Έξω Από τα Τείχη

By A L Butcher and Diana L Wicker

Όταν η παλίρροια του πολέμου κυλήσει ποιος θα παρασυρθεί στο πέρασμά της; Μια σύντομη ιστορία φαντασίας για την αποφασιστικότητα μιας γυναίκας σε καιρό πολέμου.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: BadPress
• Release date: Mar 8, 2023
• ISBN: 9781667452388

Book preview

Η δούκισσα Έλενορ Ρέσλιν στεκόταν στην κορυφή του πύργου της πόλης και παρακολουθούσε τις κεχριμπαρένιες ακτίνες του ήλιου που μόλις ανέτειλε, πάνω από τα κρυστάλλινα γαλάζια νερά της λίμνης. Το μεγαλείο αυτού το θεάματος έκοβε την ανάσα, και εισπνέοντας τον δροσερό, φρέσκο αέρα, σκέφτηκε ότι ήταν τόσο υπέροχο τώρα όσο και όταν το πρωτοείδε. Της είχε λείψει τους τελευταίους μήνες.

Εκείνοι που κάποτε είχαν φύγει από τη δυστυχία και την αναταραχή των ανατολικών χωρών το αποκαλούσαν Φως της Ελπίδας στη απαλή, τραγουδιστή γλώσσα εκείνων που είχαν διασχίσει για πρώτη φορά τους απόκρημνους βράχους και τα χιόνια για να βρουν αυτή τη γη. Τώρα ήταν απλώς τα Χρυσά Νερά, ίσως περισσότερο για τον χρυσό που έφερναν στην πόλη παρά για την ομορφιά της ανατολής του ήλιου. Αυτή την ώρα του πρωινού ο ήλιος έμοιαζε διπλός, λόγω της αντανάκλασης του, και η Έλενορ χαμογέλασε βλέποντας το μεγαλείο του. Δεν υπήρχαν πολλά για να χαμογελάσει τελευταία, αλλά αυτό το θέαμα γέμισε την ψυχή της με χαρά. Ό,τι κι αν συνέβαινε, ό,τι κι αν έφερνε η ζωή, ο ήλιος θα ανέτειλε και θα έριχνε το φως του στη λίμνη. Έπρεπε να το θυμάται αυτό.

Η δυστυχία στα εδάφη πέρα από την κοιλάδα από τα οποία είχαν φύγει οι πρόγονοι αυτών των ανθρώπων φαινόταν πως τους είχε ακολουθήσει. Ο πόλεμος είχε έρθει και μαζί του ήρθαν οι αρρώστιες, η φτώχεια, ο φόβος και η ανησυχία, και τώρα όλα αυτά χτυπούσαν τις πύλες.

Το κρύο της άνοιξης αυτή την πρωινή ώρα ήταν έντονο, και μαστίγωνε τον μάλλινο μανδύα στους ώμους της. Ο κρύος αέρας έτσουζε στα δάχτυλα, αλλά αυτό ήταν το καλύτερο σημείο της πόλης, και έτσι έμεινε, τρίβοντας τα χέρια της ευχόμενη να είχε θυμηθεί να φέρει γάντια. Το πρωί μετά την επιστροφή της λαχταρούσε να κοιτάξει την πόλη και την ανατολή του ήλιου που είχε ξεχάσει πόσο όμορφη ήταν.

Καθώς οι σκιές έπεφταν από κάτω της, ορισμένες περιοχές φαίνονταν πιο σκοτεινές από ό,τι συνήθως. Υπήρχε μια σκιά πάνω από τις αποβάθρες, μια αίσθηση συνωστισμού που δεν θυμόταν να είχε ξαναδεί. Ακόμα και τα χαμόσπιτα έμοιαζαν πιο υγρά, πιο καταθλιπτικά, αν και από αυτή την απόσταση δεν ήταν εύκολο να το καταλάβει κανείς. Μια απροσδόκητη κίνηση τράβηξε το βλέμμα της, και γύρισε προς το νότο, γέρνοντας πάνω από τις επάλξεις βλέποντας κάτι που έμοιαζε με χρωματιστό ύφασμα που κυμάτιζε με δύναμη στο αεράκι. Καθώς το φως συνέχισε να μεγαλώνει, τα μάτια της στένεψαν και το στόμα της σφίχτηκε. Δεν ήταν απλώς ένα πανί, αλλά σκηνές, υπόστεγα, άμαξες και άνθρωποι στριμωγμένοι στο τείχος της πόλης. Ίσως και άλλοι πρόσφυγες από τον πόλεμο; Υπήρχαν πολλοί τέτοιοι τον τελευταίο καιρό, αλλά η Έλενορ δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι τα πράγματα ήταν τόσο άσχημα. Ίσως το Συμβούλιο να μην ήταν τόσο πρόθυμο όσο νόμιζε.

Ο χειμώνας ήταν μακρύς και σκληρός στην ψηλή κοιλάδα, λες και τα βουνά συμμετείχαν στο πένθος της που δεν είχε έρθει κανένα μήνυμα από το πεδίο της μάχης πριν έρθουν τα χιόνια. Ο χειμώνας δεν ήταν καλή εποχή για πόλεμο, αλλά από την άλλη, υπήρχε στην πραγματικότητα καλή εποχή για κάτι τέτοιο; Το Συμβούλιο είχε ενημερώσει ότι όλα θα τελείωναν σε λίγους μήνες.