ԼՈՒՅՍԻ ՃԱՆԱՊԱՐՀԻՆ

By Hratchya Hayents

Delve into the soul-stirring verses of "ԼՈՒՅՍԻ ՃԱՆԱՊԱՐՀԻՆ," a captivating poetry collection that bares the essence of human emotions. Through eloquent metaphors and heartfelt imagery, each poem unveils a tapestry of love, longing, resilience, and self-discovery. With every turn of the page, readers will be swept away by the raw vulnerability and

• Language: Հայերեն լեզու
• Publisher: Oxford Book Writers
• Release date: Jul 1, 2023
• ISBN: 9781088225837

Book preview

1

Համբուրեմ ձեռքերդ

Ինձ միշտ շոյելու համար,

Աչերդ համբուրեմ,

Որ տեսել են միշտ

Լավն ու բարին:

Բայց հոգիդ, հոգիդ.

Ինչպե՞ս համբուրեմ,

Որ աղոթում էր լուռ,

Աղոթում է միշտ

Իմ` խենթիս համար։

Մա՛յր …

2

Մեր տան պարտեզում

Չէի գալու, չէի ուզում,

Որ չտեսնեմ քեզ տխրահույզ:

Գուցե այսօրը այն օրն է, որ

Պետք է նայել քեզ հեռվից,

Միայն հեռվից ...

Հրա´շք իմ:

Ինչպես արփին օվկիանի մեջ մայրամուտին անցանկալի

Կիսով խրված ու դեռ քաշում- քաշում նրան

Համառորեն, որ ընկղմվի մինչև հատակ.

- Սա´ է կյանքը ...

Հրա´շք իմ:

Ինչպես աստղերն ամառվա կեսգիշերային

Երկնքում պարզ` ցրված ազատ, կայտառ`

Թագադրում են գագաթները զգոն սարերի.

- Սա´ է կյանքը ...

Հրա´շք իմ:

Մոտիկ - հեռու այն սիրո պես,

Որ կոչվում է անկատա´ր երազանք,

Կամ Սիս ու Մասիս,

Կամ << Լանջեր Մարջան >>,

Կամ խաղաղ աշխարհ.

- Սա´ է կյանքը ...

Մի մեղադրիր թե հագնում եմ միշտ սև`

Դեռ չեմ հասցրել թաղել վերջին իմ անթաղին:

Մի´ մեղադրիր, որ չեմ խոսում,

Երբ որ պետք է,

Եվ խոսում եմ, երբ որ պետք չէ:

Քանզի սրանց պետքերը

Պե´տք չեն ինձ բնա´վ,

Քանզի սրանց պետքերը

Տո´ւն են քանդում, օջախ մարո´ւմ...

Քանզի շատ բան պե´տք չէ

Մարդ լինելու համար`

Միայն գութ ու խիղճ

Եվ ուրի´շ ոչինչ …

Համբուրի´ր հոգիս քամված,

Չէ՞ որ համբույրով մայրական

Անցնում է ամեն ցավ, բուժվում ամեն վերք,

Երբ մեծանամ գուցե,

Կմոռանամ գուցե:

Խենթացել է մանչդ նորեն,

Ոչ թե գինուց` թունդ, ցանկալի,

Այլ անցանկալի գարշանքներից,

Որ պատել են չորս բոլորս`

Հպարտ, գոռոզ, երդումով սուտ

Ու ճառերով աննպատակ,

Արտաթորանքն երեսնիվար դեռ նոր լքած

Գաղջ դեմքերով, սառն հայացքով գթազրկված,

Մութ իղձերով պոռնկածին,

Քմծիծաղով լիրբ ու էժան,

Հետույքասողունի վարդապետությամբ

Իրենց նրբին.

- Սա´ է կյանքը:

Հոգնել եմ ես, հոգնել ...

Ձեռնադատարկ ծնկի եկած քո առաջ.

Ու գլուխս քո գրկում` շոյե նորեն,

Առաջվա պես, թող խաղաղվի հոգիս դաղված:

Անկարող եմ փոխհատուցել քո տվածը,

Մայրակա´ն սեր,

Երկտարեցիս, եռտարեցիս, հարտարեցիս

Կյանք-դպրոցում.

Անարժանս, անուղղելիս

Ու թոթովս, և կակազս անբուժելի

Պատժված եմ, պապանձված եմ։

Սակավացել են, անէացել են

Բառերը բոլոր հավատքիս պես,

Մայրակա´ն սեր …

Ո՞ր բառերը,

Ի՞նչ գույները, հնչյունները համազոր են ու

Համարժեք ու արժա´նի գովքիդ համար,

Քանզի, ի սկզբանե Սերն էր.

