Podręcznik do studiowania: 1 List do Koryntian, Tom I: Studium werset po wersecie biblijnej Księgi 1 do Koryntian, rozdziały od 1 do 8

By Andrew J. Lamont-Turner

Wejdź do świata starożytnych wyzwań, ponadczasowych prawd i przemieniającej mądrości. W książce „Odsłonięcie mądrości 1 Listu do Koryntian” przejrzyj głębię szczerych listów Pawła do Koryntian i odkryj źródło wskazówek dotyczących własnego życia. Dołącz do tętniącej życiem społeczności zmagającej się z podziałami, dylematami moralnymi i pogonią za mądrością. Przewracając każdą stronę, napotkasz potężne słowa Paula, które wykraczają poza czas i przemawiają bezpośrednio do złożoności współczesnego świata. Odkryj sekrety prawdziwej mądrości i przemieniającej mocy miłości. Zbadaj dynamikę przywództwa, relacji i głębokiego powołania do życia jako członkowie Ciała Chrystusa. Zanurz się w głębiny wolności, świętości i wzmacniającej obecności Ducha Świętego. Przygotuj się na wyzwania, inspirację i wyposażenie, aby stawić czoła wyzwaniom życia z pewnością siebie i wdziękiem. Odkryj, jak niezmienne prawdy Słowa Bożego mogą ukształtować twoją perspektywę, przemienić twoje relacje i przynieść nadzieję cierpiącemu światu. Czy jesteś gotowy wyruszyć w podróż, która rozpali twoją wiarę, pogłębi twoje zrozumienie i wzmocni twoje życie? Przygotuj się na odkrycie mądrości I Listu do Koryntian i odblokuj przemieniającą moc Słowa Bożego w swojej własnej historii.

• Language: Język polski
• Publisher: Andrew J. Lamont-Turner
• Release date: Feb 1, 2024
• ISBN: 9791223005996

Book preview

Przedmowa

Witamy w tej wnikliwej podróży po I Liście do Koryntian. W jej rozdziałach znajdujemy skarbnicę mądrości i wskazówek, które są nadal aktualne. Rozpoczynając tę eksplorację, jesteśmy zaproszeni do zagłębienia się w serce wczesnej wspólnoty chrześcijańskiej w Koryncie i odkrycia ponadczasowych prawd, które Paweł przekazuje wierzącym.

Kościół w Koryncie był tętniącą życiem, choć niespokojną społecznością, zmagającą się z różnymi problemami, które wciąż nas nurtują. Swoimi natchnionymi słowami apostoł Paweł porusza kwestię podziałów, dylematów moralnych, zmagań w relacjach międzyludzkich i dążenia do mądrości. Oferuje praktyczne rady, duchowe spostrzeżenia i serdeczną prośbę o jedność między wierzącymi.

Na kolejnych stronach napotkamy głębokie nauki na temat prawdziwej mądrości, znaczenia miłości i powołania do życia, które przynosi cześć Bogu. Zastanowimy się nad wyzwaniami związanymi z przywództwem, świętością małżeństwa i naszą odpowiedzialnością jako członków Ciała Chrystusowego. Będziemy odkrywać wolność, świętość i moc Ducha Świętego w kształtowaniu naszego życia i wspólnot.

Gdy poruszamy się po zawiłościach naszych czasów, List 1 do Koryntian służy nam za kompas, wskazując nam niezmienne prawdy Słowa Bożego. Zaprasza nas do zbadania naszych serc, rzucenia wyzwania naszemu punktowi widzenia i poszukiwania głębszego zrozumienia, co to znaczy żyć jako naśladowcy Chrystusa w świecie, który często zaprzecza Jego naukom.

Niech ta podróż przez 1 List do Koryntian będzie źródłem inspiracji, przekonania i zachęty. Podejdźmy do tego z otwartymi umysłami i sercami, gotowi przyjąć przemieniającą moc Słowa Bożego. Niech mądrość i prawdy zawarte w tych rozdziałach oświetlą naszą drogę i poprowadzą nas do większej miłości do Boga i siebie nawzajem.

