Buitenaardse aanwezigheid (EXO-TERRESTRIAL-FORCES 1): De erfenis van de OUTER SPACE Nanites

By Jens F. Simon

Buitenaardse intelligenties opereren onopgemerkt op Aarde. De grootste wereldwijde veiligheidsdienst, Life-Int-Ltd, wordt zich hiervan bewust. Sigurd Westall, een nieuwe werknemer van het bedrijf, wordt meteen na zijn basistraining op de buitenaardse wezens gezet. Niemand, behalve zijn directe superieur, weet dat hij al sinds zijn puberteit een speciale gave heeft. Hij wordt ingedeeld bij een team van specialisten die op pad gaan om de aliens op te sporen. Wanneer het tot een directe confrontatie komt, is het alleen dankzij deze gave dat hij overleeft.
Samen met het vrouwelijke ruimteschip Paurusheya bereikt Sigurd Westall de maan Japetus van Saturnus. Daar vindt hij een enorm maanstation dat is ingebed in de bergrug aan de rand van het donkere halfrond. Het station is ook de bestemming van de vreemdelingen in het kleine ruimteschip dat hij achtervolgt. Sigurd probeert aanvankelijk in zijn eentje zijn twee ontvoerde collega's te vinden. Maar als hij al snel wordt ontdekt door de buitenaardse wezens, wordt hij gedwongen om terug te vechten. Hij krijgt hulp van een kant die hem naarmate het verhaal vordert in een persoonlijke crisis stort.

• Language: Nederlands
• Publisher: S. Verlag JG
• Release date: Apr 14, 2024
• ISBN: 9783966747035

Jens F. Simon

Jens F. Simon war schon immer ein Träumer, der sich mehr in seiner eigenen Fantasiewelt bewegte, als in der Realität. Nach dem Grundwehrdienst begann er Jura zu studieren. Als seine Eltern unverhofft starben, brach er das Studium ab und schlug sich mit Gelegenheitsjobs durchs Leben. Nach dem Scheidern seiner ersten Beziehung traf er dann doch seine Traumfrau und gründete eine Familie. Heute schreibt er die fantastischen Geschichten, die ihn ein Leben lang begleitet haben.

Book preview

De eenling

Een doffe opzwellende duisternis lag over de kamer. Alleen een kleine leeslamp brandde en gaf net genoeg licht voor Sigurd Westall om de zinnen in het boek te ontcijferen.

Hij sloeg pagina na pagina ijverig om. Sigurd had slechts kort opgemerkt dat de zon onderging en deed snel de kleine lamp op het bed aan.

Geïrriteerd door de komende duisternis had hij zich met tegenzin uit de diepte van zijn romanwereld laten trekken.

Hij lag, zoals gewoonlijk, op het oude dekbed in zijn bed in zijn jeugdkamer en las.

Daar had hij alle tijd voor, hij was tenslotte werkloos, en niet sinds gisteren.

Laat de jongen lezen. Anderen hangen de hele tijd in cafés rond. Wil je dat hij daar ook rondhangt en misschien verdwaalt? Nee, laat hem lezen, het is leerzaam, had zijn moeder eens gezegd toen zijn vader hem had gevraagd naar werkloosheid en hoe hij altijd thuis rondhing.

Het was de eerste en enige keer dat hij hem ernaar vroeg.

Sigurd's moeder had hem altijd bijgestaan zolang ze leefde. Zijn ouders waren al een jaar dood.

Zijn vader was gestorven aan een hartaanval en zijn moeder was hem slechts een half jaar later gevolgd; op de een of andere manier had zij de moed om te leven verloren na de dood van haar man.

Sigurd werd achtergelaten. Ondertussen was hij ook al 32 geworden. Zijn verjaardag was nu twee maanden geleden.

Hij had zichzelf getrakteerd op iets speciaals voor zijn speciale dag, hij had een hele serie romans voor zichzelf gekocht.

