Hisse en negen andere Historische Verhalen

By Hay van den Munckhof

DE LAATSTE DAGEN VAN EEN GOD  -  In het Rome van het jaar 96 is onder het schrikbewind van keizer Domitianus

niemand zeker van zijn of haar leven...

NAAR VERDUN  -  In het jaar 892 worden de Vikingen na hun gouden eeuw van jager tot prooi.

Maar zelfs in tijden vol geweld en haat kan er iets moois opbloeien...

HISSE  -  In de 9e eeuw doodt een Friese slavin haar eigenaar en gaat door de Zweedse wouden

op weg naar haar thuisland. Maar... bestaat dat thuisland nog wel?

UMARS OPDRACHT  -  Als de emir Umar ter dood veroordeelt, krijgt die één kans om zijn leven te redden.

Dat loopt heel anders af dan ze hadden kunnen dromen...

AHYAFS LAATSTE DANS  -  In 1064 wordt het Moorse Barbastro ingenomen door een christelijk leger.

Voordat de stad valt, danst Ahyaf nog één keer voor de emir...

MEIYIN  -  In 1215 belegert het leger van Dzjengis Khan de Chinese hoofdstad Zhongdu.

Tijdens die strijd blijken niet alle Mongoolse krijgers wreed en harteloos te zijn...

CHAN-MI  -  In het Korea van 1658 laat de vader van Chan-mi haar met een Hollandse zeeman trouwen.

Dat maakt haar gelukkig, maar helaas... Niets is voor eeuwig...

NAAR OUIDA  -  In het Dahomey van 1727 vormen de Ahosi het vrouwelijke elitekorps van de koning.

Voor een van hen is iemand nóg belangrijker dan haar koning...

CHARAYA'S LACH  -  In het Cambodja van 1975 hadden Meng en Charaya samen oud kunnen worden.

Toen bereikten de strijders van de Rode Khmer Pnom Penh...

NAYA (BONUSVERHAAL) -  Naya gaat op zoek naar haar verloren zussen in het meer van de naiaden.

Maar eerst heeft ze Charon nodig om de Styx over te steken...

• Language: Nederlands
• Publisher: Hay van den Munckhof
• Release date: Apr 27, 2024
• ISBN: 9798224626168

Book preview

VOORAF

Niet voor niets is ‘Verhalen uit een Ver Verleden’ de titel van deze bundel geworden. De auteur las namelijk meer dan een halve eeuw alles wat met geschiedenis te maken heeft, maar toch het allerliefst verhalen over héél ver weg en héél lang geleden. Er zijn mensen die dat net als het schrijven van fantasy of SF escapisme noemen en er op neerkijken. Nou ja, dat is geheel voor hun eigen rekening. Wie er zo over denkt, moet deze bundel maar gewoon overslaan...

De tien verhalen staan in chronologische volgorde. Het eerste speelt in het Rome van het jaar 96, het negende in het Cambodja van de jaren 1975-1977. Nummer tien, ‘Naya’, is een ‘verhaal apart’. Naya vlucht samen met een hellehond in het woud van de dryaden, waarna ze de Styx oversteekt om haar verloren zussen in het meer van de naiaden terug te vinden. Een historisch verhaal is dat strikt genomen niet, maar omdat de setting is ontleend aan de Grieks-Romeinse mythologie kreeg het als bonusverhaal toch een plekje in de bundel.

Wat de setting betreft, bij een Nederlandse auteur is het natuurlijk niet vreemd dat de meeste verhalen in Europa spelen. Dat zijn er vijf geworden. Azië staat met drie verhalen op een tweede en Afrika met één verhaal op de derde plaats. De oplettende lezer zal opmerken dat Amerika ontbreekt, terwijl de geschiedenis van dat continent toch meer dan genoeg stof en dito inspiratie op kan leveren. Dat was geen bewuste keuze, maar gewoon toeval. In een volgende bundel wordt dat misschien goedgemaakt...

Dan de doelgroep van deze bundel. Die is heel ruim. De verhalen zijn zo gekozen dat ze zowel jongeren als volwassenen met een ‘tic’ voor geschiedenis aan zullen spreken. Daar hoort wel een kanttekening bij. Verhalen voor jongeren worden meestal als Young Adult of gewoon YA aangeduid. Het probleem daarbij is de leeftijdsgrens. De een heeft het dan over jongeren tussen de 12 en 18 jaar, de ander over de groep tussen 15 en 30 jaar. Om twee redenen is er van afgezien om deze bundel een YA-stempel te geven. De eerste en voornaamste is dat sommige verhalen voor  kinderen tussen de 12 en 15 jaar te heftig kunnen zijn. De tweede reden is dat volwassenen dit dan als een echte jeugd- of YA-bundel zouden kunnen zien, wat het niet is. Wel heeft de auteur een paar verhalen geschrapt die veel historie, maar naar verhouding weinig plot en spanning bevatten, wat je een concessie in de YA-richting zou kunnen noemen. Allemaal keuzes...

