De heks van de Bergweg

By Edward Hendriks

Tijdens de laatste dagen op de basisschool moeten ze de strijd met hun grootste angsten aangaan.

Het zijn die lange, laatste schooldagen van het jaar en het is bloedheet. Ook zijn het de laatste momenten dat de vriendengroep van Kasper, Dennis, Rik en Ellie - beter bekend als de Nerds - bij elkaar zal zijn. Na de zomervakantie gaan ze allemaal naar een andere school. Als de vier vrienden hun gezamenlijke schooltijd willen afsluiten met een spetterend watergevecht op het kerkhof bij Kasper in de straat, duiken de twee grootste pestkoppen van de buurt op. Ze sluiten de Nerds op in het kerkhof. Gelukkig weet Kasper een geheime route onder de heg door en dwars door de moestuin van de oude mevrouw Witteveen. Samen met de overbuurjongen beramen ze een plan waarmee ze voor eens en voor altijd met hun plaaggeesten af kunnen rekenen. Het lijkt een goed plan. Maar ze hebben buiten de kwade krachten van het heksenkerkhof gerekend, dat vroeger op de plek van de moestuin lag...

Een razendspannende jeugdthriller voor de leeftijdscategorie van 10-13 jaar met de thema's vriendschap, liefde en angst voor het onbekende. Dit is een boek van Apple Books Bestselling Author Edward Hendriks. Lees ook mijn gratis e-books.

• Language: Nederlands
• Publisher: Edward Hendriks
• Release date: Oct 31, 2019
• ISBN: 9780463642702

Edward Hendriks

In het dagelijks leven ben ik copywriter van beroep. Eerst in dienst van verschillende reclamebureaus, sinds een jaar of tien als freelancer. Ik was dus altijd al veel met teksten en ideeën bezig. Toch bleef de gedachte aan een ‘echt boek’ maar lokken. Geen boek in opdracht, maar iets wat ik helemaal zelf zou kunnen verzinnen.Toen ik in het voorjaar van 2009 een maand in Napels doorbracht om er de Italiaanse taal te leren, kwamen de ideeën voor een boek bovendrijven. Het zou nog tot juni 2012 duren voor de maffiathriller ‘Bloedgeld’ in de boekwinkels lag.Daarna wilde ik wel verder met schrijven. Wat volgde, was een nieuw verhaal dat zich wat dichter bij huis afspeelt. ‘Gezworen vrienden’ lag vanaf april 2014 in de boekhandel. Eind mei 2017 was het tijd voor thriller nummer drie: ‘Geen weg terug’. Begin 2019 verscheen de thrillernovelle ‘Het meisje van toen’. En eind 2019 breng ik mijn eerste jeugdthriller uit: ‘De heks van de Bergweg’.Ik sta open voor interessante samenwerkingen, interviews en andere projecten. Natuurlijk kun je me ook altijd inhuren als copywriter of ghostblogger.Ik heb drie dochters, een vrouw en een grote voorliefde voor Italië.

Book preview

De heks van de Bergweg

Een jeugdthriller

Tijdens de laatste dagen op de basisschool

moeten ze de strijd met hun grootste angsten aangaan.

Door: Edward Hendriks

De heks van de Bergweg

Door: Edward Hendriks

Copyright © 2019 Edward Hendriks

Alle rechten voorbehouden

Smashwords Edition

www.edwardhendriks.nl

Je hebt weleens van die momenten, die zo geweldig intens aanvoelen dat het je duizelt. Ze zijn zeldzaam, want er is altijd wel weer iets om je zorgen over te maken. Maar je weet het meteen als ze gebeuren. Het is alsof je één tel de kans hebt de eeuwigheid aan te raken.

Dit is een jeugdthriller. Alle beschreven karakters, plaatsen en gebeurtenissen komen voort uit de fantasie van de auteur. Eventuele overeenkomsten met de werkelijkheid berusten op louter toeval.

Hoofdstuk 1

De opdracht

'Goed, wie van jullie is weleens bang?' Meester Patrick rekte zijn nek uit en keek verwachtingsvol over de hoofden van de kinderen in de klas heen. Niemand stak zijn vinger op. Ik draaide mijn hoofd naar links, waar Ellie in de rij bij het raam zat. Haar kastanjebruine haar droeg ze in een paardenstaart. Het glansde goudkleurig in het warme zonlicht dat het klaslokaal binnengleed. Om haar nek hing de witte koptelefoon, waarmee ze bijna onafscheidelijk was. Maar het draadje hing los langs haar kleding, omdat meester Patrick telefoons niet in zijn klas toestond. Ze had een schriftje voor zich op tafel liggen waarin ze onverstoorbaar aan het tekenen was. Als er iemand was die me voor niets en niemand bang leek, dan was het Ellie.

