Toe ek wakker word, stut ek my op ’n elmboog en kyk om my rond. Agter my is die gids Letsaamang “Arnold” Kelaotswe besig om die vuurtjie aan te blaas. Hy vat ’n ou olifantbol, trek dit uitmekaar en plaas die droë stukke op die vuur. Die rook ruik na kruie, stof en die bos. As ek dié reuk kon bottel, sou ek dit wraggies as deodorant aanspuit…
Arnold beduie met sy oë in ’n rigting waar ek moet kyk, en wanneer ek my kop draai om sy blik te volg, sien ek die koppe van twee kameelperde bo die bome net oorkant die water van waar ons oornag het.
Dit is vroeg in Meimaand, en kort voor sonop. Daar is ’n effense byt in die lug, maar dit gaan ’n lieflike, warm Botswanawinterdag word. Die kameelperde loer nou en dan vir ons, asof hulle nuuskierig is oor die twee mense wat laasnag hier in hulle buurt kom slaap het.
Gistermiddag kort ná twaalf het ek vir Arnold by
