Slangenvanger

By Bavo Dhooge

Anna bezoekt samen met haar klasgenoten het Museum voor Egyptische kunst en prikt zich met haar vinger aan de tand van een slangenfiguur. Tot haar schrik bloed ze behoorlijk, en ze moet een oud stukje textiel gebruiken om het bloeden te stelpen. Het lapje is een stukje wikkel van een mummie en Anna begint zich steeds vreemder te voelen! Haar rare klasgenoot Adam gedraagt zich nog vreemder dan normaal en ze heeft het angstige voorgevoel dat er iets in haar buik leeft! Ze heeft over een oude Egyptische vloek gelezen en besluit Adam, die veel van slangen weet, om hulp te vragen. Maar ze moeten opschieten, want een voor een verdwijnen de organen in haar buik, net alsof ze een mummie begint te worden...-

• Language: Nederlands
• Publisher: SAGA Egmont
• Release date: Oct 12, 2021
• ISBN: 9788726953695

Book preview

Slangenvanger

Copyright © 2009, 2021 Bavo Dhooge and SAGA Egmont

All rights reserved

ISBN: 9788726953695

1st ebook edition

Format: EPUB 3.0

No part of this publication may be reproduced, stored in a retrievial system, or transmitted, in any form or by any means without the prior written permission of the publisher, nor, be otherwise circulated in any form of binding or cover other than in which it is published and without a similar condition being imposed on the subsequent purchaser.

www.sagaegmont.com

Saga Egmont - a part of Egmont, www.egmont.com

‘Mijn liefste Amaunet,

Mijn naam betekent in het Egyptisch ‘de onzichtbare,’ of ‘de verborgene’ maar wat is jouw naam dan? Je bent nog onzichtbaarder dan de wind. Maar ik zal en moet je vinden, mijn eerbare medeheerserin. ik voel dat we dichter naar elkaar toegroeien. Ik voel je grote aanwezigheid. Vertel mij eens, godin van alle begin en oorsprong, als men mij beschouwt als schepper van de aarde, hoe komt het dan dat ik mijn weg niet kan vinden tot jou? Ik heb in de gedaante van de zwarte vogel mijn vleugels gespreid om je te vinden. De grootste en meest schitterende tempels zijn aan mij gewijd, met alle goud en rijkdom van de menselijke aarde, waarom schenkt dat dan geen voldoening? Ik ben de almachtige zonnegod, waarom voel ik me dan niet de opperste god? Om eerlijk te zijn, voel ik me geen echte god. Ik ben een halfgod. De andere helft die me compleet maakt is weg. Vermist. Verborgen. En we weten allebei wat of wie ‘de verborgene’ is, Ama. Jij alleen kan me compleet maken. Alleen jouw liefde kan mij voldoening schenken. Samen heersten we over hemel en aarde. Samen zullen we ook in het hiernamaals heersen, mijn lieveling. Maar dan moet ik de weg vinden door het duistere labyrint van de onderwereld. Elke dag ontmoet ik verschillende duistere figuren, halfgoden, dubbelzinnige schepsels, die voor eeuwig verdoemd zijn tot dit onbekende leven in de onderwereld. Maar ik ben nog te redden, Ama. Meer nog, jij kan me redden. Ik draag mijn hoge kroon met twee struisvogelveren ter herkenning. Elke dag opnieuw hoop ik in deze duisternis het licht van je ogen te zien, Ama. De verlossende bel van je stem of de helende kracht van je lichaamsgeur. Ik moet en zal je vinden, Ama. Al stuur ik de Ba-ziel naar alle uitersten van de aarde. Hij zal en moet je vinden en als we elkaar opnieuw vinden, zijn we voor eeuwig samen. Net als vroeger.

Amon.

1. DE MUMMIE

‘De eerste mummie dateert uit het Oude Egypte. Hij was een deel van de dienst van de god Osiris die het menselijk lichaam als heilig beschouwde. Het lichaam van een dode mocht niet zomaar overgelaten worden aan jakhalzen of andere wilde dieren in de woestijn. Want alleen uit een zuiver lichaam konden de geest en de ziel hun weg vinden naar het eeuwige leven.’

De leerlingen strompelden verder alsof ze zelf vol windels zaten.

‘Dat klinkt ingewikkeld,’ grapte er iemand.

‘Ssst!’

De lerares geschiedenis riep de klas terug tot de orde. Juffrouw Cleopatra, zoals de leerlingen haar noemden omwille van haar lange neus, keek argwanend rond.

‘In het begin deden de oude Egyptenaren proeven om het lichaam tegen verderf te beschermen. Door het in de zon te laten drogen of door het met een harsachtig middel in te smeren. In de loop der tijd werd het mummificeren een echte kunst waardoor de huid, de beenderen en het hele lichaam soms nog eeuwenlang intact konden blijven.’

