VERMAAK | KORTVERHAAL Die vensterwasser van nommer 406

DIS maar die vierde maand, die vierde keer, dat hy die huis – met die mooi vrou en haar vol mond en eienaardige seuntjie – se vensters was. Sy skouer is lastig. Hy probeer vergeefs die styfheid losvryf.

Net so vergeefs probeer hy die warboel ongemaklike gevoelens onderdruk wat hom telkens onkant betrap sodra sy steierstoel by no. 406 tot stilstand kom.

Ten minste is die wind vandag stil. Anders as sy kollegas verkies hy vensters waarvan die gordyne dig toegetrek is. Hy wil nie sien nie. Sy eie pyn waarmee hy heeldag worstel, is genoeg. Herinnerings aan Sorette en sy geboorteland wil hom nie los nie. Dag en nag spook hy met vrae wat hom mal maak.

Hoekom het hy dit nie sien kom nie? Hoe kon hy so verkeerd wees? Sy het dan gesê sy verkies ’n sensitiewe man wat