Augurkoek: Cyberroze, #1

By George Saoulidis

Kietel mijn augurk

Rollerball ontmoet GLOW in deze verdomde puinhoop van een sportverhaal.

Wanneer een failliete pantserspeler uiteindelijk een tweederangs kanjerspeler bezit, besluit hij er voor te gaan. Maar zal het hem lukken om zelfs winst te maken, als hij weinig weet over het spel en de louche wereld ervan, als de tegenstanders vies spelen op en buiten het veld, en als de populariteit van het spel toeneemt met elke speler die geblesseerd en dood is?

Wil je het bloedige spel van Cyberpink bekijken? Wil je Pickle Pie ontmoeten? Lees dan dit spannende verhaal waarin populariteit koningin is en het bloed roze loopt.

Dit is boek 1 van de Cyberpink-serie.

WAARSCHUWING: "Augurktaart' bevat drugsgebruik, lage remmingen, vloeken in meerdere talen, Britse spelling, Europese politieke correctheid, een heleboel dingen die in het metrische systeem worden gegeven, roze bloed, rood bloed, gedroogd bloed, verering van verzonnen bedrijfsgoden, verwijzingen naar mannelijke en vrouwelijke lichaamsdelen, drinken, misbruik, moord voor de sport, moord voor de verhuur, poging tot moord, wellustige fanjongens rechtstreeks van 4chan, polyamorie, gangsterpraktijken, schuldslavernij (het niet-sexuele soort slavernij), transhumanisme, verkeerd geciteerde Doctor Who lijnen, LGBT karakters, diversiteit, augurk consumptie in grote hoeveelheden, ouzo consumptie in grote hoeveelheden, slecht genoemde dingen, badkamer scènes (Hitchcock zou trots zijn,) en het verhaal van een held die gewoon probeert het juiste te doen terwijl hij klaagt over het.

• Language: Nederlands
• Publisher: Mythography Studios
• Release date: Aug 6, 2020
• ISBN: 9781393671756

George Saoulidis

Writer/Director. I enjoy taking ancient Greek myths and turning them into modern sci-fi spooky versions. I also like to write romantic comedies, and people seem to go "Awww!" over them, so why not?  Many of my stories are icky, in various ways. I’m European, we have a higher tolerance for that kind of stuff. Plus, I’m inspired by mythology and Shakespeare, so if you can’t handle tragedy and bodily fluids, feel free to move on. My photo has been redrawn by a neural network. Join the Mythographers, download the free starting library and begin reading right now: https://www.mythographystudios.com/join

Book preview

DROP EEN

PATTY WERD GERAAKT, en haar lichaam werd volledig verlamd.

Ze haatte het om geraakt te worden, en dat stomme longsword bood geen enkele bescherming. Ze gaf de voorkeur aan zwaard-en-schild, met iets om te blokkeren, iets om haar lichaam te bedekken. Maar de stomme coach dwong haar dit nutteloze wapen te gebruiken.

One Pinup Girl is down, en het lijkt erop dat er meer dezelfde kant op gaan, zei de commentator.

De tegenstander die haar met haar eigen longsword kreeg, Echidna was haar naam, ging verder met het doorscheuren van nog een teamgenoot, toen haar Qwik. Oh, ze blokkeerde het, beide armen samen die haar lichaam bedekken, maar de kracht van de klap deed haar achteruit struikelen en het opende haar voor een andere speler, Hydra. Hydra was een Ketting en kon ver reiken, dus alles wat ze nodig had was een opening. Ze ging ervoor, haar cyberarm een stelletje slangen kronkelend op haar zij, zich uitstrekkend als een zweep, kaken knappend.

Qwik ging ook naar beneden, bloedend. Ze knielde in een uitdijende plas roze bloed, haar kalf beet eraf, verlamd.

Patty's hoofd stond in een lastige hoek en het enige wat ze kon doen was haar ogen op de actie richten. De Beasties gingen door de rest van haar team, de tromgeroffel, langzaam, zo langzaam.

De Beastie Qwik, een wendbare, kleine vrouw genaamd Gorgon, had de schedel en ging er voor, om te scoren.

En het Beestje Qwik gaat voor de laatste schedel. Daar loopt ze, meer als een slungelaar, want de wedstrijd is zo goed als afgelopen. Afgewerkt, zoals Anglet Finishing voor hout, het beste vernisgeld kan kopen.

