Պատգամներ Հովհաննու Ավետարանի Վերաբերյալ (III) - Կերեք Իմ Մարմինը Եվ Խմեք Իմ Արյունը

By Paul C. Jong

Հիսուս Քրիստոսը Մեզ Հավիտենական Կյանք է Տվել Իր Սեփական Մարմնի եւ Արյան Միջոցով

Եկեղեցին պահում է Հիսուս Քրիստոսի պատվիրած երկու խորհուրդները: Մեկը մկրտությունն է, իսկ մյուսը՝ Սուրբ Հաղորդությունը։ Մենք մասնակցում ենք Հաղորդությանը, որպեսզի խորհենք Ճշմարտության ավետարանի մասին, որը հայտվել է նրա հացի եւ գինու միջոցով՝ ի հիշատակ այս ավետարանի:
Սուրբ Հաղորդության ծեսում մենք հաց ենք ուտում ի հիշատակ Հիսուսի մարմինը եւ խմում գինին որպես Նրա արյան արարողություն: Հետեւաբար, Սուրբ Հաղորդության իրական իմաստը մեր հավատքն ամրապնդելն է Ճշմարտության հանդեպ, որ Հիսուսը փրկել է մեզ աշխարհի մեղքերից եւ տվել մեզ հավիտենական կյանք Իր մկրտության եւ Խաչի վրա Իր մահվան միջոցով:
Այնուամենայնիվ, խնդիրն այն է, որ գրեթե բոլոր քրիստոնյաները մասնակցում են Սուրբ Հաղորդությանը միայն ձեւականորեն, նույնիսկ չհասկանալով, թե ինչ նկատի ուներ Հիսուսը ասելով՝ «Որովհետեւ իմ մարմինը ճշմարիտ կերակուր է, եւ իմ արիւնը ճշմարիտ խմելիք է (Հովհաննու 6:56): Հետեւաբար, ջրի եւ Հոգու ավետարանի շրջանակներում մենք պետք է եւս մեկ անգամ կենտրոնանանք Հիսուսի պատվիրանի իմաստի վրա՝ ուտել Նրա մարմինը եւ խմել Նրա արյունը եւ հավատալ դրան:

• Language: Հայերեն լեզու
• Publisher: Paul C. Jong
• Release date: Aug 14, 2023
• ISBN: 9788965327486

Book preview

paul_Arm20_coverFrontflap_arm201st_page

Պատգամներ Հովհաննու Ավետարանի Վերաբերյալ (III)

Կերեք Իմ Մարմինը Եվ Խմեք Իմ Արյունըi

Smashwords Edition

Copyright 2022 by Hephzibah Publishing House

Բոլոր իրավունքները պահպանված են: Այս հրատարակչության ոչ մի մասը չի կարող վերարտադրվել, պահպանվել տեղեկատվական համակարգում կամ փոխադրվել էլեկտրոսարքերի միջոցով, մեխանիկական եղանակով, ֆոտոպատճենահանման, ձայնագրման կամ այլ եղանակով առանց հրատարակչի և հեղինակային իրավունքը ունեցողների նախնական գրավոր թույլտվության:

Սուրբ Գրային մեջբերումները կատարված են «Արարատ» Ժամանակակից Արևելյան Հայերեն Աստվածաշնչից:

ISBN 978-89-6532-748-6

Ձևավորում` Մին-սու Կիմ

Նկարազարդում` Յանգ-է Կիմ

Հրատարակված է Կորեայում

Hephzibah Publishing House

A Ministry of THE NEW LIFE MISSION

Seoul, Korea

   ԲՈՎԱՆԴԱԿՈՒԹՅՈՒՆ   

Նախաբան

1. Ի՞նչ են Շատերի Համար Նշանակում Այս Փոքր Հացերն ու Ձկները (Հովհաննու 6:1-15)

2. Հավատալ Նրան, Որին Աստված Ուղարկեց, Կլինի Անել Աստծո Գործը (Հովհաննու 6:16-29)

3. Գործեցեք Այն Սննդի Համար, որ Մնացող է Հավիտենական Կյանքի Մեջ (Հովհաննու 6:16-40)

4. Ապրել Հոգու Համաձայն (Հովհաննու 6:26-40)

5. Աշխատեք Այն Կերակուրի Համար, Որը Չի Փչանում Այս Երկրի Վրա (Հովհաննու 6:26-59)

6. Մենք Պետք է Ուտենք Երկնքից Եկած Հացը Ջրի Եվ Հոգու Ավետարանի Հավատքով (Հովհաննու 6:28-58)

7. Հիսուս Քրիստոսը, Ով Դարձավ Կյանքի Հացը Մեզ Համար (Հովհաննու 6:41-51)

8. Ինչպե՞ս Կարող Ենք Ուտել Հիսուսի Մարմինը (Հովհաննու 6:41-59)

9. Հավատացեք Հիսուսին Ձեր Սրտում, Ով Եկել է Երկնքից Որպես Ձեր Փրկիչ (Հովհաննու 6:41-51)

10. Հիսուսը Տվել է Մեզ Իրական Հավիտենական Կյանքը (Հովհաննու 6:47-51)

11. Ինչպես Մասնակցել Սուրբ Հաղորդությանը Ճիշտ Հավատքով (Հովհաննու 6:53-60)

12. Հիսուսն, Ով Մեզ Տվեց Կյանքի Հացը (Հովհաննու 6:55-64)

