Ανατροπή: Η Τελευταία Αρχή Της Αγάπης

By Dill Ferreira

Ο ντετέκτιβ και διαπραγματευτής Ντάγκλας Φερνάντες προσλαμβάνεται για να εξιχνιάσει την απαγωγή της κόρης ενός γνωστού επιχειρηματία. Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού γεμάτου φιλοδοξίες, απάτες και εγκατάλειψη, θα διαπιστώσει ότι ερωτεύεται το θύμα, χωρίς καν να το έχει γνωρίσει. Η Βερόνικα είναι μια ανεξάρτητη γυναίκα γεμάτη αυτοπεποίθηση. Ωστόσο, θα έρθει αντιμέτωπη με μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής της. Ενώ κρατείται αιχμάλωτη, θα αρχίσει να σπάει τις αλυσίδες του παρελθόντος και θα ανακαλύψει ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται να είναι· ότι η αγάπη μπορεί να αλυσοδέσει έναν άνθρωπο, αλλά και να τον λυτρώσει. Η πλοκή είναι γεμάτη με συναντήσεις, παρεξηγήσεις και αποκαλύψεις, και η άλλη εκδοχή της ιστορίας μπορεί να αποβεί πιο πολύτιμη, ή και όχι.

Είχε ζέστη εκείνη τη νύχτα, και παρόλο που της άρεσε να χρησιμοποιεί το κλιματιστικό, η Βερόνικα προτιμούσε το αεράκι που 'φερνε ο αέρας. Καθισμένη στο μπαλκόνι, παρακολουθούσε τον ουρανό και αναρωτιόταν πώς θα ήταν ο πατέρας της εκείνη τη στιγμή. Σίγουρα υπέφερε, και το ίδιο και εκείνη που εκείνος δεν ήταν εκεί, αλλά έπρεπε να φερθεί σωστά και να αποδεχτεί τους κανόνες αυτής της κατάστασης. Δεν ήξερε καν τι συνέβαινε. Όλα της φαίνονταν παράξενα και αβάσιμα. Είχε εμπιστευτεί τυφλά τον ντετέκτιβ και έκανε λάθος γι' αυτόν. Αφού η σιωπή και η νύχτα είχαν καλύψει όλο το μέρος, η Βερόνικα επέστρεψε στο δωμάτιό της, αφήνοντας το παράθυρο ανοιχτό ώστε να μπαίνει το αεράκι και να δροσίζει το δωμάτιο με φυσικό τρόπο. Έτσι ίσως θα μπορούσε να αποκοιμηθεί αμέσως. Ο ύπνος δεν ερχόταν με τίποτα και συγχυσμένη σηκώθηκε για να πάει στην τουαλέτα. Καθώς σηκώθηκε από το κρεβάτι και έκανε τα πρώτα της βήματα, είδε κάτι να σέρνεται μπροστά της. Αν και το φως ήταν λιγοστό, ήταν αρκετό για να καταλάβει ότι επρόκειτο για φίδι. «Ω, Θεέ μου!» αναφώνησε η Βερόνικα, σπεύδοντας προς την πόρτα. Η καρδιά της χτυπούσε ασταμάτητα και χωρίς να σκεφτεί τι έκανε έτρεξε στον διάδρομο προσπαθώντας με το ζόρι να δει στο σκοτάδι. Δεν ήθελε να φανεί φοβισμένη μπροστά στον άντρα που βρισκόταν στο διπλανό δωμάτιο, αλλά τα πόδια της έτρεμαν τόσο πολύ που δεν άφησε την υπερηφάνεια της να την κυριεύσει και πήγε να ζητήσει βοήθεια. Όταν άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα ένιωσε δύο δυνατά χέρια να την πιάνουν από τη μέση και να τη σφίγγουν απαλά. «Τι τρέχει, Βερόνικα;» ρώτησε ο Ντάγκλας βαριανασαίνοντας. «Υπάρχει ένα τεράστιο φίδι μέσα στο δωμάτιο», είπε, χωρίς να συνειδητοποιήσει πόσο κοντά του ήταν. «Μα όλα είναι κλειδωμένα. Πώς μπήκε μέσα;» ρώτησε και την κοίταξε επίμονα χωρίς να την αφήσει να φύγει. «Δεν ξέρω πώς. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι είναι φίδι». Ο Ντάγκλας την παραμέρισε και πάτησε τον διακόπτη του φωτός. Όταν το φως ξεχύθηκε στον χώρο, η Βερόνικα παρατήρησε ότι εκείνος ήταν μόνο με τα εσώρουχα. Η αδρεναλίνη κατέλαβε το σώμα τους και η Βερόνικα δεν ήξερε αν έπρεπε να τρέμει από το σοκ ή επειδή στεκόταν μπροστά στον σέξι άντρα.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Tektime
• Release date: Jul 3, 2023
• ISBN: 9788835449812