'Kom op, iedereen is weleens bang,' voegde meester Patrick toe. 'Laat ik zelf dan beginnen. Ik ben namelijk ook soms bang. En wel bang om dood te gaan.'

De klas hield zijn adem in.

'Mijn moeder is doodgegaan aan kanker, toen ik nog op de middelbare school zat. Ze was een sportieve en gezonde vrouw, totdat ze van het ene op het andere moment ziek werd. Binnen een halfjaar was ze dood. Je snapt dat dat heel veel indruk op mij heeft gemaakt. En sinds ik zelf kinderen heb, maak ik me soms nog meer zorgen. Wat als mij hetzelfde overkomt en ze al op jonge leeftijd hun vader moeten verliezen?'

Je kon een speld horen vallen. Ik dacht aan mijn vader, die er ook al niet meer was. Mijn moeder deed enorm haar best, maar het gemis was levensgroot.

'Gelukkig ben ik niet steeds angstig, anders zou ik geen leven meer hebben. Maar dat is dus waar ik bang voor ben. Goed, nu stel ik nog eens de vraag: wie is er weleens bang?'

Mijn gedachten gingen naar Stijn en Richard, de pestkoppen bij mij uit de straat. Als ik naar huis liep en ik zag ze verderop op hun crossfietsen bezig, dan liep ik het liefst een blokje om. Een keer hadden ze mijn schooltas hoog in een boom gehangen en een andere keer hadden ze mijn aardrijkskundeschrift verbrand in een fikkie dat ze stiekem voor de poort van het kerkhof hadden gestookt. Ze scholden mij steevast uit als ze mij zagen. Ellie kende ze ook, omdat ze ons vriendengroepje vorig jaar tijdens de kermis hadden uitgescholden voor nerds. Sindsdien droegen we die scheldnaam als geuzennaam. Ellie, Dennis, Rik en ik waren De Nerds van groep acht. Het boeide ons niet.

Maar als ik heel eerlijk was, dan was ik best wel bang voor ze. Ik durfde er zelfs mijn vinger niet voor op te steken, uit angst voor wat Ellie, Dennis en Rik en de rest van de kinderen uit mijn klas zouden denken. Maar vooral voor wat Ellie zou denken.

Uiteindelijk stak Rik als eerste zijn vinger op. Rik, die we in de wandelgangen ook wel Bange Rik noemden. Bang om als eerste te vertellen over zijn angsten was hij vandaag in ieder geval niet.

Meester Patrick glimlachte en knikte naar Rik. 'Zeg het maar, Rik. Waar ben je bang voor?'

'Ik ben bang dat de wereld vergaat als ik nog leef, meester.'

'Dat is ook een mooie,' zei de meester. 'Denk je dat jouw angst werkelijkheid kan worden?'

'Nee, dat denk ik niet. Maar soms lig ik in bed en dan denk ik eraan hoe een meteorietenregen alles wat we hier hebben in één keer zou kunnen verwoesten. Net zoals met de dino's is gebeurd.'

'Ja, en dan hebben we helemaal voor niks op de basisschool gezeten,' riep Sander achter uit de klas, waarna een luid gelach losbarstte.

'Oké, is er nog iemand anders die zijn of haar angst met ons wil delen?'

Inge, het spichtige meisje met het rode haar dat achter in de klas zat, stak haar hand op.

'Inge, wat is jouw angst?'

'Ik ben een beetje bang om naar de middelbare school te gaan.'

'Ja, dat is ook heel spannend. Ik denk dat veel klasgenoten dat wel met je eens zijn.'

Er ging geroezemoes door de klas. Nu verschenen er meer vingers. Ik zag dat Ellie en Dennis ook hun handen opstaken. Al kon ik niet voorstellen dat Dennis maar ergens bang voor zou zijn. Nog minder dan dat ik me dat bij Ellie kon voorstellen.

'En jij Ellie?'

'Ik ben bang dat ik straks mijn vrienden kwijt ben.'

'Hoezo?'

