Dialoogprompt: "We zijn niet alleen in het universum!"

By Bryant Johnson

In een wereld waar niets is wat het lijkt, worden drie afzonderlijke families aangetrokken tot een grote en angstaanjagende waarheid. Na het winnen van de staatsloterij van New Hampshire trakteert Brent Brook zichzelf op een nieuwe satellietschotel en ontdekt een kanaal gewijd aan de vreemde gebeurtenissen. Honderden mijlen weg in Virginia, verslaggever Marc Dazet stuit op het verhaal van de meest recente loterijwinnaar en gaat op zoek naar Mr. Brook als een interessant stuk. Ver weg van de waakzame ogen van de media, worden de Johnsons, een relatief normale militaire familie, weggeroepen om hun land op een verre militaire basis te helpen dienen. De bestellingen? Onduidelijk. Hun verhuizing heeft echter toekomstige implicaties die de loop van de geschiedenis voor altijd zullen veranderen. Na verloop van tijd worden hun levens en die van hun families uit balans gebracht en wordt de waarheid onthuld. Eén ding is zeker,
"WE ZIJN NIET ALLEEN IN HET UNIVERSUM!"

• Language: Nederlands
• Publisher: BadPress
• Release date: Dec 5, 2019
• ISBN: 9781071514825

Book preview

Dialogue Prompt

Hoofdstuk 1

Het is de herfst van het jaar 2017 in Hampton Roads, Virginia. Ik ben een journalist werkzaam voor de Virginia Pilot krant gebaseerd op ons hoofdkantoor gevestigd in Norfolk, Virginia.

Ik werk hier als verslaggever nu voor zeven jaar. Ik begon in omloop en werkte mijn manier om iets wat ik altijd al wilde doen. Het vertellen van de waarheid over het leven in onze gemeenschap en in het buitenland is altijd al een doel van mij geweest. Ik lees andere kranten uit andere landen op de hoogte blijven, net als de New York Times, Chicago Tribune en wat papier een nieuwswaardig kop op de voorpagina. Ik heb een routine Ik oefen elke donderdag om willekeurig kiezen voor een krant uit een gebied dat ik zelden gelezen.

Trouwens,mijn naam is Marc Dazet. Ik ben 32, nu drie jaar getrouwd met een prachtige vrouw genaamd Sundara Dazet en we hebben een dochter genaamd Laura. . . Goed, terug naar mijn oorspronkelijke verhaal. Op donderdag, toen ik uit te leggen, kies ik voor een krant van willekeurige keuze om hun verhalen te lezen en kijken naar de technieken van andere reporters. Vandaag heb ik gekozen voor een papier uit New Hampshire genaamd The Laconia Daily Sun. We hebben een kamer op het kantoor hier waar onze reporters kranten kunt ervoor kiezen om te lezen om te zien wat de concurrentie doet en over nieuwswaardige gebeurtenissen uit alle hoeken van de Verenigde Staten te lezen.

––––––––

Dus, vandaag pakte ik een New Hampshire papier. Iets vangt mijn oog op de voorpagina, vette letter en headline:

MAN van Seabrook, NH WINS

De PowerBall loterij 429,6 MILJOEN

Ik bevriezen en zeg tegen mezelf, nu het gaat om een ​​goed verhaal te zijn en ik begin te drijven voor de tweede alsof ik de loterij gewonnen mezelf. Ik begin te denken wat zou ik doen met al die geld voor mijn familie en vrienden. Ik ben nog steeds in de pauzestand als mijn verslaggever nieuwsgierigheid vaardigheden terug naar de realiteit te komen om verder te lezen het verhaal. Het gaat verder met te zeggen dat hij de grootste winnaar in de staat New Hampshire was en het lijkt erop dat in de foto de hele stad van Seabrook is er op de achtergrond van de foto. In het verhaal, ze vragen wat hij gaat doen met het geld en hij zegt dat hij is van plan over het gebruik van het geld om toekomstige generaties van zijn familie een comfortabel leven te geven. Er was meer aan het verhaal, maar ik stopte alleen het lezen en dacht bij mezelf, Whoa Ik zou graag van deze persoon te ontmoeten voor een verhaal voor onze krant hier in Virginia.

