Ακόμα ζωντανή

By Eva Goldsby

«Ακόμα ζωντανή» είναι ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, το οποίο ήταν προτεινόμενο για ένα διάσημο λογοτεχνικό βραβείο.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: BadPress
• Release date: Oct 11, 2023
• ISBN: 9781667464725

Book preview

I

Η Παραμονή της Πρωτοχρονιάς, 2000 χρόνια μετά τη Γέννηση του Χριστού... ενώ σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια θα μεταδίδουν εορταστικές συναυλίες, αναμένεται το Τέλος του Κόσμου και του ημερολογίου. Το τέλος θα ερχόταν τα μεσάνυχτα με την αντίστροφη μέτρηση του χρόνου, θριαμβευτικά συνοδευόμενος με σαμπάνια. Το 2012, το ημερολόγιο των Μάγια έφτασε στο τέλος του, κάτι που σήμανε ότι η Αποκάλυψη είναι πολυαναμενόμενη και αναπόφευκτη. Ύστερα όλος ο κόσμος έτρεμε, περιμένοντας το πάτημα ενός μικρού πολυπόθητου κουμπιού. Δεν πρόκειται για το κουμπί G, αλλά ένα κουμπί σε συναρπαστικό κόκκινο χρώμα σε μια μικρή βαλίτσα, καθώς οι δείκτες του ρολογιού της Ημέρας της Κρίσης είχαν μετακινηθεί 2 λεπτά πιο μπροστά στην πυρηνική έκρηξη, όπως ανακοινώθηκε στο δελτίο ειδήσεων...

...Έτσι απλά σε έναν ιστότοπο γνωριμιών, αντί για τον συνηθισμένο χαιρετισμό, τη ρώτησε ευθέως με σαρκασμό:

- Ακόμα ζωντανή;

... Σαν αστραπή ή απρόσμενη μαχαιριά, αυτά τα λόγια την ξύπνησαν ξαφνικά από τη χειμερία νάρκη και την αναζωογόνησαν από την ανοιξιάτικη αδιαθεσία.

- Τι; Αν είμαι ζωντανή; Είμαι μόλις 22 χρονών; Ναι, είμαι ακόμα ζωντανή, και δεν έχω σκοπό να πεθάνω αύριο. Τουλάχιστον δεν υπήρχαν τέτοια σχέδια στο πρόγραμμα αυτής της εβδομάδας.

«Ποιος είναι αυτός ο αναιδής τύπος, που μου έγραψε αυτό το μήνυμα;» σκέφτηκε η κοπέλα.

«Ακόμα ζωντανή;» Αυτή η θρασύτατη, απροσδόκητη, ξεδιάντροπη ερώτηση, που πετάχτηκε με μήνυμα στην οθόνη του υπολογιστή της μέσα στη νύχτα, την ξύπνησε από τον ύπνο της. Πράγματι, αυτή την ήσυχη νύχτα, στη φοιτητική εστία στα περίχωρα της πόλης, σε ένα μικρό δωμάτιο, καθισμένη στο τραπέζι με το μικρό λευκό υπολογιστή της και περιτριγυρισμένη από καμιά εικοσαριά βιβλία, η κοπέλα ετοιμαζόταν για την πιο δύσκολη εξέταση. Οι πολυάριθμες εξετάσεις και εργασίες δεν είχαν τέλος...

II

...Την έλεγαν Μίγια. Το όνομά της είχε κάτι από το νιαου και ταίριαζε απόλυτα σε μια χαριτωμένη, λεπτεπίλεπτη και φιλελεύθερη γατούλα, η οποία δεν μπορούσε να εξημερωθεί. Ο Θεός έδωσε στη Μίγια την ομορφιά και ο διάβολος - την ευφυΐα.

Η Μίγια ήταν ελκυστική και οι άντρες εύκολα έπεφταν στα δίχτυα της γοητείας της. Το πρόσωπό της είχε έναν περίεργο συνδυασμό. Τα εκλεπτυσμένα χαρακτηριστικά της μητέρας της αναμειγνύονταν με τα έντονα χαρακτηριστικά του πατέρα της. Οι χαρακτηριστικές γωνίες του προσώπου της με το πελεκημένο πηγούνι άθελά τους τραβούσαν τα βλέμματα πάνω στη Μίγια. Ειδικά τα μάτια της - ελαφρώς λοξά, γαλάζια μέχρι και διάφανα, πλαισιωμένα από σκούρες βλεφαρίδες. Στο μέτωπο, λευκό σαν πέταλο μανόλιας, δύο άψογες γραμμές φρυδιών ανέβαιναν λοξά από τη γέφυρα της μύτης προς τους κροτάφους.

