Eindeloze lente: Eindeloze lente

By Darrell Case

Jack Johnson haat God nog meer dan de moordenaar van zijn dochter. Wanneer zij en zijn schoonzoon in koelen bloede worden vermoord, bereikt Jack Johnsons woede op God zijn hoogtepunt. Gefrustreerd door wat hij ziet als incompetentie van de politie, begint Jack zijn eigen onderzoek. Zijn bemoeienis veroorzaakt opnieuw een dood. De moordenaar voelt zich gevangen en richt zijn zinnen op de rest van Jacks familie. Terwijl Jack op jacht gaat naar de moordenaar, achtervolgt een ander hem. De Heilige Geest zal degene die het voorwerp is van zoveel gebeden niet loslaten. Zal God de gebeden van Jacks vrouw en kleindochter op tijd beantwoorden om zijn leven en ziel te redden?

• Language: Nederlands
• Publisher: Darrell Case
• Release date: Nov 1, 2022
• ISBN: 9781667443379

Darrell Case

Darrell Case grew up during a time when neighbors were respected friends and family was loved and cherished. From an early age his imagination ran wild. He roamed the pastures and fields as an explorer and built cabins out of 10-gallon milk cans and old sheets of tin. He played alone without being lonely. Never an “A” student, Darrell perfected the art of hiding a novel behind a textbook. While his classmates labored over equations, Darrell sailed the seven seas, climbed mountains and fought in foreign wars, all within the confines of the hot, stifling classroom. In high school, his favorite room (yes, he did make it that far) was the library. There he devoured such books as Big Red and Lad of Sunnybrook, among others. To Darrell, an author’s ability to transport his or her reader to another time and place made them larger than life. After high school, Darrell embarked on the lofty career of mowing graveyards. Spending hours alone, he dreamed of what life would hold for him. In 1994 he decided to try his hand at writing. As with most budding authors, Darrell didn’t know how to write. Despite his talent as a vivid storyteller, his lack of attention in school left him with a lot to learn about the technicalities of English usage. Published in 1996, his revised version of Never Ending Spring was one of the first eBooks. An earlier version of it sold six copies. That same year Darrell began writing for a daily devotional titled “Call to Glory.” Today that publication has grown to the point where it’s considered the standard of daily devotions. According to its website, “Call to Glory” prints and distributes well over 30,000 copies per month. Darrell’s time continues to be divided between jail and prison ministry and writing.

Book preview

Eindeloze lente

Darrell Zaak

Spreuken 11:30

Leaning Tree Christelijke Uitgevers

Postbus 6124 

Terre Haute, IN 47802

2 Lof voor Darrells eerste roman 

Uit de duisternis

De ring van waarheid en vertrouwdheid van het hart dat dit boek tentoonspreidt, is zo meeslepend dat je niet anders kunt dan het hele boek lezen zonder te stoppen. Sterker nog, het was voor mij onmogelijk om het zelfs maar voor meer dan een paar momenten opzij te zetten. 

Dr Wesley Rose 

Out of Darkness was betoverend voor mij. Ik kon het bijna niet met rust laten totdat ik het af had. Ik kijk uit naar zijn volgende roman. JudyFager

Een spannende lezing.

Darrell Case doet goed werk om de intriges en het mysterie op te warmen.

Teena Marie Stewart

Lees alsjeblieft dit boek en je zult genieten van elke pagina die je leest.

Ik kan niet wachten tot Darrell Case zijn volgende boek schrijft. 

Maryann

Dit boek is er een die ik zonder voorbehoud van harte kan aanbevelen en ik zeg met een dankbaar hart, bedankt Darrell voor het sturen van een exemplaar om te beoordelen!

Audrey Grant

Eindeloze lente

Andere boeken van

Darrell Zaak

Leef het leven ten volle

Uit de duisternis

Sluagh ·

Rivier van Vuur

Miracle bij Coffeeville

Dodelijke gerechtigheid

Eindeloze lente

Copyright © 2012 door Darrell Case

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze publicatie mag worden gereproduceerd, opgeslagen in een zoeksysteem of verzonden op welke manier dan ook - elektronisch, mechanisch, fotografisch (fotokopiëren), opnemen of anderszins - zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.