Op de allerlaatste pagina’s van dit boek is op een rijtje gezet wanneer en door wie de tien verhalen in deze bundel zijn uitgegeven en wat Hay van den Munckhof tot en met mei 2024 nog meer publiceerde, niet alleen historische verhalen, maar ook het een en ander in fantastische sferen. Dat is namelijk Hays tweede schrijfpassie...

DE LAATSTE DAGEN VAN EEN GOD

Afbeelding met buitenshuis, zwart-wit, gebouw, scène Automatisch gegenereerde beschrijving

~~~~

Rome, 96

Genietend van de herfstzon laat ik mijn hoofd tegen de wand van de herberg rusten. Net als ik wegdoezel, klinkt luid wielgeratel uit de richting van het Forum Romanum. Zwaarbewapende ruiters begeleiden een kolonne. In de voorste karren zitten geketende mannen, waarschijnlijk op weg naar een gladiatorschool of de slavenmarkt. Ik gaap en sluit opnieuw mijn ogen.

Een por in mijn zij... ‘Arolus, kijk eens! Er komt daar iets aan dat veel te mooi is om in een bordeel te eindigen.’

Neef Crassus fluit zo hard dat mijn oren tuiten. Het waarom wordt mij snel duidelijk. In de laatste kar zitten drie vrouwen in smetteloos witte tunieken. De middelste, zo te zien de jongste, is een zwartharige schoonheid met overdadige krullen. Haar trotse houding en onverschrokken blik maken een onuitwisbare indruk op mij. De adem stokt me in de keel als de kar ons passeert en ik haar donkere ogen en fijne gelaatstrekken goed in mij op kan nemen. Moeizaam produceer ik een glimlach. Crassus laat zich een schunnigheid ontvallen waarvan een doorgewinterde hoer nog zou blozen.

Met een ruk draait het meisje haar hoofd. Ze werpt een vernietigende blik in mijn richting en keert ons dan de rug toe.

Verbluft kijk ik de kolonne na. Dan pas besef ik voor wie het meisje mij aanzag. Crassus barst in lachen uit. Spottend kijk hij mij aan.

´Ik ga haar meteen op de slavenmarkt zoeken. Weerspannige types houden het leven spannend. Als ik met haar klaar ben, mag jij haar hebben. Met jouw lege beurs zul je wel geen bezwaar hebben tegen een tweedehandsje, Arolus.´

Crassus grijnst. Ik haal mijn schouders op en probeer mijn walging niet te laten blijken. In een royale bui betaalt Crassus voor ons beiden de wijn. Daarna verdwijnt hij in de richting van de slavenmarkt.

OP WEG NAAR OOM CALLUS’ villa op de Palatijnse heuvel zit het mij nog altijd dwars dat het meisje mij voor een lompe wellusteling aanzag. Ik word boos op mijzelf. Waar maak ik mij eigenlijk druk over? Vader heeft mij niet naar het huis van mijn oom gezonden om een voorbeeld aan neef Crassus te nemen, maar om te studeren. Helaas dwingt geldgebrek vader om een beroep te doen op zijn broer. Daarom ben ik nu afhankelijk van de Griekse retoricaleraar die Callus Antonius voor Crassus kocht. Crassus’ brein is echter dusdanig aangetast door de wijn dat alleen ik van oom Callus’ investering profiteer.

Het is ook niet de juiste tijd om weekhartig te zijn. Onder het schrikbewind van Domitianus is niemand zijn leven zeker, behalve meelopers zoals oom Crassus. Hoe rijker een familie is, hoe groter de kans om van hoogverraad beschuldigd te worden. Ik schud mijn hoofd en doe mijn best om die gedachten uit mijn hoofd te krijgen.

Afbeelding met zwart-wit, kleding, persoon, gebouw Automatisch gegenereerde beschrijving

DE VOLGENDE MIDDAG lees ik op een zonnig plekje in het atrium een boekrol van Plinius de Jongere, waarin hij beschrijft hoe zijn oudere naamgenoot landt bij de vuur brakende Vesuvius. Net als Plinius de dag in inktzwarte duisternis ziet verkeren, valt een schaduw over mijn gezicht.