Book preview

ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Dill Ferreira

Μετάφραση: Στέφανος Καράμπαλης

Copyright © 2023 by Dill Ferreira

Αρχικός τίτλος  O Reverso

Μετάφραση: Στέφανος Καράμπαλης

Το παρόν έργο είναι μυθοπλασία. Τα ονόματα, οι χαρακτήρες, οι τόποι και τα περιστατικά είτε αποτελούν προϊόντα της φαντασίας της συγγραφέως είτε χρησιμοποιούνται φανταστικά.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα ή τοποθεσίες ή πρόσωπα, ζωντανά ή νεκρά, είναι εντελώς συμπτωματική.

ΑΦΙΕΡΩΣΗ

Αφιερώνω αυτό το βιβλίο στην υπέροχη φύση που περιβάλλει αυτήν τη χώρα και αποτελεί το τοπίο ωραίων και παθιασμένων συναντήσεων. Επίσης, το αφιερώνω σε όλους όσοι αγάπησαν και οι ιστορίες των οποίων σημαδεύτηκαν από τη μοναδική ομορφιά της Βραζιλίας μας.

Πίνακας Περιεχομένων

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Ο Ντάγκλας στεκόταν μπροστά στην πόρτα της μεγάλης έπαυλης περιμένοντας να τον υποδεχτούν. Ο πατέρας του του είχε ζητήσει να βοηθήσει έναν φίλο του, αλλιώς, δεν θα αναλάμβανε αυτήν την υπόθεση.

Επρόκειτο για την απαγωγή της μοναχοκόρης ενός μεγαλοεπιχειρηματία της περιοχής, ο οποίος, για κακή τύχη του Ντάγκλας, είχε ζητήσει βοήθεια από τον πατέρα του. Είχε περάσει αρκετός καιρός από τότε που ο Ντάγκλας είχε πάει διακοπές, και πάνω που όλα ήταν έτοιμα για να ξεφύγει από αυτόν τον κόσμο των λεπτομερειών και των μεγάλων πνευματικών απαιτήσεων, του ζήτησαν, ή μάλλον, τον κάλεσαν, να αναλάβει άλλη μια υπόθεση.

Την πόρτα άνοιξε ένας κοντός τζέντλεμαν, εμφανώς σκυθρωπός, γεγονός που τον έκανε να αισθάνεται άσχημα που δεν ήθελε να αναλάβει την υπόθεση.

«Ο κ. Πολ Μπρατζ;» Κρίνοντας από την ταλαιπωρημένη εμφάνισή του, δεν χρειαζόταν καν να ρωτήσει· ήταν σαφές ότι επρόκειτο για τον πατέρα της απαχθείσας κοπέλας. «Είμαι ο Ντάγκλας Φερνάντες».

Έσφιξαν ο ένας το χέρι του άλλου.

«Ναι. Εγώ είμαι! Πέρασε, παρακαλώ!»

Ο άνδρας, μεγάλος σε ηλικία, έκανε στην άκρη για να τον αφήσει να μπει. Στο μεγάλο και όμορφα επιπλωμένο δωμάτιο, ο Ντάγκλας μπόρεσε να διακρίνει αρκετούς πίνακες ζωγραφικής και φωτογραφίες που ήταν τοποθετημένες στους μπουφέδες. Στις περισσότερες από αυτές, απεικονιζόταν μια νεαρή γυναίκα γύρω στα 25, με κοντά κόκκινα μαλλιά. Έδειχνε πολύ νεότερη απ’ όσο ήξερε ότι ήταν. Έδειχνε τόσο φυσική στις φωτογραφίες, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο εφέ ομορφιάς, κάτι που την έκανε ακόμα πιο όμορφη. Υπήρχε μια λάμψη σε αυτό το χαμόγελο που δεν μπορούσε να εξηγήσει.