Hij had er maanden voor gespaard. Het bestond uit twaalf delen en ging over een avonturier die in een verre toekomst de meest verbazingwekkende avonturen beleefde en bij verschillende gelegenheden heldendaden verrichtte.

Zijn boeken betekenden alles voor Sigurd.

Hij woonde nog steeds in het oude, vervallen ouderlijk huis en de buren hadden hem alleen gekend als een eenling en een loner.

Hij had nooit ambities gehad om iets van zichzelf te maken. Zijn enige tijdverdrijf en hobby waren boeken.

Hij las urenlang, dagenlang, wekenlang. Zijn favorieten onder de boeken waren romans over helden die altijd op jacht waren naar het kwaad in het verleden, het heden of de toekomst.

Helden die soms ook begiftigd waren met superkrachten en verwikkeld raakten in de meest verbazingwekkende avonturen.

Haar leven was precies het tegenovergestelde van het zijne. Toen Sigurd las, voelde hij zich goed.

De werkelijkheid interesseerde hem niet meer, omdat hij zich niet staande kon houden in de werkelijkheid van deze wereld.

Als hij las, kroop hij in de rollen van zijn helden en beleefde zo de avonturen die hij in het echte leven nooit had kunnen vinden en die hem ondertussen steeds meer vormden.

In deze realiteit was hij een loser, een nietsnut.

Vandaag had hij al meer dan zes uur in zijn bed liggen lezen.

Vlak voordat het boek eindigde, maakte een vreemd geluid dat hem deed opkijken. Het was een vreemd geluid en leek uit de badkamer te komen.

Sigurd dacht er even over na, maar besloot het niet te doen. Eerst moest hij absoluut het boek uitlezen, deel 3 van de Star League Saga.

Er lagen nog 9 delen voor hem en de gedachte alleen al bezorgde hem een aangename rilling van verwachting.

Hij vergat snel het vreemde geluid.

Maar een ander verontrustend gevoel verspreidde zich door zijn lichaam, zijn maag knorde.

Maar hij moest nog een paar minuten wachten, ook al was het acht uur geleden dat hij voor het laatst had gegeten. In ieder geval maakten een paar minuten meer niet uit.

Toen was het gedaan, de laatste pagina van het boek gelezen.

Wat jammer. Sigurd overwoog zelfs om een kijkje te nemen in deel 4.

Op dat moment verkrampte zijn maag en ging er een golf van pijn door zijn lichaam.

Sigurd was bijzonder gevoelig in de maagstreek. Zijn moeder had ooit gesproken over een nerveuze maag.

Het was vaak gebeurd dat hij last had van maagkrampen.

Ze had dan altijd meteen een maagthee voor hem gezet, toen ze nog leefde. Maar deze keer was het duidelijk door het gebrek aan voedsel.

Noodgedwongen legde hij het boek opzij en stapte uit bed.

Hij had zijn pyjama van gisteravond nog aan. Was ook veel praktischer.

Je hoeft je niet steeds te verschonen, gewoon wassen. De gewoonte om in bed te lezen had hij al als kleine jongen, dus meer in het begin van de puberteit. Maar Sigurd was dat allang vergeten. Toen zijn handicap hem echt zorgen begon te baren.

Met schuifelende stappen verliet hij zijn kamer en liep de oude houten trap af naar de keuken.

Hij miste zijn oude ouders. Hij herinnerde zich dat wanneer hij naar beneden ging en zijn moeder het hout hoorde kraken, zij hem vanuit de keuken riep.

Nu was er niemand.

Sigurd ging naar de koelkast en opende die. De gapende leegte deed hem schrikken.

In feite was hij vergeten boodschappen te doen. Ook geen probleem. Er stond een geopend krat bier in de woonkamer.

Bier had zelfs meer voedingswaarde dan brood.

Hij nam een fles en zette het plasmascherm aan. De set was wat ouder.

Hij had nooit veel belang gehecht aan de TV, zoals zijn ouders het hadden genoemd. Hij hield zich liever bezig met zijn boeken.

