Το Κλεμμένο Θαύμα

By Xanthi Ioannou

"Πολυαγαπημένη μου Αουρόρα,
[..] Υποψιάζομαι ψυχή μου, ότι θα ξεκίνησες ήδη να ψάχνεις και να ερευνάς για το αριστούργημα που κληρονόμησες. Όχι αγάπη μου, όπως θα κατάλαβες ήδη δεν επιλέκτηκες τυχαία ως κληρονόμος μου. Ο πύργος που κληρονόμησες είναι ευλογημένος, αλλά και καταρραμένος ταυτόχρονα. Ευλογημένος, διότι κρύβει ένα μεγάλο θαύμα. Καταρραμένος, ακριβώς διότι κρύβει αυτό το μεγάλο θαύμα. Για να διαβάζεις αυτό το γράμμα, σημαίνει πως δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την αποστολή μου. Δεν ανησυχώ όμως, διότι το θαύμα αυτό είναι σε σωστά και ευλογημένα χέρια. ́Ισως να είσαι ο μόνος άνθρωπος που να μπορεί να λύσει αυτό το μυστήριο καλή μου, τους λόγους όμως πρέπει να τους ανακαλύψεις εσύ η ίδια. Εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω σε αυτό. [..]
Με πολλή αγάπη και εκτίμηση,
Θεία Ογκάστα”

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Xanthi Ioannou
• Release date: Nov 2, 2019
• ISBN: 9780463908877

Xanthi Ioannou

Xanthi Ioannou was born in Nicosia, Cyprus. She graduated from the Law School of the Aristotle University of Thessaloniki in Greece and later pursued postgraduate studies at the City University of London in the United Kingdom on LLM in International Commercial Law with specialisation in Banking and Corporate Finance. The Stolen Miracle is her first novella.Η Ξάνθη Ιωάννου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Κύπρο και συγκεκριμένα στη Λευκωσία, όπου και εξακολουθεί να ζει μέχρι σήμερα. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στην Ελλάδα και μετέπειτα ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο City University of London στο Ηνωμένο Βασίλειο με θέμα LLM in International Commercial Law and Corporate Finance. Το Κλεμμένο Θαύμα αποτελεί τη πρώτη της νουβέλα.

Book preview

officeArt object ΤΟ ΚΛΕΜΜΕΝΟ ΘΑΥΜΑ Ξάνθη Ιωάννου

ΤΟ ΚΛΕΜΜΕΝΟ ΘΑΥΜA

ΤΟ ΚΛΕΜΜΕΝΟ ΘΑΥΜΑ

ΞΑΝΘΗ ΙΩΑΝΝΟΥ

Copyright © 2019 by Xanthi Ioannou.

All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any means, including photocopying, recording, or other electronic or mechanical methods, without the prior written permission of the publisher, except in the case of brief quotations embodied in critical reviews and certain other noncommercial uses permitted by copyright law.

ISBN: 9780463908877

Editor: Giouli Alexiou

This book is a work of fiction and, except in the case of historical fact, any resemblance to actual persons, living or dead, is purely coincidental.

Σε όλους τους μεγάλους συγγραφείς

που με εντυπωσιάζουν , με εμπνέουν και μου αλλάζουν τη ζωή .

Σε όσους πίστεψαν και εξακολουθούν να πιστεύουν σε μένα .

Στην άγνωστη φωνή που ακούγεται από τα έγκατα της καρδιάς ,

άλλοτε ψιθυριστά και άλλοτε μεγαλοφώνως ...

Κεφάλαιο Ι

Προβάνς , Νότια Γαλλία , Άνοιξη 2008.

Εισήλθα επιφυλακτικά στον μισογκρεμισμένο πύργο . Παντού ερείπια , γκράφιτι και σκουπίδια . Η αμέλεια και η εγκατάλειψη κραύγαζαν από παντού . Από το ταβάνι , το πάτωμα , τα μπαλκόνια του μεσοπατώματος δεξιά και αριστερά της επιβλητικής σκάλας , την ίδια τη σκάλα . Η πρώτη ματιά δεν έδινε καμία απολύτως ελπίδα επιβίωσης σε αυτό το μέρος . Αποτελούσε πλέον καταφύγιο ναρκομανών . Ο φείλω να ομολογήσω ότι το θέαμα δεν μου προκάλεσε α ποτροπιασμό ή φόβο , διότι ήξερα τι να περιμένω . Φαινόταν από την εξωτερική εμφάνιση του κτιρίου άλλωστε ότι ήταν εγκαταλελειμμένο πολλές δεκαετίες . Συνεπώς , το τι θα έβλεπαν τα μάτια μου ήταν το αυτονόητο και το αναμεν ό μενο . Προσπαθώ ωστόσο να μην κρίνω κάτι ή κάποιον από την πρώτη ματιά , αν και πολλές φορές αυτό μου είναι αδύνατον . Ειδικά με τους ανθρώπους .