Η Μίγια ήταν μια σύγχρονη Σκάρλετ Ο' Χάρα. Περιτριγυρισμένη από θαυμαστές, είχε την ακατανίκητη δίψα της για ζωή. Ασυνήθιστα όμορφη, με μακριά, ξανθά μαλλιά, τεράστια μάτια με μακριές χνουδωτές βλεφαρίδες, σαρκώδη χείλη και καλλίγραμμη σιλουέτα με σαγηνευτικές καμπύλες και απείρως μακριά πόδια. Όταν οι ακτίνες του ήλιου έπεφταν πάνω στην εκλεπτυσμένη σιλουέτα της, το μακρύ φόρεμα τόνιζε ακόμα περισσότερο τις καμπύλες της, εξάπτοντας την αντρική φαντασία. Περπατούσε με περηφάνεια, σαν να πετούσε σε έναν φαρδύ δρόμο με ελαφρώς κλεισμένα βλέφαρα, αγνοώντας τους γύρω της.

- Μμμμμ! Την είδες! αναστέναζαν οι άντρες. Η μητέρα σας ψάχνει για γαμπρό;

- Φτηνιάρα! σχολίασε μία από τις φοιτήτριες. Ήρθε να αποπλανεί τους άντρες μας;

- Ίχνος ντροπής, ίχνος συνείδησης! συνέχισε κάποια άλλη.

- Από που βρέθηκε αυτή; αγανάκτησε μια ζωηρή γυναίκα.

- Μην την κοιτάς! είπε στον άντρα της, κλείνοντας τα μάτια του.

Αλλά όταν η Μίγια σήκωσε τις υπέροχες μακριές βλεφαρίδες της και τους χαμογέλασε, όλοι έμειναν άναυδοι, κοκκινίζοντας  από την ντροπή.

- Όχι, είναι θεά! ψιθύριζαν οι άνθρωποι πίσω από την πλάτη της, και εκείνη απλά πήγαινε στο επόμενο μάθημα με τα τακούνια της και μόνο αυτά ακούγονταν.

...Η Μίγια περνούσε αδιάφορα, χωρίς να δίνει σημασία ούτε σε θαυμαστές, ούτε σε κουτσομπόλες. Σε αυτό το σημείο της ζωής της, δεν την ενδιέφερε τίποτα άλλο, παρά μόνο οι σπουδές. Ήταν μια επιμελής φοιτήτρια και σπούδαζε σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της πρωτεύουσας.

Η φοίτηση σε αυτό το πανεπιστήμιο ήταν εξαιρετικά δύσκολη: υποχρεωτική παρακολούθηση διαλέξεων, εκπόνηση εργασιών, μελέτη επιστημονικής βιβλιογραφίας, άγρυπνες νύχτες πριν από τις εξετάσεις - μια ρουτίνα που την απορρόφησε ολοκληρωτικά. Ατελείωτες εξετάσεις, διάβασμα, υποχρεωτική πρακτική εξάσκηση - δεν υπήρχε τέλος σε όλα αυτά... Μόνο η διαφαινόμενη προοπτική ενός πτυχίου με κύρος και μιας ανάλογης δουλειάς, την έλκυε...

III

...Ήταν μια συνηθισμένη εργάσιμη μέρα. Η Μίγια πάντα περπατούσε στη λεωφόρο την ίδια ώρα. Δεν έφτανε στη στάση του λεωφορείου, αλλά περίμενε δίπλα, ακριβώς απέναντι από το κτίριο της φοιτητικής εστίας.

Από ‘δώ μπορούσε να δει τη ροή των οχημάτων στα φανάρια, να σταματάνε για ένα λεπτό και στη συνέχεια με ένα γρύλισμα να ανεβάζουν ξανά την ταχύτητα, ορμώμενα σε έναν φαρδύ αυτοκινητόδρομο μέχρι την επόμενη διασταύρωση.