Sigurd hield de fles even tegen zijn wang om de temperatuur te controleren.

Zijn maag verdroeg geen koude dranken. Toen dronk hij de halve fles in één keer leeg.

Dat had hij bij de Bundeswehr geleerd. Meer dan twaalf jaar geleden ook, dacht hij, terwijl hij een troostende warmte in zijn maag voelde.

Na de volgende slok keek hij naar de productiedatum.

Dat was ook enkele maanden geleden. Maar het was nog steeds drinkbaar.

Sigurd wilde net een tweede fles bier pakken toen met een luid gebulder de badkamer, die zich op de bovenverdieping bevond, door het plafond in de keuken stortte. Stof en delen van het keukenmeubilair vlogen door de open deur de woonkamer in.

Sigurd sprong op. Eerst wist hij niet wat er gebeurd was.

Een fontein van water borrelde uit de gescheurde waterleiding in de badkamer door het versnipperde verdiepingsplafond en in een flits was de stofwolk opgetrokken.

Sigurd kwam dichterbij. De badkuip had de keukentafel vernield.

Het toilet en de douche hadden het aanrecht overgenomen en de afzuigkap en het fornuis om zeep geholpen.

Het water klaterde rustig en de eerste stroompjes baanden zich al een weg langs de vloer naar de woonkamer.

De hoofdkraan zat in de kelder en Sigurd wist wat hij moest doen.

Maar dat was ook het enige wat hij op dat moment kon doen.

Hij kon het op geen enkele manier repareren, hij had er de middelen niet voor. Zijn ouders hadden hem alleen het huis nagelaten.

Als werkloze man had hij niet de middelen om het huis te laten repareren, en nu dit.

Mam, pap, waarom hebben jullie me verlaten!

Die avond werd het krat bier geleegd en viel Sigurd op de bank in slaap.

De volgende ochtend bracht niet alleen hoofdpijn, maar ook het besef dat de vele flesjes bier niets, maar dan ook helemaal niets aan zijn situatie hadden veranderd.

Terwijl hij voor de badkamerdeur stond, in gedachten verzonken, kijkend naar het enorme gat in de vloer, realiseerde hij zich langzaam dat hij zijn leven volledig moest veranderen.

Een vroegere schoolvriend van hem had een klein café en verhuurde ook kamers.

Hier op het platteland waren er weinig toeristen en de kamers waren meestal leeg, maar de prijzen waren zeer gematigd.

Delian zou hem waarschijnlijk uit de nood helpen en gratis onderdak geven.

Tenslotte waren ze ooit beste vrienden geweest, vroeger, voordat Sigurd door zijn handicap een eenling was geworden.

Een beetje chagrijnig ging hij naar zijn kamer om zich om te kleden.

Meer dan eens bleven zijn ogen hangen op de plank boven het bed.

Hij zou veel liever meteen doorgaan met lezen.

De omslag van deel 4 van de Star League Saga flitste naar hem toe en alleen een bijzonder sterke wilskracht weerhield hem ervan zich erin te storten.

Met duidelijk ongemak verliet hij het huis en sloot de verweerde voordeur achter zich.

Het was laat in de ochtend. Het huis grenst direct aan de hoofdstraat van het dorp van vierhonderd zielen.

Het café Zum Habicht was slechts tweehonderd meter verderop.

Onderweg keek Sigurd verschillende keren angstig om zich heen.

De weinige voorbijgangers van die ochtend schonken echter geen aandacht aan hem.

Het was de eerste keer in maanden dat hij het huis verliet.

Delian had hem wekelijks van de eerste levensbehoeften voorzien door eten en drinken te brengen uit zijn kleine dorpswinkel, die hij ook naast de pub runde. Blijkbaar was hij het deze week vergeten.

Normaal gesproken was Delian Melchor, zoals hij voluit heette, erg zakelijk.

En hij was ook discreet.

