Die strandmere van Maputaland
Maputaland in die Noordoos-KwaZulu-Natal is ’n plat, sanderige en moerasagtige streek wat grens aan Mosambiek in die noorde, die Tugelarivier in die suide en die Lebomboberge in die weste. Geoloë sê dié wye kusvlakte was 100 miljoen jaar gelede onder water, en deesdae word Maputaland gekenmerk deur tientalle mere, strandmere, moerasse en grasvlaktes, asook reusagtige duine van meer as 150 m hoog wat oorgebly het nadat die see teruggetrek het.
As jy op teerpaaie bly, kan jy die lengte van Maputaland binne vyf uur kafdraf, maar hier is ’n agterpad wat jou eers deur olifantwêreld neem en van daar af kuslangs tot op die Mosambiekse grens. As jy jou paspoort onthou het – en die pandemie-inperking dit toelaat – kan jy boonop Ponta do Ouro besoek vir garnale, peri-peri-hoender en ’n yskoue 2M-bier.
JOU REIS BEGIN by Kaap Vidal, ’n gewilde kampplek 30 km noord van die KwaZulu-Natalse kusdorp St. Lucia. Die Kaap Vidaloord lê teen ’n baai wat deur ’n rif beskut word teen inkomende branders. Hier is 50 staanplekke, elk met water en elektrisiteit, en netjiese ablusiegeriewe. Dis ’n gewilde bestemming oor die groot dae en jy moet dus lank vooruit bespreek.
Die geheimsinnige skip die Dorothea het op 31 Januarie 1898 hier by Kaap Vidal op die rotse geloop. Volgens oorlewering het die destydse president van die Transvaalse Republiek, Paul Kruger, ’n vrag goudstawe uit die Witwatersrand na Delagoabaai (vandag