Rozpoczynając tę eksplorację, pamiętajmy, że przesłanie 1 Listu do Koryntian nie ogranicza się do historii; jest to żywe, oddychające słowo, które nadal nas kształtuje i stawia przed nami wyzwania. Niech spostrzeżenia zdobyte na tych stronach zainspirują nas do autentycznego życia, żarliwej miłości i bezinteresownej służby w świecie, który desperacko potrzebuje przesłania nadziei w Chrystusie.

Niech ta podróż przez 1 List do Koryntian będzie zarówno oświecająca, jak i przemieniająca, gdy staramy się żyć wezwaniem Boga w naszym życiu, społecznościach i świecie.

Błogosławieństwa,

Andrzej

Wprowadzenie do tego badania

Niniejsze opracowanie zawiera pytania oparte na różnych wersetach Pisma Świętego zaczerpniętych z Pierwszego Listu do Koryntian.

Część 1 tego opracowania bada podstawowe informacje na temat książki, na przykład kto ją napisał, kiedy, do kogo, dlaczego i inne aspekty książki.

Część 2 składa się z analizy werset po wersecie i zwraca szczególną uwagę na konkretną wiedzę, którą można zdobyć z wersetów z 1 Listu do Koryntian.

Część 3 to sprawdzian wiedzy, który składa się z pytań typu prawda lub fałsz, pytań wielokrotnego wyboru, pytań dotyczących uzupełnienia luk i pytań refleksyjnych.

Załóżmy, że korzystasz z wersji ebook tego badania. W takim przypadku warto mieć pod ręką notatnik, w którym można zapisywać odpowiedzi na pytania. Do rozwiązania pytań sprawdzających wiedzę może być również potrzebna dodatkowa przestrzeń.

Odpowiadanie na pytania to nie wyścig. Podczas zapisywania odpowiedzi należy dokładnie się zastanowić, a zwłaszcza zastosowania tych pytań i odpowiedzi w życiu.

Zaangażowanie się w studium Biblii sugeruje, że czytelnik zdaje sobie sprawę ze swojej potrzeby zrozumienia Pisma Świętego i głębi mądrości, która wynika z poznania i zrozumienia Boga i Jego dróg. Jest to podróż duchowa i wymaga czasu, gdy badasz wersety, ich znaczenie zgodnie z zamierzeniami autora i ich zastosowanie w życiu. Upewnij się, że modlitwa poprzedza każdy krok, pozwalając Duchowi Świętemu, aby cię prowadził i otwierając twoje serce i umysł na poznanie Boga.

To badanie ma znaczenie, ponieważ może odnosić się do rzeczywistości Twojego życia. Innymi słowy, niniejsze opracowanie uwzględnia teologię Księgi i inne zasady wywodzące się z tej księgi w ramach ułatwiających stosowanie zasad w naszym codziennym życiu. Niniejsze opracowanie nie stanowi komentarza i chociaż podano szczegółowe informacje na temat każdej książki, nie stanowi ono krytyki tekstu.

CZĘŚĆ 1 : Informacje o książkach

Tytuł książki i autor

Autorem 1 Listu do Koryntian w Biblii chrześcijańskiej jest apostoł Paweł. Paweł, pierwotnie znany jako Saul, był pobożnym Żydem i faryzeuszem, który gorliwie prześladował chrześcijan aż do dramatycznego nawrócenia w drodze do Damaszku. Po tym spotkaniu ze zmartwychwstałym Chrystusem Paweł stał się jedną z najbardziej wpływowych postaci wczesnego kościoła chrześcijańskiego.