Το ανοιχτόχρωμο δέρμα της σε αντίθεση με τα τεράστια μαύρα μάτια και τα παχιά χείλη της έμοιαζε να προσκαλεί κάθε άντρα σε μια απολαυστική στιγμή ικανοποίησης. Ο Ντάγκλας κοίταξε για λίγα ακόμη δευτερόλεπτα μια από τις φωτογραφίες που του είχαν προκαλέσει τόση περιέργεια και έστρεψε την προσοχή του αλλού. «Πώς μπορεί μια απλή φωτογραφία να με κάνει να νιώθω έτσι; Δεν είναι κατάλληλη στιγμή για τέτοιες σκέψεις...», κατηγόρησε τον εαυτό του σκεπτόμενος προτού κοιτάξει κάτι άλλο. Ωστόσο, μια άλλη φωτογραφία της κοπέλας τράβηξε την προσοχή του. Φορούσε σορτς και ήταν περιτριγυρισμένη από παιδιά. Το λεπτό και καλλίγραμμο σώμα της, περίπου 1,65 μ., δεν αναδείκνυε την ομορφιά της. Συμπεριφερόταν σαν να ήταν ένα από αυτά τα παιδιά.

«Της αρέσει ο εθελοντισμός», είπε ο ιδιοκτήτης του σπιτιού παρατηρώντας το ενδιαφέρον του καλεσμένου του.

«Η κόρη σας φαίνεται δραστήρια! Δουλεύει; Ασχολείται με κάτι;» «Με τα λεφτά που έχει ο πατέρας της, μάλλον δεν θα μπαίνει καν στον κόπο να περνάει ώρες κλεισμένη σε ένα γραφείο», σκέφτηκε ο Ντάγκλας ενοχλημένος από το γεγονός ότι η νεαρή γυναίκα είχε τραβήξει τόσο πολύ την προσοχή του.

«Ναι. Πάντα απολάμβανε την ανεξαρτησία της. Μόνο για μένα δεν έχει φύγει ακόμα απ’ το σπίτι. Η Βερόνικα είναι πολύ δραστήρια και, αφότου ενηλικιώθηκε, δεν εξαρτιόταν πια από μένα για τίποτα, και αυτή η αυτονομία την έκανε εύκολη λεία για να την απαγάγουν», ανέφερε ο άνδρας, φέρνοντας το τρεμάμενο χέρι του στο κεφάλι του, κάνοντας την απελπισία του ακόμα πιο ξεκάθαρη.

«Ο πόνος σας δεν θα σας βοηθήσει, κύριε Πολ. Χρειαζόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερη ηρεμία και προσοχή στην αντιμετώπιση αυτού του θέματος», ζήτησε ευγενικά ο Ντάγκλας, γνωρίζοντας ότι σχεδόν ποτέ δεν του έδιναν προσοχή οι πελάτες του. «Ο κύριος σκοπός τέτοιων εκβιαστών είναι να δημιουργήσουν στην οικογένεια συναισθηματικό κλονισμό, ώστε να έχουν πλήρη εξουσία στην υπόθεση», κατέληξε.

«Ζήτησα από τον πατέρα σου βοήθεια γιατί ήμουν σε αδιέξοδο. Ήρθαν πρώτη φορά σε επαφή μαζί μου χθες το βράδυ, για να με ενημερώσουν για το τι είχε συμβεί στην κόρη μου και για να με απειλήσουν, σε περίπτωση που πήγαινα στην αστυνομία. Σήμερα το πρωί τηλεφώνησαν ξανά, και αυτήν τη φορά ήταν πιο επιθετικοί. Στεναχωρήθηκα πολύ. Δεν συνηθίζω να αντιμετωπίζω εκβιασμούς και εγκληματικότητα. Θα μπορούσα να ασχοληθώ με οποιοδήποτε άλλο θέμα εκτός από αυτό. Ειδικά όταν πρόκειται για το πιο σημαντικό πράγμα για μένα, την κόρη μου».

Δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο να καταλάβει τι περνούσε αυτός ο πατέρας, αλλά ο Ντάγκλας δεν μπορούσε να συμπάσχει με τα βάσανά του, γιατί αυτό θα διατάρασσε τη διαδικασία.

«Μπορούμε να ρίξουμε μια ματιά στο αυτοκίνητό της και να δούμε αν υπάρχουν δακτυλικά αποτυπώματα ή άλλα στοιχεία για την απαγωγή;» ρώτησε ο Ντάγκλας με την ελπίδα ότι κάτι θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως βοήθεια για να ξεκινήσει το έργο.

«Δυστυχώς, το αυτοκίνητο είναι για πλύσιμο. Πιστεύουμε ότι το άφησε εκεί για να το πλύνουν. Έτσι συνήθιζε να κάνει», είπε με θλίψη.

«Εντάξει. Τότε θα βρούμε κάτι άλλο. Υπάρχουν κάμερες στο πάρκινγκ της εταιρείας, κύριε Πολ;» Ήταν αρκετά σίγουρος ότι δεν υπήρχαν κάμερες, αλλά έπρεπε να το επιβεβαιώσει.

«Δυστυχώς, δεν λάβαμε αυτό το μέτρο, ντετέκτιβ. Παρόλο που έχουμε μεγάλο μερίδιο στην αγορά υφασμάτων, επιμένουμε στην απλότητα και δεν ανησυχούμε πολύ για την ασφάλεια – μεγάλο λάθος».

Ο Ντάγκλας σκέφτηκε όσα είπε. Στην πραγματικότητα, δεν γνώριζε καλά την κλωστοϋφαντουργία Μπρατζ, αλλά ο πατέρας του τον είχε διαβεβαιώσει ότι ήταν μια καλή πηγή κεφαλαίων.

«Στις μέρες μας, η ασφάλεια θα πρέπει να αποτελεί βασική ανάγκη κάθε πολίτη, ιδίως εκείνων με καλές αποδοχές όπως εσείς. Οι απαγωγές δεν συμβαίνουν μόνο σε εκατομμυριούχους. Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις όπου απαγάγουν ακόμη και έναν απλό άνθρωπο και ζητούν ποσά που κυμαίνονται από πέντε χιλιάδες έως εκατομμύρια. Θέλουν χρήματα, δεν τους νοιάζει από ποιον θα τα πάρουν», εξήγησε με σεβασμό. «Θα πρέπει να επενδύσετε σ’ αυτό το συντομότερο δυνατό». Ήξερε για τι πράγμα μιλούσε. «Συνήθιζε να επιδεικνύει πράγματα και περιουσίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;» ρώτησε ο Ντάγκλας.

«Η κόρη μου δεν έχει κάνει ποτέ τέτοιες ανοησίες, ντετέκτιβ. Είναι μια απλή γυναίκα».

«Απλώς έκανα μια υπόθεση, κ. Πολ. Πολλοί άνθρωποι πέφτουν στον πειρασμό και εκτίθενται υπερβολικά. Οι εταιρείες παρακολουθούν αυτά τα μέσα ως έναν τρόπο ανάλυσης των εργαζομένων τους, και το ίδιο κάνουν και οι απαγωγείς. Βγαίνει μόνη της συνήθως; Έχει φίλους, φίλο;» συνέχισε.

«Ήταν πολύ εσωστρεφής. Είχε λίγες παιδικές φίλες, αλλά όχι κάτι σπουδαίο· πήγαιναν δύο με τρεις φορές την εβδομάδα σε πάρτι. Βασικά, ήταν αφοσιωμένη στο ίδρυμα που δημιουργήσαμε για τη φροντίδα παιδιών που έχουν ανάγκη από στοργή, φαγητό και σεβασμό. Δεν την ενδιέφεραν πολλά άλλα πράγματα εκτός από αυτά, όχι κάτι που να ξέρω τέλος πάντων».

Αυτή η τελευταία πρόταση έκανε τον Ντάγκλας περίεργο.

«Γιατί το λέτε αυτό; Πιστεύετε ότι μπορεί να έχει κάποιον ή να συμβαίνει κάτι άλλο πέρα από αυτά που σας αναφέρει;» «Ένα μυστικό ίσως πίσω από αυτό το αγγελικό πρόσωπο και την ευθραυστότητα που δείχνει», σκέφτηκε ο Ντάγκλας.