'Nou, we gaan straks allemaal naar een andere school en dan valt onze vriendengroep misschien uit elkaar.' Ellie draaide haar hoofd naar mij toe en glimlachte.

Ik glimlachte verlegen terug.

Meester Patrick ging door: 'En wat is jouw angst, Merel?'

'Dat ik levend begraven word, meester.'

'Tjee, Merel, dat is wel heftig.'

'Ja. Het is vroeger weleens gebeurd dat er iemand levend begraven werd. Ik zou gek worden als ik wakker werd en ik lag in een kist.'

'En jij, Dennis? Ben jij ook weleens bang?' Meester Patrick leek het zichzelf ook amper voor te kunnen stellen.

Ik keek naar Dennis, die rechts van mij zat. Dennis was mijn beste vriend en ik keek tegen hem op. Gelukkig had hij ook een gebrek: zijn gestotter.

'Ik ben bang voor die oude heks bij K-kasper uit de s-straat.'

'Wat zei je? Een oude heks?'

'Ja. Bij K-kasper in de straat woont een oude vrouw die vaak met haar enge ogen naar de kinderen s-staat te s-staren.'

Dennis had het over mevrouw Witteveen en die was inderdaad vreselijk eng. Ze had de een of andere aandoening aan haar ogen waardoor er zo'n witachtig vlies over zat. Nu hij dat zo zei bedacht ik me dat ik ook een beetje bang voor haar was. Ik was bang voor Stijn en Richard én voor mevrouw Witteveen.

'En jij denkt dat die mevrouw weleens een heks zou kunnen zijn?' vroeg meester Patrick met een grote grijns op zijn gezicht.

'Z-zeker.'

'Ik wist helemaal niet dat jij ook bang voor haar was,' zei ik.

Dennis draaide zijn hoofd naar me toe en trok een gekke bek, zoals ik hem weer kende.

'Zien jullie?' zei meester Patrick. 'Jullie hebben allemaal angsten. Sommige van die angsten zijn misschien goed verklaarbaar door wat jullie hebben meegemaakt. Andere zijn misschien gebaseerd op iets wat je hebt gelezen of in een film hebt gezien. En dan zijn er ook nog de irreële angsten.'

Hij pakte een rode stift en schreef vijf grote rode hoofdletters op het whiteboard:

ANGST.

'Ik wil dat jullie in de komende week aan de slag gaan met een werkstuk over jullie grootste angst. Je mag zelf het onderwerp kiezen, als het maar iets is waar je echt bang voor bent. Probeer voor jezelf antwoord te geven op de vraag waarom je er bang voor bent en of het iets is waarvoor je echt bang zou moeten zijn. Maar ik wil ook dat je in hetzelfde werkstuk een eerste stap zet om de angst de baas te worden. Je mag er anderen voor interviewen of een tekening voor maken, net wat jij denkt dat nodig is. Jouw werkstuk moet minimaal vier kantjes op A4-formaat zijn. Ik stuur de opdracht ook naar jullie ouders via e-mail, dan kun je alle informatie nog eens rustig nalezen.' Meester Patrick keek op zijn horloge. De bel kon nu ieder moment gaan. 'Hebben jullie nu nog vragen?'

Rolf stak zijn vinger op. 'Wat als je helemaal geen angsten hebt?'

'Dat kan niet. Iedereen heeft diep vanbinnen minimaal één grote angst. De opdracht is dat je daar naar op zoek gaat. Dus doe je -'

Meester Patricks laatste woorden gingen verloren in het gezoem van de bel en het geroezemoes dat daar direct op volgde.

Hoofdstuk 2

De winkel van De Dits

Dennis woonde een paar straten verderop, maar het eerste stuk op weg naar huis liepen we meestal met elkaar op.

'Waar ga jij je werkstuk over maken, K-kasper,' vroeg Dennis mij.

Ik haalde mijn schouders op. 'Ik weet het niet.' 'Ga jij je werkstuk over mevrouw Witteveen schrijven?' vroeg ik hem.

'Nah, ik denk niet dat ik daar echt een werkstuk over k-kan maken.'

'Ze is wel eng, in ieder geval.' Ik was ook een beetje bang voor haar, maar eigenlijk nog veel meer voor Stijn en Richard. Maar zelfs tegenover mijn beste vriend Dennis schaamde ik me om daarvoor uit te komen. 'Ze heeft me weleens vastgepakt nadat ik van het kerkhof kwam. Ik was doodsbang dat ze me zou vermoorden.'

