Aşk'a ve Ayrılığa Dair

By Yunus Kiliçli

Aşk
İsminden hecelerle şarkı yazmak gibidir
Ya da
Her sabah güneş doğarken
Yakamozlara el sallamak
Bir deniz kenarında oturup
Martıların seslenişlerini dinlemek
Bekli de
Hiç tanımadığın birini
Bir gün çıkıp gelecek diye beklemek
Aşk sevmek gibidir
Sen gibi
Ben gibi...

• Language: Türkçe
• Publisher: Yunus Kiliçli
• Release date: Aug 17, 2017
• ISBN: 9781521968451

Yunus Kiliçli

Aynı şehrin insanlarıydık Farklı dünyalarda yaşıyorsa da hayallerimiz Birbirimizi çok sevdik, bağlandık Fark edilemeyen hüzünler saklıyorsa da gülüşlerimiz... Yunus KILIÇLI 0539 652 58 65 [e-mail]

Book preview

Aşk’a ve Ayrılığa Dair

—————

Yunus KILIÇLI

Aşk ve ayrılığa dair isimsiz şiirler dizisine hoş geldiniz...

Hayat bazı şeylerin bitişi mümkün olduğunda

Diğerlerinin başlangıcına izin verir…

Seyahat engeli olmayan bir düş kurmak istiyorum. Yenilikçi yalanlara kapılmayan bir günün, yerini geceye bırakmaya hazırlandığı, çıplak ayaklı dilenciliğimin parlamaya çalışan gözlerinin ışığında. Terk edilişimin bir adım öncesinde ve bütün sevdiklerimi yanımda götürmek istiyorum.

Yalnız kalmak istiyorum. Koşmaya çalışırken gökkuşağının tenime değdiği yere. Ayağım takılıp düşmeden önce ıslaklığını hatırladığım yağmurun hiç yağmamış olması gibi, susmak istiyorum anlatmak istediğim her cümleyi.

Seyahat engeli olmayan bir düş kurmak istiyorum. Elle tutulabilen bütün zenginlikleri ardımda bırakıp. Ağlamak istiyorum sahte gülüşler için yaşanacaksa hep. Bulut olup yağmurlara karışmak damla damla ve sevmek istiyorum. Parmaklarımın arasına aldığımda kalemimi, içimden geçenleri yazmak isterken, aç bir martı gibi önümden sayfaları kapıp giden rüzgârı, soğuğu ve karı.

Seyahat engeli olmayan bir düş kurmak istiyorum. Hiç kimsenin beni tanımadığı diyarlara.

Sessiz, sedasız, sevdasız…

Kasım 2011

Savunmasız duygularla yaklaşma insanlara

Bil ki sonra üzülürsün

Umutların tükenir ve sen hep düşünürsün

Bilmediğin, tanımadığın bir insana dönüşürsün...

80’lerden kalma bir mizah dergisinin sayfalarıyla paketlenmiş

Hediyelik eşyalardan daha çok

Bir hayal kırıklığını andıran düşlerim bile sarhoş

Eskimiş biraz güler ayak şarkılar

Hani

Rüzgârın şiddetine yenik düşüp pisti es geçmişçesine

Yakıtsız yarınlara beslenen umutlar

Dizelerin arasına köhne bir liman karışmış da

Islanmış sanki bütün sayfalar

Güneşin sakin adımlarla ufuk çizgisinin üzerine düştüğü gibi

Saat 05’i günün yorgunluğu geçerken

Akşam olup sabırsızca eve dönüşümü bekleyen

Terliklerimin hasretine benzemiyormuş sevmek aslında

Yok, bulamıyorum yine

Oysa dün

En sevmediğim şarkıları dinlerken basmıştım

Yokluğunun üzerinde çıkış yazan kırmızı butona

Demek ki yanılmışım

Hafızalara kazınan

Ayak bileklerinden kelepçelenmiş sevgi sözcükleri değilmiş

Gerçekleri yansıtan

Tıpkı ay ışığının görkemli şatosunun mahzenine kapatılmış

Yakamozlar gibi

Bir görünür, bir kaybolur aşk

Sabah yeli sonbaharın kopardığı yaprakları ütülerken

Sen beni her ihtimale karşı 3 değil de 5’le çarp

Belki ben de büyürüm artık

Hayatın ateş çemberinin etrafında nöbetler tutarken

Belki ben de büyürüm

Doğduğum günün anısına yakılan mumları

Tek seferde söndürmeye çalışırken

Belki ben de büyürüm

Her an bu saatte seni anarken…!

Aralık 2011

Sözlerimin gizli kalmış dünyasındaki

Ayaza çalan renklere sarıp sarmaladım

Hülyalı bakışlarında ki sevincimi

Ve ben seni

Yaprakların sararıp solmaya başladığı

Sonbahar mevsiminin herhangi bir gününde

Güneş batmadan önce sevdim

Yaşamın henüz sevmeye elverişli olmayan zamanlarıydı

Ama ben susuyordum

Gölgelerini

Bir nisan yağmurunun hafif su birikintilerine kaptırmış

Papatyalar gibi aşka

Susuyordum

Belki de hep bu yüzden kendime yeniliyordum

Aşkın tarif edilemeyen yüzünü görmüştüm ve

Küçük bir fincan dolusu kahveden yutkunmuştum seni

Koyu ve sımsıcak

İşte o zaman

Dudaklarımın