Τα μάτια δεν συνέλαβαν την ουσία , όπως αυτή προδόθηκε από την αύρα της κεντρικής εισόδου και τις πολύ διακριτικές μυρωδιές που ανάβλ υ ζαν ξέπνοα πλέον από τα επιβλητικά ερείπια . Παρ ά το κυριολεκτικά βομβαρδισμένο τοπίο , ο αέρας αρχοντιάς και πολυτέλειας , αν και ασθενής , ήταν αισθητός . Ένιωσα κατευθείαν , ότι αυτή η αρχοντιά είχε διάρκεια πολλών χρόνων και ήταν κληρονομιά πολλών γενεών , που έζησαν για να δουν τον πύργο αυτό να ξεχειλίζει από ζωή , με ζωντανή μουσική τζαζ και τσάρλεστον , εξαιρετικά καλό κρασί , χορούς μέχρι πρω ί ας και υπέροχες αναμνήσεις .

« Ανατριχιαστικό θέαμα , έτσι δεν είναι ;», ρ ώτησε ο οδηγός του ταξί που με μετέφερε στον πύργο .

Δεν απάντησα . Απλώς χαμογέλασα . Σε αντίθεση με τον συνοδό μου , που αντιμετώπιζε το θέαμα ως ανατριχιαστικό , εγώ ε κ λάμβανα από τον άλλ ο τε αρχοντικό πύργο , πέραν από τις ασθενείς πνοές αρχοντιάς και πολυτέλειας , μια νότα απελπισίας και μια έκκληση για βοήθεια . Αν ήταν άνθρωπος , θα είχε ξένα σώματα στο κορμί του να του ρουφούν το αίμα εδώ και πολλά χρόνια . Α νήμπορος να τα ξεφορτωθεί και να ι άσει , ζητά απεγνωσμένα βοήθεια , χωρίς όμως να έχει οποιαδήποτε ανταπόκριση από τους συνανθρώπους του , που τον βλέπουν , αλλά τον αφήνουν να αργοπεθαίνει , χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα . Μήπως τελικά τα κτίρια έχουν ψυχή ;

Αυτό το συναίσθημα το ένιωσα ξανά , σε ένα ταξίδι που είχα κάνει στο Παλέρμο της Σικελίας , πριν από πολλά χρόνια . Τα σοκάκια στο κέντρο της πόλης γραφικότατα , παράλληλα όμως εξέπεμπαν θλίψη , ταλαιπωρία , ενώ ήταν πρόδηλο πώς είχαν πέσει θύμα απύθμενης ανθρώπινης κακίας και ασυδ ο σίας . Πολλοί λένε , ότι η πόλη εκπέμπει αύρα μαφίας . Εγώ , για κάποιο λόγο , ένιωσα σε μ ε γαλύτερο βαθμό , το ίδιο που ένιωθα και για τον επιβλητικό πύργο που στεκόταν μπροστά στα μάτια μου . Έκκληση για βοήθεια , θλίψη πολλών χρόνων , εμπιστοσύνη προδομένη , καρδιά ραγισμένη .