Zoals ik liep naar het kantoor van mijn senior redacteur, ontvang ik een tekst van mijn vrouw. Hallo schat, hoe gaat het met mijn krant man? Ik sms terug: Ik ben in orde, je cookies die u gebakken voor mij waren goed, had ze met de lunch. Mijn vrouw antwoordt: Je weet dat ik graag bakken voor u Dazet. Ik zei tegen haar: Ik heb haar iets later te vertellen. Ze gaat verder en zegt: ‘Vertel me nu.’ Ik kan niet nu, maar je weet dat ik zal u vertellen als ik thuis kom. Oké, kun je beter me later vertellen of NO Cookies LOL. Ik zette mijn Samsung 6 terug in mijn holster en loop met de krant. Terwijl ik liep, mijn geest drijft terug naar het verhaal in

NH en hoe ik onze hoofdredacteur dat ik wilde een verhaal te doen op de winnaar zal het leren. Ik zweeg, lopen langzamer voordat ze naar haar kantoor. Ik kijk omhoog en op de houten glazen deur zie ik de naam 'Managing Editor Amelia Williams'. Ik klop op de deur en ik hoor haar stem zeggen: Kom binnen.

Hi Amelia, hoe doe je vandaag, en hoe het nieuws wereld?

Nou, zal het beter zijn als er meer solide nieuwsverhalen worden gemeld, antwoordt ze.

Nou, hier is wat ik dacht. Ik ben als gevolg van vakantie tijd dit najaar en wilde om te rapporteren over een verhaal in New Hampshire.

Ze loopt naar het raam, kijkend naar het verkeer hieronder te zuchten en te zeggen: Waar in New Hampshire?

Ik nam mijn bril af, legde ze op de tafel zodat ik kon bedenken hoe ze haar te goed dit verhaal te krijgen. Een plaats genaamd Seabrook.

Ummm wat is het verhaal over?Dan Marc legt terug op zijn bril enthousiast om haar te vertellen wat hij wilde om te rapporteren over.

Nou ja, een man won de loterij daar."

Amelia pauzeert, doen alsof ze geen interesse in het verhaal laten zien, draait zich om uit het raam en gaat zitten in hier stoel, gaat ze verder met te zeggen Anddddd?

Marc is nu praten met zijn handen aan zijn baas: Wel, het verhaal is niet dat hij won, het is wat hij gaat doen met zijn winst. Hij wil geven aan de toekomstige generaties van zijn familie:Ik pauzeerde, balde mijn handen. Ik dacht na over that.This een goed verhaal zou zijn. Ik dacht dat ik zou eerst vragen, kunt u erover nadenkt en bel me als ik het verhaal kan doen.

Amelia stond op van haar stoel, legde haar handen op haar kin in een denken mode. Ik ging in wat zij noemen een verslaggevers paniek modus, te wachten op haar antwoord. De vijf minuten is het haar was om na te denken over het leek een ½ uur.

Oké, ik bel je in de ochtend naar huis gaan en wacht op een telefoontje van mij om te zien wat nu te doen. Ik schudde haar hand en zei geen woord en liep langzaam van haar kantoor.

Ik begon verzamelde mijn spullen uit mijn bureau, maakte een kopie van het verhaal uit de Seabrook krant. Lopen rechtdoor naar de parkeergarage, waren mijn gedachten rond stuiteren over het verhaal.

Kostte me wat tijd om eindelijk de deur van mijn Jeep Cherokee te openen. Ik maakte een bocht naar links op Brambleton Ave. Op basis in Norfolk VA. Dit gebied is verdeeld in zeven steden, ik werk in de ene stad en wonen in een andere stad, genaamd Virginia Beach. Ik heb een flat op de oceaan met mijn vrouw en dochter. Het is een twintig minuten rijden van het werk naar huis in de richting van de kust. Ik ben altijd verbaasd over het landschap van Hampton Roads, ik heb een bijnaam voor mensen die in dit deel van Virginia wonen. Ik zeg vaak The Water People. Ze zijn zeer uniek, net als de kenmerken van het oceaanwater. . . van dolfijnen naar walvissen en zwaardvis, zelfs haaien; Dit is gelijk aan de gemeenschap waar ik woon en werk genaamd Hampton Roads.

Thuiskomst Ik opende de deur en ik begroet door mijn vrouw Sundara. Hallo, honing, blij uw huis, zegt ze high fives me en stoten me met haar elleboog. Terwijl ik op zoek rond ons appartement kunt u zowel van onze smaak te zien in een mengsel

––––––––

van producten die door onze persoonlijkheden verpersoonlijkt van visnetten met schelpen, antiek en trendy meubilair. Er is een foto van mijn vrouw bracht van de ruimte; het lijkt erop dat de sterren over een eiland onder de titel zegt het Andromeda Galaxy.

Onze dochter Laura, is in haar kamer huiswerk. Zoals ik loop door haar kamer staat ze met beide handen in de lucht en de golven tijdens het uitvoeren van me knuffel te geven. Hallo papa, hoe gaat het met je?

Ik ben bezig met fijne honing. Hoe was je dag?

Haar omhelzing stopte toen ze op zoek gegaan naar rond haar kamer die ze wees naar haar bureau. Ik voel me goed, ik was bezig met mijn huiswerk en tv kijken.

