου και η γυναίκα του πρώτου μηχανικού.

-Άρα δεν σου είναι τίποτα, είπε ο Άνδρος ενώ έβαζε το δεξί χέρι του μέσα στο αριστερό μανίκι του σακακιού που φορούσε και συνέχισε, αυτή τη φορά στα Ελληνικά, είσαι γενναίος άνθρωπος πλοίαρχε.

Είχε φτάσει στην πόρτα και τον πειρατή. Με μια αστραπιαία κίνηση τράβηξε το χέρι του έξω από το μανίκι οπλισμένο με ένα μαχαίρι των ειδικών δυνάμεων. Το χτύπημα ήταν γρήγορο και καίριο, ο πειρατής έπεσε νεκρός πριν καταλάβει τι του συνέβη. Ο Άνδρος πήρε το όπλο του, άνοιξε την πόρτα και πυροβόλησε δύο φορές. Πήρε τα όπλα των νεκρών πειρατών και μπήκε πάλι στην τραπεζαρία. Τα πέταξε στον συνοδό του και έκλεισε την πόρτα ασφαλίζοντάς την.

-Εντάξει, Παύλο, είπε, τώρα περιμένουμε το ιππικό.

Στράφηκε στους αιχμαλώτους.

-Είμαι ο αντισυνταγματάρχης Αλέξιος Μάρκου, ήρθαμε να σας πάρουμε σπίτι. Προηγηθήκαμε εμείς με αυτό το τέχνασμα για να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα κινδυνευσετε και τώρα έρχονται οι ενισχύσεις.

Το σύνθημα για την άνοδό τους ήταν η πτώση ενός αντικειμένου από το πλοίο. Για να είναι σίγουροι ότι δε θα συνέβαινε κάποιο ατύχημα, οι πειρατές πετούσαν στη θάλασσα ό,τι δεν χρειάζονταν, είχε συμφωνηθεί ότι θα είναι κάποιο αντικείμενο που δεν θα έπεφτε τυχαία, ένα όπλο για παράδειγμα. Η πλευρά που θα γινόταν αυτό ήταν ένδειξη για το ποια ήταν η πλέον φρουρούμενη.

Τώρα ήταν έτοιμοι για την επέμβασή τους. Αναδύθηκαν στο πλευρό του πλοίου αθόρυβα χρησιμοποιώντας την σκάλα που είχαν ρίξει οι πειρατές αλλά και την επίσημη στο πλευρό του πλοίου. Πρώτος άρχισε την ανάβαση ο αρχηγός της ομάδας, ο αρχιλοχίας Ιάσων Γκρηγκόριαν, ένας ψηλός άνδρας με καστανά μαλλιά κοντοκουρεμένα και με διεισδυτικό γαλανό βλέμμα, είχε αρπαχτεί από την σχοινένια σκάλα και ανέβαινε με ευλυγισία που θα ζήλευαν και τα αιλουροειδή. Στο χέρι του είχε ήδη έτοιμο το όπλο του. Λόγω των ειδικών συνθηκών της αποστολής τους αυτής δεν είχε το συνηθισμένο του Μ16 Α2 αλλά το ΜΡ5 της Heckler and Koch. Από την άλλη σκάλα ανέβαινε πρώτος ο επιλοχίας Πέτρος Καρυπίδης, όλοι οι αλεξιπτωτιστές εκπαιδεύονταν να χρησιμοποιούν μια πληθώρα όπλων αλλά ο συγκεκριμένος ήταν ειδικός στην πλειονότητα των όπλων που θα μπορούσαν να βρουν ποτέ μπροστά τους αφού είχε κάνει εκπαίδευση ακόμα και με το πυροβολικό στα βαρέα όπλα. Αν ο Γκρηγκόριαν δεν ήξερε ότι βρίσκεται εκεί δεν θα μπορούσε να τον διακρίνει με τη μαύρη στολή και φόντο του το σκοτάδι.

Πλησίασαν το παραπέτο και ο Γκρηγκόριαν έκανε ένα νόημα στους δύο άνδρες που τον ακολουθούσαν να περιμένουν. Διακινδύνευσε μια κλεφτή ματιά στο κατάστρωμα. Οι δύο σκοποί στέκονταν μερικά μέτρα πιο πέρα με τις πλάτες τους προς εκείνον και ένας διηγείτο στον άλλο κάποια ιστορία που τους έφερνε γέλια. Δεν είχε ιδέα τι έλεγαν, ο μόνος που θα μπορούσε να καταλάβει βρισκόταν με τον Μάρκου μέσα στο πλοίο. Ο Παύλος Δικαίου μιλούσε Αραβικά και παρότι όχι την συγκεκριμένη διάλεκτο θα ήταν σε θέση να τους πει περί τίνος επρόκειτο. Όχι ότι είχε σημασία, αρκούσε που δεν τους είχαν εντοπίσει. Είδε τον Καρυπίδη να στηρίζει το όπλο του και να περιμένει, ήξερε το γιατί. Έδινε χρόνο στον ελεύθερο σκοπευτή τους να σημαδέψει τον άλλο σκοπό. Ο Λάσκαρης θα πετύχαινε τον πειρατή δεν είχε καμία αμφιβολία, αλλά για παν ενδεχόμενο σημάδεψε και εκείνος τον άνδρα.