Drum beat, de laatste.

Patty voelde weer sensatie in haar hele lichaam, haar vingers en tenen tintelen, maar er was geen tijd om te herstellen. Ze loerde naar de qwik toe, ontweek een binnenkomende slang, gleed de laatste meters door op de grond te knielen en sloeg Gorgon op het been. Ze knielde en liet de schedel vallen en schopte hem per ongeluk weg.

Echidna kreeg haar, haar longsword een vlaag van slagen. Patty slaagde er nauwelijks in om te pareren en hoorde het trommelgekletter weer.

Gorgon stond op het punt te herstellen. Patty maakte een schijnbeweging, die, als ze slaagde, haar een kans zou geven.

Echidna is er voor gevallen. Ze stapte terug om te vermijden. Patty zwaaide met haar longsword en in plaats van aan te vallen, sloeg ze de vijand Qwik opnieuw, dit keer op de nek.

Haar beweging was zo snel dat ze met een behoorlijke kracht toesloeg.

Er is iets geknapt.

Oh, wat een klap van Patty Roo! Ging ze ervoor? Want als dat zo was, dan was het na-stierig.

Gorgon is weer verlamd. Patty's eigen Qwik herstelde, en ging voor de schedel, mank. Een spoor van roze achter haar.

En we hebben Pinup Girls' Qwik nog steeds bezig, ze geeft het gewoon niet op, of wel?

Nou, het is tenslotte de beslissende wedstrijd voor de voorronde van het toernooi. De meisjes geven het allemaal, antwoordde de tweede commentator.

Patty plaatste haar lichaam op het pad van haar tegenstander. Geen schild, verdomme, sloeg ze. Ze deed haar best om haar Qwik te dekken.

Echidna stapte naar voren, haar beweging een onmogelijke snelle stoot, haar longsword recht in de ribben van de Qwik. Ze knikte en knielde, dit keer van de pijn en de verlamming.

Het was voorbij.

Patty keek achterom bij haar teamgenoot. Ze stond niet meer op, ongeacht de hoeveelheid bloed die ze zou krijgen.

Afgeleid, sloeg Echidna haar op de romp.

Crack.

Nog een klap op de arm.

Een overtreding! De scheidsrechter wordt hier gek van, maar Echidna lijkt er niets om te geven.

Een andere in het gezicht. Patty spuwde roze bloed, haar lippen konden zich nauwelijks bewegen onder de verlamming.

Wat een afwerking van Echidna! De wedstrijd voor de Beasties afsluiten, maar dan wel tegen een zware prijs. De medici komen nu binnen en het ziet er niet goed uit voor de Beastie's Qwik. Het trommelen is voorbij en Gorgon beweegt nog steeds niet, mensen. We hebben misschien zo snel een slachtoffer in het toernooi.

Patty keek naar de artsen als een droom, versteend. Ze bonden Gorgon's nek vast, tilden haar op een brancard, droegen haar weg.

Een streep roze bloed druipt uit de zijkant van haar mond.

Een Beestje, zeker. De vijand, zeker. Maar ze heeft nooit iemand kwaad willen doen.

En we hebben voorlopige scans, ze gaat het halen, mensen! Gewoon een ruggengraatwond. Gorgon is uit het spel, mogelijk voor altijd. Een van de snelste Qwiks ooit gezien op Cyberpink, met een levenslange score van 452 schedels in de mount. Zullen de Beasties herstellen van deze ernstige klap zo vroeg in het toernooi?

Er kwam een kreunen van de stoelen rond het stadion. Het zuigen voor Patty Roo. Veel en veel gejuich.

Patty's knieën gaven het op, de adrenaline verliet haar systeem, de stoten liepen hun gang en maakten een merk van zeer dure pis. Ze hadden verloren.

Ze zag de dokters boven haar hoofd en toen werd het allemaal donker.

DROP TWEE

WAT MOET IK HIERMEE doen? Hector zei, de flitsaandrijving terug te duwen.

De klant was op zijn zachtst gezegd zenuwachtig. Hij bleef zijn lippen likken, krabde aan zijn elleboog tot hij bloedde, en slechts de helft van dit gedrag was afkomstig van drugsmisbruik. Kom op, man, het is onderpand. Ik betaal je de rest zodra ik winst maak. Ik heb een tip gekregen, man. Ik kreeg een fooi.