Αργότερα κατάλαβα ότι η αύ ρα αυτή του Παλέρμο δεν είναι καθόλου τυχαία . Αποτελεί τέκνο μ ια ς μακροχρόνιας διαμάχης και , κυριολεκτικά , ενός πολέμου μεταξύ της πολιτείας και της σικελικής μαφίας ή άλλως πως Cosa Nostra. Το Παλέρμο ήταν , ως γνωστόν , το επίκεντρο . Οι φρικαλεότητες της μαφίας είχαν φτάσει στο αποκορύφωμά τους στις αρχές της δεκαετίας του ’ 80 και είχαν ως κατάληξη μεγάλο και συνεχώς αυξανόμενο αριθμό θυμάτων . Ανάμεσα στα θύματα υπήρξαν και παιδιά . Πολλές δολοφονίες διαδραματίζονταν σε δημόσιους χώρους , ενώ πολλές από αυτές είχαν επίκεντρο δικαστές , αστυνομικούς , πολιτικούς , δημοσιογράφους και οποιονδήποτε είχε το θάρρος και την τόλμη να σταθεί εμπόδιο στα σατανικά σχέδια της μαφίας . Η πολιτεία , απούσα . Αδύναμη να λάβει σοβαρά και επαρκή μέτρα για να προστατέψει τόσο τον μαχόμενο όσο και τον άμαχο πληθυσμό , ενώ ένα μέρος της είχε εμπλακεί στα πλοκάμια της Cosa Nostra και ενεργούσε προς όφελος των υποχθόνιων σχεδίων της ! Ο σκοπός ένας και μοναδικός : η επιβολή εκ μέρους της μαφίας ενός αιματηρού δικτατορικού καθεστώτος , με οποιοδήποτε κόστος .

Ω ς απάντηση , λοιπόν , σε όλο αυτό το χάος , ένας πυρήνας γεννήθηκε εντός των δικαστικών κύκλων του Παλέρμο , ο οποίος αποτελείτο από επίλεκτους διανοούμενους ανακριτές . Οι καθοδηγητές του ήταν δύο : ο Τζιοβάννι Φαλκόνε και ο Πάολο Μπορσελίνο , οι οποίοι με ευφυέστατη μεθοδικότητα και άπειρες ώρες σκληρής δουλειάς , κατάφεραν να οδηγήσουν στο εδώλιο περισσότερους από τερακόσιους μαφιόζους ταυτόχρονα. Η δίκη αυτή έγινε γνωστή ως η « Δίκη Μάξι » (the Maxi Trial) και κατά τη διάρκειά της οι μαφιόζοι κρατιούνταν σε κλουβιά υψίστης ασφαλείας . Το αποτέλεσμα της Δίκης Μάξι ήταν η καταδίκη περίπου τριακοσίων εξήντα μαφιόζων , γεγονός που ξαναγέννησε την ελπίδα στις ψυχές των κατοίκων του Παλέρμο και δικαίωσε τους ουκ ολ ί γους που έπεσαν μαχόμενοι στον αγώνα κατά του μαύρου χρήματος , της απληστ ί ας , των ανύπαρκτων ηθικών ορίων .

Τα συναισθήματα όμως αυτά ήταν πρόσκαιρα . Στην έφεση οι καταδίκες αυτές ανατράπηκαν , οι περισσότεροι μαφιόζοι αφέθηκαν ελεύθεροι και ο Τζιοβάνι Φαλκόνε δέχθηκε να μεταφερθεί στο Υπουργείο Δικαιοσύνης στη Ρώμη . Η θέση του όμως , αν και μακρ ι ά από το Παλέρμο , του έδωσε την ευχέρεια να προωθήσει σημαντικές νομοθετικές ρυθμίσεις , που οδήγησαν μεταξύ άλλων στην επανασύλληψη των περισσοτέρων μαφιόζων που αφέθηκαν ελεύθεροι με την απόφαση της έφεσης . Επιπλ έ ον , έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αναδιαμόρφωση του Ιταλικού ποινικού συστήματος , ενώ δημιούργησε το εθνικό γραφείο καταπολέμησης του οργανωμένου εγκλήματος , καθώς και περιφερειακά γραφεία για την αντιμετώπιση της μαφίας . Ο ίδιος ο Φαλκ ό νε ήταν φυσικά στο στόχαστρο , ειδικά μετά την Δίκη Μάξι . Τότε το αφεντικό των αφεντικών ( Capo dei Capi » ) Σαλβατόρε Ρ ιί να ή άλλως Τότο Ρ ιί να ή άλλως το Τέρας » ( " la bestia » ), γεννημένος στο Κορλεόνε της Σικελίας , αναμεμειγμένος με την μαφία από πολύ νεαρή ηλικία , επικεφαλής της Cosa Nostra και υπεύθυνος για εκατό έως διακόσιες δολοφονίες , νιώθ ο ντας την απειλή , πέρασε στην αντεπίθεση .