Autorstwo 1 Listu do Koryntian jest powszechnie akceptowane wśród uczonych i teologów. W początkowych wersetach listu Paweł wyraźnie identyfikuje się jako autor, stwierdzając: „Paweł, powołany na apostoła Jezusa Chrystusa z woli Bożej" (1 Koryntian 1:1). W całym liście Paweł nawiązuje także do swoich doświadczeń i interakcji z kościołem korynckim, potwierdzając swoje osobiste zaangażowanie.

Miasto Korynt, położone w południowej Grecji, było znane ze swojej zróżnicowanej populacji i wpływów kulturowych. Kościół koryncki stanął w obliczu różnych wyzwań i problemów, w tym podziałów w kościele, niemoralności, niewłaściwego korzystania z darów duchowych oraz kwestii dotyczących małżeństwa i wolności chrześcijańskiej. W swoim liście Paweł porusza te wątpliwości i udziela wskazówek i wskazówek wierzącym w Koryncie.

Pisma Pawła w 1 Liście do Koryntian odzwierciedlają jego głębokie przemyślenia teologiczne, troskę duszpasterską i troskę o duchowy dobro kościoła w Koryncie. Podkreśla znaczenie jedności między wierzącymi, wyższość miłości, właściwe korzystanie z darów duchowych i znaczenie zmartwychwstania Chrystusa. Nauki Pawła zawarte w 1 Liście do Koryntian są istotne i pouczające dla współczesnych chrześcijan, ponieważ odnoszą się do ponadczasowych zasad wiary, miłości i chrześcijańskiego życia.

Publiczność

Historia Koryntu sięga epoki brązu, która miała miejsce przed 1200 rokiem p.n.e. W czasach Pawła była to rzymska kolonia, która służyła jako stolica prowincji Achaja i była prawdopodobnie czwartym co do wielkości miastem w czasach rzymskich. Imperium. Ludność składała się z rdzennych Greków, obywateli rzymskich, którzy przenieśli się tam z Włoch, Żydów (zgodnie z Dz 18:4) oraz ludzi z innych części świata, którzy zdecydowali się tam zamieszkać.

Korynt, starożytne miasto w Grecji, znajdował się w miejscu, które idealnie nadawało się na ośrodek handlowy. Leżało na południowy zachód od Przesmyku Korynckiego, mostu lądowego łączącego Grecję Północną z Grecją Południową (Peloponez). Korynt stał się ośrodkiem handlu lądowego na północy i południu, a także morskiego na wschodzie i zachodzie, ze względu na swoje położenie na tym skrzyżowaniu.

W czasach Pawła duże statki przeładowywały towary na pojazdy lądowe, przewożąc je z Zatoki Korynckiej, na zachód od przesmyku, do Zatoki Sarońskiej, na wschód od niej i odwrotnie. Proces ten miałby miejsce po obu stronach przesmyku. Dokerzy w tym miejscu przeładowywali je na różne statki. Gdyby statek był wystarczająco mały, cały jego kadłub można by przeciągnąć przez przesmyk o długości 7,5 km, łączący jedną zatokę z drugą. Pozwoliło im to uniknąć długiej i niebezpiecznej podróży, która wymagałaby obejścia Peloponezu przez Przylądek Malea. Później Rzymianie wykopali kanał łączący te dwie zatoki. Nero rozpoczął ten projekt, ale został ukończony dopiero w 1893 roku.

Statki przybywały do jej portów ze wszystkich oceanów, mimo że jej kolonie były rozproszone wzdłuż wybrzeży odległych krain na wschodzie i zachodzie. Strategiczne położenie Koryntu zapewniło ludności Koryntu handel i wszystko, co się z nim wiąże, w tym dobrobyt, regularny napływ podróżników i kupców i odwrotnie . Dzięki temu stała się wspólnym celem i uniwersalnym rynkiem Greków.

W czasach Pawła wiele religii pogańskich uczyniło prostytucję główną zasadą swego oddania swemu bogu lub bogini. Bezpośrednim skutkiem tego było w Koryncie szerzenie się rozpusty.

