Gloeiende schuld: Deel 1

By Inger Gammelgaard Madsen

Johan Boje, rechercheur bij de politie Midden- en West-Jutland, wordt op een late avond in maart voor zijn huis doodgereden. De dader is spoorloos. Zijn chef, Axel Borg, is als een van de eersten op de plaats delict, en het wordt weldra voor hem duidelijk dat het om uiterst brute moord gaat. De negenjarige zoon van Boje beweert dat hij de auto heeft gezien en dat er een agent achter het stuur zat. Is het de levendige fantasie van het jongetje? Wanneer camerabeelden van een benzinepomp bevestigen wat de jongen gezegd heeft, wordt Rolando Benito, rechercheur bij de Rijksrecherche op de zaak gezet. Wie van de collega's van Johan Boje had een motief voor deze beestachtige moord?-

• Language: Nederlands
• Publisher: SAGA Egmont
• Release date: Dec 3, 2018
• ISBN: 9788726130461

Book preview

Het werd stil in de garage, toen hij de motor van de auto had afgezet. Alleen zijn gejaagde ademhaling was hoorbaar. Zijn lichten schenen op de werkbank, toen hij naar binnen reed. Lukas was duidelijk weer eens met het vogelhuisje aan de gang geweest en had zijn spullen niet opgeruimd. Overal lag zaagsel en de zaag hing niet op zijn plaats aan de wand. Zijn zoon had kennelijk – voor de zoveelste keer – het project opgegeven. Toch vond hij het mooi dat de jongen het desondanks bleef proberen en niet meteen opgaf om voor de voor de televisie of achter de computer te gaan zitten. Jongens van negen moesten actief zijn en hij gaf niet om sport, niet zoals Mia, die twee keer per week naar handbal ging. Zij was natuurlijk wel een paar jaar ouder, dus misschien kwam het er nog eens van. Maar het irriteerde hem dat zijn zoon nooit goed luisterde en niet de handigheid of het gevoel voor orde van zijn vader had geërfd. Ze hadden samen de omtrek van ieder stuk gereedschap op de muur getekend, dus zo moeilijk kon het niet zijn om te zien waar de zaag moest hangen. Hij voelde brandend maagzuur opkomen en zijn hart bonsde in zijn keel.

Hij leunde achterover in zijn stoel met zijn handen op het stuur, alsof hij nog steeds aan het rijden was, deed zijn ogen dicht en probeerde zijn irritatie en boosheid van zich af te zetten. Die zaag was niet het probleem. Ook de rommel niet, of Lukas. Hij was het zelf. Zijn frustraties en foute keuzes. Misschien was het indertijd allemaal niet gebeurd als hij moed had gevat en alles eerlijk aan Alice opgebiecht had. Ze bleef maar achterdochtig, dat voelde hij. Hij kon het aan haar gezicht zien, telkens als hij vertelde over overwerk of een congres in het buitenland. Ze had het geweten, maar niets gezegd. Hield ze echt zó veel van hem? Geloofde ze niet dat er betere partijen waren dan hij? Ze was een leuke vrouw en kon krijgen wie ze wilde. Hij deed zijn ogen open en staarde in het donker. Een brandende jaloezie trok door hem heen bij de gedachte aan Alice met een andere man. Wat was hij toch kleinzielig. Hij had het recht niet om zo te denken en ook geen recht om zich opgelucht te voelen toen hij langs de villa reed en zag dat alles donker was, wat betekende dat Alice en de kinderen al naar bed waren.