23 Μαΐου 1992. Οι άνθρωποι του Τότο Ρ ιί να τοποθέτη σαν βόμβα μισού τόνου κάτω από συγκεκριμένο σημείο του αυτοκινητοδρόμου μεταξύ του αεροδρομίου και της πόλης του Παλέρμο . Μετά κρύφτηκαν σε κοντινό κτίριο . Το αλεξίσφαιρο αυτοκίνητο του Τζιοβάνι Φαλκόνε , κατευθυνόμενο προς την πόλη του Παλέρμο από το αεροδρόμιο , ανατινά χθ ηκε όταν η βόμβα τέθηκε σε λειτουργία με τηλεχειριστήριο , σκοτώνοντας τον ίδιο τον Τζιοβάνι Φαλκόνε , τη σύζυγό του Φρανσέσκα Μορβ ί λο και τους δύο σωματοφύλακές του , Αντώνιο Μοντιν ά ρο και Β ί το Σχιφ ά ν ι , που συνόδευαν με άλλα οχήματα το ζεύγος . Η ένταση της έκρηξης καταγράφηκε στα τοπικά συστήματα καταμέτρησης σεισμικών δονήσεων . Μαρτυρίες θέλουν το « Τέρας » να γιορτάζει την επιτυχημένη απόπειρα δολοφονίας , κάνοντας πάρτ ι και για τον θάνατο του Τζιοβάνι Φαλκόνε με γαλλική σαμπάνια .

Πενήντα επτά μέρες μετά τον θάνατο του Τζιοβάνι Φαλκόνε και συγκεκριμένα στις 19 Ιουλίου 1992, άλλη μία δολοφονία έλαβε χώρα στο Παλέρμο . Αυτή τη φορά με θύμα τον Πάολο Μπορσελλίνο , ο οποίος εκτός από μέλος του πυρήνα κατά της μαφίας , ήταν και παιδικός φίλος του Τζιοβάνι Φαλκόνε . Μεγάλωσαν στην ίδια φτωχογειτονιά . Ο Πάολο Μπορσελλίνο , ισχυριζόταν ότι κατείχε αδιάψευστα στοιχεία που αποδείκνυαν διαπραγματεύσεις της Ιταλικής κυβέρνησης με την μαφία .

Η τραγικότητα των γεγονότων είναι απερίγραπτη , ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι αποτελούν μόνο δύο από τις τόσες απροκάλυπτες και χωρίς οίκτο δολοφονίες ανθρώπων , που , αψηφώντας τον κίνδυνο , θυσίασαν την ζωή τους για την προάσπιση των ηθικών τους αρχών .

Η εξέλιξη εντούτοις ήταν αναπάντεχη . Η κοινή γνώμη εξοργίστηκε με τις δολοφονίες των δύο ηρώων , ενώ δημιουργήθηκ ε αίσθημα αγανάκτησης και δρομολογήθηκαν αντιδράσεις , αναγκάζοντας την πολιτεία να δραστηριοποιηθεί πιο ενεργά κατά του Τ ό το Ρι ί να . Χιλιάδες διαδηλωτές ξεχείλισαν τους δρόμους του Παλέρμο , ως ένδειξη στήριξης των αρχών , που εκπροσ ωπούσ αν οι δύο ήρωες . Έτσι το « Τέρας » συνελήφθη στο Παλέρμο το 1993, άοπλος σε ένα αυτοκίνητο , όντας φυγάς για είκοσι περίπου χρόνια . Ο Τότο Ριίνα , πέθανε στη φυλακή λόγω προβλημάτων υγείας τον Νοέμβριο του 2017. Δημοσιεύματα τον θέλουν να εξέ τιε είκοσι έξι ποινές ισόβιας κάθειρξης .

Προς τιμή των δύο αυτών σύγχρονων ηρώων , μεταξύ άλλων , έχει δοθεί το όνομ ά τους στο αεροδρόμιο του Παλέρμο , το οποίο τώρα ονομάζεται Διεθνές Αεροδρόμιο του Παλέρμο Φαλκόνε και Μπορσελλίνο (Aeroporto Internazionale di Palermo Falcone e Borsellino). Το Παλέρμο εξακολουθεί βέβαια να μετρά τις πληγές του . Πέραν του ατελείωτου αιματοκυλίσματος και των βαθιών ριζών του τρομοκρατικού καθεστώτος της Cosa Nostra, κτίρια αξιοθαύμαστης αρχιτεκτονικής κατεδαφίστηκαν , κατόπιν σχετικών οδηγιών πολιτικών προσώπων που είχαν διασυνδέσεις με τον παράνομο οργανισμό . Άχρωμα τσιμεντένια οικοδομήματα πολλών ορόφων τα έχουν αντικαταστήσει . Θετικές νότες αποτελούν ωστόσο , οι προσπάθειες για αναστήλωση και αναδόμηση χώρων κοινωνικού ενδιαφέροντος , που άλλ ο τε βρίσκονταν στο έλεος της μαφίας και η μεταμόρφωσή τους σε πάρκα και πλατείες .