'Dat bedoel ik,' zei Dennis. 'Weet je wie ik ook best eng vind?'

'Nou?'

'De Dits.'

Ik wist dat hij de eigenaar van de speelgoedwinkel in het dorp bedoelde: meneer Van Ditshuijzen. Elk kind uit het dorp vreesde hem. Hij was lang, kaal boven op zijn hoofd en met donkere, omhoogstaande lokken aan de zijkanten. Hij droeg een brilletje met dikke glazen waarachter zijn lichtgrijze ogen enorm groot leken te zijn. Hij was een echte kinderhater, dus hoe hij ooit op het idee kwam om een speelgoedwinkel te beginnen, was me een raadsel. Volgens De Dits was het enige bestaansrecht van kinderen dat ze ouders hadden die geld kwamen uitgeven in zijn speelgoedwinkel. Natuurlijk was hij tegen de ouders altijd poeslief, dus die hadden niet in de gaten dat meneer Van Ditshuijzen van de speelgoedwinkel eigenlijk een hartgrondige kinderhater was. Liever kwam ik er helemaal niet. Maar ja, wat konden we anders? Hij runde de enige speelgoedwinkel in het dorp.

Ik glimlachte. 'Jij bent niet echt bang voor hem.'

'Nou, echt op mijn gemak voel ik me ook niet bij hem. Over De Dits gesproken, ik moet even naar de s-speelgoedwinkel toe. Loop je mee?'

'Ga je vakantie-inkopen doen, Dennis de Pennis?'

'Iets halen voor het weer van morgen.'

'Hoezo?'

'Heb je het weerbericht niet gehoord? Morgen wordt het dertig graden!'

'Wat wil je kopen dan?'

'S-super S-soakers.' Dennis grijnsde triomfantelijk.

'Wat?'

'Van die waterpompgeweren, weet je wel? Ik heb geld gekregen van mijn vader.' Hij haalde een briefje van honderd euro uit zijn zak en liet me het zien.

‘Wauw!' Ik kon me niet herinneren dat ik weleens eerder een briefje van honderd euro had gezien. Maar ik wist ook dat Dennis' vader hem regelmatig wat geld toestopte, omdat hij zich schuldig voelde. Dennis' moeder was verslaafd aan drank en Dennis woonde sinds de scheiding van zijn ouders bij zijn vader, die bijna altijd aan het werk was. Dat was tenminste wat Dennis mij zelf vertelde.

Ik liep met Dennis mee naar de winkel, omdat ik toch niets beters te doen had. Dennis stapte de winkel binnen en ik volgde hem weifelend, terwijl ik goed keek waar De Dits zich bevond. Hij stond bij de kassa en als een geïrriteerde gifslang draaide hij zijn hoofd om toen we binnenkwamen. Met die kille ogen van hem door die jampotglazen. Zomer of winter, hij had altijd dezelfde kleren aan. Een donkerblauwe pantalon en een grijze lamswollen trui met V-hals. Onder de trui droeg hij een lichtblauw overhemd. Met wat fantasie leek hij wel wat op een magere uil.

Dennis leek zich niet aan hem te storen. Beslist liep hij af op het winkelrek waarin het zomerspeelgoed lag uitgestald. Emmertjes, schepjes, vormpjes, strandballen, opblaasbadjes en natuurlijk de Super Soakers. In fel groene, gele, oranje en blauwe kleuren glommen ze ons tegemoet.

Dennis pakte de eerste de beste doos. 'Wauw, dit zijn ze. Moet je kijken.' Hij had zijn vinger al om de plastic trekker.

Ik volgde een paar passen achter hem terwijl ik De Dits scherp in de gaten hield. Die hield zijn roofdierblik strak op Dennis gevestigd, terwijl hij zijn dunne lichaam langs de balie bewoog. Binnen een paar passen kon hij bij Dennis zijn om hem in zijn nek te grijpen en hem zijn winkel uit te smijten.

Maar Dennis ging te veel op in de watergeweren om ook maar iets te kunnen merken. Waarom was die jongen ook nooit ergens bang voor?

'Hiermee kunnen we een mooi watergevecht met Rik en Ellie organiseren, denk je ook niet K-kaspertje?'

'Hoeveel wil je er kopen dan?'

'Twee. Ik heb er thuis ook nog twee die ik vorig jaar op de k-kermis gewonnen heb, weet je nog?'

Ik knikte. Ik kon me die kermis nog maar al