Tear of Princess: Het tegengif: Tear of Princess

By P. Torres

Proloog

Salomé

De betovering genaamd Tear of Princess bracht me weer naar het kasteel.

Ik kende die mensen niet die in het paleis woonden. Mijn geheugen stond me niet toe.

Maar ze herinnerden zich dat ik de prinses van het Land van de Zon was.

Na mijn terugkeer in het kasteel van mijn vader was er een poging me te vermoorden en moest de hele kasteelwacht worden aangepast.

Bij de levering van wapenschilden aan de soldaten had ik een grote verrassing.

Het lot had in mijn leven het tegengif gebracht dat ik nodig had voor mijn genezing.

• Language: Nederlands
• Publisher: BadPress
• Release date: Mar 1, 2020
• ISBN: 9781393289739

Book preview

Book Two

In de

Tear of Princess

Serie

Copyright © 2015 door Pet Torres boeken

Copyright © 2015 door Pet Torres

Copyright © 2015 door Pet Torres boeken

Voor meer informatie

[e-mail]

Dit boek is een werk van fictie. De namen, karakters, plaatsen en gebeurtenissen zijn producten van de verbeelding van de schrijver of zijn fictief gebruikt en mogen niet worden opgevat als echt. Elke gelijkenis met personen, levend of dood, actuele gebeurtenissen, locales of organisaties berust volledig op toeval

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt of gereproduceerd op welke wijze dan ook zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.

Dedicated

Voor mijn ouders

Tot mijn zussen

Tot mijn neven

Dankwoord

Naar god

Aan mijn lieve lezers

Lana Del Rey

Lorde

Ik ben enthousiast over hun songs om deze serie te schrijven.

Alleen liefde sets je te bevrijden ....

Pet Torres

Heer, maak mij het instrument van uw vrede

Waar haat

Laat me stallen liefde

Indien er misdrijven

Dat ik vergeving kan brengen

Waar sprake is van stelling

Dat ik eenheid kan brengen

Waar duisternis

Dat ik het licht kan brengen

Waar er fout

Dat ik de waarheid kan brengen

Waar sprake is van wanhoop

Dat ik hoop kan brengen

Waar sprake is van verdriet

Dat ik vreugde kan brengen

In geval van twijfel

Dat ik geloof kan brengen

Meester, maak dat ik liever kunnen proberen

Om het comfort dan getroost te worden

Begrijpen dan zal duidelijk

Liefde dan om bemind te worden

Want het is in het geven dat we receiveit is te vergeven dat we vergeven

En het is in het sterven dat wij zijn geboren om het eeuwige leven.

Gebed van St. Franciscus van Assisi

In geheugen van mijn neef

Cláudio Henrique

Proloog

Salomé

De spreuk genaamd Tear of Princess vervoerd me naar het kasteel opnieuw.

Ik heb niet de mensen die in het paleis gewoond kennen. Mijn geheugen me niet toe te staan.

Maar ze herinnerde dat ik de prinses van het Land van de Zon

Na mijn terugkeer naar het kasteel van mijn vader, was er een poging tot moord op mij en het hele kasteel bewaker moesten worden aangepast.

In de levering van wapens aan de soldaten, had ik een grote verrassing.

Het lot had om mijn leven het tegengif ik nodig had voor mijn genezing gebracht.

Hoofdstuk 1

Salomé

Een flits verlicht de balzaal in een kasteel. Het was helemaal leeg en gedeeltelijk donker. Er waren enkele lampen opknoping op de muren en ze flauw verlicht de grote zaal.

Mompelde ik bang, ik was in een niet zo comfortabele positie over de vloer, op mijn knieën, met mijn handen hield mijn eigen bovenste ledematen.

Ik tilde mijn hoofd en keek om zich heen, naar het plafond van de zaal en ook enkele donkere gangen die enigszins ver van mij waren.

Ik realiseerde me dat deze plek was niet vreemd. Het voelde alsof ik daar enige tijd geleden was geweest, in een periode van mijn leven, die ik niet perfect herinneren.

Op dat moment dacht ik aan het woord geduld.

Ik moet geduld hebben met mijn eigen geheugen. Net als alle andere moeders hadden geduld met hun kinderen in het stadium waar ze leren om te kruipen, te lopen en te praten.

Voordat ik kon opstaan ​​en te verbergen, hoorde ik stap geluiden vanuit de hal. Ze waren zo licht en luid, waren er een half dozijn van hen, in hetzelfde tempo, in dezelfde richting.

Wie is daar?