Arystofanesowi, który żył między 450 a 385 rokiem p.n.e., przypisuje się ukucie terminu korinthiazo , który oznacza „zachowywać się jak Koryntianin, co jest innym sposobem wyrażenia „popełniać rozpustę. Stary Korynt zasłynął z niemoralności seksualnej.

Stare miasto cieszyło się opinią najbardziej niemoralnego miejsca do życia w całej Grecji i mogło nawet cieszyć się tą opinią w całym imperium.

Świątynia Afrodyty była najbardziej znaną budowlą religijną w Koryncie. Znajdował się na szczycie Akrokoryntu . Góra ta znajduje się na południu miasta i ma około 600 metrów (1900 stóp) wysokości. Setki zniewolonych kobiet służyły mężczyznom, którzy „oddawali cześć" w tym miejscu. Grecki geograf Strabon powiedział, że w starożytnym mieście było tysiąc prostytutek; jednak najprawdopodobniej odnosi się to do wczesnej historii miasta i możliwe, że jest to przesada. Melicertes , patron żeglarzy i Posejdon, bóg morza, byli dwoma innymi głównymi bóstwami czczonymi w Koryncie.

Wszystkie te dowody razem wzięte prowadzą do wniosku, że Korynt Pawła był w pewnym momencie odpowiednikiem Nowego Jorku w starożytnym świecie.

Dla badacza Listów Pawła do Koryntian znaczących było kilka dodatkowych miejsc w okolicy. Należą do nich „siedzisko sędziowskie, czyli „podest znany jako bema, czyli miejsce, w którym sędziowie rozpatrywali najważniejsze sprawy, w tym sprawę przeciwko Pawłowi (Dzieje Apostolskie 18:12). W Dziejach Apostolskich 18:18 miasto Kenchrea opisano jako „port w Koryncie nad Zatoką Sarońską na Morzu Egejskim oraz jako „miejsce, z którego Paweł wypłynął do Efezu podczas swojej drugiej podróży misyjnej. Isthmia była małym miasteczkiem położonym na wschód od Koryntu, niedaleko Kenchrei. Było znane z tego, że co dwa lub trzy lata odbywały się tu igrzyska istmijskie. Paweł nawiązał do tych zawodów sportowych w tym liście (9:24-27), ukazując ich znaczenie w kulturze i życiu codziennym Greków.

Paweł początkowo udał się do Koryntu z Aten, które leżą na wschód od Koryntu. Głosił ewangelię w Koryncie i zakładał nowe kościoły. Ponadto tam poznał Pryscyllę i Akwilę, dwóch Żydów, którzy niedawno przenieśli się z Rzymu. Kiedy miejscowe władze żydowskie wyrzuciły kościół z synagogi, członkowie kościoła przenieśli swoje spotkania do ogromnej rezydencji sąsiadującej z Tytusem Justusem. Paweł kontynuował swoją posługę w Koryncie przez 18 miesięcy, prawdopodobnie w 51 i 52 r. n.e. Wyruszył w swoją podróż, zabierając Pryscyllę i Akwilę do Efezu. Kolejnym przystankiem w podróży Pawła była Antiochia Syryjska, do której dotarł przez Cezareę.

Data i miejsce napisania

Po odbyciu trzeciej podróży misyjnej Paweł powrócił do Efezu, czyniąc go swoją bazą wypadową na prawie trzy lata (53–56 n.e.). W tym czasie otrzymał niepokojące doniesienia na temat kościoła w Koryncie. Paweł, dowiedziawszy się o niemoralności w zborze, poczuł zachętę, aby bezpośrednio zająć się tą sprawą. Nawiązał do tej obawy w 1 Koryntian 5:9, nalegając, aby wierzący nie tolerowali między sobą takiego zachowania.