Zeer goed.Ze wachtte voor de goedkeuring van mij als haar vader. Ik zet een vinger in de lucht, als een nar van vrede en dat ik zou terug met haar meer over haar dag te praten. Ze wist meteen meer vertelt over haar dag later zou gebeuren.

Ik heb met je moeder te praten, ik ben zo terug Laura, ik beloof het.Ze glimlachte en wees naar mij. Ik zette mijn laptop tas en nam mijn schoenen uit, toen doorgelopen te zitten in mijn stoel in de buurt van Sundara. Mijn vrouw glimlacht naar me en de temperatuur van de ruimte verandert in een halve seconde. Ik kijk naar hier en glimlach terug.

Het is goed om weer thuis te zijn, heb je nog meer van die koekjes had ik op het werk?Toen zag ik haar glimlach met humor. "Ja, dat doe ik maar eerst moet je zeggen

––––––––

me wat je wilde zeggen van het werk voordat u meer cookies kan hebben."

––––––––

Het ontspannen in mijn stoel krijg ik klaar om mijn vrouw te vertellen over de dag, Nou, je weet dat vandaag is het donderdag?

Sundara zei: Ja, het is en...?

Nou ja, op het kantoor ik willekeurig kiezen voor een krant te lezen vanaf een andere locatie in de Verenigde Staten zoals elke donderdag.Als ik het verhaal kon ik mijn enthousiasme niet verbergen legde. "Goed op de voorpagina las ik over een man die de loterij in een stad genaamd Seabrook, New Hampshire won ... Sundara wordt opgewonden luisteren naar het verhaal aan het punt waar ze zei dat mijn naam tweemaal.

Marc, Marc. Wat is een loterij?

Ik vergat opeens wie ik ook aan het praten was. Ik vertelde haar dat we hebben een tekening in elke staat als ik nam een ​​stuk papier om dit beter uit te leggen en scheurde het in veel stukjes papier die ik zet alles in een in een container. Ik ging uit te leggen ons systeem zamelt geld in voor het goede doel en andere lokale projecten, zoals scholen, wegen, enz ... We kopen kaartjes om te winnen en ik wees naar de container van papieren vorm van een kleine berg op de tafel.

Sundara keek me aan met een vreemde met een glimlach. Hoe kun je winnen?

Ik kan niet geloven dat ik ben op zoek naar de loterij uit te leggen aan mijn vrouw. Ik vertelde haar 5 nummers worden getrokken uit een groep van 75 nummers en 1 nummer wordt getrokken uit

––––––––

een aantal van 15. Ze afgestemd-in om meer te luisteren als ik bleef ", en een speler die de tickets koopt moet overeenkomen met alle 6 nummers om de jackpot prijs die we weten te winnen

de loterij. Ik wees naar de papieren opnieuw. Deze emmer papieren op onze tafel is gelijk aan hun winsten.

Sundara zei: Ik begrijp nu vertellen wat er vandaag gebeurd is bij de krant.

Oké, vandaag als ik deed mijn donderdag routine van het kiezen van een willekeurige papier in dit kleine oceaan stad Seabrook, New Hampshire een beroep op de voorpagina's las ik over een man die de loterij gewonnen.

Mijn vrouw van opwinding zei, deed hij en ze wees naar de stapel papieren. En ik zei ‘ja’.

Het was bijna alsof we hebben gewonnen als ik uit te leggen wat er met me gebeurd op het werk.

"Het ding dat mijn aandacht trok was de man wil zijn geld te winnen delen met de toekomstige generaties van zijn familie, zodat ze comfortabel kunnen leven. Ik wil meer weten over dit verhaal en ik dacht dat we vakantietijd komen dus waarom don 't we naar New Hampshire? we kunnen er naartoe te gaan, te ontspannen, en ik kan een interview met hem.

Sundara, in een pauzestand, zegt: hoe zit je er naartoe te gaan voor een paar dagen alleen en terug te komen en we kunnen de rest van onze vakantie camping door te brengen in de buurt van het meer.

"Umm, nu klinkt als een plan ... Ik moet wachten op Amelia om goed de reis en het verhaal. Ze zei dat ze zou me bellen in de ochtend.

––––––––

Mijn vrouw keek me voor wat leek vijf minuten en vervolgens gevraagd hoeveel hij winnen?

Ik wees naar de emmer en zei: 429.600.000. Ze sprong op van haar stoel en begon te juichen en te klappen, Onze dochter kwam in de woonkamer af te vragen of er iets mis is ..Ik glimlachte naar haar en zei: "alles was in orde was.

Nu kan ik meer cookies Sundara?

"Ja, er vijf links, behalve een voor Laura, mijn man .:

Ik zal mijn best doen, niet willen rock de boot op de chocolate chip aanbod. In de achterkant van mijn hoofd, ik hoop Amelia noemt in de ochtend met goed nieuws.

