Έντονες τύψεις - Κεφάλαιο 5

By Ίνγκερ Γκέμελγκαρντ Μάντσεν

Η Λιβ Λοκ έχει εφιάλτες μετά τη φωτιά και το παρελθόν της εμφανίζεται στο παρόν. Επικοινώνησε μαζί της η Αν Λάρσεν. Η δημοσιογράφος επισκέφτηκε τον αδερφό της και έχει μεγάλη περιέργεια για το τι ήθελε από εκείνον, που συμφώνησε να τη συναντήσει στην καφετέρια στο Ράντερς, χωρίς να το πολυσκεφτεί. Αλλά οι ισχυρισμοί της δημοσιογράφου την εξοργίζουν τόσο, που φεύγει από την καφετέρια εξαγριωμένη. Όταν βλέπει τη διαφήμιση εφημερίδας που γράφει ότι ο γιος του Γιόχαν Μπόχε είδε τον δολοφόνο, πηγαίνει στο σπίτι του Γιόχαν Μπόχε και συναντά τον γιο του μπροστά στο μνημείο του πατέρα του.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: SAGA Egmont
• Release date: Nov 26, 2019
• ISBN: 9788726229752

Book preview

purchaser.

Έντονες τύψεις

Κεφάλαιο 5

Η ζέστη ήταν αφόρητη. Έκανε το δέρμα να βγάζει φουσκάλες που σε φαγούριζαν μέχρι να αρχίσουν να σπάνε. Κοίταξε τα χέρια της με τα καμένα μάτια και είδε τον τένοντα και τα κόκαλα να διακρίνονται, καθώς το ΄δέρμα γύρω τους έλιωνε αργά. Άκουσε τη μητέρα της να ουρλιάζει, ένα ουρλιαχτό που τρυπούσε το μυαλό της που έβραζε. Τα πόδια της δεν κινούνταν, σαν να είχε χτιστεί στο έδαφος. Ύστερα τον είδε.

Ο Βίλαντς. Περπατούσε μες στη φωτιά, αργά και αποφασισμένα, σαν να μην τον έκαιγε. Ήθελε να του ουρλιάξει να μείνει μακριά, να πάει στην Κοπεγχάγη και να μείνει εκεί, αλλά καιγόταν και ο λαιμός της και η κοιλιά της. Το μόνο που έβγαινε από το στόμα της ήταν φλόγες, σαν να ήταν δράκος. Ξαφνικά, σύρθηκε μες στην κόλαση. Πάλεψε, χτυπήθηκε τριγύρω, μα δεν υπήρχε τίποτα για να πιαστεί. Φώναξε τον Βίλαντς, φώναξε τη μαμά της, αλλά ήταν μόνη με τη φωτιά που είχε μεταμορφωθεί σε ένα γιγάντιο κόκκινο τέρας, με διαβολικά, σκαλιστά μάτια και μια πύρινη αγριεμένη γλώσσα. Την έφτανε με ευκολία άρχιζε να την καίει, κομμάτι κομμάτι. Ούρλιαζε.

Η Λιβ κάθισε στο κρεβάτι της ταραγμένη. Το ουρλιαχτό την είχε ξυπνήσει. Ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό της και τα χέρια της ήταν υγρά όταν προσπάθησε να σβήσει το όνειρο από το πρόσωπό της.

Ήταν σκοτάδι έξω από το παράθυρο και οι κόκκινοι, ψηφιακοί αριθμοί στο ξυπνητήρι έδειχναν 1:35. Σιγά σιγά, άρχισε να ελέγχει την αναπνοή της. Ήταν μόνο ένα όνειρο, παρόλο που φαινόταν τόσο αληθινό.

Οι εφιάλτες είχαν αρχίσει και πάλι. Αυτός έφταιγε: Ο Γιόχαν Μπόχε. Ξάπλωσε πίσω στο ιδρωμένο σεντόνι. Η κουβέρτα της ήταν στο πάτωμα, αλλά ένιωθε ζεστή και έτσι την άφησε κάτω. Κοίταξε το ταβάνι, τρομοκρατημένη και με τον φόβο ότι ο εφιάλτης θα επέστρεφε αν έκλεινε τα μάτια της.

Όταν το ξυπνητήρι άρχισε να χτυπάει, συνειδητοποίησε ότι πρέπει να ξανακοιμήθηκε γιατί πετάχτηκε έκπληκτη. Πάλεψε να καθίσει και πάνω που θα έπεφτε στην κουβέρτα που ήταν στο πάτωμα, σηκώθηκε. Το ξυπνητήρι ήταν πάντα στο ράφι απέναντι από το δωμάτιο, κι έτσι έπρεπε να σηκωθεί για να το κλείσει. Αλλιώς θα το αγνοούσε και θα συνέχιζε να κοιμάται.

Γιατί το έβαλε να χτυπήσει τόσο νωρίς; Μόλις συνειδητοποίησε ότι είχε ρεπό. Έπρεπε