DIE GELUK VOOR DIE VLAMMEHEL
DIT is nie moontlik om met die wete van dit wat gebeur het na die gesinsfoto’s te kyk sonder om stukkend te voel nie. Die kindergesiggies – volmaak in hul onskuldige skoonheid. Die liefde en lewensvreugde wat uit hul ouers se gesigte straal.
Drie pragtige gesinne; dertien kosbare lewens.
Hoe kan dit wees dat ’n vlammehel alles in ’n oogwink kom vernietig het? Maar dit hét, en die tragedie is ondenkbaar; die verlies hartverskeurend.
Die winterweke van Augustus sou eindelik vir hulle ’n blaaskans en droomvakansie gewees het. Ná die byna vyf maande van die inperking het die drie pare hartsvriende – almal sout-van-dieaarde; plaasmense van Ceres, Prins Alfred Hamlet en die Koue Bokkeveld se wêreld – besluit om met hul kinders die pad te vat na ’n natuurreservaat digby die grens tussen Suid-Afrika en Botswana. Eindelik sou hul plaaskroos weer net sorgeloos kon kind wees en in die rooi sand van die Kalahari kon baljaar.
Op ’n foto wat geneem is kort voor die drie gesinne by hul veraf, verlate bestemming aangekom het, glimlag vyf volwassenes en sewe kinders vir die kamera neffens die skadu van ’n reuseboom. Gelukkig; vry.
Links is die Carstense, in die middel die Bauers en regs die Davins. Die Carstensseuntjies se ma