Het is 09:30 in de ochtend, hoor ik een ring op het nachtkastje voor de derde keer en dacht bij mezelf: hopelijk is het de oproep ik zat te wachten. Ik pak de telefoon en Amelia zegt:Hallo Marc, hoe gaat het doen vanmorgen?

Ik antwoordde terug half slaperig en half wakker, Ik weet niet hoe mijn dag is, totdat ik uw antwoord over dit verhaal Amelia te horen.

Dat is eerlijk om te zeggen, Marc, was er een pauze aan de telefoon en Marc dacht dat het antwoord zou geen, dan Amelia's stem kwam over en zei: Okay Marc je drie dagen in New Hampshire om het verhaal te krijgen. Ik zal een vliegticket en huurauto voor u te plannen op het Norfolk Airport te vliegen in de Seabrook, New Hampshire. Zie je als je terug bent met een goed verhaal.

––––––––

"Dank u, Amelia. Ja, ik heb een goede dag tot nu toe

Bye, Marc.

––––––––

Bye, Managing Editor.

Als het gesprek voorbij was, Ik staarde naar mijn telefoon in ongeloof.

Ik hoor mijn vrouw zeggen: Is alles in orde?

Ja, alles is prima nu. Ik kan gaan op de reis naar New Hampshire.

Is goed.

Ik stond op uit bed om in te pakken voor mijn reis deze middag.

Hoofdstuk 2

Een paar uur later omhelsde ik mijn vrouw en dochter en vertelde hen dat ik weer terug in een paar dagen. Ik zorgde ervoor dat ik al zei, we hebben meer vakantie dagen over samen als een familie.

Ik spring in mijn Jeep en beginnen post terug naar Norfolk naar het vliegveld. Vliegen uit de locatie was bekend vanwege de andere verhalen die ik een kans om te worden toegewezen voor de krant gehad. Ik weet dat de routine ook. Elke keer dat er een kans was om te vliegen, het is altijd een nieuwe ervaring, met uitzondering van de metaaldetector.

Opstijgen mijn schoenen en het zetten van mijn items in de plastic container en het horen van de beroemde woorden ... stap door Please. Een blik op de tickets, de vlucht tijd is niet zo slecht, ongeveer een uur en 20 minuten landing op de internationale luchthaven van Portsmouth in New Hampshire. Seabrook ging over een 12-mijl rijden van de luchthaven. De tijd vliegt op een korte reis.

Terwijl ik de landing, zie ik twee items rechts, weg, dat is anders uit Virginia, een van de accenten Ik hoor een 'New England accent' genoemd. Geen R in de meeste van hun spraak en ik weet dat als ze me horen zeggen dat ze zal zeggen dat ik het accent.

Ik heb niet veel zeggen, ik was een en al oor te luisteren naar de accenten van mensen lopen over en nemen het allemaal in als ik was het leren van de New England accent uit New Hampshire. Het tweede punt dat ik zag was het weer ten opzichte van Virginia, een beetje kouder. Ik loop naar de Hertz huurauto gebied, gaf ze mijn informatie en ze vertelden me dat ze een auto gereserveerd voor mij voor de deur. ik

––––––––

vroeg me af welke auto Amelia gereserveerd voor mij. Ik vind als ze kiest de huurauto's, dan weet ik niet overboord te gaan met de prijs keuze en zij is de baas.

Ze huurde me een Full size 2017 Chevrolet Malibu. Ik ben blij met haar keuze, er is veel ruimte om te bewegen. Ik belde mijn vrouw om haar te vertellen dat ik veilig in New Hampshire Hallo Schat zijn aangekomen, hoe gaat het? Ik ben hier.

Ik zie, aldus Sundara. Ik kan u vertellen mijn vrouw was blij dat ik maakte het in een veilige en verdrietig ik ben weg van haar en mijn dochter.

Ik sprak luider dan normaal in de luchthaven hal. Heeft Laura krijgen het extra cookies Ik liet haar

Op de achtergrond hoor ik een stem roepen: Ja, ik heb het glimlachte ik via de telefoon.

Geen probleem, maar om ervoor te zorgen, Honey Ik hou jullie op de hoogte waar ik ben .. neem nabijgelegen houd uw telefoon van Apple, Ik vertelde haar dat ik haar nodig had hier vanwege het weer zijn koude hier. Ze lachte in Virginia.

Zodra bij het gesprek beëindigd. Ik mentaal kwam terug naar New Hampshire. Alsof ik kwam uit een telefooncel als Clark Kent. Ik begon mijn road trip naar Seabrook uit hun luchthaven in de auto rijden 55 mijl per uur.

Het landschap erg mooi. Ik kon niet eens draaien op de radio was het zo leuk om te zien tijdens deze periode in de herfst veelkleurige bladeren op de grond en op