VLUG NA VEILIGHEID
DIS ’n skynbaar eindelose rivier van lyding en ellende wat uit Oekraïne vloei. Gesinne wat in twee geskeur word omdat die mans moet agterbly om te veg terwyl hul vrou en kinders oor die grens vlug; verswakte bejaardes wat gedra moet word – alles om weg te kom van die Russiese missiele en bomme wat geen onderskeid tref tussen militêre teikens, woonhuise, hospitale en skole nie.
Terwyl duisende Oekraïners die afgelope tyd in moltreinstasies en ander afgeleë plekke probeer skuil, het meer as 2 miljoen mense reeds teen dag 14 van Wladimir Poetin se wrede oorlog in ysige winterweer na buurlande soos Pole, Roemenië en Moldowa gestroom.
Volgens die Verenigde Nasies is dit die vlugtelingkrisis in Europa wat die vinnigste groei sedert die Tweede Wêreldoorlog.
Party vlugtelinge se huise en lewens is reeds in puin, ander weet nie of daar iets sal wees om na toe terug te keer wanneer vrede eindelik weer wink nie.
By die grense aangekom, strompel die verwese skares moeg, honger en verkluim na ’n vreemde bodem en ’n onsekere toekoms. Die meeste het net ’n