Een stem ondervraagd trots en met veel gezag. Ik keek naar een van de donkere gangen en zag een man die zich in het midden van het, hij had donkere kleding en hij kaplaarzen had.

Na zijn vraag, ik bleef zwijgen. Ik liet mijn hoofd en probeerde niet om gezien te worden door hem.

Maar mijn gele jas stond in de duisternis. De man tilde zijn nek en keek over zijn neus, in een poging om dat gele ding onderscheiden voor zijn ogen.

Beantwoorden of de bewakers zal je dwingen om het te doen!

Onmiddellijk nam de man drie stappen vooruit, begeleid door zijn half dozijn gewapende soldaten met hun zwaarden van staal.

Mijn hart reed. Ik was in een onbekend gebied, voordat gewapende en dreigende mannen.

Ik kon niet lopen of weg te komen.

Alles leek verloren voor mij.

Ik had geen andere keuze dan om mezelf voor te stellen als een beschaafde en hartelijke vriendelijke persoon.

Ik langzaam verhoogd en stond op, op zoek in hun richting. De man van donkere kleding, leek niet tevreden met mijn actie. Onmiddellijk beval hij me.

Haal de stekker uit je hoofd!

Hij kon niet zien mijn gezicht duidelijk met de gele stof te verbergen mijn gezicht. Mijn rechterhand ging op het hoogtepunt van mijn nek en ik trok de gele kap terug. Mijn gezicht werd onthuld en mijn kalende ook.

De ogen van de man met zwarte kleren aan de kaak gesteld. Ik zou zweren dat hij werd geconfronteerd met een spook. Een arme ziel die gebed nodig.

Uwe Hoogheid!

Hij riep en boog een van zijn knieën, het maken van een boog in mijn richting. Ik keek bang opzij. Ik kon niet geloven dat hij eerbied betalen om mij.

Uwe Hoogheid!

Hij mompelde weer te stijgen. Hij besefte dat ik was in de war, op zoek naar hem en zijn bewakers met stalen kleding, vast te zitten achter hem. Zijn snelle stappen brachten hem naar mij.

De man stopte voor mij en zijn rechterhand raakte mijn linker schouder.

Uwe Hoogheid! Het is echt u!

Zijn ogen straalden van vreugde op dat moment voelde ik dat ik hem kon vertrouwen.

Waarom noem je me Hoogheid?

Ik vroeg serieus naar te kijken. De man glimlachte, niet serieus nemen van mijn naïeve vraag.

Prinses Salomé, dit is geen tijd voor grappen!

Hij probeerde me te nemen met hem, maar ik bleef staan ​​op dezelfde plaats. Mijn voeten niet toe dat ik om hem te vergezellen.

Prinses? Salomé?

Ik vroeg opnieuw. Een wolk van onzekerheid zweefde boven mijn hoofd.

De man keek me serieus, besefte hij dat ik maakte geen grapje. Ik wantrouwde hem en was zich niet bewust van mijn echte naam.

Salomé. Wat is er gebeurd met je mooi haar?

Hij vroeg naar mijn kalende.

De koning zou niet willen om haar te zien zo opstandig.

Hij stelde zich voor dat ik mijn hoofd had kaalgeschoren door de vrije wil. Maar ik bleef zwijgen.

Mijn haar was niet de belangrijkste kwestie op dat moment. Ik wilde begrijpen waarom hij me belde Hoogheid Prinses en Salomé.

Zou dit mijn echte naam zijn?

Prinses Salomé. Je kent me niet herinneren? Ik ben de afgezant van uw koninklijke familie. Ik was de rechterarm van je vader voor vele jaren.

En waarom ben je niet meer?

Ik gelede serieus.

Hij fronste, op zoek bang voor mij. Met mijn zinloze vragen stellen. De afgezant vond dat ik alles over mijn leven in dat kasteel te leren kennen.

Koning Saulo is dood ...

De afgezant zei voorzichtig, hij niet wilde me weer te schokken.

Weet je niet meer dat, Uwe Hoogheid? Hij stierf de dag van je achttiende verjaardag.

Mijn vader is dood?

Ik keek om me heen, het leek erop dat ik zou gaan om te onthouden over zijn dood, maar mijn geest geblokkeerd, ik kon niets bedenken, zelfs niet zijn fysionomie.

Ja, en u verdween na zijn dood. We zochten voor u in het hele kasteel en heb je niet te vinden.

Ik herinner me niets. Mijn stem leek depressief. "Zelfs niet fysionomie van mijn vader, ik deze plek niet herinneren, ik herinner me niet dat ik een prinses, ik kan me