13. Դուք Պետք է Քարոզեք Հիսուսի Մարմինն ու Արյունը Ձեր Ընտանիքի Անդամներին (Հովհաննու 6:51-57)

14. Ինչո՞ւ Համար Պետք է Ապրենք (Հովհաննու 6:64-70)

15. Մենք Պետք է Ճշմարտության Վերաբերյալ Պատշաճ Գիտելիք Ունենանք (Հովհաննու 6:61-72)

0Preface

Նախաբան

Քրիստոնեության պատմության մեջ Սուրբ Հաղորդության մեկնաբանության շուրջ ծագած վեճը դեռևս հստակ լուծում չի ստացել: Այլ կերպ ասած, կախված նրանից, թե ինչպես է մարդը նայում Հաղորդության մեջ օգտագործվող հացին և գինուն, կան մի քանի մրցակցող փաստարկներ․

1) Փոխակերպում: Սա Կաթոլիկ եկեղեցու դիրքորոշումն է, այս տեսակետը պնդում է, որ Սուրբ Հաղորդության հացն ու գինին իրականում վերածվում են Հիսուս Քրիստոսի մարմնի և արյան:

2) Համակեցություն: Այս տեսակետը, որը պաշտպանում է Մարտին Լյութերը, պնդում է, որ Հիսուս Քրիստոսն իրականում ներկա է Հաղորդության հացի և գինու մեջ:

3) Խորհրադապատկեր: Այս տեսակետը պնդում է շվեյցարացի Ուլրիխ Ցվինգլին, այն դիտարկում է Հաղորդությունը որպես Հիսուս Քրիստոսի մահվան խորհրդանշական ոգեկոչում:

4) Կալվինի վարդապետությունը Հիսուս Քրիստոսի հոգևոր ներկայության մասին: Այս դիրքորոշումը կարծում է, որ Քրիստոսը հոգևորապես ներկա է Հաղորդության հացի և գինու մեջ:

Մինչ օրս քրիստոնյաները հավատում են վերոնշյալ տեսակետներից որևէ մեկին առանց վարանելու, իրենց սեփական մտքերի համաձայն: Այնուամենայնիվ, վերը նշված չորս դիրքորոշումներից, բացառությամբ Կաթոլիկ եկեղեցու կողմից պաշտպանված փոխակերպման տեսակետի, մնացած երեք դիրքորոշումներն իրականում ավելին են, քան փոխակերպման մասնակի փոփոխությունները: Իրականում, այս բոլոր փաստարկները ոչ այլ ինչ են, քան մարդկային մտքերի համաձայն արված հիպոթետիկ պատկերացումներ, քանի որ նրանց ջատագովները լիովին չեն հասկացել, թե ինչ նկատի ուներ Տերը, երբ ասաց. «Ճշմարիտ ճշմարիտ ասում եմ ձեզ, եթէ մարդի Որդու մարմինը չ’ուտէք եւ նորա արիւնը չ’խմէք, կեանք չ’ունիք ձեր անձերումը» (Հովհաննու 6:54):

Այլ կերպ ասած, այս բոլոր վեճերը ի հայտ եկան հենց այն պատճառով, որ նրանց կողմնակիցները բացարձակապես անտեղյակ էին, թե ինչու Հիսուսն ասաց մեզ ուտել Իր մարմինը և խմել Իր արյունը: Վերջին ընթրիքի ժամանակ Հիսուսն Իր աշակերտներին ասաց, որ հիշեն Իր մարմինն ու արյունը հացով և գինիով, և այս հացն այստեղ նշանակում է այն փաստը, որ Հիսուսը մեկընդմիշտ իր վրա վերցրեց այս աշխարհի բոլոր մեղքերը Հովհաննես Մկրտչից ստացած մկրտության միջոցով, մինչդեռ գինին նշանակում է, որ Քրիստոսը մեր փոխարեն կրեց մեր մեղքերի դատաստանը՝ խաչվելով և Իր արյունը թափելով:

Մենք երբեք չպետք է անօգուտ դարձնենք Հիսուսի արդար սերն ու փրկությունը, որը դրսևորվում է Սուրբ Հաղորդության մեջ: Մենք բոլորս այժմ պետք է ևս մեկ անգամ մտածենք Տիրոջ մտադրության մասին, որ պատվիրեց մեզ ուտել Իր մարմինը և խմել Իր արյունը և հավատքով մասնակցել Հաղորդությանը: Երբ մենք մասնակցում ենք Սուրբ Հաղորդությանը, որը կազմում է փրկության վկայությունը, մենք պետք է պատշաճ ըմբռնում ունենանք Աստծո արդարության մասին, որը ջնջել է մեր բոլոր մեղքերը ջրի և Հոգու ավետարանով, և հավատանք այս արդարությանը:

Կրկնում եմ, եթե դուք մասնակցում եք Հաղորդությանը՝ հավատալով այնպիսի վարդապետությունների, ինչպիսին է Փոխակերպումը, ապա ես այլ ելք չունեմ, քան նշել, որ ձեր հավատքը շատ սխալ է: Հիսուսն ասաց. «Ճշմարիտ ճշմարիտ ասում եմ ձեզ, եթէ մարդի Որդու մարմինը չ’ուտէք եւ նորա արիւնը չ’խմէք, կեանք չ’ունիք ձեր անձերումը» (Հովհաննու 6:54), բայց մի՞թե սա նշանակում է, որ մենք Սուրբ Հաղորդության ժամանակ բառացիորեն ուտելու և խմելու ենք Հիսուսի մարմինն ու արյունը, որոնք ինչ-որ կերպ խորհրդավոր կերպով փոխակերպվում են հացից մարմնի և գինուց՝ արյան: Ըստ աստվածաբանների, երբ մենք Հաղորդություն ենք կատարում, Հիսուս Քրիստոսն իրականում ներկա է իր հացի և գինու մեջ, և, հետևաբար, ուտելով այս հացը և խմելով գինին, մենք ուտում ենք Հիսուսի մարմինը և խմում Նրա արյունը: Եթե այդպես լիներ, ապա դա կնշանակեր նաև, որ եթե մենք չմասնակցենք Հաղորդությանը, մենք չէինք կարողանա ուտել Հիսուսի մարմինը և խմել Նրա արյունը: Սակայն նման պնդումը բացարձակ անհեթեթություն է։ Դա Ճշմարտությունից շեղում է։ Մի՞թե սա այն է, ինչ Հիսուսն ասաց:

Մի՞թե Նա ասում է, որ մենք պետք է Հաղորդություն կատարենք, որպեսզի իսկապես ուտենք Նրա մարմինը և խմենք Նրա արյունը: Ոչ, Նա երբեք չի ասել նման բան: Աստծո Խոսքին հավատալով մենք փրկվում ենք մեր մեղքերից և ստանում հավիտենական կյանք: Եթե իսկապես մենք պետք է ուտենք Հիսուսի մարմինը և խմենք Նրա արյունը միայն Հաղորդություն կատարելիս, և այլ կերպ չենք կարողանա ընդունել Նրա մարմինն ու արյունը, ապա մի՞թե դա չի նշանակում, որ մեր հավատքը կազմված կլինի մեր իսկ գործերից: Ամեն ոք, ով սովորեցնում է սխալ կերպով, կդատվի Հիսուսի կողմից:

Որպեսզի մենք իսկապես ուտենք Հիսուսի մարմինը և խմենք Նրա արյունը, դա չի լինի միայն Սուրբ Հաղորդությանը մասնակցելով: Հավատալով այն ամենին, ինչ Հիսուսն արեց այս երկրի վրա իր կյանքի 33 տարիների ընթացքում, մենք կարող ենք ուտել Նրա մարմինը և խմել Նրա արյունը: Երբ Հիսուսը եկավ այս երկիր, Նա իր վրա վերցրեց մեր բոլոր մեղքերը, որոնք գտնվում էին Օրենքի տակ, և դրա բոլոր անեծքներն այս մեղքերի համար մեկընդմիշտ: Որպեսզի Իր մարմնի վրա վերցնի մեր մեղքերը, Աստված Ինքը, ով մեղքը չգիտեր, մարմնավորվեց նույն մարմնով, և այդպես Նա կարողացավ ընդունել այս աշխարհի բոլոր մեղքերը Իր մարմնի վրա՝ ստանալով մկրտություն ձեռքերը դնելու միջոցով: Սա Հիսուսի մարմինն էր, որն առաջարկվեց Աստծո արդարությունը կատարելու համար: Հավատալով այն փաստին, որ մեր մեղքերը փոխանցվել են Հիսուսի մարմնին Նրա մկրտության միջոցով, մենք պետք է ուտենք Նրա մարմինը: Այս հավատքով մենք ուտում ենք Հիսուսի մարմինը: Եվ մենք խմում ենք Նրա արյունը՝ հավատալով, որ Հիսուսը այս մեղքերը տարավ դեպի Խաչը և դատապարտվեց մեր փոխարեն, հենց այն պատճառով, որ նա իր վրա վերցրեց աշխարհի մեղքերը՝ մկրտվելով Հովհաննես Մկրտչի կողմից:

Մինչ այժմ քրիստոնյաների մեծամասնությունը չի ճանաչում Ճշմարտությունը, այլ միայն ժառանգել է կրոնական ծեսեր: Ավետարանից մինչև Սուրբ Հաղորդություն, այսօրվա քրիստոնեությունը պահպանում է իր ուղղափառությունը ոչ թե Ճշմարտության իմացության միջոցով, այլ ընդգծելով միայն պաշտոնական ընթացակարգերը և նվիրաբերված ծեսերը: Արդյունքում, երբ այսօրվա քրիստոնյաները Հաղորդության ժամանակ հանդիպում են Հիսուսի մարմինն ու արյունը նշանակող հացին և գինուն, նրանք երախտապարտ են միայն Նրա արյան զոհաբերության համար և չեն կարող լիովին անտեղյակ մնալ այն փաստից, որ Քրիստոսը Իր վրա վերցրեց բոլոր մեղքերը մեկընդմիշտ՝ մկրտվելով Հովհաննես Մկրտչի կողմից: Հետևաբար, ես հորդորում եմ բոլոր քրիստոնյաներին ողջ աշխարհում սովորել, թե ինչ է նշանակում Հիսուսի մարմինն ու արյունը ջրի և Հոգու ավետարանի մեջ, հավատալ դրան և դրանով իսկ ստանալ իրենց փրկությունը, ինչպես նաև հավատքով մասնակցել Սուրբ Հաղորդությանը:

