Μάντυ

By Anna Nihil

Γλιστρήστε σιωπηλά στους σκοτεινούς δρόμους του Νίχιλβιλ. Εκεί θα συναντήσετε την Μάντυ, ένα γλυκό, όμορφο και μοναχικό κορίτσι και τον Τζον έναν σκοτεινό και μυστηριώδη άνδρα.

Το Νίχιλβιλ δεν είναι μια τυχαία πόλη, είναι ένας εφιάλτης. Εκεί είναι συγκεντρωμένες όλες οι ασχήμιες του κόσμου μας και οι πιο αιματηρές ιστορίες. Για τις ψυχές που ψάχνουν λύτρωση δεν θα είναι εύκολο να βγουν από το σκοτάδι μιας ενελέητης πραγματικότητας.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: BadPress
• Release date: Sep 15, 2019
• ISBN: 9781071510155

Book preview

1

Κάνει κρύο. Οι δρόμοι είναι ακόμα υγροί από τη βροχή, οι λακκούβες είναι γεμάτες νερά που ταράζονται σε κάθε φύσημα του ανέμου. Ίσως ξαναβρέξει, οι βροντές συνεχίζουν και κάθε τόσο πέφτει κάποια σταγόνα από τον ουρανό. Αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τα σύννεφα που παίρνουν το ζοφερό χρώμα της νύχτας. Το βαθύ σκοτάδι φυλακίζει τις ψυχές, που τόσο αργά γυρνούν από δω κι από κει αναζητώντας κάτι, στη θλίψη.

Η Μάντυ περπατάει στο πεζοδρόμιο με βήμα σίγουρο, αν και αυτό που την χαρακτηρίζει δεν είναι η σιγουριά αλλά η ηττοπάθεια. Ο κόσμος της είναι η γειτονιά της και δεν πρόκειται για ένα ωραίο μέρος.

Κάθε πόλη, χωρίς εξαίρεση, είναι χωρισμένη στα δυο, παντού, δεν λείπει ποτέ η αξιοπρεπής συνοικία αλλά κι εκείνη των αποβρασμάτων.

Στην τίμια συνοικία ο κόσμος αηδιάζει μπροστά στο κακό, κάνει όνειρα και θέλει το καλό για τον πλησίον. Συχνά οργανώνουν γιορτές, πανηγύρια, συναυλίες και δημοπρασίες για φιλανθρωπικό σκοπό, ώστε να μαζέψουν χρήματα για να σώσουν κάποια άγνωστη γωνιά του κόσμου με όνομα εξωτικό και αδύνατον να το προφέρεις. Είναι φιλάνθρωπα πλάσματα, κρίμα που τόση γενναιοδωρία δεν δίνεται σε αυτούς που βρίσκονται κάτω από τη μύτη τους. Δεν βλέπουν την άλλη πλευρά της πόλης που είναι θαμμένη στην παρακμή, όμως συμπαραστέκονται στους φτωχούς που βρίσκονται χιλιόμετρα μακριά. Παράξενο.

Το θέμα είναι ότι στις αξιοπρεπείς γειτονιές ακολουθούν τη μόδα, το να βοηθάς τον συμπολίτη δεν θεωρείται αρκετά ιν ή σικ. Το να είσαι γενναιόδωρος δεν είναι μια αυθόρμητη κίνηση, είναι περισσότερο μια ανάγκη. Βοηθάει να μπεις στα σωστά κλάμπ, να νιώσεις κομμάτι της κοινωνίας, να νιώσεις καλύτερα για τα λάθη του παρελθόντος σε περίπτωση που το έχεις ανάγκη. Πολλοί από αυτούς βγάζουν τόσα πολλα που οι τραπεζικοί λογαριασμοί τους είναι υπερβολικά φουσκωμένοι. Επίσης για να γλιτώσουν από τους πολλούς φόρους, μια από τις καλύτερες λύσεις, όπως προτείνει ο λογιστής τους, είναι να κάνουν δωρεές.

Είναι μια παρηγοριά να σκέφτεσαι: καλύτερα έτσι παρά τίποτα, μπορεί να μη το κάνουν με τη καρδιά τους, όμως το κάνουν.

Με αυτό τον τρόπο, κάθε χρόνο, στέλνονται πολλά χρήματα σε μακρινές χώρες, αρκετά για να χτιστούν δύο σχολεία και τρία νοσοκομεία, αυτό επιβεβαιώνουν οι εθελοντές ανθρωπιστικών οργανώσεων, κι όμως αυτό δεν αλλάζει κάτι, εκείνοι οι άνθρωποι παραμένουν φτωχοί και εξαρτώμενοι από τους καθώς πρέπει.