‘Ongelooflijk, hé?’ zuchtte Cleopatra tegen haar favoriete slaafje van de klas.

Een paar jongens knikten in haar richting en fluisterden:

‘Dat brengt haar op ideeën. Ze ziet er oud en gerimpeld genoeg uit om er werk van te laten maken.’

De gids van het Museum voor Egyptische Kunst ging naast een groot beeld van een sfinx staan. Hij wachtte tot de groep dichterbij was gekomen. Anna bleef met een paar vriendinnen hangen bij de collectie ivoren sculpturen. Er stonden een tiental beeldjes, van kleine slangetjes, adelaars tot krokodillen. Anna negeerde het bordje ‘Niet aanraken, AUB’ en gleed met de toppen van haar vingers over het gladde stoffige oppervlak.

‘Het lijkt wel Ikea,՚ lachte ze.

‘Die archeologen zijn de nieuwe mannen. Een echte aanwinst voor het huishouden, zoals mijn moeder zegt,’ zei Anna’s vriendin Lena. ‘Ze stoffen alles als een gek af.’

‘Toch prachtig hoe men eeuwen geleden zulke uitzonderlijke kunstwerkjes kon maken, hé?’ zei Anna oprecht gefascineerd en vol bewondering. Eerlijk gezegd was ze altijd al geïnteresseerd in het Oude Egypte. De Romeinen en de Grieken waren ook wel leuke volkeren, maar de Egyptenaren, dat was toch nog andere koek. Ze hield van de mysteries: de sfinxen, die raadselachtige beelden met het lichaam van een leeuw en het hoofd van een vrouw. Of de gigantische piramiden van Cheops waarvan niemand wist hoe ze in die tijd al die grote stenen omhoog kregen.

‘Wees maar voorzichtig met dat ding,’ raadde Lena haar aan.

‘Waarvan denk je dat die tong gemaakt is? Ook ivoor? Of koper? Porselein?’

‘Ik weet niet wat het is. Ik weet enkel dat het van onschatbare waarde is, dus zet het snel terug voor Cleopatra je een neusstoot geeft.’

‘Oké, oké. Ik wilde het gewoon even voelen.’

‘Zet het terug, Anna!’

Anna luisterde, maar met tegenzin. Normaal gezien zou ze nooit iets zomaar aangeraakt hebben in een museum. Maar dit beeldje had haar aandacht getrokken. Het was een grote slangenkop. De lange hals van het reptiel kronkelde in twee bochten omhoog en op de kop stonden de twee smalle ogen heel helder, alsof ze in vuur en vlam stonden. Uit de bek van het dier staken een dieprode, bijna bruin geworden, verroeste tong en twee grote giftanden.

‘Ga maar terug slapen, beestje,’ fluisterde Anna, maar net toen ze het beeldje terug had gezet en haar hand weg wilde trekken, bleef ze haperen aan de scherpe punten van de giftanden. Uit twee wondjes op haar hand verschenen dikke bloeddruppels. Het leek wel of de slang haar gebeten had.

‘Ai!’

‘Zie je nu wel!’

‘Het is niets. Gewoon twee wondjes. Ik wist niet dat die punten nog zo scherp waren. Je zou denken dat die na al die eeuwen onder het stof en in een museum bot zijn geworden,’ zei Anna gretig het bloed opzuigend.

‘Blijkbaar niet. Je hebt toch je spuitje tegen tetanus gehad?

Als je in contact komt met verroeste dingen dan...’

‘Ja ja,’ klonk het onduidelijk van Anna’s kant. ‘Ik ga heus niet doodbloeden, hoor.’

Ze bekeek de wonde. Er waren twee kleine gaatjes waaruit maar bloed bleef komen. Anna zoog er nog een keer op. Het proefde zoet. Daarna kwam het bloed weer terug.

‘Je kan het ook zo bekijken,’ zei Lena. ‘Je hebt een slangenbeet overleefd.’

‘Ha ha, zeer leuk.’

‘Misschien moet je wat olijfolie op je hand doen. Naar het schijnt helpt dat tegen het gif van een slang. Ofwel moet je dringend de afgehakte kop van een adder vinden want als je die erop legt, lukt het ook wel.’

‘Ik denk dat ik maar gewoon een verbandje neem,’ zei Anna.

‘Waar ga je dat halen?’

‘Weet ik niet. Kom, we gaan.’

De meisjes voegden zich bij de rest van de klas die geboeid stond te luisteren naar de gids. De jongeman aaide de sfinx voorzichtig over het hoofd, alsof hij schrik had om elk moment zijn hand te verliezen.

‘Men gaat er nog steeds vanuit dat sfinxen dienst deden als bewakers voor heiligdommen zoals de piramiden. Ze bewaakten de graven van farao’s en moesten mogelijke grafdelvers en schurken afschrikken of op de vlucht jagen. Als jullie me nu volgen tot in de andere zaal, komen we bij...