Այստեղ ես ուզում եմ հստակեցնել, որ ես ոչ թե փորձում եմ խարխլել ձեր հավատքը, այլ ուղղել ձեր սխալները և վերականգնել ձեր հավատքը: Իմ ամենաանկեղծ հույսն ու աղոթքն է, որ բողոքականները, կաթոլիկները և բոլորը, ովքեր երբևէ կհավատան Հիսուսին ողջ աշխարհում, բոլորը հասկանան և հավատան Հիսուսի մարմնին և արյանը ջրի և Հոգու ավետարանի ճշմարտության մեջ, և այդպիսով վայելեն հավիտենական կյանքը:

Թող Աստծո օրհնությունը լինի բոլորիդ հետ:

Հեղինակ

Sermon0101

Ի՞նչ են Շատերի Համար Նշանակում Այս Փոքր Հացերն ու Ձկները

< Հովհաննու 6:1-15 >

«Սորանից յետոյ Յիսուսը գնաց Գալիլեայի Տիբերեա ծովի միւս կողմը։ Եւ շատ ժողովուրդ գնում էր նորա ետեւից. Որովհետեւ տեսնում էին նորա նշանները, որ անում էր հիւանդների վերայ։ Յիսուսն էլ վեր ելաւ սարը, եւ նստեց իր աշակերտների հետ այնտեղ։ Եւ Հրէաների զատիկի տօնը մօտ էր։ Յիսուսն էլ իր աչքերը բարձրացրեց եւ տեսաւ, որ շատ ժողովուրդ էր գալիս իրան մօտ. Ասեց Փիլիպպոսին. Ի՞նչ տեղից հաց առնենք, որ դորանք ուտեն։ Բայց այս ասեց՝ նորան փորձելով. Որովհետեւ ինքը գիտէր թէ ինչ պիտի անէր։ Փիլիպպոսը պատասխանեց նորան. Երկու հարիւր դահեկանի հաց բաւական չէ դորանց, որ ամեն մէկը մի քիչ առնէ։ Նորա աշակերտներից մէկը, Անդրէասը՝ Սիմօն Պետրոսի եղբայրն՝ ասեց նորան. Այստեղ մէկ տղայ կայ, որ հինգ գարիէ հաց ունի եւ երկու փոքր ձուկ. բայց սա ի՞նչ է այդչափ մարդկանց համար։ Յիսուսն էլ ասեց. Մարդկանցը նստեցրէք. Եւ շատ խոտ կար այն տեղը. Եւ մարդիկը նստեցին համարով իբր հինգ հազար։ Եւ Յիսուսը հացերն առաւ՝ գոհացաւ եւ բաժանեց աշակերտներին, եւ աշակերտներն էլ նստողներին, նոյնպէս էլ ձկներիցը որչափ որ կամեցան։ Եւ երբոր կշտացան, ասեց իր աշակերտներին. Ժողովեցէք աւելացած կտորները՝ որ բան չ’կորչի։ Եւ ժողովեցին, եւ կտորներիցը տասնեւերկու կողով լցրին այն հինգ գարիէ հացիցը, որ ուտողներիցն աւելացաւ։ Բայց մարդիկն՝ երբոր տեսան այն նշանն որ արաւ Յիսուսը, ասում էին թէ Սա է ճշմարտապէս այն մարգարէն որ պիտի աշխարհք գար։ Յիսուսն էլ իմանալով թէ գալու են իրան յափշտակեն, որ թագաւոր շինեն իրան, դարձեալ մինակ գնաց սարը»:

Հովհաննեսի վեցերորդ գլուխն ամբողջությամբ վերաբերում է կյանքի հացին:

Սուրբ Գրքի այսօրվա հատվածում գրված է, որ երբ Հիսուսն անցավ Տիբերիայի ծովի մյուս կողմը, մեծ բազմություն հետևեց Նրան: Այդքան շատ մարդ հետևում էր Հիսուսին այն պատճառով, որ նրանք տեսել էին այն նշանները, որոնք Նա արել էր հիվանդների համար: Երբ Հիսուսը բարձրացավ լեռը և նստեց իր աշակերտների հետ, նա տեսավ այս մեծ բազմությունը, որը գալիս էր դեպի իրեն, և ասաց Փիլիպպոսին. «Ի՞նչ տեղից հաց առնենք, որ դորանք ուտեն»: Այն ժամանակ Փիլիպպոսը պատասխանեց նրան. «Երկու հարիւր դահեկանի հաց բաւական չէ դորանց, որ ամեն մէկը մի քիչ առնէ»։

Այնուհետև մեկ այլ աշակերտ՝ Անդրեասը, ասաց Հիսուսին. «Այստեղ մէկ տղայ կայ, որ հինգ գարիէ հաց ունի եւ երկու փոքր ձուկ. բայց սա ի՞նչ է այդչափ մարդկանց համար»։ Եվ Փիլիպպոսը, և Անդրեասը միայն ներկայացրին Հիսուսին, թե ինչպիսին էր այդ պահին իրական իրավիճակը: Բայց Հիսուսն Իր աշակերտներին ասաց, որ այդ բոլոր մարդկանց նստեցնեն խոտերի վրա: Ապա վերցրեց հինգ հացն ու երկու ձուկը, որ տղան բերել էր, օրհնեց և բաժանեց բոլոր նստածներին։ Միայն 5000-ից ավելի տղամարդ այդ ժամանակ կերան այդ հացն ու ձուկը՝ չհաշված կանանց և երեխաներին (Մատթեոս 14:21, Մարկոս 6:44):