Δεν ακούστηκε τίποτα πέρα από τον ξερό ήχο που έκανε η σφαίρα βρίσκοντας στο μέτωπο τον ένα πειρατή, που έπεσε νεκρός ακαριαία. Ο σύντροφός του αιφνιδιάστηκε απόλυτα και ο Πέτρος τον έστειλε να τον συναντήσει.

Ο Γκρηγκόριαν έκανε νόημα στους υπόλοιπους να προχωρήσουν ενώ δρασκελούσε το παραπέτο. Έτρεξε κοντά στους τέσσερεις άνδρες και είπε βιαστικά:

-Ήρθαμε να σας βοηθήσουμε, μείνετε εδώ καλυμμένοι.

Οι άνδρες του ήταν όλοι στο κατάστρωμα τώρα.

-Πάμε, είπε, ξέρετε τι πρέπει να κάνετε.

Ένας πειρατής εμφανίστηκε στην πόρτα για το εσωτερικό και έμεινε με το στόμα ανοιχτό βλέποντάς τους. Ύστερα σήκωσε το όπλο του αλλά ήταν πλέον αργά. Ο λοχίας Νικόλαος Ρήγας τον πυροβόλησε σχεδόν εξ επαφής και τον σώριασε νεκρό στο κατάστρωμα.

Ο Ζαχ Αρία κοίταξε την οθόνη του λάπτοπ του με μια έκφραση απέραντης ευχαρίστησης. Στο λογαριασμό που διατηρούσε στο όνομα μιας υπεράκτιας εταιρίας στα νησιά Κέϋμαν είχαν μόλις προστεθεί σαράντα χιλιάδες δολάρια. Και αυτή δεν ήταν η πρώτη του δουλειά, είχε και άλλα κέρδη του κρύψει σε αυτόν τον λογαριασμό, ίσως ήταν καιρός να απομακρυνθεί από την Αφρική και να απολαύσει μια άλλη ζωή.

Ένας πυροβολισμός τον έβγαλε από την ονειροπόληση. Κατάλαβε αμέσως τι συνέβαινε, δοκίμαζαν να σώσουν τους ομήρους. Χαμογέλασε άγρια, ήταν πολύ αργά.

-Σκοτώστε τους όλους! φώναξε. Φεύγουμε.

-Εντάξει, είπε ο Γκρηγκόριαν, Νίκο, Γιώργο, ασφαλίστε το μηχανοστάσιο και τα καύσιμα, μην έχουμε τίποτα δυσάρεστες εκπλήξεις.

-Θέλεις να το βάλουμε και μπρος αρχηγέ; ρώτησε ο Γεώργιος Ανδρέου με ένα χαμόγελο καθώς ξεκινούσαν προς μια πόρτα στην υπερκατασκευή του πλοίου. Η ειδικότητά του ήταν τα οχήματα αλλά είχε μια ευρεία γνώση πάνω σε κινητήρες και μηχανές εσωτερικής καύσεως.

-Όχι, απάντησε ο Γκρηγκόριαν αλλά απομονώστε τον έλεγχο των μηχανών από την γέφυρα.

Ο Ανδρέου ένευσε ενώ τον ακολουθούσε ο Νικόλαος Ρήγας, ειδικός στα εκρηκτικά.

-Πάμε για τους ομήρους εμείς, είπε ο Γκρηγκόριαν και προχώρησε προς την πόρτα από την οποία είχε βγει ο πειρατής πριν. Ο λοχίας Σωκράτης Δελλής, ειδικός της ομάδας στα ηλεκτρονικά μέσα και συστήματα, έσκυψε για να περάσει καθώς ήταν πολύ ψηλός ακόμα και για τις πόρτες των κτιρίων πόσο δε για των πλοίων, ενώ είχε ήδη περάσει ο Καρυπίδης.

Ένας πειρατής φώναξε κάτι και δοκίμασε να ανοίξει την πόρτα της τραπεζαρίας, βρίσκοντας πως δεν μπορούσε να το κάνει οπισθοχώρησε και άδειασε το γεμιστήρα του όπλου του πάνω της χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Φώναξε κάτι στα Σομαλικά Αραβικά, νευριασμένος.

-Αρχίζει το πανηγύρι, είπε ο Μάρκου και στράφηκε στους ομήρους. Καλύτερα να τραβηχτείτε πίσω για την περίπτωση που καταφέρουν να ανοίξουν την πόρτα ή περάσει καμιά αδέσποτη.

Ο Μάρκου και Παύλος Δικαίου πήραν θέση περιμένοντας την έφοδο των πειρατών. Ακούστηκαν και άλλοι πυροβολισμοί και οι σφαίρες