Co więcej, Paweł został poinformowany przez „lud Chloe" (1 Koryntian 1:11), że kościół w Koryncie doświadcza podziału, w wyniku którego powstają różne frakcje. Ponadto Kościół zwrócił się do Pawła o radę w kilku pilnych sprawach, jak szczegółowo opisano w liście do niego. Kwestie te obejmowały takie tematy, jak małżeństwo i rozwód, spożywanie żywności ofiarowanej bożkom, właściwe korzystanie z darów duchowych w kościele oraz zbieranie funduszy dla zubożałych świętych w Jerozolimie. Doniesienia przesłane wraz z listem uwypukliły także dalsze problemy, w tym tolerancję dla niemoralnych zachowań, wewnętrzne spory prowadzące do pozywania się chrześcijan przed sądami świeckimi oraz zakłócenia podczas zgromadzeń kościelnych.

W odpowiedzi na te obawy Paweł napisał drugi list skierowany do Kościoła w Koryncie, 1 List do Koryntian. Na swoich łamach Paweł poruszył kwestię frakcji w zborze, wyraził zamiar wkrótce je odwiedzić i ogłosił wysłanie Tymoteusza do Koryntu (rozdziały 1–4). List ten jest świadectwem duszpasterskiej troski Pawła i zaangażowania w stawianie czoła wyzwaniom, przed którymi stoją wczesne wspólnoty chrześcijańskie.

Rzeczywiście, 1 List do Koryntian jest listem „okazjonalnym" napisanym przez Pawła w odpowiedzi na konkretne wydarzenia i obawy w kościele korynckim. Po omówieniu otrzymanych raportów i wyjaśnieniu poprzednich pism Paweł zapoznał się z ustnymi i pisemnymi zapytaniami Koryntian, począwszy od rozdziałów 5 do 16. To uporządkowane podejście podkreśla cel listu jako bezpośrednią odpowiedź na wyzwania stojące przed wczesną wspólnotą chrześcijańską w Koryncie.

Wysłanie zaufanych posłańców z Efezu pod koniec zimy lub wczesną wiosną 56 roku n.e. podkreśla pilność, z jaką Paweł starał się zająć tymi kwestiami. Najwyraźniej powstało napięcie między Pawłem, założycielem kościoła, a zborem w Koryncie. List ujawnia wewnętrzne nieporozumienia w Kościele, a na niektórych członków wpływają siły zewnętrzne, promujące ideologie odmienne od nauk Pawła.

Centralną częścią tych napięć była interpretacja terminu „duchowy", która stała się centralnym punktem sporu między Pawłem a Koryntianami. Podatność kościoła korynckiego na wpływy zewnętrzne doprowadziła do kwestionowania autorytetu Pawła i autentyczności głoszonej przez niego ewangelii. Przypomina to podobne konflikty, z którymi Paweł borykał się w innych miejscach, co zostało szczególnie udokumentowane w jego Liście do Galacjan, gdzie dominowało kwestionowanie jego autorytetu i nauk.

Ostatecznie I List do Koryntian służy nie tylko jako odpowiedź na bezpośrednie obawy Kościoła w Koryncie, ale także jako ponadczasowy przewodnik pomagający stawić czoła wyzwaniom stojącym przed społecznościami chrześcijańskimi. Spostrzeżenia Pawła na temat jedności, darów duchowych, miłości i centralnego miejsca ewangelii pozostają aktualne dla wierzących poruszających się w historii z różnych perspektyw teologicznych i pod naciskami zewnętrznymi.

Cechy szczególne

Porównanie Listu do Rzymian i Listu do Koryntian pozwala uzyskać cenny wgląd w wieloaspektową naturę ewangelii i służby Pawła. Podczas gdy List do Rzymian zawiera kompleksową i pouczającą prezentację ram teologicznych Pawła, 1 List do Koryntian oferuje żywy obraz teologii w działaniu w kontekście tętniącej życiem i często burzliwej wspólnoty chrześcijańskiej.