Gedrukt in de Verenigde Staten van Amerika 

ISBN: 978-1481054478

Alle citaten komen uit de King James Bijbel 

Meer informatie op: www.darrellcase.com

. 

Gewijd aan

De Heer die mij liefheeft en Zijn bloed voor mij vergoten heeft.

BEVESTIGINGEN

Mijn dank gaat uit naar degenen die hebben geholpen bij het samenstellen van dit boek.  Aan mijn vrouw die me aanspoorde om door te gaan als ik wilde stoppen.  Aan Justin Davis van Davis Designs voor het maken van de prachtige boekomslag.  Speciale dank aan Ariana Kelsheimer voor het modelleren van de cover. Aan Tim Woodward en Mary Ellen Robertson die uitstekend werk hebben geleverd. Aan mijn Heer die mij door het proces van schrijven en publiceren heeft geleid. En natuurlijk voor u de lezer, zonder wie er geen reden zou zijn om te schrijven.  Eindeloze lente is voltooid.  Laten we bidden dat God dit boek zal gebruiken voor Zijn glorie. 

Inhoud

Hoofdstuk 1...................Pagina 7

Hoofdstuk 2..................Pagina 24

Hoofdstuk 3..................Pagina 29

Hoofdstuk 4....................Pagina 38

..........................Hoofdstuk 5 Pagina 45

Hoofdstuk 6..................Pagina 54

Hoofdstuk 7..................Pagina 60

Hoofdstuk 8..................Pagina 66

Hoofdstuk 9..................Pagina 71

Hoofdstuk 10.................Pagina 77

Hoofdstuk 11.................Pagina 83

Hoofdstuk 12.................Pagina 90

Hoofdstuk 13.................Pagina 97

Hoofdstuk 14................Pagina 105

Hoofdstuk 15................Pagina 109

Hoofdstuk 16................Pagina 116

Hoofdstuk 17................Pagina 124

Hoofdstuk 18................Pagina 130

Hoofdstuk 19................Pagina 136

Hoofdstuk 20................Pagina 142

Hoofdstuk 21................Pagina 150

Hoofdstuk 22................Pagina 156

Hoofdstuk 23................Pagina 163

Hoofdstuk 24................Pagina 170

Hoofdstuk 25................Pagina 176

Hoofdstuk 26......................Pagina 185

Hoofdstuk 27................Pagina 191

Hoofdstuk 28................Pagina 197

Beste lezer..................Pagina 211

208

Eindeloze lente

Proloog

17 mei 1949

Sheriff Bob Curry trok de patrouillewagen van Mill Creek Road de met onkruid besmette oprit op en zei een stil gebed: Heer, ze hebben dit nu niet nodig. Je weet dat de Browns genoeg problemen hebben. Hij zuchtte en zette de motor uit.

De gordijnen in het voorraam bewogen. Iemand keek toe. Zo'n actie zou Curry een andere keer op zijn hoede maken, maar vandaag niet. De Browns waren ongevaarlijk. Hij haatte overlijdensberichten, vooral deze. Hij vond dat het zijn schuld was dat hun zoon Dennis dood was. Hij was degene die de oude man Miller had voorgesteld aangifte te doen. 

Weet je, Sheriff, dat hek is niet veel waard. Een beetje verf zou het misschien wat goed doen, had Miller gezegd.

Nou, met de woorden die jonge scalawag erop schreef, zal het moeten worden geschilderd, zei Curry, kwispelend met zijn hoofd. Vertel eens wat. Ik weet dat de Browns de verf niet kunnen betalen, dus ik zal kijken of de provincie ervoor kan springen en we zullen Dennis een paar nachten zijn hielen laten koelen in de gevangenis en overdag je hek schilderen.

De deal was gesloten en nu was Dennis dood.  De voordeur ging open en Katy Brown stapte de gammele veranda op. Ze greep haar versleten gewaad met één hand voor zich en hield zich met de andere hand vast aan de afbladderende reling. Ze doorzocht het interieur van de patrouillewagen met de ogen van een moeder terwijl Bob Curry over het overwoekerde gazon liep.

