De vijfde oorsprong. Genesi

By J. P. Johnson

Eiland Mallorca. Port de Soller. Drie mensen zullen iets leven wat ze zich nooit hadden kunnen voorstellen. Een catastrofe die de mensheid op de rand van de afgrond zal brengen. Dit is de eerste aflevering van de saga waar iedereen het over heeft.

• Language: Nederlands
• Publisher: JPJohnson Books
• Release date: Dec 11, 2019
• ISBN: 9780463521083

J. P. Johnson

¡Hola! Soy Joan Pont, aunque publico algunas de mis obras como J.P. Johnson, encantado de conocerte. Vivo en la isla de Mallorca, la mayor de las cinco islas del Archipiélago Balear. Ese es el motivo por el que toda mi obra está impregnada de una "mediterraneidad" profunda y de una pasión desmedida por este pequeño trozo de tierra rodeado de agua salada. Me encanta el mar, practico el surf y el paddle surf y me indigna ver cómo estamos destruyendo este Mediterráneo que conforma el germen de nuestra existencia. Cada vez hay más plásticos y menos peces, pasan barcos a mi lado echando humo de sus motores arrastrando redes kilométricas que destrozan los fondos mientras grandes yates fondean sobre praderas de posidónea y al levar las anclas destruyen estas plantas que son los pulmones del mar. Por eso un día me puse a escribir "La venganza de la Tierra. Mare Nostrum". Porque, tal como explica Lovelock, algún día Gaia, la Madre Naturaleza, acabará con nosotros. En mi novela Gaia nos da un aviso que acaba con la mayor parte de la Humanidad, pero concediéndonos una segunda oportunidad que, como se ve al final, no será entendida por todos. Pere Quetglas sí lo entiende, y su cometido será, a partir de ahora, concienciar a los que han quedado para que no vuelva a repetirse. Mi última obra es "El Quinto Origen. Stonehenge". Tengo que confesarte que estoy completamente enganchado a ella. Me apasiona la historia de los seres inmortales, Jesús y Lucius, que construyen monumentos y luchan entre ellos a lo largo de la Historia. Al mismo tiempo me he enamorado de Mamen, una mujer increíble. En estos momentos estoy terminando la segunda parte de El Quinto Origen, llamada Nefer-Nefer-Nefer. Pero habrá más. Por supuesto que sí. Mi ilusión por la literatura nunca se va acabar, es algo que llevo infiltrado en la sangre, y la culminación de mi trabajo es que te guste mi obra, querida lectora, querido lector, que te enamores de Odisea Pascual y de Mamen Torres, tal como he hecho yo, que llores con Joanet y con Cristian, y que te quedes boquiabierto con la figura de Jesús a través de la historia de la Humanidad. Muchas gracias por leerme. Un gran abrazo.  

Book preview

DE VIJFDE OORSPRONG.

Genesis

J. P. JOHNSON

De Vijfde Oorsprong. Genesis

J.P. Johnson / Joan Pont Galmés [2019].

Alle rechten voorbehouden.

Voor mijn vrouw en mijn zoon, mijn universum, wat mij onsterfelijk maakt.

Hebreeën 11: 5

Door zijn geloof werd Henoch getransponeerd om de dood niet te zien, en hij vond hem niet, omdat God hem getransponeerd had.

Genesis 5: 22:30 .

En Henoch wandelde met God, nadat hij Methusalem had gewild, driehonderd jaar lang.

Henoch liep met God, en hij verdween, omdat God hem meenam.

Methusalem leefde, nadat hij Lamech had verwekt, zevenhonderdtweeëntachtig jaar.

En Lamech leefde, nadat hij Noach had verwekt, vijfhonderdvijfennegentig jaar.

1. Mallorca eiland - Port de Sóller - Port de Sóller - Mamen Torres - Toni Figueroa - Er is een gevecht - Ik heb een hel gecreëerd - En ik ben een demon voortgekomen uit het.

Die dag was de middag in de Port de Sóller zich normaal aan het ontwikkelen tot Mamen Torres en Toni Figueroa het Eden hotel binnenvielen (Mamen's familie was eigenaar van het hotel), naar de bar ging en hardop lachend naar de bar en vroeg om twee cocktails Red Sniper. Een paar poefs verderop zat Lucius Umbert, met zijn ellebogen op de bar naast een kleine staande ventilator die stil omcirkelde terwijl de vliegen opgewonden door de hitte zoemden en tegen de ramen stootten.

‘Mag ik het gordijn opendoen?’ Lucius zei plotseling, zijn gezicht, asymmetrisch en gegroefd door littekens, naar het licht toe.

De ober knikte. Het gordijn was een zwaar doek. Lucius zwaaide het open. Heldere stralen van zonlicht drongen het pand binnen. Mamen Torres kreunde dat hij verblind was. Toni Figueroa vernauwde ook zijn ogen en richtte zijn blik op Lucius' gezicht, waarbij hij zijn kaken bewoog alsof ze de gedachten ordenden en classificeerden voordat hij ze naar zijn hersenen stuurde.

