Το Μυστικό - Βιβλίο Πρώτο - Φρικιό Μυαλού: Το Μυστικό, #1

By Katrina Kahler

Όταν η 12χρονη Τες μετακομίζει στην καινούρια γειτονιά, προσπαθεί να πιάσει φιλίες με το αγόρι στο διπλανό σπίτι, ένα συνομήλικο αγόρι, τον Σαμ. Η Τες δε γνωρίζει ότι ο Σαμ έχει μια υπερδύναμη που πρέπει οπωσδήποτε να την κρατήσει μυστικό. Τα άλλα παιδιά νομίζουν ότι είναι παράξενος και τον αποφεύγουν. Αλλά με τον ερχομό της Τες, όλα αλλάζουν.

Όμως, ο Σαμ δεν είναι ο μόνος που ενδιαφέρεται για την Τες. Το πιο δημοφιλές αγόρι της τάξης, ο Τζέικ Κόλλινς, αρχίζει να της δίνει σημασία και έτσι ο Σαμ αποφασίζει ότι δεν έχει καμία ελπίδα. Τότε, όταν η συμπεριφορά του Τζέικ προς τον Σαμ χειροτερεύει, ο Σαμ αποφασίζει να του δώσει ένα μάθημα.

Τι συμβαίνει όμως όταν ο Σαμ το παρατραβάει; Τελικά ανακαλύπτει η Τες την υπερδύναμη του;

• Language: Ελληνικά
• Publisher: Kc Global Enterprises Pty Ltd
• Release date: Mar 2, 2020
• ISBN: 9781547530861

Book preview

Βιβλίο Πρώτο

Φρικιό Μυαλού

Η αποκάλυψη...

Όταν αποφάσισα να επισκεφτώ τον Σαμ εκείνο το απόγευμα, δεν μπορούσε καν να μου περάσει από το μυαλό ότι θα βρεθώ μπροστά σε αυτό το σκηνικό. Από το σημείο που κρυβόμουν ανάμεσα στα δέντρα και τους πυκνούς θάμνους που χώριζαν σαν φράχτης τα σπίτια μας, είχα πολύ καλή θέα στο παράθυρο του επάνω ορόφου.

Δεν είχε ιδέα ότι παρακολουθούσα. Τυχαία κοίταξα ψηλά εκείνη τη στιγμή. Και τότε ήταν που τον έπιασα στα πράσα. Ο φόβος και η σύγχυση που με κυρίευσαν ήταν τόσο έντονα που στάθηκα εκεί παγωμένη. Τότε εξηγήθηκαν όλα όσα είχα δει να συμβαίνουν στο σχολείο και ήξερα αμέσως ότι αυτός έφταιγε.

Αλλά πως κατάφερε να με ξεγελάσει για τόσο καιρό;  Και πόσοι άλλοι γνώριζαν το μυστικό του;

Αυτήν την ερώτηση είχα κρεμασμένη στα χείλη μου καθώς κοιτούσα άφωνη με τρόμο όσα ξετυλιγόταν μπροστά στα μάτια μου. Και ύστερα, κοίταξε έξω από το παράθυρο. Σα να ήξερε ότι ήμουν εκεί και παρακολουθούσα σιωπηλά. Και επιτέλους κατάλαβα, όλα τα μυστηριώδη περιστατικά, σχεδόν καταστροφές, ξαφνικά όλα απέκτησαν νόημα. Αλλά τη στιγμή που τα μάτια μας συναντήθηκαν, γύρισα γρήγορα και έφυγα. Φοβόμουν. Από τη μια στιγμή στην άλλη φοβόμουν το αγόρι που νόμιζα ότι ήταν φίλος μου και έτρεξα προς το σπίτι μου. Πίσω στο φρούριο του δωματίου μου στον πάνω όροφο όπου έκλεισα την πόρτα πίσω μου και τράβηξα τις κουρτίνες να σφραγίσουν. Την ίδια στιγμή ήξερα ότι ήταν εκεί, στους θάμνους, στην απέναντι πλευρά, πιθανότατα κοιτώντας επίμονα το παράθυρο μου.

Τι να έκανα όμως; Και σε ποιόν να μιλήσω; Δεν είχα ιδέα. Και έτσι, κάθισα στο κρεβάτι μου ήσυχα, γεμάτη απόγνωση.

Πως ξεκίνησαν όλα...

Φαντάζομαι ότι το να μετακομίζεις σε νέα γειτονιά είναι σα να ταξιδεύεις στο άγνωστο. Όχι μόνο το καινούριο σπίτι και το καινούριο δωμάτιο που πρέπει να συνηθίσεις, αλλά και πολύ πιο σημαντικά πράγματα να σε ανησυχούν όπως καινούριο σχολείο και καινούριοι φίλοι. Για ένα δωδεκάχρονο κορίτσι, αυτά έχουν τη μεγαλύτερη σημασία! Αυτές οι σημαντικές λεπτομέρειες γύριζαν στο μυαλό μου όταν στρίψαμε στη γωνία του δρόμου που οδηγούσε στο καινούριο μας σπίτι.