Ochtend, mevrouw Brown, zei hij, terwijl hij naar de grijsharige vrouw keek.

Waar is Denny? Ik dacht dat je zei dat hij gisteren het hek afmaakte.

Nou, ja mevrouw, dat deed hij. 

'Waarom is hij dan niet met u? Je zei dat je hem op tijd voor school langs zou brengen en het was bijna tien uur."

Het spijt me mevrouw Brown. Ik heb slecht nieuws voor je. Kan ik binnenkomen en met jou en Don praten?

Nu, Sheriff, je weet wel dat ik dat gevecht doe, was niet de schuld van Denny. De grote jongens in de gevangenis hebben hem in takin' the first swing gegooid. U gaat hem daarom niet vasthouden, toch? Ze ging opzij staan om hem binnen te laten. Bob deed zijn hoed af, dook zijn hoofd in en stapte de groezelige woonkamer binnen. Don Brown zat op de armoedige bank, zijn gezicht bekleed met pijn.

Hoe is de rug vanmorgen, Don? vroeg Bob. 

Niet goed. Ik heb er vannacht niet veel mee geslapen.

Terwijl hij in zijn adem hapte, zei Curry: Nou mensen, er is geen gemakkelijke manier om het te zeggen. Dennis hing zich gisteravond op. De nachtmens vond hem vanochtend rond vijf uur. We hebben geprobeerd hem terug te halen, maar het was te laat. 

You're a-funnin' us, zei Don, terwijl hij zijn ogen betrapte.

Je hebt het mis, het moet een andere jongen zijn. Denny zou dat niet doen. Niet over een of ander gammel oud hek, zei Katy Brown.

Het spijt me. Er is geen fout. Het is Dennis in orde, zei Bob, terwijl hij zijn hoed bij de rand omdraaide.

NEE, NEE, NEE! Katie schreeuwde het uit. Niet mijn baby! Nee! Ze zakte in elkaar op de bank, hysterisch brullend. 

Don hief zijn wandelstok op en richtte die trillend op de sheriff. Je markeert mijn woorden, iemand heeft mijn jongen vermoord. Iff'n ik was de helft van de man die ik vroeger was, ik zou in die gevangenis zitten en ik zou erachter komen wie ze zijn. 

Ze legden Denny in de woonkamer in een grenen doos haastig gebouwd door zijn oom Vernon.. Bob voelde zich ongemakkelijk over het feit dat hij weer tegenover de Browns in hun huis stond en wachtte in de berm terwijl ze de kist in een oude pick-up laadden. Toen ze het erf uitreden, zette hij de bubbel aan en leidde de stoet van drie auto's anderhalve kilometer naar het kleine kerkhof waar Denny's opa en oma lagen.

Nadat ze Denny in de grond hadden gezet, benaderde Vernon Curry. Ze kenden elkaar al lang, hoewel Curry al die tijd aan de ene kant van de wet stond en Vernon aan de andere kant. Hoezeer hij ook probeerde, Vernon kon niet van de alcohol afblijven. 

Je hebt je zenuwen hierheen laten komen, Curry, zei Vernon, terwijl hij zijn gezicht centimeters van dat van Bob bracht. De geur van goedkoop bier was overweldigend.

Ik ben gekomen om mijn respect te betuigen.

Iff'n je had enig respect, Denny zou niet in dat hokje zitten. Vernon deed een stapje dichterbij, zijn neus raakte bijna het gezicht van de sheriff.

Ga naar huis, Vernon. Ik wil je vandaag niet moeten arresteren. Bob draaide zich om en opende de deur van zijn patrouillewagen. 

Dit is nog niet voorbij, sheriff. Nee meneer, het is nog lang niet voorbij. Vernon stond naar de patrouillewagen te staren totdat deze over de heuvel verdween.

Hoofdstuk 1

––––––––

De man keek op zijn horloge en vloekte onder zijn adem. Als hij niet snel zou vertrekken, zou hij vast komen te zitten. Dit was het laatste waar hij op had gewacht. De predikant kwam altijd voor het aanbreken van de dag naar zijn kantoor in de kerk en liet zijn vrouw en dochter slapen terwijl hij de Bijbel bestudeerde. Toch had deze moordenaar de afgelopen twee dagen tevergeefs gewacht. Over nog eens 20 minuten zou de zon op zijn. Grijs licht streepte door de ramen in kathedraalstijl en wierp schaduwen van de oude houten kerkbanken waardoor de man slangen in zijn hoofd zag. 