Mijn hart slaat over. De boekrol glipt uit mijn handen en belandt op de grond. Ik kijk op. Abiola, onze Nubische slavin, staat naast mij. Mijn nieuwsgierigheid is meteen gewekt. Waarom gedraagt de onverstoorbare Abiola zich zo vreemd? En waarom kijkt ze zo bezorgd?

‘Wat is je boodschap, Abiola?’ vraag ik.

Abiola haalt een keer diep adem. ‘Vergeef mij, heer Arolus, ik mag u eigenlijk niet uit eigen beweging benaderen, maar het kan niet anders. U bent de enige die ons misschien kan helpen.’

Ik vergeet de boekrol en kom overeind. ‘Wie bedoel je met ons?’

Uit Abiola’s blik spreekt regelrechte doodsangst. ‘Alle slaven en slavinnen van dit huis, heer,’ antwoordt ze. ‘Ik ben bang dat wij allemaal zullen sterven.’

‘Dat kan ik me nauwelijks voorstellen,’ zeg ik. ‘Callus is een strenge meester, maar hij is zuinig op zijn slaven.’

Abiola haalt diep adem. ‘Het komt door de slavin die Crassus kocht,’ zegt ze.  Ze dempt haar stem en kijkt schichtig om zich heen.

Mijn huid tintelt plotseling. ‘Is ze jong en heeft ze donkere krullen?’

Verbluft kijkt Abiola mij aan. ‘Ja,’ zegt ze, ‘hoe weet u dat?’ Meteen slaat ze een hand voor haar mond. ‘Vergeef mij die onbeschaamde vraag, heer.’

‘Geeft niets,’ reageer ik ongeduldig. ‘Vertel verder.’

‘Crassus bracht haar zelf naar het slavenverblijf. Hij zei dat hij haar vannacht nog zou laten halen. Nadat hij ging, verzekerde het meisje ons dat ze Crassus zou doden als hij haar ook maar met een vinger aanraakte.’

‘Heeft Crassus haar nog niet laten halen.’

Abiola schudt haar hoofd. ‘Nee, heer. Ik denk dat hij te veel wijn dronk.’

‘Hoe heet het meisje?’

‘Camilia.’

‘Hebben jullie haar verteld wat er gebeurt als zij Crassus doodt? Weet zij dat niet alleen zijzelf, maar alle slaven en slavinnen dan gefolterd en gedood worden?’

‘Ja, heer, dat zeiden wij meteen. Maar Camilia reageerde niet. Ze negeerde ons en staarde alleen maar voor zich uit. Ik denk niet dat ze naar ons zal luisteren.’

‘Haal haar.’

Abiola buigt en haast zich naar binnen.

Pas nu besef ik hoe moedig Abiola is. Ze riskeerde haar leven door de nacht werkeloos voorbij te laten gaan, terwijl zij de woorden van Camilia ook meteen aan Callus over had kunnen brengen. Wat zij vreesde, had al werkelijkheid kunnen zijn...

Afbeelding met Menselijk gezicht, kleding, stijl, persoon Automatisch gegenereerde beschrijving

ABIOLA KOMT OPNIEUW naar mij toe, deze keer met het meisje. Camilia oogt net zo vastberaden als gisteren, maar haar houding is verder totaal anders. Ze buigt zelfs even als ze voor mij staat. Ik kijk Abiola aan. Die begrijpt de hint en verdwijnt.

‘Ik ben Camilia Quintillianus,’ zegt het meisje, ‘en ik vraag je om mij te vergeven. Nadat Crassus mij kocht, vertelde hij dat hij mij bespotte en dat jij er niets mee te maken had. Blijkbaar vond hij dat erg grappig.’

Camilia is zo heel dichtbij nóg mooier. Zij ruikt bepaald niet als een slavin, maar als wat zij is, de dochter van een van de rijkste Romeinse patriciërs. Zou Quintillianus al terechtgesteld zijn? Ik durf het niet te vragen.

‘Weet je waarom ik je liet halen?’

Ze kijkt mij strak aan en schudt haar hoofd. Haar zwarte lokken dansen mee.

‘Het gaat om wat je over Crassus zei.’

Camilia barst uit. ‘Ik snijd hem de strot af wanneer hij mij aanraakt. Mocht er nog iemand van mijn familie leven, dan kan ik hen nooit meer onder ogen komen als dat zwijn doet wat hij van plan is.’

Nu weet ik het zeker. Camilia zal hem doden. En Crassus gaat haar die kans geven. Hij is te stom om het gevaar te zien, gewend als hij is aan gewillige slavinnen die hem met geurige oliën masseren en vervolgens alles doen