Sigurd dacht met afschuw terug aan de dag dat hij hem per ongeluk bijna had gedood.

Het was bijna een mensenleven geleden, om precies te zijn, 16 jaar, twee maanden en vijftien dagen.

Op dat moment was zijn handicap losgebarsten met een kracht die Sigurd's leven in één klap volledig had veranderd.

Delian had hem plechtig beloofd er met niemand over te spreken, en hij hield zijn gelofte tot op de dag van vandaag.

Hij huiverde nog steeds als hij zich het voorval herinnerde.

De korte wandeling naar de pub was genoeg om hem er in fragmenten weer aan te laten denken.

Ze waren toen allebei 16 jaar oud en waren verliefd op hetzelfde meisje. Blijkbaar kon of wilde Anisha niet echt kiezen tussen die twee.

Ze speelde ermee en het kwam wat komen moest, de situatie escaleerde toen ze Delian een vriendelijke kus gaf in zijn bijzijn voordat ze terugging naar het huis van haar ouders. Sigurd zag rood op dat moment.

Hij was in zijn puberteit en zijn lichaam produceerde niet alleen grote hoeveelheden testosteron, maar bepaalde delen van zijn hersenen begonnen ook te veranderen.

Sigurd stond slechts drie meter van Delian vandaan toen zijn onderbewustzijn toesloeg.

Zijn telekinetische eerste slag stuurde Delian enkele meters door de lucht en donderde met volle kracht tegen de zijdeur van een auto.

Links en rechts van zijn hoofd versplinterden de ruiten van de auto en stukken glas boorden zich in zijn bovenarmen, die machteloos langs zijn lichaam hingen.

Zijn neus begon te bloeden en het bloed liep ook langs beide armen toen Delian langs de zijkant van de auto gleed. Tegen de tijd dat hij de grond bereikte, snakte hij naar adem.

Het duurde vijf seconden voordat zijn longen de klap hadden opgevangen en hij weer kon ademen.

Daarna brak de hel los in Sigurd's hoofd.

Zijn geest kookte onstuitbaar en het kostte hem enkele minuten om enigszins te kalmeren.

Delian had ook wat tijd nodig om weer helder te kunnen denken.

Het was voor beiden onmiddellijk duidelijk dat er zojuist iets zeer verontrustends was gebeurd. Hun vriendschap was zwaar op de proef gesteld en ze besloten unaniem het voorval te verzwijgen.

Toen Anisha de voordeur opende om de harde geluiden te controleren, waren ze al verdwenen.

Delian hinkte en werd ondersteund door Sigurd.

Op weg naar het huis van zijn ouders sloeg Sigurd's paranormale kracht nog twee bomen omver en sloeg verschillende autoruiten in totdat hij eindelijk thuis aankwam en zich in zijn bed terugtrok.

Hij kon daar bijna een week niet weg.

Zijn ouders begonnen zich zorgen te maken. Goed dat het de tijd van de zomervakantie was.

Het was ondenkbaar dat hij in deze staat naar school had gemoeten.

Sigurd was een telekineticus geworden. Voor hem was het vanaf het begin meer een vloek dan een geschenk geweest.

Sinds de affaire Delian was hij begonnen zijn vermogens onder controle van zijn wil te krijgen door voortdurende autodidactische en autogene training.

Een onbedoeld neveneffect was dat dit zijn vermogen tot telekinese bijna had geperfectioneerd.

Maar tegelijkertijd hield hij zich afzijdig van andere mensen en werd zo een eenling.

Hij probeerde zelfs zijn verlangen naar het andere geslacht te onderdrukken en trok zich des te meer terug in zijn boeken.

Delian en Anisha waren een stel geworden. Nu stond hij voor het café Zum Habicht, keek nog eens snel rond en ging toen de herberg binnen.

Twee oudere mannen zaten aan een kleine, ronde tafel naast het enige raam dat op de straat uitzag.

