Przysiadki na Centralnym

By Wieslaw W Falkowski

Wielkie miasta. Skupiska ludzi, miejsce do życia, miłości, pracy, rozrywki, rodzenia się i umierania. Są tacy, którzy uwielbiają klimat i witalność wielkich miast i są też tacy, których ten klimat pozbawia tożsamości, dręczy i jest przyczyną alienacji. Ci chętnie wyjeżdżają stąd jak najdalej, wycofują się, uciekają.
Historia, którą opowiadamy działa się w wielkim mieście, a dokładniej na centralnym dworcu kolejowym tego miasta. Ludzie, o których jest ta historia nie mogli uciec juz dalej. Ten dworzec, ta stacja kolejowa to ostatni etap ich wędrówki. Dalej nie ma już nic. Żaden pociąg nie zabierze ich do jutra, do świetlanej przyszłości, do krainy utraconych marzeń. Ale jest przecież zawsze nadzieja, iskierka optymizmu, wiara i wigilijny opłatek - symbol wspólnoty i zaprzeczenie wykluczenia.
Historia, którą opowiadamy jest o ludziach wykluczonych, autsajderach z marginesu życia, ktorzy szukaja juz jedynie schronienia przed zimnem, deszczem i szyderstwem. Uciekają od swojej przeszłości, a jednocześnie tak bardzo chcą się ogrzać, pocieszyć opowiadaniem o niej. Opowiadaniem o swoim życiu, wspominaniem swoich bliskich, których kochali. Wspomnienia i przeżycia istotne, takie prawdziwe i utrwalone gdzieś głęboko w ludzkiej pamięci, zapamiętane obrazy, których nawet nędza, głód i poniżenie nie wymaże - są ważne. Tego nikt już nie odbierze. Bezdomność, wykluczenie, alienacja jest niezawiniona. Nikt nie jest winien swojej choroby. Jedynym lekarstwem jest nadzieja.
Ta historia wydarzyła się naprawdę, a scenariusz jest zapisem opowieści, które autor wysłuchał i zapamiętał z mniej lub bardziej przypadkowych spotkań z bezdomnymi mieszkającymi w wielkim mieście. Przewrotny los sprawił, że i on otarł się i posmakował wykluczenia i bezdomności. Może dzięki temu opowieść nasza staje się bardziej wiarygodna?
Historia trafiła w ręce Doroty Górczyńskiej-Bacik, dyrektora Teatru Katharsis w Dunstable w Anglii. W oparciu o scenariusz Wiesława Fałkowskiego, który obecnie mieszka w Anglii, powstaje tutaj spektakl słowno-muzyczny. Muzykę skomponował, mieszkający już od kilkunastu lat w Londynie Remigiusz Juśkiewicz Wszyscy polscy emigranci skupieni wokół Teatru Katharsis z zapałem, nie szczędząc wolnego czasu, tworzą spektakl o polskich bezdomnych, ludziach wykluczonych, pozbawionych oparcia. Być może jest jakiś wspólny mianownik? Czy emigracja, rozłąka z krajem ojczystym, często z rodziną, jest też formą wykluczenia i bezdomności?

• Language: Język polski
• Publisher: Wieslaw W Falkowski
• Release date: Dec 2, 2020
• ISBN: 9781005181963

Wieslaw W Falkowski

WIESŁAW W FAŁKOWSKIUrodził się w 1957 roku w Bydgoszczy. Polski poeta, autor tekstów piosenek, dziennikarz, fotograf, bloger. Czasami posługuje się pseudonimem literackim falko. Popularność zyskały cykle wierszy pełne absurdu i humoru, ale także smutku i tęsknoty za tym co minęło. Często w jego wierszach dostrzec można inspiracje muzyką i malarstwem. Mieszka w Anglii.Drukiem ukazały się w autorskich tomikach, które również zilustrował* Siedem stopni miłości, Inowrocław 2017* Koniec nowego świata, czyli prolegomena do wieczności, Inowrocław 2017* Drogi do wolności – Słowa o Inowrocławiu, Londyn 2018* O czym szepczą podziemne owady, Londyn 2020* Destynacja, czyli którędy do Nikąd, Londyn 2020oraz w licznych antologiach i almanachachW 2020 ukazała się płyta z piosenkami pt. Może pojutrze, do których słowa napisał Fałkowski (8 poetyckich utworów).

Book preview

Przysiadki na Centralnym

Wiesław Fałkowski

Sztuka teatralna,

dowolnie dzielona na akty, sceny,

epizody, monologi i piosenki

osoby:

NARRATOR

oraz

BEZDOMNI

BEZDOMNA PIERWSZA

BEZDOMNY PIERWSZY

BEZDOMNY DRUGI

BEZDOMNA DRUGA

BEZDOMNA TRZECIA

BEZDOMNA CZWARTA

a także, bardzo istotny

GŁOS Z MEGAFONU DWORCOWEGO

scena:

ławka na dworcu kolejowym

na ławce siedzi BEZDOMNA PIERWSZA – śpi z otwartymi oczami

przysiada się NARRATOR, potem przysiadają się kolejne postacie – BEZDOMNI

NARRATOR:

przysiada na ławce, z zaciekawieniem patrzy na kobietę – BEZDOMNA PIERWSZA – dziwiąc się, ze śpi z otwartymi oczami

GŁOS Z MEGAFONU DWORCOWEGO

(beznamiętnie, monotonnie):

– Uprasza się podróżnych, o sprawdzenie,, czy posiadają ważny bilet do najbliższej przyszłości. Uwaga – niektóre bilety stracą dzisiaj ważność... Proszę zachować ostrożność i odsunąć się od konduktora...

Opóźnienie ulegnie zmianie...

BEZDOMNA PIERWSZA:

Budzi się ze snu i zaczyna swoją opowieść:

– Dziwi się pan, że śpię z otwartymi oczami?

Bo widzi pan, ja od zawsze bałam się ciemności. A jak zamknie się oczy to otacza nas wtedy ciemność. Prawda?. Ze strachu zaczęłam kiedyś zasypiać z otwartymi oczami i tak zostało do teraz.

Są różne ciemności.

Chwilowa ociemniałość, to wtedy jak zamyka się oczy i jeszcze przez kilka sekund majaczą nam pod powiekami kształty widzianych w ostatnim spojrzeniu przedmiotów, kształtów.

W