Een tijdje later, Lucius, zijn knokkels bebloed en een lelijke snee in de linker wenkbrauw waaruit een dikke stroom bloed stroomde, stopte en keek naar Toni, die op de grond lag, en voelde op een dramatische manier dat hij te veel geluk had gehad.

2. Toni bel Gonzalez - Onderwatergeluiden - Chou-Chou - Je vindt je grootste tegenstander als je denkt dat dat deel van je leven al voorbij is.

Drie uur later nam Toni de telefoon op, verzocht om met Gonzalez te spreken via een gecodeerde lijn en vertelde hem twintig seconden lang wat er gebeurd is. Gonzalez leek geïrriteerd, maar zei dat hij zou zorgen voor het en het zou een kwartier duren, op zijn hoogst. Toen keek Toni op en keek met zijn scherpe ogen naar de baai van Port Sóller. De zon ging onder. Alles was lineair. De haven zag eruit als een oude ansichtkaart. Toni was geen lange man, maar had een sterke constitutie en een gewichtheffer op de borst. Zijn haar was grijs en zijn ogen waren erg donkerbruin met een schaduw van pigmentatie op elk van zijn ogen.

‘Wie ben jij? En wat wil je verdomme van me?’

Ondanks dat ondraaglijke geklop in zijn tempels bleef hij maar denken aan de man die hem in het hotel had aangevallen.

Plotseling begon zijn mobiele telefoon op de tafel te zoemen.

‘Wat heb je gevonden’, antwoordde hij. Gonzalez' sobere stem had nu een rustigere toon.

‘Niets, een andere ufoloog.’

‘Alleen andere?’

‘Nog eentje... Die plek gaat vol met verdomde amateurs zitten als we niet snel iets vinden... Iedereen heeft het al over die onderwatergeluiden…’

‘Ik denk niet dat het er nog een is.’

‘Blijf kalm, het maakt niet uit, het lijkt niet met voorbedachten rade te zijn. Hij is net aangekomen uit Mexico, hij heeft drie stront romans geschreven en hij heeft maar een handvol euro's op zijn bankrekening staan.’

‘Dat is niet genoeg voor mij…’

‘Doe wat je wilt, maar van onze kant is er niets van onze kant. We sluiten het, er zijn andere prioriteiten. Je moet je focussen op de werking van morgen…’

‘Het overtuigt me niet.’

‘Waarom?’

‘De man wist dat ik zou aankomen. Hij verwachtte me. Ik zag het vanaf het begin.’

‘Het probleem kan de vrouw zijn. We hebben je daar al op gewezen.’

‘Ik denk het niet…’

Gonzalez viel stil. Op dat moment stelde Toni zich voor dat hij zijn bril afhaalde, deze met een stuk suède schoonmaakte en weer in zijn kleine oortjes paste.

‘Oké, ik zal het nog een keer controleren... Maar concentreer je nu op wat ik je verteld heb. De premier vraagt om resultaten. Je hebt nog twee maanden, anders stuur ik versterkingen.’

Toni keerde terug om de blik bij de lichtboog te lopen die de strandboulevard omlijstte. Hij voelde zich vreemd, heel vreemd. Intuited dat in die plaats op de Balearen een proces begon waarin veel mensen zich in verschillende richtingen zouden bewegen vanuit verschillende startpunten om missies uit te voeren, dachten ze dat ze het begrepen hadden. En hij wilde er uiteindelijk niet één van worden. Nee, deze keer niet...

Plotseling dwong een intense duizeligheid hem om op de muur te leunen. Oh, de laatste dagen waren erg moeilijk geweest, ja meneer! Dat meisje met wie hij de laatste tijd uitging, Mamen Torres... Ze had er nooit genoeg van, ze wilde altijd meer alcohol, meer cocaïne en meer seks.

Nu, terugkerend naar het heden en weer door het raam kijkend naar de intermitterende, lome flitsen van de vuurtoren van Sa Creu die de baai sloot, vroeg Toni zich af of het geweten een ziekte kon worden en kwam tot de conclusie dat hij het bij een abnormale man, misschien wel ja, in een evenwichtige man, vol gezondheid, met normale reflexen, niet geloofde. Hij had zich in twee dagen niet geschoren en zijn ogen, die door het licht van de plafondverlichting werden verduisterd, waren bewolkt. Even leek hij op een man die vergeten was waar hij was.

Plotseling kraakte zijn kaak alsof hij zou uiteenvallen. Het zou hem de volgende dag zeker veel pijn doen met de beweging van het schip. Hij moest om negen uur 's morgens op de marinebasis aan de noordkant van de haven zijn en aan boord gaan van een verkenningsmissie voor marineduikers om vreemde geluiden te onderzoeken die al enige tijd in een nabijgelegen plaats genaamd Cala Tuent gehoord waren. Alles was ongeveer vier maanden geleden begonnen, tijdens de