Hector ging weer op zijn stoel zitten en zuchtte hardop. Hij zou nooit blijven zitten als er een klant in zijn winkel was, maar Diego was geen goede klant meer. Een oude klant, zeker, maar een goede?

Nah...

Hij pakte een pantser en bleef er aan werken om zijn handen vol te houden terwijl de junkie zich verontschuldigde en ging maar door over hoe hij uiteindelijk zijn grote score zou halen en zijn schulden zou afbetalen.

Hij heeft een plekje bij de oksel gerepareerd, de klant had geklaagd dat het in zijn huid was gegraven en het ongemakkelijk maakte. Aangepaste bepantsering was zijn expertise, dus hij pakte gewoon zijn gereedschap en repareerde het. Ja, hij liep met zijn vingers over de bocht, er was inderdaad een scherpe rand die stof kon opvangen. Gewoon een klein beetje vijlen en een doekje tape om het zachter te maken. Hector sneed de tape met zijn tanden en plakte het op zijn plaats als een expert. Hij spinde het rond in het licht, je kon het nauwelijks zien.

Het toernooi man, ik zeg het je, we gaan rijk worden! Smerig rijk. Diego heeft de flash drive weer op het bureau geplaatst. Zijn vingers vuil, zijn nagels nog erger, zijn kleren stinken van een of ander drugsgewricht, hij plaatste de flash drive met eerbied op het oppervlak.

Vreemd genoeg was het het enige dat schoon was op die man.

Smerig, inderdaad, zei Hector, terwijl hij zijn ogen weer richtte op zijn cliënt. Diego, eiste hij. Voor de laatste keer, ik ben geen sportmanager. Ik maak harnassen. Ik maak pantsers. Ik maak pantsers op maat. Dat is alles wat mijn vader deed, en dat is alles wat ik weet hoe ik moet doen. Ik weet niets van sport.

Maar-maar dat is het, het is perfect, zeg ik je. De meisjes, ze dragen een harnas. Zie je niet, het is een match gemaakt in de hemel? Diego heeft zijn handen in elkaar geslagen om zijn punt te onderstrepen.

Hector ademde hard in en had er meteen spijt van. Het aroma was... intens. Diego, verpand het gewoon en breng me tenminste een deel van het geld dat je me schuldig bent, zei hij, de zaak is al voorbij de vervaldatum.

Nah, man, ik vertrouw je alleen met mijn vrouw.

"Dat is... Wow. Laten we zeggen, verkeerd, op zoveel niveaus. "

Het pandjeshuis zal haar gewoon verkopen, zei Diego, hoofd gebogen. Hij maakte zijn nagels nerveus schoon. Bij jou weet ik tenminste dat ze goed behandeld zal worden, zoals ik heb gedaan.

Hector leunde naar voren en gooide het borstpantser opzij. Diego, begrijp me niet verkeerd, maar ik moet je dit zeggen en ik zal proberen zo duidelijk mogelijk te zijn. Ik geef geen moer om je vrouw. Ik geef geen reet om je weddenschappen. Ik heb het geld nodig dat je me schuldig bent. Canvas haalt morgen op. Zoek het uit, verkoop de blokketen sleutel, wat dan ook.

Diego beet op zijn lip, zijn ogen dartelden rond de plaats, buiten, ver weg in de straat. Hector kon zien dat de man wilde rennen, maar hij hield hem niet tegen. Het was een verloren zaak. Hij zou beter moeten weten dan met een junkie te werken, maar Diego was al lang klant. Zijn vader zou hem meteen hebben afgesneden, maar Hector was te zacht voor het bedrijfsleven.

Geen wonder dat hij ten onder ging.

Zijn stoel kraakte. Zijn planken waren praktisch leeg. Zijn klanten bestonden niet.

Hij draaide rond in zijn stoel en nam een beslissing. Diego, ga verdomme weg en haal mijn geld. Alsjeblieft. Laat me nu aan de telefoon komen met betalende klanten voor het geval ik een last-minute bestelling kan scoren.

Hij heeft zijn rug toegekeerd.

Diego bevroor en zei een tijdje niets. Toen schoof hij de winkel uit.

DROP DRIE

HIJ SLOOT DE WINKEL op en ging naar boven naar zijn appartement. Hij schreef een paar e-mails, dronk wat goedkope ouzo en stuurde ze vervolgens naar klanten via de PGP-versleuteling. Het was midden in de nacht, maar zijn cliënteel hield niet bepaald een 9 tot 5 baan, om het zacht uit te drukken.