Deze plek is griezelig. Kan niet wachten om hier weg te gaan, fluisterde hij. Zelfs het geluid van zijn stem leek vreemd op deze plek.

In de pastorie brandde een enkel licht. De zoete geur van rozen waaide door de open ramen om zich te mengen met het aroma van vers gezette koffie. Het licht van de prachtige zonsopgang werd steeds sterker. De man liep door de gangpaden en pauzeerde om de paar minuten om naar het huisje aan de overkant van het kerkhof te staren.

Een pijnlijke herinnering keerde terug. Hij huiverde. Als klein kind verstopte hij zich op zijn geheime plek, nauwelijks bewegend, urenlang wachtend om een pak slaag van zijn vader te voorkomen. Om de tijd te doden, speelde hij spelletjes in zijn hoofd. Dat deed hij nu, waarbij hij zich de moord op Denny Brown keer op keer mentaal voorstelde. Dit was de derde nacht op rij dat hij in de duisternis zou wachten. Met elk moment dat na zonsopgang verstreek, werd het gevaar om ontdekt te worden groter. 

Wat als die stomme prediker praatte? Hij was doodsbang dat als Mays het aan iemand zou vertellen, hij gearresteerd zou worden. Zelfs als hij door een wonder niet naar de gevangenis zou gaan, zou zijn leven worden geruïneerd.

Had hij die avond maar niet gedronken. Had hij maar zijn mond gehouden. De dood van Dennis Brown woog op zijn gedachten. Hij vond dat hij het iemand moest vertellen, en voorgangers moesten alles wat je tegen hen zei in vertrouwen houden. Hij probeerde de predikant uit te leggen dat het een ongeluk was. Het was nooit zijn bedoeling dennis te vermoorden. Mays stelde hem een ultimatum: Ga naar de sheriff of anders zou hij het doen.

Nou, daar was het nu te laat voor. Afgelopen maandag zag hij dominee Jim stiekem door de gevangenis sluipen om met Curry te praten.  Hij probeerde te weven wat ze zeiden van de sheriff, maar Curry glimlachte en zei dat het iets met de kerk te maken had. Ze konden proberen hem voor de gek te houden, maar hij wist, ja meneer, hij wist het.

De stemmen in zijn hoofd begonnen weer op. Hij kwam in de verleiding om ze te beantwoorden, maar dat zou alleen maar ruzie veroorzaken. Er was maar één manier om het probleem aan te pakken. Hij stond op en spande zijn verkrampte spieren. Hij liep door het gangpad en bleef altijd in de schaduw. Zijn hele leven was hij daar geweest, in de schaduw.

In de pastorie schonk Kristie Mays zichzelf een tweede kop koffie in. Ze glimlachte naar haar man terwijl ze suiker en room toevoegde. Welke kant moeten we op? vroeg ze, terwijl ze over Jims rechterschouder keek. Haar kristalblauwe ogen schitterden van opwinding.

Terwijl hij de gekreukte kaart gladstrijkt, antwoordde Jim: Ik zou graag de schilderachtige route door Illinois willen nemen, dan de rivier oversteken bij Hudsonville en naar het zuiden gaan. Maar het zal enkele kilometers uitsnijden als we Highway 41 nemen. Ik moet om zeven uur terug zijn om de laatste hand te leggen aan mijn preek.

Schat, je werkt te hard. Probeer alsjeblieft te vertragen deze zomer, zei Kristie, terwijl hij zijn rug en schouders masseerde.

Ik zal het proberen, lieverd, zei Jim, terwijl hij zich omdraaide om haar in zijn armen te nemen. Als je belooft hetzelfde te doen. 

Hé, ik heb het je eerst verteld! Zei Kristie lachend. Ze duwde zichzelf naar achteren terwijl haar vingers over Jims ribben dansten.

