Dzieci królowej elfów 3 - Ścigani bez końca

By Peter Gotthardt

Historii o elfach istnieje tyle, ile gwiazd na niebie. Oto jedna z nich. Jest to opowieść o niewielkiej grupie elfów, które nagle znalazły się bardzo daleko od domu. Drogę powrotną zagradzają im wysokie góry i przepastne morza. Napotykają też wrogów, którzy ścigają ich bez litości.Ale nic nie jest w stanie sprawić, żeby elfy zaniechały swojej podróży. Na przekór niebezpieczeństwu i wszelkim przeszkodom chcą dotrzeć do domu. Dzień za dniem wędrują na wschód w kierunku Krainy Elfów, gdzie zielenią się bujne lasy, a źródła tryskają życiodajną wodą. "Ścigani bez końca" to trzecia część serii "Dzieci królowej elfów".-

• Language: Język polski
• Publisher: SAGA Egmont
• Release date: Jun 10, 2019
• ISBN: 9788711870136

Book preview

Dzieci królowej elfów 3 - Ścigani bez końca

Przełożyła

Agata Lubowicka

Tytuł originału

Elverdronningens børn 3 - Jaget vildt

Copyright © 2010, 2019 Peter Gotthardt i SAGA Egmont

Wszystkie prawa zastrzeżone

ISBN: 9788711870136

1. Wydanie w formie e-booka, 2019

Format: EPUB 2.0

Ta książka jest chroniona prawem autorskim. Kopiowanie do celów innych niż do użytku własnego jest dozwolone wyłącznie za zgodą SAGA Egmont oraz autora.

SAGA Egmont, spółka wydawnictwa Egmont

1.

Słońce już zaszło i zaczęła zapadać ciemność. Stokrotka i jej przyjaciele zasiedli w ciasnym kręgu wokół ogniska, aby się posilić. Dzień upłynął im na przedzieraniu się przez puszczę pełną gęstych zarośli i poprzewracanych drzew. Teraz byli i głodni, i zmęczeni.

– Jak wydostać się z tej głuszy? – zapytała Stokrotka. Obiecała pozostałym, że zaprowadzi ich do domu, i bez ustanku myślała o dalszej drodze.

– Za kilka dni dojdziemy do gór – odezwał się Smardz. – Wtedy zobaczymy, czy uda się nam je pokonać.

Smardz był człowiekiem, którego elfy spotkały na swojej drodze. Znał ten region i dlatego zaoferował, że przeprowadzi je przez las.

– Stanę na czatach – postanowił rycerz Zawilec po opróżnieniu zawartości swojej miski. Jako jeden z rycerzy królowej elfów zrobiłby wszystko, żeby uchronić jej dwoje dzieci, Stokrotkę i Mniszka, przed niebezpieczeństwem.

Z mieczem w dłoni ustawił się w pewnym oddaleniu od obozowiska. Odwrócił się plecami do ogniska, żeby jego oczy przyzwyczaiły się do ciemności.

Obok Stokrotki leżał młody wilk, który odgryzał kęsy upolowanego królika.

– Jak ty w ogóle możesz zjadać to biedne zwierzę? – zapytała Borówka i się wzdrygnęła. – Dlaczego nie spróbujesz tych pysznych grzybów, które nam wszystkim tak bardzo smakują?

Wilk oblizał pysk i odpowiedział:

– To nie jest odpowiednie pożywienie dla wilka.

– Nie jesteś wilkiem, Mniszku – przypomniała mu stanowczo Stokrotka. –