O czym szepczą podziemne owady

By Wieslaw W Falkowski

Zapraszam Państwa do lektury tomiku wierszy"O czym szepczą podziemne owady". Mam nadzieję, żespełni on Państwa oczekiwania na poezję, która dostrzega aktualne problemy otaczającej nas rzeczywistościi reaguje na nie. Otacza troską przyrodę i bliska jestzagubionemu człowiekowi we współczesnym świecie.Mówi swoją prawdę, nawet najbardziej bolesną,kontrowersyjną i powszechnie uważaną za wstydliwą, bezwzględu na wszystko. Obnaża człowieka takim, jakim jest.Szuka miłości z przekonaniem, że jest ona sensem życiaw świecie pogrążonym w chaosie. Wierzy w magię. Maw posiadaniu bogactwo słów, które są narzędziemkomunikacji poetyckiej. Poczuciem humoru, ironiąrozprasza mrok.Warto wracać do raz przeczytanych wierszy. Mająw sobie ciągle coś jeszcze do powiedzenia. Czekają tylkona uważną Czytelniczkę i wnikliwego Czytelnika.Maria Mańkowska

• Language: Język polski
• Publisher: Wieslaw W Falkowski
• Release date: Dec 15, 2020

Wieslaw W Falkowski

WIESŁAW W FAŁKOWSKIUrodził się w 1957 roku w Bydgoszczy. Polski poeta, autor tekstów piosenek, dziennikarz, fotograf, bloger. Czasami posługuje się pseudonimem literackim falko. Popularność zyskały cykle wierszy pełne absurdu i humoru, ale także smutku i tęsknoty za tym co minęło. Często w jego wierszach dostrzec można inspiracje muzyką i malarstwem. Mieszka w Anglii.Drukiem ukazały się w autorskich tomikach, które również zilustrował* Siedem stopni miłości, Inowrocław 2017* Koniec nowego świata, czyli prolegomena do wieczności, Inowrocław 2017* Drogi do wolności – Słowa o Inowrocławiu, Londyn 2018* O czym szepczą podziemne owady, Londyn 2020* Destynacja, czyli którędy do Nikąd, Londyn 2020oraz w licznych antologiach i almanachachW 2020 ukazała się płyta z piosenkami pt. Może pojutrze, do których słowa napisał Fałkowski (8 poetyckich utworów).

Book preview

O czym szepczą

podziemne owady

© Wiesław Fałkowski, Londyn 2020

Publikacja elektroniczna e-book

Projekt okładki i ilustracje:

© Wiesław Fałkowski

Redaktor i korektor: Maria Mańkowska

Posłowie: Maria Mańkowska

©ArtMedia Manufaktura Wydawnicza

ISBN 978-83-947558-9-8

Spis wierszy

część pierwsza

Podziemne owady

Stary las

Dzwoneczki i pszczoły

Burzówka

Bakterie i humus

Pędraki i dzika róża

Wiersz o szaraku

Rytm przyrody

Karczowisko

Drzewa i ekosystem

Ostatnia wyprawa...

Pentagram

Papierówki

Ulotność

Cienie

Różowa poszewka

Obłok Magellana

Jezioro

Skradziona zieloność traw…

Pytanie egzystencjalne

Trzy

część druga

Interludium

Milczenie pszczół

Mały pędzelek z kurzych piór

Bluesowa sielanka

Prawdziwa opowieść

Chwasty

Tasenografia

Poezja

Czerwony ślad

Ojczenasz

Listopadowy wiatr

Uboga opera

Łapacz snów

Odrobina czerwieni

część trzecia

Abrakadabra – Jest taka magia

Abrakadabra

Herezjarcha

Paznokcie obgryzę

Garść gorzkich migdałów

Te łzy trzeba wypłakać

Kolorowe sukienki

Mokre kamienie lśnią jak bursztyny

Medycyna nienaturalna

Interregnum

Ja, maszyna

Frida

Opowieść o rudowłosych dziewczynkach

Perły Morza Egejskiego

Bajka o #‎CzerwonymKapturku2016

Kredyt

Jest taka magia

Po tamtej stronie ulicy

Zakaz latania, zakaz spadania

W poszukiwaniu utraconych imion

Posłowie

O autorze

część pierwsza

Podziemne owady

Stary las

las

jego istotność

zdaje się być jedynie postulatywna

jednak żyje

dostojnością drzew

bujnością krzewów

zielonością traw

cienistością paproci

miękkością mchów

i szeptem podziemnych owadów

niezliczoną liczbą zielonych igieł

igiełek listków źdźbeł liści i łodyg

w nie mających nic z mistycyzmem wspólnego

procesach fizyczno-chemicznych

zamienia wodę w wino

węgiel w chleb

kiedy Skurzybut ściął drzewo

upadło z jękiem

i umarło

wtedy po raz pierwszy usłyszał

niespokojny szept podziemnych owadów

i zdziwił się

Dzwoneczki i pszczoły

droga przez las

dokąd prowadzi

Skurzybut przyspieszył kroku

słyszał za sobą

brzęczenie odlatujących leśnych pszczół

młoda królowa

wyprowadziła cały swój dwór

uwolniony rój nie tak łatwo

zawrócić do barci

nie tak łatwo osadzić

Skurzybut przypomniał sobie

że podziemne owady szeptały kiedyś

o dźwiękach pszczelich dzwoneczków

nie pamiętał dokładnie o co chodziło

ale intuicja

kazała mu dzwonić kamieniem

w metalową puszkę po konserwie

i stała się rzecz niezwykła –

pszczoły wróciły

może pomyślały

że nadciąga burza

albo że zaraz zacznie padać deszcz

nie wiadomo

fakt

rój osadził się nisko na krzaku

w pobliżu barci z której wyleciał

i czekał cierpliwie

aż życzliwe ręce Skurzybuta

umieszczą go w miejscu

specjalnie dla niego stworzonym

pszczoły odpłacą

ten gest Skurzybuta

ciemnozłotym miodem spadziowym

ot

odwieczne prawo przyrody