«Δεν εννοούσα αυτό. Ήθελα απλώς να διευκρινίσω ότι ήταν πολύ ανεξάρτητη και είχε τη δική της ζωή. Πάντα πίστευα στις επιλογές της κόρης μου», απάντησε κοιτάζοντας σοβαρά.

«Εντάξει. Το κατάλαβα».

Ο Ντάγκλας παρατήρησε ότι ακόμη και όταν ήταν συντετριμμένος, ο άνδρας διέθετε ένα κύρος αντάξιο των καλών ηγετών. «Αναρωτιέμαι πώς μοιάζει η όμορφη γυναίκα που με κοιτάζει πεισματικά με αυτά τα λαμπερά μάτια μέσα από τη φωτογραφία, σε αυτό το δωμάτιο», σκέφτηκε.

«Είπαν πότε θα ξαναέρθουν σε επαφή;» ρώτησε ο Ντάγκλας όταν απομάκρυνε το βλέμμα του από μια φωτογραφία.

«Δεν είπαν λεπτομέρειες. Απλώς μου είπαν ότι δεν είναι διατεθειμένοι να έχουν πολλή επικοινωνία και ότι θέλουν να τελειώνει η απαγωγή αμέσως. Θα επικοινωνήσουν ξανά αύριο μεθαύριο, θεωρώ».

Το στρες του άνδρα δεν βοηθούσε και πολύ.

«Ήταν επιθετικοί κατά τη διάρκεια της επαφής;» ρώτησε ο Ντάγκλας.

«Θα έλεγα ότι ήταν ξεκάθαροι, ντετέκτιβ». Μια ακόμη μικρή πληροφορία, σκέφτηκε ο Ντάγκλας.

«Μπορέσατε να μιλήσετε στην κόρη σας;» Έπρεπε να κάνει αυτήν την ερώτηση για να βεβαιωθεί ότι η κοπέλα ήταν ζωντανή.

«Ναι». Η φωνή του άνδρα κατακλύστηκε από συναίσθημα. «Μου είπε να είμαι ήρεμος και ότι όλα ήταν μια χαρά. Μετά της πήραν το τηλέφωνο». Ο Ντάγκλας συνειδητοποίησε ότι αν ήταν κάποιος άλλος στη θέση του κ. Πολ θα ήταν πιο συντετριμμένος από όλα αυτά, αλλά η εμπειρία της ζωής του τον έκανε δυνατό. Ο ντετέκτιβ μπορούσε να παρατηρήσει ότι ο άνδρας αυτός έτρεμε λόγω του ισχυρού δεσμού που είχε με την κόρη του. Ακριβώς όπως είχε αναφέρει ο πατέρας του Ντάγκλας και το οποίο μπορούσε να επιβεβαιώσει όλο και περισσότερο.

«Παρατηρήσατε κάποια αλλαγή στη φωνή της; Κάποια ένδειξη κακομεταχείρισης ή κάτι άλλο; Μέσω κάποιων πληροφοριών είναι δυνατόν να γνωρίζουμε τον βαθμό επιθετικότητας και την πιθανή αντίδραση απαγωγέων όπως αυτοί».

«Όχι! Τίποτα. Δεν της αρέσουν οι αλλαγές, αν και έχει ισχυρή προσωπικότητα».

Ο Ντάγκλας ήξερε ήδη ότι μοιάζει στον πατέρα της.

«Αυτό είναι καλό. Μπορεί βασικά να ενδιαφέρονται μόνο για τα χρήματα και να μην θέλουν περαιτέρω μπελάδες».

Ενώ μιλούσαν, ο Ντάγκλας σχημάτιζε στο μυαλό του τα πιθανά χαρακτηριστικά των απαγωγέων.

«Προσεύχομαι στον Θεό να είναι μόνο αυτό», είπε ο κ. Πολ αδύναμα.

Ο Ντάγκλας ήξερε ότι αυτό δεν ήταν πάντα τόσο απλό, αλλά θα ήταν καλύτερα να πιστέψει ότι η κόρη του επιχειρηματία είχε χρησιμοποιηθεί μόνο ως πηγή εύκολου χρήματος και ότι δεν υπήρχε καμία πρόθεση εκδίκησης ή οτιδήποτε άλλο. Στην πραγματικότητα, αυτό φαινόταν να συμβαίνει.

