Groot Pendix se Austin
Wanneer die skool sluit, moes ons met die trein Johannesburg toe ry, waar ons ons ouers op die stasie sou kry. Van daar af sou ons saam met hulle in die Zodiac Kaap toe ry.
’n Groter ramp kon my en Ouboet nie getref het nie. Voortaan sou ons dorpsjapies wees, in ’n windverwaaide Kaap waar mense ’n ander soort Afrikaans praat.
My heel laaste aand op Heidelberg het ek en Gammat laatnag in die donker strate rondgedrentel. Ek wou nie gaan slaap nie.
Groot Pendix waste steel. Klein Pendix het hom toe voorgeneem: Vanaand is die aand! Ja, voordat die son opkom, moet hy daardie Austin ry.
