22 december: Anton met de rode snuit – een erotische adventskalender

By Amanda Backman

Sandra en Anton zijn al ongelooflijk lang vrienden, en wonen samen in een studentenflat. Sandra had besloten om deze kerst thuis te blijven, en door een treinstaking kan Anton ook niet weg met de Kerst, met als gevolg dat ze samen vastzitten in hun kamer in Lund. Sandra heeft stiekem wel een oogje op Anton, en ziet deze kerst als een goed moment om deze gevoelens verder af te tasten. Zou Anton haar ooit anders dan als vrienden kunnen zien?-

• Language: Nederlands
• Publisher: LUST
• Release date: Dec 22, 2021
• ISBN: 9788726757637

Book preview

22 december: Anton met de rode snuit – een erotische adventskalender

Translated by Tineke Jorissen-Wedzinga

Original title: Anton med röda mulen

Original language: Swedish

Copyright © 2020, 2021 Amanda Backman and LUST

All rights reserved

ISBN: 9788726757637

1st ebook edition

Format: EPUB 3.0

No part of this publication may be reproduced, stored in a retrievial system, or transmitted, in any form or by any means without the prior written permission of the publisher, nor, be otherwise circulated in any form of binding or cover other than in which it is published and without a similar condition being imposed on the subsequent purchaser.

‘Nee, nee, niet aanzitten...’ Anton vliegt op uit de zitzak, zijn wangen zijn net zo bol en vlammend rood als die van de Coca Cola-kerstman. Hoewel iets snoeziger, misschien.

‘Hoezo niet?’ antwoordt Sandra uitdagend, en ze rekt zich nog wat verder uit naar de feestelijke kerstsok die over de rugleuning van zijn bureaustoel hangt. Ze wil hem net vastpakken als Anton ingrijpt en de sok naar zich toe trekt. Door die beweging rinkelen de versierde belletjes van de sok als van een windas in een tornado. Een onverwacht hard geluid. Sandra begint te gillen.

‘Je hoeft niet alles te weten’, zegt hij met een zuinig gezicht. ‘Je hoeft alleen maar te weten dat je niet aan die sok moet frunniken.’ De sok ligt slap in zijn hand, alsof hij hem niet stevig wil vastpakken. Op de ene kant ervan glimlacht Rudolf het Rendier met ontblote tanden.

‘Hoezo, heb je je erin afgetrokken of zo?’ antwoordt Sandra, en ze kijkt Anton aan, die verstrakt. Hij wendt zijn hoofd met een minachtend gezicht af, daarna mikt hij de kerstsok in een lade van zijn bureau en smijt de lade hard dicht. Er trekt iets in Antons mondhoek als hij haar weer aankijkt. ‘Nou, hoe zit het?’ vraagt ze, en ze begint te lachen, eerst zachtjes en daarna steeds luider wanneer de waarheid op Antons schuldige gezicht te zien is. ‘Ja dus!’

Als antwoord krijgt Sandra een kussen in haar gezicht gegooid.

‘Je moet gewoon je mond houden over dingen waar je niets vanaf weet’, zegt hij met een steeds rodere hals – de vlekken nemen steeds verder toe, het lijkt wel een huidziekte. Dat gebeurt altijd als hij zich geneert of als hij teveel bier heeft gedronken, heeft ze gemerkt. Anton lijkt het gevoel gêne echter in hoge mate te negeren. Ook al gebeurt dat vaak, hij lijkt zich er niet door te laten storen. Hij gaat luid zuchtend op bed liggen.

‘Echt waar?’ blijft ze erover doorgaan als ze weer lucht krijgt. Haar lach is bijna geluidloos, meer als een geklik achterin haar keel. ‘Je laat die sok waarin jij je hebt afgetrokken dus gewoon zo hangen, ongeacht wie er op bezoek komt…’