Voor de rest was de kamer leeg. Ze praatten rustig en keken hem slechts kort ongeïnteresseerd aan.

Sigurd ging naar de balie en riep Delian.

Rechts, naast het aanrecht, was de eenvoudig ingerichte kleine keuken.

Sigurd herinnerde zich hoe ze daar als kinderen af en toe een snack hadden gekregen van Delians moeder, meestal patat in een zakje.

Het duurde geen minuut en Anisha kwam door de keukendeur naar binnen.

Eerst was ze verbolgen, maar toen kwam er een glimlach over haar volle lippen.

Hallo Sigurd, wat een verrassing. We hebben elkaar lang niet gezien. Laat me denken, de laatste keer was bij de koffie na de begrafenis van je moeder, toch!

Ja, ik denk het wel. Is Delian daar niet?

Het moet in de achtertuin zijn. We krijgen net nieuwe vaten bier geleverd. Wacht even, ik zal even kijken, en weg was ze.

Sigurd had altijd een vreemd gevoel in zijn borststreek als hij Anisha ontmoette.

Toen ze na enkele minuten nog niet was teruggekeerd, ging hij aan een vrij tafeltje zitten en pakte de dagelijkse krant, die altijd in verschillende versies op een klein bijzettafeltje lag.

Hij was op zoek naar iets specifieks. De sectie was meer naar de onderkant van het papier, namelijk vacatures.

Hij had eindelijk besloten om een vaste baan te nemen.

Op de voorlaatste pagina vond hij wat hij zocht.

Een zeer gerenommeerd beveiligingsbedrijf had geadverteerd.

Het bijzondere van de advertentie van één pagina was dat men zich eerst alleen kon aanmelden voor een proeve van bekwaamheid in het zogenaamde assessment centre.

Sigurd was niettemin meteen enthousiast, want de geadverteerde baan paste precies in zijn ideeën over de boekhelden waar hij de afgelopen twintig jaar mee te maken had gehad.

Toen Delian eindelijk de geschenkenkamer binnenkwam, had hij besloten een sollicitatiebrief te sturen. 

De bekwaamheidstest

Twee weken later ontving Sigurd een brief met een afspraak voor een gesprek. Zijn aanvraag was geaccepteerd.

Ondertussen leefde hij volledig in de herberg Zum Habicht. Delian had hem in der minne het asiel geweigerd.

Het huis van zijn ouders was te gevaarlijk geworden, er werden steeds weer vreemde geluiden gehoord, niet anders dan die hij had gehoord voordat de badkamer door de vloer was gebroken.

Het was slechts een kwestie van tijd voordat de bouwautoriteiten het in de gaten kregen en hij werd onderworpen aan voorwaarden.

Maar op deze dag begon een nieuw leven voor Sigurd Westall.

Hij was vandaag al om zes uur opgestaan. Delian had ermee ingestemd hem naar Leuven in België te rijden, ongeveer 140 kilometer van hun dorp.

Daar, in een oud universiteitsgebouw, zou de proeve van bekwaamheid plaatsvinden.

Sigurd had zelf een rijbewijs maar geen auto. Zonder de concessie van Delian had hij met bus en trein moeten reizen, en dat kostte weer geld, of in ieder geval had hij het moeten presenteren.

Hij zat nogal krap op het moment en het was nog maar het midden van de maand.

De reis was vrij rustig. Ze hielden allebei hun mond.

Laat je niet klein krijgen en als je klaar bent, bel me. Ik haal je op.

"Bedankt, Delian. Ik zal je niet vergeten. Sigurd nam de kleine sporttas van de achterbank en stapte uit.

Voor hem verrees een zeer oud gebouw, versierd met vele ronde bogen. De toegangsdeur leek meer op een grote poort die eindigde in een spitsboog. De twee helften van de deur waren van massief hout en de deurkruk van gietijzer.

Bij het openen kraakten de scharnieren en het geluid galmde door de enorme hal.