Հետո´ վտիտ բառ ու բանը...

Աստղերի փնջեր ճամփիդ փռեմ,

Արևներով թագդ հյուսեմ,

Քամիներից գահդ ձուլեմ,

Մինուճարս` մատաղ լինեմ,

Կյանքս տամ քեզ`

Չնչի´ն ոչի՜ նչ է այն։

Մայրակա´ն սեր.

-Սա´ է կյանքը...

Դու հայուհի եղար և հա´յր`

Հայ մայր, հայր մեր`

Հրա´շք իմ մայր,

Ամեն:

3

Ապրել է պետք

Իսկ թե հանկարծ օդը սպառվի

Ու դառնա պահն անդառնալի,

Ինչպե՞ս մտնեմ հավերժություն`

Դեռ քեզ չօգնած, քեզ չհոգած,

Քեզնից երբեք չհագեցած...

Ինչպե՞ս մտնեմ հավերժություն:

Իմ ինքնության միակ հենքը,

Իմ պապերի սուրբ վաստակը,

Սիրուս սերը, սեր-կարոտը:

... Անպատասխան։

Ինչպե՞ս մտնեմ հավերժություն:

Երբ զամբյուղդ առատ-լեցուն`

Փչանում է բերքդ հաճախ,

Բայց բալեքդ սոված քնում.

Ինչպե՞ս մտնեմ հավերժություն:

Երբ որդիքդ անձայն խեղդվում

Սփույռք օվկիանում մոտիկ- հեռու`

Աննպատակ ու կարեվեր.

Ինչպե՞ս մտնեմ հավերժություն:

Հրամաններ հյուսիսներից,

Հրամաններ արևմուտքից`

Դարձնում են քեզ կամակատար,

Հազարամյա աղուհացիդ

Փորձում քսել ժանգ ու թարախ.

Ինչպե՞ս մտնեմ հավերժություն:

Քո պատվասեր ու սիրակրոն

Կույս մայրերիդ մի նոր սեր ու

Մայրություն են դասավանդում.

Ինչպե՞ս մտնեմ հավերժություն:

Մութ ուժերը խումբ-խումբ ժողվել

Խաղալիք են քեզ դարձրել,

Ոչ` մանկական, որ բարի է,

Նաև բուժիչ, այլ խաղալիք

Ահարկելո´ւ, շահարկելո´ւ.

Ինչպե՞ս մտնեմ հավերժություն:

Նայի´ր ծերիդ ու ավագիդ`

Ողբա´ գալիք ապագայիդ.

Ինչպե՞ս, ինչպե՞ս մտնեմ հավերժություն:

4

Գուցե ոչինչս

Ու կակազս,

Որ կակազում եմ

Մեկ բառի վրա,

Մեկ բառի համար`

Կարծես նոր եմ սերտում

Անունը քո´,

Թե քո մահվան վախից եմ

Կակազում այպես ․․․

Թափառող հոգիս`

Վայրի ու ըմբոստ,

Անկարող դարձավ

Ցավերիդ համար։

Քո նմանը չկա`

Տիեզերական է սերդ։

Իսկ իմ նմանին`

Միայն թափառում,

Պատիժ ցկյանս ․․․

Պաչ չարած կյանքում`

Սեր դասավանդողներ,

Հայրենիք չապրած`

Կարոտ ու փառք գովերգողներ։

Վասն հայրենյաց`

Ճառ-կենացներով,

Աղվոր-գեղեցիկ

Գնահատումով,

Կուսակցաքենով`

Մեկ լումա ևս,

Մեկ լումա ավելի

Մեկ լումա առաջ։

Երկթեմանի սո´ւտ կրոնով,

Երկփեղկված չքնա´ղ լեզվով,

Կիսամեռ սփյուռքով,

Մեռնող կարոտով

Ու մինչև երբ տղա´ք,

Մինչև երբ տղե´ք։

Դատապարտելը հեշտ է ու դյուրին

Քան դատելը…

Բացվի´ր, տիեզե´րք,

Պատռիր շերտերդ,

Դատի´ր սիրասուն,

Դատի´ր մեր տեղը։

Գիտեմ`

Ոչ թե չես կարող,

Ոչ թե չես ուզում դատել,

Այլ պատվաբեր չէ

Նախընտրյալին` առաջնեկին.

Չէ որ նա է ժառանգը քո Էության,

Միակ պաշտպանը լույսիդ անստվեր։