W Liście do Rzymian Paweł wciela się w rolę współczesnego profesora teologii biblijnej, skrupulatnie wykładając doktryny i zasady teologiczne. Tutaj Paweł zagłębia się w tematy takie jak grzech, usprawiedliwienie przez wiarę, rola prawa i Boży plan odkupieńczy dla ludzkości. List ten jest tekstem fundamentalnym dla zrozumienia teologicznego światopoglądu Pawła i jego interpretacji przesłania ewangelii.

Z drugiej strony, w 1 Liście do Koryntian Paweł przybiera postać pastora-nauczyciela, zmagającego się z praktycznymi wyzwaniami i konfliktami stojącymi przed zborem korynckim. List jest wyrazem duszpasterskiej troski o wspólnotę pogrążoną w wewnętrznych podziałach, dylematach moralnych i sporach doktrynalnych. Poprzez swoje wskazówki i napomnienia Paweł porusza różne kwestie, od niemoralności seksualnej i procesów sądowych wśród wierzących po niewłaściwe korzystanie z darów duchowych i znaczenie jedności chrześcijan.

Pomimo szczególnego skupienia się na kontekście korynckim, I List do Koryntian wyróżnia się szeroką gamą tematów, ukazując zdolność Pawła do rozwiązywania różnorodnych problemów we wspólnocie chrześcijańskiej. Co więcej, listy 1 i 2 do Koryntian dają wyjątkowy wgląd w charakter samego Pawła, ukazując go nie tylko jako apostoła i teologa, ale także jako współczującego pastora głęboko zaangażowanego w duchowe dobro swoich wiernych.

W tych listach Paweł potępia arogancję, autopromocję i poleganie na ludzkiej mądrości, podkreślając pokorę, służbę i samozaparcie. Słynny fragment o miłości w I Liście do Koryntian 12:31–13:13 podkreśla centralne miejsce miłości jako cechy charakterystycznej chrześcijańskiego życia i świadectwa, wykraczającej poza dary duchowe i wiedzę doktrynalną.

Podczas gdy List do Rzymian dostarcza systematycznego wykładu ewangelii Pawła, 1 List do Koryntian oferuje bogaty zbiór praktycznej mądrości i wskazówek duszpasterskich, ukazując teologię w działaniu w obrębie złożoności wspólnot chrześcijańskich pierwszego wieku. Obydwa listy znacząco przyczyniają się do naszego zrozumienia teologii Pawła i jego trwałego dziedzictwa jako nauczyciela, pastora i apostoła Chrystusa.

Zrozumienie 1 Listu do Koryntian

Główna idea niezwykłego Listu do Koryntian jest subtelnie podkreślona w jego pierwszym wersecie. W tym przypadku „kościół Boży znajdujący się w Koryncie" obejmuje dwie odrębne jednostki: duchową wspólnotę wierzących, znaną jako Kościół Boży, oraz fizyczne miasto Korynt. W całym liście te dwa byty służą jako główne punkty dyskusji, podkreślając ich przeciwstawną naturę i konflikty wynikające z ich zestawienia.

Kościół Boży reprezentuje tych, którzy poddali swoją wolę Boskiej władzy i aktywnie uczestniczą w Jego dziele. Natomiast miasto Korynt symbolizuje społeczeństwo nieświadome istnienia Boga, rządzone ludzkimi pragnieniami i sprzeciwiające się Bożym planom. Napięcie pomiędzy tymi przeciwstawnymi siłami tworzy tło, na którym rozwijają się tematy listu.

Ciąg tematyczny pojawia się w innych listach Pawła, takich jak Galacjan, 1 i 2 Tesaloniczan oraz 1 i 2 List do Koryntian. List do Galatów zajmuje się przede wszystkim soteriologią, czyli doktryną zbawienia, podkreślając potrzebę korekty w przypadku odstępstw od prawdziwej ewangelii. Natomiast 1 i 2 Tesaloniczan skupiają się na eschatologii, badaniu przyszłych wydarzeń i powrocie Chrystusa. Następnie 1 i 2 List do Koryntian zagłębiają się w eklezjologię, badając naturę i funkcję Kościoła w kontekście wyzwań i konfliktów w prawdziwym życiu.