Ongeveer twintig meter verderop, in het midden van de hal, ging een marmeren trap naar de tweede verdieping.

Sigurd schatte de hoogte van de kamer op meer dan vijf meter. Je kon zien dat het kleine loket waar Sigurd naartoe liep slechts provisorisch was opgesteld.

Het paste helemaal niet waar het stond, noch paste het ontwerp bij de kamer.

Achter het wit en zwart geplastificeerde oppervlak keek een nog zeer jonge vrouw hem aan.

Haar outfit kwam overeen met die van de toonbank, vooral de kleuren kwamen honderd procent overeen.

Ze glimlachte terug naar hem. Op de achtergrond zag Sigurd twee geheel in het zwart geklede mannen de marmeren trap oplopen, verder leek de hal geheel verlaten.

Hier is mijn uitnodiging, hield Sigurd de begeleidende brief van het bedrijf aan de dame voor.

Ze trok geen gezicht toen ze antwoordde: Ik weet het.

Ze overhandigde hem woordeloos een naamplaatje, brochureachtige documenten en een mobiele telefoon. Op het naamplaatje stond zijn naam, hoewel hij die helemaal niet genoemd had.

Houd de mobiele telefoon altijd op uw lichaam. Het is beveiligd met een duimafdrukscanner. Alleen jij persoonlijk kan het activeren. Ga alsjeblieft naar de bovenverdieping. Er is daar een gemeenschappelijke ruimte. Daar wordt verder voor je gezorgd.

Ze glimlachte opnieuw vrijblijvend in zijn richting en richtte haar aandacht toen op wat papieren voor haar.

Sigurd was meer dan verbaasd. Zo'n ontvangst had hij niet verwacht.

Hoe kwamen ze immers aan zijn vingerafdrukken? Verward keek hij naar het mobieltje in zijn hand, toen schoot hem zijn sollicitatiebrief te binnen. Wat was de ophef die ze hier maakten?

Er was een hele rij deuren op de bovenverdieping. Ze waren in barok- of renaissancestijl en bijna drie meter hoog.

Door welke van de deuren, die er allemaal ongeveer hetzelfde uitzagen, moest hij nu gaan? Was dit misschien al een test? Hij stond op het punt op de dichtstbijzijnde deur te kloppen toen de voorlaatste deur openging.

Mijnheer Sigurd Westall, nogmaals welkom bij Life-Int-Ltd. Doe voor de eerste keer uw naambadge om en kom binnen. We verwachten je al.

Sigurd volgde de vrouw de kamer in.

Zijzelf droeg geen naamplaatje, wat hem onmiddellijk opviel.

De paar stoelen die in het midden van de honderd vierkante meter grote kamer stonden, gingen volledig verloren in de verder lege ruimte.

Driekwart van de stoelen was al bezet toen Sigurd zich bij hen voegde.

Dames en heren, de heer Westall was de laatste nog vermiste testpersoon. Van de in totaal vijftien aanvragers zijn er nu elf aanwezig, u allen, behalve de heer Westall, was gisteren al gearriveerd.

De dame, die nu achter de kleine lessenaar was gaan staan, keek alle aanwezigen even aan.

Mijn naam is Meredith Swonson en ik zal u de hele week assisteren. Als je vragen hebt of andere problemen die zich voordoen, neem dan gerust contact met me op.

Ze pauzeerde even.

"Zo, en nu komen we al bij de eigenlijke proeve van bekwaamheid. We zullen de komende dagen uw cognitieve aspecten meten op een conventionele maar ook onconventionele manier voor ieder van u. U wordt getest op uw verbaal en numeriek redeneervermogen, uw geheugen, concentratie en ruimtelijk inzicht.

Sociale vaardigheden en capaciteiten maken hier ook deel van uit. We zien hier vooral stressbestendigheid.