Jim liet de halfgevouwen kaart vallen en maakte een greep naar haar, zijn handen sloten zich op lege lucht. Hij achtervolgde haar vijf keer door het huis voordat hij haar betrapte, maar toen hij dat deed was Jim onbarmhartig. Hij kietelde tot ze schreeuwde. Kristie probeerde zich tevergeefs te verdedigen. 

Ik geef, ik geef, riep ze tussen tranen en gelach door. Dat was hun signaal dat ze er genoeg van had. Jim trok Kristie aan haar voeten en sloeg zijn armen om haar heen.

Oh schat, ik ben zo blij dat ik met je getrouwd ben. Ik hou zoveel van je, zei ze, terwijl ze haar hoofd in zijn borst begroef. 

Ik ben blij dat jij dat ook hebt gedaan, lieverd, fluisterde Jim, terwijl hij haar licht kuste. Ik hou van je.

Gisteravond was geweldig, het diner was prachtig, de maanlichtwandeling. Hoe denk je dat Emily zal reageren als de baby in december komt?

Ze zal van hem houden, zoals ze dat iedereen doet.

Hé, hoe weet je dat het een hem gaat worden?

Omdat ik God om een zoon vroeg, zei Jim, grijnzend en kloppend op Kristie's buik. Mijn eigen predikantsjongen.

De man kromp ineen bij het gelach dat uit de pastorie kwam. Hij haatte het als mensen lachten. Hij wist dat hij het mikpunt van hun grappen was. Hij stond op en spande zijn verkrampte spieren. Hij zou vanavond terugkomen. Misschien zou de predikant te laat komen. Hij wenste dat er een andere manier was, maar goed, hij had al één moord gepleegd. Wat was er nog een?

Hij stond op het punt de kerk uit te sluipen toen hij de hordeur van de pastorie hoorde dichtslaan. Dieper in de schaduwen kijkend keek hij uit het zijraam naar de pastorie. Ja, daar was Jim die over de aangrenzende gazons wandelde, een deuntje fluitend dat de man uit zijn jeugd herkende.

Hij snoof. Verbazingwekkende genade. ja, je zult vandaag verbazingwekkende genade nodig hebben, hijgde hij terwijl hij het jachtmes uit zijn schede haalde. 

Dominee James Mays, Pastor Jim voor zijn gemeente, hield van pastoring Elm Grove Community Church. De mensen op het platteland waren zo vriendelijk en hardwerkend, maar toch hadden ze altijd tijd voor de Heer. Jim's blonde haar en blauwe ogen waren een exacte match met Kristie's en hun zesjarige dochter, Emily's. Sommige van zijn mensen zeiden gekscherend dat ze eruitzagen als een advertentie voor een populair merk van haarkleuring. Jim's geduldige, zachtaardige manier maakte hem de perfecte herder voor de relaxte plattelandskerk.

Jim glimlachte. Wat een geweldige dag om te leven. De warme opkomende zon voelde goed op zijn gezicht. Het vroege ochtendlicht filterde door de bladeren van de hoge eiken achter de kerk.

Omdat hun dochter gisteravond bij haar grootouders thuis verbleef, hadden hij en Kristie een zeldzame nacht alleen kunnen doorbrengen. Zijn lieve kleine vrouw ging er helemaal voor om een uitstekende maaltijd te maken. Het was zijn favoriet: karbonades, maïs, gebakken aardappel, sperziebonen en appeltaart. Daarna wandelden ze hand in hand over de weg in het licht van een volle maan. Toen ze het huis van Kristie's ouders passeerden, hoorden ze Emily zingen.

Jezus houdt van mij, dit weet ik

Want de Bijbel zegt het mij zo.

Kleintjes behoren tot Hem

Zij zijn zwak, maar Hij is sterk.

Ja, Jezus houdt van mij

Ja, Jezus houdt van mij

Ja, Jezus houdt van mij,

De Bijbel zegt me dat.

Man en vrouw, moeder en vader luisterden aandachtig, glimlachend in het maanlicht. Voor het einde van het jaar zou Jim weer vader worden. Wat een geweldig kerstcadeau.

Toen Jim naar de deurknop reikte, riep Kristie: "Hon,