Այդ հրաշքի պատճառով այնտեղ հավաքված մարդիկ փորձում էին Հիսուսին իրենց թագավոր դարձնել: Իսրայելի ժողովուրդն այդ ժամանակ ապրում էր Հռոմի գաղութատիրության ներքո, և այդ պատճառով, նույնիսկ երբ նրանք հող էին մշակում, նրանք շատ քիչ եկամուտ էին ստանում, քանի որ նրանց բերքի մեծ մասը վերցնում էին հռոմեացի հարկահավաքները: Այնպես որ, նրանք շատ կուզենային Հիսուսին իրենց համար թագավոր դարձնել: Քանի որ նրանք հազիվ էին կարողանում հաց վաստակել, գումար չունեին որևէ բուժում ստանալու համար, նրանք այդքան ուշադիր հետևում էին Հիսուսին, ով բուժում էր նրանց հիվանդությունները և կերակրում նրանց:

Հովհաննեսի Վեցերորդ Գլխում Հիշատակված Հացը Նշանակում է Հիսուսի Մարմինը

Հիսուսի մարմինը նշանակում է, որ Հիսուսը մեր մեղքերը կրեց Իր մարմնի վրա՝ մկրտվելով, հանձնեց Իր մարմինը խաչին, Իր արյունը թափեց, կրկին հարություն առավ մեռելներից և դրանով իսկ դարձավ մեր իսկական Փրկիչը: Մեր մեղքերը վերցնելով իր մարմնի վրա և մեկընդմիշտ կրելով այդ մեղքերի դատաստանը՝ Հիսուսը կատարելապես փրկեց մեզ մեր բոլոր մեղքերից: Հիսուսի մարմինը կյանքի հացն է:

Իսկ Հիսուսի արյունը իսկական խմիչք: Որոշ տեսանկյունից Աստվածաշունչը կարող է թվալ ոչ այլ ինչ, քան Իսրայելի ժողովրդի պատմական արձանագրության գիրքը, բայց իրականում դա Աստծո Խոսքն է, որը գրում է Հիսուսի մարմնի և արյան մասին, որը Աստված տվել է մեզ՝ կյանքի կոչելու համար ողջ մարդկային ցեղը: Աստվածաշնչի յուրաքանչյուր գլուխ պարունակում է կյանքի Խոսքը, որը Աստված ցանկանում է խոսել մեզ հետ: Այսպիսով, եթե որևէ մեկը ճշգրիտ գիտի, թե ինչ է իրեն ասում Աստծո Խոսքը, նա կարող է փրկվել իր բոլոր մեղքերից:

Անդրեասն ասաց Հիսուսին. «Այստեղ մէկ տղայ կայ, որ հինգ գարիէ հաց ունի եւ երկու փոքր ձուկ. բայց սա ի՞նչ է այդչափ մարդկանց համար»։ Այստեղ երկու փոքր ձկները վերաբերում են Աստծո եկեղեցուն: Այս ձկների նման, Աստծո Եկեղեցին նույնպես տպավորիչ չէ իր արտաքինով: Այնուամենայնիվ, Աստծո Եկեղեցին այժմ քարոզում է ջրի և Հոգու ավետարանը այս երկրի վրա ապրող բոլոր մարդկանց: Ջրի և Հոգու ավետարանի շնորհիվ, որը մենք այժմ տարածում ենք, շատ մարդ կարող են ուտել Հիսուսի մարմինը և խմել Նրա արյունը: Քանի որ մենք կիսվում ենք այս իսկական ավետարանով աշխարհի ողջ բնակչության հետ, այս աշխարհում ապրող ավելի քան 6 միլիարդ մարդկանցից, ովքեր որ հավատան այս ավետարանին, կստանան իրենց մեղքերի թողությունը: Հենց հիմա Աստծո Եկեղեցին թվով փոքր է: Ոմանք կարող են կասկածել, թե ինչպես կարելի է այդքան փոքր թվով եկեղեցական ծառայողներով քարոզել ամբողջ աշխարհին, բայց քանի որ Տերը հաստատուն է պահում Աստծո Եկեղեցին և գործում է դրա միջոցով, Նա փրկում է աշխարհի բոլոր մարդկանց մեղքերը: Մեր Տերը կյանքի հաց է տվել նրանց, ովքեր հավատում են ջրի և Հոգու ավետարանին:

Հիսուսն Ասաց, որ Նրա Մարմինը Կյանքի Հաց է Մեր Համար

Երբ մենք մասնակցում ենք Սուրբ Հաղորդությանը, մենք վերցնում ենք հացն ու գինին, այստեղ հացը խորհրդանշում է Հիսուսի մարմինը, իսկ գինին՝ Հիսուսի թափած արյունը Խաչի վրա: Հիսուսն ասաց մեզ, որ հիշենք Իրեն Հաղորդության հացով և գինիով (Ղուկաս 22:19): Ինչո՞ւ։ Որովհետև մեր Տերն իր վրա վերցրեց այս աշխարհի բոլոր մեղքերը՝ մկրտվելով և Իր արյունը թափելով Խաչի վրա մեզ համար: Քանի որ մեր Տերը վերցրեց մեր մեղքերն Իր մարմնի վրա Իր մկրտության միջոցով, այդ կերպ մեր մեղքերը մաքրվեցին: Երբ Հիսուսը մեզ ասաց, որ ուտենք Իր մարմինը և խմենք Իր արյունը, Նա մեզ ասում էր, որ հավատանք այն Ճշմարտությանը, որ Նա իր վրա վերցրեց մեր մեղքերը՝ մկրտվելով, Իր մարմինը հանձնեց Խաչի վրա, որպեսզի թափի Իր արյունը, և նորից հարություն առավ մեռելներից, այսպես նա մեկընդմիշտ ջնջեց մեր բոլոր մեղքերը: Իսկ ի՞նչ կլիներ, եթե Հիսուսը չվերցներ մեր մեղքերը իր մկրտության միջոցով: Մենք երբեք չէինք կարողանա մաքրվել մեր մեղքերից: Ահա թե ինչու մենք պետք է ստանանք մեր մեղքերի թողությունը հավատքով՝ ուտելով Հիսուսի մարմինը և խմելով Նրա արյունը:

Երբ մենք զբաղված ենք մեր սեփական գործերով, մենք հակված ենք մոռանալ, թե որքան շնորհակալ պետք է լինենք այն բանի համար, որ Տերը փրկել է մեզ մեղքից: Այլ կերպ ասած, թեև մենք իսկապես պարտավոր ենք երախտապարտ լինել նրա համար, որ Տերը փրկել է մեզ Իր մարմնի և արյան միջոցով, երբ մեր հոգիները խավարի մեջ են, մենք չենք կարող զգալ այս շնորհը: Եվ արդյունքում մենք կորցնում ենք մեր երախտագիտությունը Աստծո և Նրա շնորհի համար, ինչպես որ Եփեսոսի եկեղեցին հանդիմանվեց առաջին սերը կորցնելու համար, չնայած այն փաստին, որ այն անխոնջ աշխատում էր Աստծո համար (Հայտնություն 2:1-4): Այնուամենայնիվ, երբ մենք որոշ ժամանակով ազատվենք մեր գործերից, մի կողմ դնենք ամեն ինչ և խորհենք Աստծո մասին, մենք կարող ենք տեսնել, թե որքան երախտապարտ պետք է լինենք Աստծո շնորհի համար: Երբ ես մտածում եմ այն մասին, թե ինչպես Տերը եկավ այս երկիր, ինչպես Նա մկրտվեց, ինչպես Նա այդ մեղքերը տարավ դեպի Խաչը, որպեսզի խաչվի և դատապարտվի, ինչպես մահացավ և հարություն առավ կրկին մեռելներից, ինչպես մեզ դարձրեց անմեղներ, ես իմ ողջ երախտագիտությունն եմ հայտնում: Երբ խորասուզվում եմ իմ աշխատանքի մեջ, այնքան զբաղված եմ լինում, որ քիչ ժամանակ եմ ունենում շնորհակալ լինելու համար: Բայց, երբ անդրադառնում եմ Աստծուն, այնքան շնորհակալ եմ, որ Նա փրկել է ինձ նման մեկին:

Հոգևոր մտքերն ու մարմնական մտքերը հաճախ խառնվում են մեր մտքում՝ շփոթության մեջ գցելով մեզ: Այնուամենայնիվ, երբ մտածում ենք այն մասին, թե ինչ է Աստված արել մեզ համար, մեր սրտերը լցվում են երախտագիտությամբ: Մենք պետք է ևս մեկ անգամ հիշենք, որ երբեք միայնակ չէինք կարող անմեղ դառնալ Աստծո առաջ, քանի որ մենք չափազանց անբավարար և թույլ ենք:

Հիսուս Քրիստոսն այն Աստվածն է, ով ստեղծել է մեզ: Հիսուսը Արարիչն է, ով ստեղծել է մեզ, ինչպես նաև ողջ տիեզերքը, և հետևաբար Նա տիեզերքի Տերն է: Հիսուսն այն Փրկիչն է, ով, երբ Աստծո պատկերով ստեղծված մարդկությունն ընկավ մեղքի մեջ և գնաց դեպի դժոխքը, եկավ այս երկիր՝ մարմնավորվելով մարդու մարմնով, Մարիամ Աստվածածնի մարմնի միջոցով, որպեսզի փրկի Իր ժողովրդին մեղքերից: Իր վրա վերցրեց աշխարհի մեղքերը՝ մկրտվելով, և դրանց համար խաչի վրա դատապարտվեց և մահացավ, ապա նորից հարություն առավ մեռելներից, և դրանով իսկապես և ամբողջությամբ փրկեց մեզ մեղքից: Ես չեմ կարող բավականաչափ շնորհակալություն հայտնել Աստծուն, երբ մտածում եմ ջրի և Հոգու ավետարանի մասին:

Երբ մարդիկ կանգնում են իրենց մահվան ու կործանման առաջ, դառնում են շատ ազնիվ։ Եթե ենթադրենք, որ ես մոտ ժամերս մահանալու եմ, ես մի կողմ կթողնեմ այս աշխարհի բոլոր գործերը և կմտածեմ միայն Աստծո հետ իմ հարաբերությունների մասին: Եվ նույնիսկ երբ ես իմ վերջին շունչն եմ տալու, ես լիովին խաղաղ և ուրախ կլինեմ, որ կերել եմ Հիսուսի մարմինը և խմել Նրա արյունը:

Ոչ վաղ անցյալում, Զատիկի կիրակի օրը, մենք կրկին շնորհակալություն հայտնեցինք Տիրոջը մեզ հավիտենական կյանք տալու համար: Հովհաննես Մկրտչի կողմից մկրտվելուց և Խաչի վրա մահանալուց հետո մեր Տերը հարություն առավ մեռելներից: Քանի որ Տիրոջ հարությունը մեր իսկ հարությունն է, իմ և ձեր հարությունը, ովքեր հավատում են Նրա ավետարանին, ինչպես որ Տերը նորից հարություն առավ մեռելներից, մեր մարմինները կվերափոխվեն և մենք նույնպես հարություն կառնենք նոր մարմիններով, որոնք երբեք չեն մեռնի: Այլ կերպ ասած, ինչպես Տերը հարություն առավ մեռելներից, մենք՝ ջրի և Հոգու ավետարանին հավատացողներս, նույնպես հարություն կառնենք մեռելներից: Իսկապես, մենք հավատում ենք Տիրոջ հարությանը և հավատում ենք, որ մենք նույնպես հարություն ենք առնելու:

Երբ մոտենում է Զատիկը, նույնիսկ վերստին չծնված հովիվները քարոզում են. «Քանի որ Հիսուսը մահացավ Խաչի վրա և նորից հարություն առավ գերեզմանից, դուք նույնպես պետք է ապրեք հարության հույսով»: Հարցը, սակայն, այն է, թե արդյո՞ք նրանք իսկապես հավատում են Հիսուսի հարությանը, թե ոչ: Այլ կերպ ասած, նրանք իսկապե՞ս վստահ են, որ իրենք հարություն են առնելու Տիրոջ օրը: Նրանք չեն կարող վստահ լինել: Թեև նրանք իրենց շուրթերով ասում են․ «Այո, հավատում եմ», իրենց սրտում կասկածներ ունեն՝ մտածելով. «Իսկապե՞ս դա տեղի կունենա»:

Մինչև վերստին ծնվելս, ես նույնպես չէի կարող հասկանալ հարության իմաստը։ Ես զարմանում էի. «Ինչպե՞ս կարող էր Հիսուսը հարություն առնել մահից հետո: Ինչպե՞ս կարող է մահացած մարդը նորից հարություն առնել»: Այնուամենայնիվ, քանի որ Տերը, ով իր մկրտության միջոցով կրեց աշխարհի մեղքերը, ըստ էության, Ինքն ամենակարող Աստվածն է, նրա համար բացառապես հնարավոր էր հարություն առնել մեռելներից: Տերն ասաց, ինչպես որ Ինքը հարություն առավ մեռելներից, մենք նույնպես կապրենք նորից: Նա ասաց մեզ. «Ճշմարիտ ճշմարիտ ասում եմ ձեզ, եթէ մարդի Որդու մարմինը չ’ուտէք եւ նորա արիւնը չ’խմէք, կեանք չ’ունիք ձեր անձերումը» (Հովհաննու 6:54):

Դա իսկապես ճիշտ է։ Մինչ Զատիկը մոտենում է, վերստին ծնունդ չունեցող քարոզիչները խոսում են անօգուտ բաների մասին, բայց մենք պետք է հասկանանք, որ Տերը մեզ նոր կյանք տալով դաստիարակել է մեզ նորից ապրելու, հավատանք դրան և սրտանց շնորհակալություն հայտնենք Նրան: Տիրոջ աշխատանքն իրականացնելուց հետո մենք ի վերջո կգնանք և կկանգնենք Նրա ներկայության առաջ:

Ի՞նչ կլինի այս մարմնի հետ, երբ մենք կանգնենք Աստծո առաջ: Նրանք, ովքեր հավատում են ջրի և Հոգու ավետարանին, հավատում են, որ նորից կապրեն: Նրանք, ովքեր չեն հավատում այս ավետարանին, չեն կարողանա մասնակցել առաջին հարությանը (Հայտնություն 20:5-6): Ինչպե՞ս կարող են նրանք, ովքեր չկերան Հիսուսի մարմինը և չխմեցին Նրա արյունը՝ հույս ունենալ և հավատալ Հիսուսին և իրենց հարությանը: Մարդիկ չեն հավատում, որ հարություն են առնելու ապագայում, քանի որ չգիտեն, որ Հիսուսն իր մարմնի վրա վերցրեց աշխարհի մեղքերը՝ ստանալով մկրտություն Հովհաննես Մկրտչից, Իր արյունը թափեց մինչև մահ Խաչի վրա և հարություն առավ մեռելներից։

Քանի որ Հիսուսն Աստվածն է, Նա իսկապես փրկեց մեզ բոլորիս՝ գալով այս երկիր մարդկային մարմնով, իր վրա վերցրեց ձեր և իմ մեղքերը՝ մկրտվելով Հովհաննես Մկրտչի կողմից, մահացավ Խաչի վրա, և նորից հարություն առավ մեռելներից: Եթե Հիսուսը պարզապես մարդ լիներ, դա անհնար կլիներ, բայց Նա հասավ դրան, քանի որ Նա Աստվածն է: Չկա բացարձակապես ոչ մի մարդ, ով ծնված լինի առանց մեղքի այս աշխարհում: Բոլոր մարդիկ ծնվում են մեղքով:

Այնուամենայնիվ, քանի որ Հիսուսը Հայր Աստծո Որդին է, քանի որ Նա ստեղծեց ամբողջ տիեզերքը Իր Խոսքով, և քանի որ Հայր Աստծո կամքն է փրկել մեզ մեղքից, Քրիստոսը հնազանդությամբ եկավ այս երկիր: Հայր Աստծո կամքն էր իսկապես փրկել մեզ ջրի և Հոգու ավետարանի միջոցով: Մեր Տերը հարություն է տվել մեզ ինչպես հոգևոր, այնպես էլ մարմնավոր մահից, ովքեր հավատում են այս Ճշմարտությանը: Քանի որ Հիսուսը ձեր և իմ Փրկիչն է, Նա իսկապես փրկել է մեզ։ Ահա թե ինչու մեր սրտերում մենք ունենք հավատք առ Աստված և խորը երախտագիտություն:

Մենք պետք է հասկանանք և հավատանք, որ Հիսուսն Աստված է (1 Հովհաննու 5:20): Եթե Հիսուսը պարզապես արարված լիներ, ոչ ոք չէր կարողանա փրկվել: Ենթադրենք, որ այս աշխարհում առաքինի և մեծ հարգանք վայելող մեկը իր վրա վերցրեց քո և իմ մեղքերը և մահացավ մեզ համար: Կարո՞ղ ենք ես և դուք իսկապես փրկվել: Ոչ, մենք չենք փրկվի: Սրա պատճառն այն է, որ չկա մեկը, ով մեղք չի գործել, և, հետևաբար, եթե նույնիսկ այս մարդը մեր մեղքերը վերցնի իր վրա և մեռնի մեր փոխարեն, նա չի կարող փրկել որևէ այլ մեղավորի, քանի որ նա ինքն է մեղավոր:

Դրա պատճառն այն է, որ միայն ամենակարող Աստվածը կարող է փրկել մեզ մեղքից, որ Նա Ինքը եկավ այս երկիր մեզ ազատելու համար: Ահա թե ինչու մեր Տերը, ով Աստվածն է, մկրտվելով՝ իր մարմնի վրա վերցրեց աշխարհի մեղքերը, և դրանով իսկ մաքրեց մեր մեղքերը: Նաև քանի որ Հիսուսը Աստվածն է, Տերը դատապարտվեց մեր մեղքերի համար և մեռավ Խաչի վրա մեր փոխարեն, և Իր զորության շնորհիվ Նա կրկին հարություն առավ մեռելներից: Ահա թե ինչպես է Հիսուսը իսկապես փրկել ձեզ և ինձ մեղքից: Եվ դրա համար մենք մեր շնորհակալությունն ենք հայտնում Աստծուն՝ հավատալով այս Հիսուսին:

Այս աշխարհում կան անթիվ մարդիկ, ովքեր ապրում են կրոնական կյանքով: Նրանց կրոնական կյանքը ակնհայտ է: Հիմնվելով Սուրբ Գրքի այսօրվա հատվածի վրա՝ նրանք քարոզում են հետևյալը. «Ինչպե՞ս կարող էր հացն ու ձուկը այդպես բազմանալ: Այստեղ, երբ տղան առանց վարանելու իր փոքրիկ հացն ու ձուկը առաջարկեց Հիսուսին, մեծերը հուզվեցին դրանից և առաջարկեցին իրենց թաքցրած հացերը, և քանի որ այս ամբողջ սնունդը հավաքվեց մի տեղ և հավասարապես բաժանվեց, այնքան սնունդ եղավ, որ կշտացրեց բոլորին և դեռ տասներկու զամբյուղ ավելացավ: Ուրեմն մենք էլ առաջարկենք թեկուզ չնչին գումար և օգնենք աղքատներին։ Ամեն մի փոքր օգնություն կարող է մեծ օգնություն լինել աղքատների համար»: Բայց սա իրականում Աստծո Խոսքը վերածում է մարդկային նորմերի անշունչ էթիկական համակարգի:

Այն հացն ու ձուկը, որ երեխան բերեց այն ժամանակ, ընդամենը հինգ գարու հաց և երկու ձուկ էր։ Հավանաբար նա իր ճաշը ստացել է իր ծնողներից, որոնք, ըստ երևույթին, ուտելու բան են հավաքել, երբ նա գնացել է Հիսուսին տեսնելու։ Բայց երեխան այս փոքրիկ ճաշն առաջարկեց Տիրոջը: Այնուհետև Տերը օրհնեց սա և կատարեց հինգ հացի և երկու ձկան հրաշքը: Այդպիսի հրաշք չի առաջանում, որքան էլ որ մեզ նման մարդիկ օրհնեն այս ճաշը։ Յուրաքանչյուր ոք, ում ուղեղն աշխատում է, գիտի, որ դա անհնար է: Այն պարզապես ընդունելու փոխարեն, պատկերացրեք, որ դուք ինքներդ եք դա անում և նորից մտածեք դրա մասին: Եթե դուք աղոթեիք այս ճաշի համար և ասեիք. «Աստված օրհնի», մի՞թե այս հացերն ու ձկները կբազմապատկվեին այնտեղ հավաքվածներին կերակրելու համար և դեռ տասներկու զամբյուղ էլ կավելանար: Իհարկե ոչ: Մեր իսկ ուժից նման հրաշք չի կարող առաջանալ։ Միայն Հիսուսը կարող է դա անել:

Հենց