Op Niemand se grond
MET ’n pyp vol rum-enmaple- tabak steek die 35-jarige enkelloper Ben Niemand sy pyp aan en vat ’n paar diep trekke voor hy in sy bruin leerstoel op die voorstoep gemaklik raak. Daar is nie ’n enkele briesie wat die blou wolk wat gou om hom hang kan wegwaai nie.
Ben staar voor hom uit na die lappie grond met die goudgeel sonneblomme; almal op aandag so asof hulle vir iets wag. Die grond beslaan eintlik ’n hele hektaar en hy is trots op sy eerste probeerslag met die sonneblomme. Sy pa boer al jare lank met graan en hy het gehelp, maar nou wil hy sy eie ding doen.
Iets in die blou lug trek sy aandag, en met ’n diep frons tussen sy welige wenkbroue hou hy die petalje dop. Dit is ’n valskermspringer en dit lyk of die mens heel van koers af is, besef Ben.