«Είχατε πρόσφατα προβλήματα στην εταιρεία σας με κάποιον εργαζόμενο; Κάτι που οδήγησε σε απόλυση και σχετίζεται με κλοπή». Αυτή ήταν άλλη μια πιθανότητα για να αναλύσει ο ντετέκτιβ.

«Όχι απ' όσο θυμάμαι. Υπάρχουν άτομα που είναι υπεύθυνα για τη λήψη τέτοιων μέτρων, αλλά ούτως ή άλλως, σε αυτές τις περιπτώσεις, ενημερώνομαι πάντα, και αυτό δεν έχει συμβεί. Υπάρχει μια εναλλαγή προσωπικού στην εταιρεία, αλλά σε χαμηλότερες θέσεις, και δεν έχουμε σχεδόν ποτέ τέτοιου είδους απολύσεις».

Ο Ντάγκλας άκουσε προσεκτικά.

«Σωστά. Άρα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύετε ότι κάποιος δυσαρεστημένος πρώην εργαζόμενος θέλει να σας εκδικηθεί ή να σας εκβιάσει, επειδή ξέρει ότι έχετε την οικονομική δυνατότητα να πληρώσετε;»

«Πιστεύω ότι δεν υπάρχει λόγος. Όπως σου είπα και πριν, είμαστε πολύ διακριτικοί, και τις ανώτερες θέσεις τις κατέχουν άνθρωποι που εμπιστεύομαι, οι οποίοι είναι μαζί μου εδώ και χρόνια. Αλλά μπορούμε να διερευνήσουμε περαιτέρω αυτό το μονοπάτι, αν θέλεις», απάντησε ο Πολ.

«Θα θέσουμε αυτήν την επιλογή σε αναμονή και αν προκύψει η δυνατότητα και η ανάγκη θα την εξετάσουμε. Μπορώ να ρίξω μια ματιά στο δωμάτιό της και στον υπολογιστή της;» Ήλπιζε να βρει κάποια στοιχεία που να δείχνουν ότι κάποιος ενδιαφερόταν για τα χρήματα του πατέρα της κοπέλας ή για την ίδια την κοπέλα. Κάτι που δεν θα τον εξέπληττε.

«Βεβαίως! Σαν στο σπίτι σου. Θα κάνω μερικά επείγοντα τηλεφωνήματα και θα τα πούμε αργότερα». Ο Πολ ζήτησε από έναν εργαζόμενο να τον συνοδεύσει στο δωμάτιο της απαχθείσας νεαρής γυναίκας.

Ο Ντάγκλας μπήκε σε ένα απλό δωμάτιο χωρίς ιδιαίτερη διακόσμηση. Ήταν άνετο, όπως και όλο το σπίτι. Ωστόσο, δεν είχε πολλά πράγματα πέρα από τα απαραίτητα – ενδιαφέρουσα αντίθεση με το μεγαλοπρεπές δωμάτιο που βρισκόταν πριν. Στο κεφαλάρι του κρεβατιού υπήρχε μια όμορφη εικόνα με παιδιά στον δρόμο που πετούσαν χαρταετούς. Ο πίνακας φαινόταν παλιός κρίνοντας από τα ρουστίκ χαρακτηριστικά του. Στα δύο κομοδίνα, υπήρχαν αρκετές εικόνες που βασάνισαν ακόμα περισσότερο το μυαλό του. Στη νεαρή γυναίκα φαινόταν να αρέσουν πολύ οι φωτογραφίες, αλλά αυτό δεν έπρεπε να τον αφορά. Ο Ντάγκλας πλησίασε το κρεβάτι, σήκωσε μια επιμελώς κορνιζαρισμένη φωτογραφία του προσώπου της και παρατήρησε τα θηλυκά χαρακτηριστικά της. Ποτέ άλλοτε μια απλή φωτογραφία κάποιας δεν είχε τραβήξει τόσο πολύ την προσοχή του. Αυτά τα μάτια τον ακολουθούσαν. Την κοίταξε για μερικά δευτερόλεπτα ακόμα και άφησε τη φωτογραφία στην αρχική της θέση. Δεν μπορούσε να χάσει χρόνο κοιτάζοντας αυτό το αγγελικό πρόσωπο, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να διατρέχει σοβαρό κίνδυνο. Το γεγονός αυτό έκανε τον Ντάγκλας να νιώσει κάτι άσχημο. Δεν μπορούσε ούτε να κάνει σχέδια ούτε να φανταστεί καταστάσεις, επειδή δεν γνώριζε πολλά για την υπόθεση. Έπρεπε όντως να έρθει σε επαφή με τους απαγωγείς προκειμένου να καταλάβει κάτι.

