Stormbul se horings

SONJA se hele wêreld tuimel skielik soos ’n kaartehuis inmekaar. Van skok begin haar kop so erg draai dat sy op die bank neerval en haar gesig in die naaste kussing verberg. Toe gil sy; drie diep onaardse gille wat uit haar diepste ontredderde wese ontsnap.

Sy probeer sin maak van wat sy pas op die TV-skerm gesien het. Eintlik was dit Dawid se geel reënbaadjie wat eerste haar oog getref het. En direk daarna die bulhoringkopstukke waaraan sy so hard gewerk het.

Sy kom stadig regop en sit en staar nikssiende na die TV-skerm waar modderbesmeerde rugbyspelers verwoed baklei vir die bal uit ’n losskrum. Al wat sy herleef, is die vorige ontstellende beeld wat nou haar sinne oorheers.

Stuk vir stuk, raampie vir raampie begin sy daardie beeld dissekteer. Was dit die werklikheid of was dit vergissing? Maar wat anders? Die bewyse was duidelik daar. Feite is feite. Dawid is