Overture tot ’n nuwe lewe
‘JY SAL my herken aan die rooi angelier op my lapel,” het hy laf gesê toe sy haar aankomstyd bevestig.
“Los die angelier. Jy hoef maar net te praat,” het sy teruggekaats.
Marcella Grundlingh glimlag en skuif gemakliker in die vliegtuigsitplek. In die aankomsaal gaan sy vandag vir die heel eerste keer in Johannes Davidsz se grysbont oë kyk.
Sy maak haar oë toe om hulle te laat rus in opdrag van dr. Ben Schoeman in Genève. Kan dit al amper drie jaar gelede wees toe sy Johannes die eerste keer ontmoet het? Saamgepers in haar geheue is dit ’n kitsverhaal. “Overture tot die begin van ’n lewe.” Sy giggel. ’n Sepietitel.
“Ek het hom ontmoet,” het sy begin tik.
Sy en haar kamermaat, Elsje, was teater toe – ’n vertaalde Franse stuk oor die Russiese revolusie. Die jong “Russiese rebel” wat sy makker groet: “Welkom, broer!”
Sy stem wat deur