Κάθισε, άνοιξε τον υπολογιστή και άρχισε να ψάχνει. Υπήρχαν αρκετοί και πολύ καλά οργανωμένοι φάκελοι. Ανοίγοντας μερικούς από αυτούς, μπόρεσε να δει έργα που πιθανώς προέρχονταν από το ίδρυμα για το οποίο είχε μιλήσει ο πατέρας της. Η νεαρή γυναίκα δεν φαινόταν να διασκεδάζει στη ζωή της. Μάλλον ήταν παντρεμένη με τη δουλειά. Ένας άλλος φάκελος περιείχε σκαναρισμένα γράμματα που, από τον γραφικό χαρακτήρα, λογικά ήταν από παιδιά. Το θέμα των γραμμάτων ήταν η μοναξιά και η θλίψη των παιδιών που είχαν εγκαταλειφθεί ή των παιδιών που δεν γνώρισαν ποτέ τη μητέρα ή τον πατέρα τους. «Τι παρακινεί αυτήν την όμορφη γυναίκα να κρατάει τέτοια αρχεία;» Ο Ντάγκλας συγκινήθηκε από αυτά που διάβασε. Ψάχνοντας περισσότερο, άνοιγε και έκλεινε φακέλους. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν αρχειοθετημένα, ολοκληρωμένα έργα και κάποιοι περιείχαν μελλοντικά προγράμματα. Λίγες εικόνες απεικόνιζαν στιγμές αναψυχής, εικόνες της Βερόνικα σε διαφορετικά μέρη και σχεδόν πάντα με το ίδιο γοητευτικό χαμόγελο. Υπήρχαν επίσης πολλά τραγούδια αποθηκευμένα. Άνοιξε μερικά τραγούδια και συνειδητοποίησε ότι η νεαρή γυναίκα απολάμβανε την κλασική και την ποπ μουσική. Γνώριζε το θύμα περισσότερο απ' όσο χρειαζόταν, αλλά κάτι τον οδηγούσε να μάθει περισσότερα γι' αυτήν.

Αφού έψαξε λίγο περισσότερο, διαπίστωσε ότι δεν φαινόταν να έχει κάποιον. Αλλά τι πληροφορίες είχε για να καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα; Τίποτα άλλο εκτός από τις ισχυρές ενδείξεις ότι προτιμούσε να φροντίζει άλλους ανθρώπους παρά τον εαυτό της.

Τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου θα προσπαθούσε να τα ανοίξει αργότερα, αν και είχε την εντύπωση ότι δεν θα περιείχαν αυτό που έψαχνε στα αρχεία. Δεν υπήρχε καμία ένδειξη ότι την είχαν απαγάγει για προσωπικούς λόγους, ο πατέρας της ήταν ένας πλούσιος άνθρωπος με επιρροή, οπότε ο Ντάγκλας θα συνέχιζε την έρευνα χρησιμοποιώντας αυτό το γεγονός.

Έλεγξε λίγο ακόμα το δωμάτιο της νεαρής γυναίκας. Άνοιξε βιαστικά τα συρτάρια της ντουλάπας. Κάποια από τα ρούχα της του τράβηξαν την προσοχή λόγω της ομορφιάς και της θηλυκότητάς τους.

Κοίταξε προσεκτικά στο μπάνιο και επέστρεψε στον υπολογιστή. Ο Ντάγκλας έλεγξε προσεκτικά το τακτοποιημένο μπάνιο και επέστρεψε στον υπολογιστή. Άνοιξε άλλο ένα αρχείο και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τίποτα από αυτά δεν θα τον βοηθούσε.