Wat kun je concreet verwachten? Eerst worden gestructureerde interviews gehouden, gevolgd door groepsdiscussies. Daarna volgen oefeningen, d.w.z. schriftelijke competentietests en rollenspelen. U beantwoordt vragenlijsten schriftelijk en/of via de pc. Dit zijn zowel psychometrische tests als intelligentietests. Natuurlijk moeten alle taken binnen bepaalde tijdslimieten worden uitgevoerd. Ik wens je veel succes."

Toen de dame onmiddellijk na haar monoloog de zaal verliet, ontstond er iets als onrust onder de proefpersonen. Sigurd voelde zich ook ongemakkelijk.

Wat was dat nu weer? De vraag werd gesteld door een jonge vrouw die recht tegenover hem zat. Haar naam was Amanda Lerch, Sigurd kon het van het naamplaatje aflezen.

Hij haalde gewoon zijn schouder op. Zes vrouwen en vijf mannen stonden bijna gelijktijdig op.

Sigurd was een van de oudste onder hen, wat hem onmiddellijk was opgevallen. Zijn medesoldaten waren allemaal niet ouder dan midden twintig.

Kan iemand me vertellen wat er nu gebeurt!

Een jongeman met rood borstelig haar en heel wat sproeten stond naast Sigurd, die ook langzaam een rode teint kreeg; Samuel Darius Sultan stond op zijn naamplaatje.

Sigurd keek iets te lang naar het bord.

Is wat? Samuel Darius Sultan keek hem uitdagend aan, alsof hij een domme opmerking over zijn naam verwachtte.

Sigurd liet zich echter niet provoceren en keek ostentatief langs hem heen.

Terwijl hij dat deed, keek hij rechtstreeks in de kleine cameralens die aan de lessenaar was bevestigd. Niemand anders leek het op te merken.

Hij bedacht zich geen moment, maar strekte zich telekinetisch uit en boog de lens zodat die niet meer in hun richting wees.

Onmiddellijk voelde Sigurd zich weer schuldig. Hij draaide angstig alle kanten op.

Maar ieders aandacht was nu gericht op de voordeur. Daar verscheen de dame van de receptie met een stapel papier onder haar rechterarm.

Dames en heren, neemt u alstublieft plaats. We zijn al begonnen met de proeve van bekwaamheid. Onthoud alsjeblieft dat alles wat je vanaf nu doet tegen je gebruikt kan worden.

Met een stralende lach begon ze de papieren uit te delen.

Vul alsjeblieft de bladen in. Je hebt precies twintig minuten om dat te doen.

Elk onderwerp kreeg tien pagina's, aan beide zijden gelabeld.

Nou, dit wordt leuk.

Amanda nam de haar aangereikte bladzijden aan en grijnsde in Sigurd's richting. Ik ben al ziek van deze gladde vrouwen!

Nu was het Sigurd's beurt om te glimlachen. Amanda Lerch zag er niet veel anders uit dan deze dames.

Over het algemeen zag de kleding van de aanwezige mannen en vrouwen er erg duur uit. Sigurd's eenvoudige outfit paste er helemaal niet bij.

s Avonds, toen iedereen al aan tafel zat, kreeg Sigurd zijn onderkomen voor de nacht toegewezen.

Het was een kleine kamer met drie schuine plafonds. Naast het bed was er een bureau en een kleine wastafel met een spiegel. Er was geen hygiënische ruimte.

Toiletten en doucheruimtes moesten worden gedeeld door de proefpersonen op de verdieping. Sigurd hoefde niet veel uit te pakken uit zijn sporttas en in de kast te zetten en wierp zich meteen op het bed.

Een kleine dakkapel boven het bureau keek naar buiten.

Het begon nu te dagen. De laatste groepsgesprekken waren afgelopen.

Sigurd had niet alle namen van de anderen onthouden tijdens de kennismakingsronde. Alleen Amanda en Samuel, die liever met Sammy werd aangesproken, bleven hem bij.

Sigurd lag op het bed en begon ondertussen te twijfelen of het hele gebeuren niet gewoon een verzinsel van zijn