Αλλά μόλις αντιλήφθηκα το ετοιμόρροπο σπίτι δίπλα, ξέχασα προς στιγμήν τις προηγούμενες ανησυχίες μου.

Αν και το σπίτι μας χώριζε από το διπλανό κολλητό σπιτάκι με μια σειρά από πυκνοφυτεμένους θάμνους, κατάφερνα να βλέπω αρκετά καθαρά στο διπλανό σπίτι καθώς περνούσαμε αργά από μπροστά με το αυτοκίνητο. Η πρώτη μου εντύπωση ήταν ότι μάλλον το είχαν εγκαταλείψει γιατί ήταν κάπως ξεχαρβαλωμένο και σαν ακατοίκητο. Αλλά η μαμά μου επιβεβαίωσε ότι ζούσαν κανονικοί άνθρωποι εκεί και μάλιστα ο ένας από αυτούς ήταν ένα αγόρι στην ηλικία μου.

Τα νέα αυτά μου κίνησαν αμέσως την περιέργεια. Και αναρωτήθηκα ποιοι να είναι αυτοί οι άνθρωποι που έμεναν μέσα σε αυτό το παλιό σπίτι που φαινόταν ότι από στιγμή σε στιγμή θα διαλυόταν γύρω τους.

Κοιτώντας προς τα εκεί, μια ανατριχίλα διαπέρασε τη σπονδυλική μου στήλη. Ένα παράξενο συναίσθημα που έκανε το δέρμα μου να μπιμπικιάσει, αν και ήταν πολύ ζεστή μέρα και ο ήλιος έλαμπε περίτρανα στον ουρανό.

C:\Users\home\Dropbox\Jason FOLDER\Telekinesis series\BOOK 1 AND PICS\aa MAKE BACKGROUND WHITE.jpg

Για κάποιο παράξενο λόγο, αισθανόμουν ότι μας παρακολουθούσαν.

Μόλις μπήκαμε στο πάρκινγκ μας, έριξα μια κλεφτή ματιά και παρατήρησα μια μικρή κίνηση πίσω από την κουρτίνα στο μπροστινό παράθυρο. Τότε σιγουρεύτηκα ότι κάποιος όντως μας παρακολουθούσε.

Ο μπαμπάς πάρκαρε το αμάξι μας μπροστά σε κάτι πράσινες πόρτες που ήταν το γκαράζ και μόλις βγήκα έξω, προσπάθησα να κοιτάξω μέσα από τον θάμνο στην άλλη πλευρά. Από εκεί που στεκόμουν όμως, η θέα μου ήταν μπλοκαρισμένη από το παχύ φύλλωμα που υπήρχε στο σημείο εκείνο.

Αυτό που με εξέπληξε όμως ήταν όταν ο Τζάσπερ, το τρίχρονο μακρυμάλλικο τεριέ μας, πήδηξε από τη πίσω θέση του αυτοκινήτου που καθόταν δίπλα μου και στάθηκε ακίνητος και έτοιμος, κοιτώντας επίμονα τους θάμνους. Και μετά, μέσα σε δευτερόλεπτα άρχισε να γαυγίζει. Ήταν σα να αισθανόταν ότι κάτι περίεργο υπήρχε εκεί, ότι υπήρχε κάτι στην άλλη πλευρά των δέντρων που έπρεπε οπωσδήποτε να το ερευνήσουμε.

Αλλά θα έπρεπε να περιμένει, αποφάσισα στα γρήγορα καθώς τον έπιανα από το κολάρο του και τον τράβηξα στο δρομάκι που οδηγούσε στην μπροστινή πόρτα του σπιτιού μας. Το τελευταίο πράγμα που ήθελα ήταν ο ανήσυχος και ανυπόμονος σκύλος μου να τρέξει στην αυλή των γειτόνων και να αρχίσει να γαυγίζει δυνατά για να τους τραβήξει την προσοχή. Δεν ήταν αυτός ο τρόπος που ήθελα να γνωρίσω τους καινούριους μας γείτονες.

Έτσι, έπρεπε να περιορίσω την περιέργεια μου, μέχρι αργότερα το απόγευμα, και να κάνω μια προσπάθεια να βοηθήσω τους γονείς μου να ξεπακετάρουν κάποια από τα άπειρα κουτιά που ξεφόρτωνε ήδη το συνεργείο της μεταφορικής εταιρείας και τα κουβαλούσαν μέσα. Το φορτηγό της μετακόμισης είχε παρκάρει ακριβώς πίσω από το αυτοκίνητο μας και η είσοδος ήταν γεμάτη δραστηριότητα.

Ξαφνικά ακούστηκε ήχος βροντής ακριβώς από πάνω μας. Κοίταξα ψηλά και είδα ότι μαύρα σύννεφα είχαν γεμίσει τον ουρανό. Αν και δεν είχα ιδέα από που ερχόταν