Αν δεν αλλάξει τίποτα στη μακρινή χώρα, μπορούν πάντα να φορτώνουν το φταίξιμο στη κακή κυβέρνηση, μα πως θα μπορούσες να κάνεις το ίδιο σε αυτή τη πόλη, μολονότι η κυβέρνηση είναι η ίδια, το ένα κομμάτι της πόλης ζει και το άλλο αρκείται να επιβιώνει. Φταίνε οι καθώς πρέπει και η υποκριτική γενναιοδωρία τους ή οι ίδιοι οι κάτοικοι της συνοικίας των αποβρασμάτων που για κάποιο παράξενο λόγο δεν αφήνουν κανέναν να τους βοηθήσει; Κανένας από αυτούς δεν νοιάζεται για να εξαλειφθεί το κακό.   

Πολλοί έχουν παραιτηθεί, πολλοί άλλοι, σιωπηλά, αφήνουν τα πράγματα όπως είναι γιατί έτσι τους βολεύει.

Ο φωτισμός δεν είναι καλός, έχουν σταματήσει να ξοδεύουν λεφτά για την επισκευή του, οι λάμπες κάθε φορά καταστρέφονται με μια πέτρα λίγο μετά την επισκευή τους. Βαποράκια και νταβατζήδες έχουν ανάγκη το σκοτάδι για να κάνουν ανενόχλητοι τις δουλειές τους.

Δουλειές στις οποίες συμμετέχουν και οι αξιοπρεπείς. Όταν κάποιοι από αυτούς ψάχνουν αμαρτωλούς πειρασμούς, έρχονται στη γειτονιά των αποβρασμάτων. Είναι βολικό, η ταυτότητά τους θα μείνει κρυφή, δύσκολα θα συναντήσουν κάποιον γνωστό και μπορούν να κάνουν ότι θέλουν, το χειρότερο που μπορούν. Γι’ αυτούς η περιοχή των αποβρασμάτων είναι μια περιπέτεια, μια χωματερή όπου μπορούν να βρουν αυτό που χρειάζονται και μετά να το αφήσουν να χαθεί. Αυτός είναι ο δικός τους επιπόλαιος τρόπος να αντιμετωπίζουν τη γειτονιά και τις περισσότερες φορές έχουν κακό τέλος. Πεθαίνουν πολλά τίμια παιδιά σε αυτή τη γειτονιά, πιστεύουν ότι κρατούν τα ηνία του παιχνιδιού αλλά αυτό είναι μόνο στη φαντασία τους. Σε αντάλλαγμα, αν και δεν ξέρω πόσο μπορεί να τους παρηγορεί αυτό, αφού έχουν παίξει με τη ζωή τους, στην τηλεόραση μιλούν πάντα με τα καλύτερα λόγια γι’ αυτούς, οι καθώς πρέπει αφήνουν πάντα το αποτύπωμά τους, αντίθετα τα θύματα που γεννιούνται και μεγαλώνουν στη γειτονιά των αποβρασμάτων μένουν για πάντα λησμονημένα. Είναι πάρα πολλοί, καθημερινά, και γι’ αυτό θεωρούνται νεκροί της ρουτίνας και δεν έχουν συγγενείς να πάνε στη τηλεόραση να υπερασπιστούν την υπόληψή τους, όπως συμβαίνει με τους καθώς πρέπει, που παρ’ όλο που τους βρίσκουν με τη μύτη χωμένη στη κοκαΐνη ή ανάμεσα στα μπούτια μιας τραβεστί, πάντα είναι τα καλά παιδιά.

Η Μάντυ πρέπει να φτάσει στο τέλος του πεζοδρομίου, εκείνο είναι το πόστο της.

Οοο! Δείτε ποια ήρθε! Η πριγκιπέσσα! μια γριά, χοντρή και χυδαία πόρνη έστρεψε την προσοχή των υπόλοιπων στη Μάντυ, ενωνοντας τες ώστε να τη λοιδορήσουν γελώντας χυδαία.

Πως και η πριγκιπέσσα κατέβηκε ανάμεσά μας; ρώτησε κάποια κάνοντας μια υπόκλιση.

Θα κατάφερε να εκνευρίσει το αφεντικό της! απάντησε μια άλλη με ξανθά και ξερά μαλλιά που έμοιαζαν με τα άχυρα μιας σκούπας.

Μακάρι να ήμουν με τον Σταν! Είναι τόσο κούκλος! επεμβαίνει μια χοντρούλα με κόκκινα χείλη.

