WANNEER Oksana Masters ’n slegte dag beleef, bring haar ma vir haar sonneblomme. Hul blomblare hou groot betekenis in vir Oksana, ’n atleet wat in Oekraïne gebore is waar sonneblomme as ’n simbool van vrede en trots beskou word.
Agter haar loop ’n vaas oor van dié blomme terwyl sy via ’n videooproep praat uit haar huis in die stad Champaign, Illinois, suid van Chicago.
“Hulle maak my baie gelukkig,” sê sy. “In die middel van chaos wys hulle steeds na die son, na die positiewe, na die lig. En dit is wat ek soms nodig het.”
Oksana is 34. Sy is in 1989 gebore met ernstige gestremdhede, insluitend vermiste skeenbene en duime, wat vermoedelik veroorsaak is deur haar ma se blootstelling aan bestraling in die Tsjernobil-ramp drie jaar tevore.
Haar biologiese ouers het haar dadelik aan die staat gegee en haar onbewustelik gedoem tot vroeë kinderjare van uiterste wreedheid en mishandeling. In die laaste van drie weeshuise is Oksana herhaaldelik verkrag, geslaan en gesny. Strawwe was wreed, mediese behoeftes is geïgnoreer en sy was pal ondervoed.
Gay Masters, ’n Amerikaanse akademikus, het haar aangeneem toe sy sewe was. Oksana het so maer in Amerika aangekom dat dokters haar met “FTT” – die mediese afkorting vir “failure to thrive” – gediagnoseer het.
Sy het 26 jaar later, ná talle operasies, insluitend die amputasie van albei haar bene, een van die suksesvolste atlete ter wêreld geword.
Dis ’n storie wat sy vertel in haar nuwe outobiografie, The Hard Parts, die verhaal van ’n onwaarskynlike reis na die toppunt van vier Paralimpiese sportsoorte: roei, langafstand-ski, fietsry en tweekamp.
‘DIS SKRIKWEKKEND OM TE