Wnikliwa obserwacja J. Sidlowa Baxtera dodatkowo wyjaśnia ten postęp. Zauważa, że List do Rzymian zajmuje się przede wszystkim naukami doktrynalnymi, ustanawiając ramy normatywne dla wiary chrześcijańskiej. Natomiast 1 i 2 List do Koryntian skupiają się na naganach, poruszając konkretne problemy i wyzwania stojące przed kościołem korynckim. Wreszcie Galacjanie zwracają się w stronę korekty, stawiając czoła odstępstwom od prawdziwej ewangelii i przywracając integralność teologiczną.

W tym postępie List do Rzymian ustanawia podstawy doktrynalne, Listy 1 i 2 do Koryntian odnoszą się do praktycznych wyzwań stojących przed kościołem, a List do Galacjan stawia czoła odchyleniom od ustalonych norm. Razem te listy oferują wszechstronną eksplorację teologii i praktyki chrześcijańskiej, prowadząc wierzących ku duchowej dojrzałości i wierności przesłaniu ewangelii.

W 1 Liście do Koryntian uwaga wykracza poza abstrakcyjną koncepcję powszechnego „kościoła Bożego" i skupia się na konkretnych zborach, które tworzą to większe ciało. Te lokalne spotkania służą jako mikrokosmos szerszej wspólnoty chrześcijańskiej, odzwierciedlając jej mocne i słabe strony oraz wyzwania. Chociaż każde zgromadzenie może różnić się kontekstem kulturowym i indywidualną dynamiką, wspólnie ucieleśniają one istotę globalnego kościoła.

Zasadniczo Kościół lokalny jest odbiciem Kościoła powszechnego i odwrotnie. Prawdy i zasady obowiązujące w jednym zborze mają jednakowe znaczenie dla całej społeczności chrześcijańskiej. Zatem spostrzeżenia wynikające z badania konkretnego zgromadzenia mogą naświetlić szersze wzorce i rzeczywistość w ogólnoświatowym kościele.

W całym Nowym Testamencie „kościół" konsekwentnie odnosi się do wspólnoty jednostek, a nie do struktur fizycznych. Oznacza grupę wierzących wydzieloną do określonej misji, jaką jest głoszenie ewangelii i ukazywanie miłości Boga do świata.

Zwracając się do chrześcijan w Koryncie, Paweł uznaje ich status członków Ciała Chrystusowego. Pomimo swoich niedoskonałości i braków, są uznawani za odbiorców łaski Bożej i uczestników życia Bożego dzięki zamieszkującemu w nich Duchowi Świętemu (1 Koryntian 12:13). Uznali władzę Boga nad swoim życiem i powierzono im święte zadanie szerzenia przesłania ewangelii.

Zrozumienie zboru w Koryncie w tym świetle ma kluczowe znaczenie dla dokładnej interpretacji listu Pawła. Chociaż ich zachowanie może czasem wydawać się sprzeczne z wyznawaną wiarą, nie podważa to ich wiary w Boga. Raczej podkreśla ciągły proces duchowego wzrostu i transformacji w społeczności chrześcijańskiej, w którym jednostki zmagają się ze swoim człowieczeństwem, starając się żyć swoją wiarą w upadłym świecie.

Zrozumienie miasta Korynt jest integralną częścią zrozumienia nadrzędnego przesłania zawartego w Liście 1 do Koryntian. W I wieku Korynt był symbolem światowych wartości i przywar społeczeństwa grecko-rzymskiego. Nazywanie „Koryntianinem" było równoznaczne z kojarzeniem z pożądaniem, niemoralnością i bogactwem. Samo miasto było tętniącym życiem ośrodkiem handlu i kultury. Pozostała jednak nieświadoma prawdziwego Boga, rządząca się prawem rzymskim i charakteryzująca się egocentryzmem.