Όταν διάβασα για τη σύγχρονη ιστορία του Παλέρμο , μπόρεσα να κατανοήσω για ποι ο λόγο η πόλη μο ύ θύμιζε άνθρωπο που είχε υποστεί πολλαπλά καρδιακά επεισόδια . Επιστρέφοντας λοιπόν στο παρόν και κοιτάζοντας και ξανακοιτάζοντας το αριστούργημα που ορθωνόταν μπροστά μου , δεν μπορούσα να μη διερωτηθώ ποια είναι η δική του ιστορία . Ποι ο είναι το δικό του παρελθόν . Για ποι ο λόγο λαμβάνω αυτή την κραυγή για βοήθεια εκ μέρους του . Το ένστικτό μου μου έλεγε πως έκρυβε ευχάριστη , αλλά και δυσάρεστη ιστορία . Μια φωνή μέσα μου με παρότρυνε να την ανακαλύψω .

 officeArt object Shape

Αυτός ο πύργος , δύο πεντα ώ ροφων παραρτημάτων , ήταν προφανώς δικός μου . Έτσι τουλάχιστον όριζε η διαθήκη μ ια ς μακρινής εκατομμυριούχ ου ξαδέρφης της γιαγιάς από την πλευρά της μητέρας μου , της θείας Ογκάστα , την οποία δεν είχα γνωρίσει ποτέ και που ζούσε ολομόναχη στο μαγικό Σάλτζμπουργκ , στην Αυστρία . Το πώς και το γιατί ήμουν εγ ώ αυτή η κληρονόμος , παρέμεναν για όλους , εκτός από τη θεία φυσικά , ένα μυστήριο . Η μητέρα μου , την είχε δει τελευταία φορά πριν από πολλά χρόνια και μου έλεγε ότι ήτανε πολύ χαρούμενος άνθρωπος , ανεξάρτητη , με έντονη κοινωνική και φιλανθρωπική δραστηριότητα και με αγάπη για την ποιότητα τόσο σε υλικό , όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο . Δεν παντρεύτηκε ποτέ και ήμαστε οι μόνοι συγγενείς που της είχαν απομείνει . Η θεία Ογκάστα πέθανε πλήρης ημερών , στα 92 της χρόνια , χωρίς να έχει αντιμετωπίσει ποτέ οποιοδήποτε σοβαρό πρόβλημα υγείας .

« Της μοιάζεις λίγο », ε ίπε η μαμά μου λίγες μέρες μετά που μας ανακοίνωσε τα νέα ο δικηγόρος της θείας . Ό χι τόσο στην εξωτερική εμφάνιση , όσο στον χαρακτήρα . Είσαι κι εσύ ανεξάρτητη , δοτική , χαρούμενη , κοινωνική αλλά παράλληλα και λίγο μοναχική . Ακριβώς όπως η θεία .

« Αυτά τα λες επειδή είσαι μάνα μου » , της απάντησα χαριτολογώντας .

Ειδικά τον τελευταίο καιρό κάθε άλλο παρά δοτική και κοινωνική ένιωθα . Μοναχική να ι και μάλιστα πολ ύ . Η αιτία ήταν ένας άντρας . Ο Τζόναθαν . Με τον Τζόνα θ αν ή μασταν μαζί σχεδόν τρία χρόνια . Ήταν η πρώτη σχέση που μου έβγαζε τον καλό μου εαυτό , κάτι που συνειδητοποίησα αρκετά νωρίς , οπότε άρχισα να επενδύω σε αυτήν . Τον θαύμαζα , τον αγαπούσα και με την πρώτη ευκαιρία του το έδειχνα . Τους τελευταίους έξι μήνες , όμως , πριν τον χωρισμό μας άρχιζαν και άλλαζαν τα πράγματα . Δεν με έπ αι ρνε τόσο συχνά τηλέφωνο , ούτε μου έστελνε πια μηνύματα . Σχεδόν πάντα μιλούσαμε με δική μου πρωτοβουλία , συναντιόμασταν με δική μου πρωτοβουλία και τα πράγματα είχαν γίνει μονότονα