Ξέρει πως να κάνει τις κοπέλες του να πλουτίζουν! είπε η γριά που είχε ξεκινήσει να την κοροϊδεύει.

Ει! Πριγκιπέσσα τι κάνεις τελικά εδώ;

Η Μάντυ δεν απάντησε, δεν έχει τίποτα να μοιραστεί μαζί τους. Έχουν δίκιο, δεν έπρεπε να είναι εκεί.

Είναι όμορφη και νέα. Με ωραίο και σέξι παρουσιαστικό. Τα ρούχα της είναι προκλητικά όπως και των υπολοίπων, μα τα δικά της δεν είναι αγορασμένα από τη λαϊκή ή δεύτερο χέρι. Τα μαλλιά της είναι πανέμορφα και καλοχτενισμένα, το πρόσωπό της με δυο γλυκά μεγάλα πράσινα μάτια μοιάζει με πορσελάνινης κούκλας. Είναι ένα ακριβό είδος. 

Λοιπόν; Δεν απαντάς;

Μα ποια νομίζεις ότι είσαι; Τώρα θα σου δείξω... Η συμπεριφορά της Μάντυ εκνεύρισε μια κοκκινομάλλα που μέχρι τώρα είχε περιοριστεί στο να την κοροϊδεύει μαζί με τις υπόλοιπες. Με την υποστήριξή τους, καθώς δεν θα ήταν δυσάρεστο εκείνη την νεκρή και κρύα βραδιά να περάσουν την ώρα τους παρακολουθώντας ένα θέαμα, η κοκκινομάλλα ετοιμάζεται να επιτεθεί. 

Η γριά και η Μάντυ κοίταξαν για μια στιγμή η μία την άλλη στα μάτια, η πρώτη σίγουρα δεν ήταν μια γυναίκα καλλιεργημένη και ιδιαίτερα ευγενική, παρόλα αυτά έκανε μια σωστή ερμηνεία του χαρακτήρα της Μάντυ: Άστην, δεν είναι κακιά, μόνο που είναι ντροπαλή. Και σταμάτησε αμέσως την κοκκινομάλλα πιάνοντάς την από το μπράτσο.

Ντροπαλή! Μα έλα τώρα! μουρμούρισαν οι άλλες χασκογελώντας. Έπειτα καθώς δεν ικανοποιήθηκαν από την απάθεια της Μάντυ μπροστά στις προκλήσεις τους επέστρεψαν στη θέση τους.

Ένα αυτοκίνητο πλησιάζει, ο οδηγός κόβει ταχύτητα, είναι ένας πιθανός πελάτης. Όλες κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να του τραβήξουν την προσοχή, όλες εκτός από την Μάντυ. Εκείνος προχωρά αργά, κοιτάζει γύρω, κοιτάζει καλά αριστερά και δεξιά, στη συνέχεια δείχνει την Μάντυ που δεν έχει την παραμικρή διάθεση να πλησιάσει.

Η στρουμπουλή πόρνη δεν έχασε την ευκαιρία, χωρίς να χάσει χρόνο, μπήκε στο αυτοκίνητο, εξηγόντας στον πελάτη: Ε! Όμορφε, δεν κατάλαβες καλά! Δεν φτάνουν τα λεφτά σου γι αυτήν! Την Πριγκηπέσσα την τραβάνε οι πιστωτικές! Κι έπειτα δεν βλέπεις ότι εγώ είμαι πολύ καλύτερη. Εκείνος δεν έχει πολύ χρόνο καθώς είπε στην γυναίκα του πως πάει να αγοράσει τσιγάρα και έχει ήδη αργήσει, δέχεται την αλλαγή χωρίς να κάνει ερωτήσεις. Καθώς όλες ακολουθούν με το βλέμμα τους το αυτοκίνητο του πελάτη που απομακρύνεται με μια από αυτές, οι υπόλοιπες σημειώνουν τον αριθμό κυκλοφορίας ώστε να ξέρουν ποιον να καταγγείλουν αν εκείνη δεν γυρνούσε, μια πόρνη, από την αντίθετη κατεύθυνση έρχεται τρέχοντας. Προσπαθεί να φωνάξει αλλά η φωνή δεν βγαίνει, οι υπόλοιπες προσπαθούν να ξεχωρίσουν τα λόγια της, είναι ξένη και δεν μιλάει την γλώσσα. Η έκφραση του προσώπου της είναι ανησυχητική, υπάρχει κάποιος κίνδυνος. Όμως τι;

Η γριά