Ten wyraźny kontrast między wartościami Koryntu a powołaniem wspólnoty chrześcijańskiej jest głównym tematem tego listu. Podczas gdy Kościół powołany jest do podążania drogą wyznaczoną przez Boga, miasto Korynt jest uosobieniem sposobu życia diametralnie sprzecznego z wolą Bożą. Wpływ lokalnej kultury na Kościół jest niezaprzeczalny, ponieważ wierzący radzą sobie z napięciem między normami społecznymi a swoją wiernością Chrystusowi.

Nawoływanie Pawła do Koryntian, aby wypełniali swoje obowiązki w kontekście lokalnym, zostało podkreślone przez jego odniesienie do społeczności z Jezusem Chrystusem w 1 Koryntian 1:9. Ta wspólnota pociąga za sobą przywileje i obowiązki. Chociaż wierzący mają dostęp do obfitych zasobów Boga, są także wezwani do wiernego zarządzania tymi zasobami, dostosowując swoje życie do Bożych celów.

W Liście do Rzymian 1:14–16 Paweł podkreśla odpowiedzialność Kościoła za głoszenie ewangelii osobom w jego bezpośrednim sąsiedztwie. To poczucie obowiązku stanowi podstawę napisania przez Pawła 1 Listu do Koryntian. List ten służy jako praktyczny przewodnik dla Kościoła w Koryncie, wzywając go do nawiązania kontaktu z lokalną kulturą, zachowując jednocześnie niezachwiane oddanie Chrystusowi.

Ostatecznie 1 List do Koryntian przypomina wierzącym, że ich wiara nie jest przeżywana w izolacji, ale w złożonej strukturze społeczeństwa. Pokonując wyzwania lokalnego kontekstu, są wezwani do ucieleśnienia przemieniającej mocy ewangelii, świecąc jak światła w ciemności i dając świadectwo miłości i łasce Jezusa Chrystusa.

Kościół w Koryncie stanął w obliczu wielu wyzwań, w tym problemów finansowych i reputacji cielesności. Jednakże kwestie te były symptomem szerszego problemu: niewypełnienia przez Kościół swojej zasadniczej misji w kontekście kulturowym. Pomimo wyznawanej wiary chrześcijanom w Koryncie brakowało przygotowania, śmiałości i przekonania niezbędnych do skutecznego głoszenia ewangelii – co było kluczowym zadaniem każdej wspólnoty chrześcijańskiej.

Cielesność, charakteryzująca się światowymi pragnieniami i zachowaniami, nękała kościół w Koryncie, utrudniając mu wypełnianie jego misji. Ten stan duchowy podważył ich skuteczność i podważył ich integralność etyczną jako przedstawicieli Chrystusa na ziemi. List do Koryntian rzuca światło na przyczyny upadku Kościoła, dostarczając jednocześnie wglądu w klucze do jego odbudowy i dobrobytu.

Istotnym czynnikiem przyczyniającym się do upadku kościoła był wszechobecny wpływ kultury miasta na kongregację. Grzeszne praktyki panujące w Koryncie niczym wirus przenikający do żywiciela przeniknęły społeczność kościelną. Odniesienia Pawła do różnych grzechów w kościele odzwierciedlają szerszy klimat moralny miasta. Wśród tych grzechów wyróżniają się trzy:

Niemoralność seksualna: Korynt słynął z luźnego podejścia do seksualności i taki sposób myślenia przeniknął do kościoła, prowadząc do kompromisu moralnego i podziałów w zborze.

Bałwochwalstwo: W mieście pełnym świątyń i praktyk kultowych pokusa porzucenia wiary w imię akceptacji społecznej lub korzyści materialnych