De beelden van de Lorelei

By Fred van der Meulen

Op de planeet Oquinto leven de Lorelei. De beeldjes die zij maken zijn zeldzaam en een gewild kunstobject. Duart Carolse probeert met zo’n beeldje van zijn enorme gokschuld af te komen. Zijn plan is meedogenloos en nietsontziend. Met behulp van de cybergene tweeling Yin en Yang probeert hij zijn plan ten uitvoer te brengen. Jessey en Clythe zijn voor onderzoek op Oquinto en worden meegesleurd in het plan.

• Language: Nederlands
• Publisher: Fred van der Meulen
• Release date: Jul 31, 2022
• ISBN: 9781005547196

Book preview

De beelden van de Lorelei

Fred van der Meulen

Published by Fred van der Meulen at Smashwords

Copyright 2022 Fred van der Meulen

Thank you for downloading this free ebook. You are welcome to share it with your friends. This book may be reproduced, copied and distributed for non-commercial purposes, provided the book remains in its complete original form. If you enjoyed this book, please return to Smashwords.com to discover other works by this author. Thank you for your support.

Inhoudsopgave

De beelden van de Lorelei

Over de auteur

De beelden van de Lorelei

1.

Jessey keek bedachtzaam uit over de deinende zee. De azuurblauwe golven braken in de branding en rolden schuimend op het strand, waar twee Lorelei in stille aanbidding tegenover elkaar stonden. Hun gedrag vertoonde een zekere dwingende doelmatigheid.

‘Denk jij dat ze intelligent zijn?’ vroeg ze.

‘Daar zijn de meningen over verdeeld,’ zei Clythe Warners. ‘Ik denk van wel, maar in elk geval niet zoals wij. Ik behoor met een aantal collega’s echter tot een minderheid. De meeste experts denken dat het slimme dieren zijn, niet meer dan dat.’

‘Hoezo?’

Clythe legde haar uit dat er al redelijk veel bekend was van de Lorelei. Ze waren in de gelegenheid geweest om een aantal lichamen te onderzoeken en van de meeste organen was de functie bekend. Ook de stofwisselingsprocessen waren voor een groot gedeelte helder en er was een orgaan dat gelijkenis vertoonde met de menselijke hersenen. ‘Ik denk ook dat ze een taal hebben. Als je wacht kun je het horen.’

Jessey wachtte, terwijl ze een zijdelingse blik wierp op Clythe Warners, die op Oquinto was geplaatst om de Lorelei te bestuderen en om een advies uit te brengen met betrekking tot de eventuele kolonisatie van de planeet. Clythe was verbonden aan de universiteit van Algabar, die de onderzoekrechten over deze sector van het Heelal had verworven. Ze hoopte ooit zelf een baantje aan de universiteit te bemachtigen, maar dan moest ze toch op zijn minst haar studie met goed gevolg afmaken. En deze stage was daar een essentieel onderdeel van. Heimelijk bestudeerde ze de slungelige gestalte van Clythe. Ondanks zijn onhandige voorkomen had hij toch wel iets aantrekkelijks. Bovendien leek hij niet op andere academici die ze op de universiteit had ontmoet, want dat waren over het algemeen maar saaie droogneuzels.

De twee Lorelei stonden bewegingloos tegenover elkaar en Jessey begon ongeduldig te worden. Ze verplaatste haar gewicht van haar ene naar haar andere voet. Ze wilde roepen dat ze op moesten schieten, maar hield zich na een zijdelingse blik op Clythe in. Na vijf minuten stilte was het zo ver. Eén van de Lorelei stootte een reeks muzikale klanken uit die Jessey troffen tot in het diepst van haar ziel. De melancholie droop er van af. Het leek op een pianostuk dat ze eens had gehoord – ze wist niet meer precies wat – misschien iets van Frédéric Chopin of Erik Satie? Ze sloot haar ogen, absorbeerde de droevige klanken, verdronk in de hypnotiserende herhaling van akkoorden en kreeg kippenvel op haar armen, terwijl een prikkend gevoel achter haar oogleden en boven in haar neus aankondigde dat ze elk moment in tranen uit kon barsten. Het wezen stopte na een aantal minuten met de klanken en dat bedroefde haar nog meer. Een leegte welde op in haar hart, waar kort daarvoor nog muziek was geweest. Ze wilde naar het wezen lopen, zich in het zand werpen, alles doen om de muziek weer door te laten gaan.

‘Daarom worden ze Lorelei genoemd,’ zei Clythe, die haar reacties observeerde. ‘We weten niet waar de aantrekkingskracht door wordt veroorzaakt. Er zit wel een logische structuur in de muzikale