OEKRAÏNE ONDER BELEG
DIE tonele wat op foto’s en in video’s oor die wêreld heen flits, is om van te huil. Dis ondenkbaar; onwerklik. Dis oorlog.
En dit is weer burgerlikes wat boet; doodgewone mense wie se lewe oornag ontspoor het weens die gewetenlose besluite van ’n magsugtige tiran.
In ’n ondergrondse skuiling wat tydelik as kinderhospitaal ingerig is, hou dokters babas beskermend in hul arms vas. Buite, in die verlate strate van die stad, dreun die vallende missiele en bomme soos demoniese tromslae.
Dit lyk soos ’n toneel uit die verwoeste Siriese stad Aleppo, of dalk Iran, Afghanistan, Beiroet of Tsjetsjnië. Maar dis die Oekraïense stad Dnipro, en dis dag 5 van Wladimir Poetin se oorlog teen die buurland wie se bestaan hy misken. Steeds is daar geen einde in sig nie.
Omstreeks vyfuur die oggend van 24 Februarie is mense in die stede van Oekraïne gewek deur die eerste Russiese lugaanvalle – en die vreesaanjaende wete dat die dreigemente van die onvoorspelbare Russiese leier in die Kremlin geen blufspeletjie was nie.
Een van die eerste gesigte van dié wrede geweld teen onskuldige