Hij nipt nog wat meer ouzo om een lichte buzz te krijgen, en gaat dan naar het balkon. Athene zag er vredig uit. Het uitzicht was niet veel, alleen een wazige lucht, bruingeel van alle smog. De LED-straatlantaarns maakten het nog erger. Hij was in een parallelle straat aan de Syggrou laan. De straat had een paar winkels, ambachtslieden zoals hij, specialiteiten. Aangepaste vuurwapens, grepen, uitrusting, seksspeeltjes. Klanten van de don't-ask-don't-tell variant. Aliassen, onderhandelingen in gecodeerde kanalen, betaling in cryptocurrency.

Alle gebruikelijke dingen.

Hij moest morgen 10 duizend halen voor Canvas. Hij keek naar de zijkant van zijn gezichtsveld voor de tijd. Nog dertien uur.

Canvas, de lokale handhaver van Ares Defence, zou maandelijks langskomen en vragen om een korting. In ruil daarvoor hield hij je veilig, meestal voor zichzelf. Canvas was een titaan van een man, een toren van spieren en kracht. Hij hield ervan om jongens te neuken. Twee jongens in het bijzonder, zijn jongens genaamd Michael en Angelo. En hij hield ervan om lange wandelingen te maken in de winkels, de vrede te bewaren en het bloed van zijn vijanden af te voeren om op zijn lichaam te schilderen. Hij hield ervan om een van zijn neukjongens met bloed te laten schilderen terwijl hij de andere neukte.

Serieus, er was video en alles.

Hector had er het grootste deel van de tijd naar gekeken terwijl hij zijn ogen bedekte. Hij moest toegeven dat het goede porno was, onder twee voorwaarden: Eén, je hield van homo's, wat Hector niet deed. En twee, je kon op de een of andere manier voorbij het feit zien dat een persoon pijnlijk gestorven was om je dit mooie stukje pornografie te bezorgen.

En die man stond op het punt om binnen een paar uur bij hem aan te kloppen.

Vergeet de e-mails.

Hector is terug naar binnen gegaan en is op de gecodeerde app gekomen. Hij zou wat telefoontjes plegen en wat mensen afluisteren. Wat zouden ze doen? Hem vermoorden?

JA, DE DETAILS STAAN in de e-mail die ik je stuurde. Zet nu een bestelling in met een aanbetaling en je krijgt 50% korting op tien kogelvrije vesten. Ja, dat zou je kunnen zeggen. Uitstekend. Zodra de betaling is mislukt, neem ik contact met je op voor de specificaties die je wilt, oké? Perfect, leuk om zaken met je te doen.

Hij heeft opgehangen. Ja! Vierduizend euro. Dat was iets.

De rest had niet geantwoord, of gezegd dat ze op dit moment niets nodig hadden. Hector controleerde het nieuws, er was niets over schietpartijen, inbraken, bedrijfsmoorden, niets.

Verdomme.

De zaken gaan de lucht in als er zoiets gebeurt. Hij voelde zich als een gier, maar wat moest hij doen? Voelde hij zich niet gelukkig toen een terroristische aanslag in de stad in één dag vijf nieuwe klanten binnenbracht?

Hij heeft de rest van de ouzo neergehaald, rechtdoor. Hij tikte op zijn tafel, hij werd geamputeerd en had een buzz aan de gang. Slapen? Puh. Hij sliep toen hij dood was.

Hij laadde het sociale profiel van Canvas op zijn sluier en liep rond in zijn werkplaats.

Er moest hier iets zijn dat hem kon redden.

Dit grote 'ol riot armour'? Hij kon het aanpassen voor de grote man. Maar het was omvangrijk, lelijk zelfs. Gemaakt voor maximale bescherming. Tuurlijk, het was intimiderend, maar Canvas had geen hulp nodig op die afdeling.

Een helm? Iets met vlammen? Wat vonden homo's leuk? Bloemen?

Hector giechelde, de stress op zijn naderende dood maakte hem wazig, maar hij kon niet stoppen. Nah, hij stelde zich voor dat hij in zijn hoofd een bloemrijke helm aan de titaan presenteerde, en dan ter plekke in een plas bloed werd gestampt, waarna Michael zijn penseel dompelde en het lichtelijk veegde met een florissante bloei.