Opgeslokt door een videogame

By Jan Bakker

Beleef het meeslepende avontuur van Daan, een tiener wiens hart sneller klopt voor spannende videogames en adembenemende sensaties. Al van jongs af aan domineert zijn fascinatie voor virtuele werelden zijn leven, soms zelfs ten koste van zijn studie. Ondanks de herhaaldelijke waarschuwingen van zijn ouders en zijn afnemende schoolprestaties, blijft Daan zijn droom om videogames te testen en te creëren trouw.

Dan verandert alles wanneer "De Tovenaar", een beroemde gameontwikkelaar, zijn school bezoekt. Daan ziet zijn kans schoon en haalt zijn twee beste vrienden, Bram en Sven, die ook gek zijn op videogames, over om hem te vergezellen naar een exclusieve ontmoeting met deze gamelegende. Daar onthult De Tovenaar zijn nieuwste project, met de belofte dat het hun leven op ondenkbare wijze zal transformeren.

Verblind door de mogelijkheden die voor hen liggen, storten de drie vrienden zich in wat lijkt op een spannend avontuur. Maar ze beseffen niet welke gigantische vergissing ze op het punt staan te begaan...

"Opgeslokt door een Videogame" is een tornado van avontuur, waarin realiteit en fantasie in elkaar overvloeien. Terwijl ze door intense ruimtegevechten, confrontaties met mythische wezens en historische veldslagen navigeren, moeten onze helden blijk geven van moed, vindingrijkheid en vastberadenheid.

• Language: Nederlands
• Publisher: Jan Bakker
• Release date: Dec 10, 2023
• ISBN: 9798223020493

Book preview

«ODEPA »

– Bij het horen van dat woord, wat hulp betekent in de Talshhtar taal, viel een zwerm zwarte en plakkerige insecten de monsters aan die op Vinzel afkwamen. Deze woeste beesten verslonden de ingewanden van de zombies, die op de grond vielen. De moedige krijger kon even op adem komen, maar het was nog lang niet voorbij. Aan de horizon verschenen meer monsters en het zou nog enkele minuten duren voordat Vinzel de odépa wezens kon oproepen. Met zijn zwaard stevig vastgegrepen, wachtte hij dapper op de volgende golf van duisternis...

– Daan! Dit is de derde keer dat ik je roep!

– Ja Mama, ik ben bijna klaar met mijn level, het is een moeilijke.

– Ik wil geen excuses horen, kom nu hier of ik zet de stroom uit!

– Oké... Ik kom eraan.

Daan liet zijn controller vallen en Vinzel bleef staan met zijn zwaard getrokken. De monsters kwamen dichterbij zonder dat hij zich bewoog, totdat ze hem bereikten... en opaten. De jongen, gefrustreerd door dit verlies, kwam mokkend naar zijn ouders. Hij fronste zijn wenkbrauwen en at in stilte. Zijn vader vroeg:

– Daan, hoe gaat het op school? – Het gaat wel, antwoordde de jongen kortaf. – Antwoord me niet op die manier, Daan. Ik heb geduld, maar er zijn grenzen. – Sorry Papa, het gaat goed, er zijn gewoon veel dingen die ik niet begrijp, maar...

– Er is geen maar, zei de vader. Je gaat stoppen met je videospelletjes en beginnen met studeren. – Maar ik geef niks om school! Later wil ik videogames maken en testen. Ik hoef mijn tafels van vermenigvuldiging en spellingsregels niet te kennen.

– Genoeg, Daan! Vanavond ga je studeren, punt uit. – Maar...

– Er is geen maar! schreeuwde de vader, zijn geduld verliezend. Ik wil geen maar meer horen! Op dertienjarige leeftijd doe je wat je ouders je vertellen. Je kent zelfs je tafels van vermenigvuldiging niet en je kan niet eens een simpel werkwoord vervoegen! Je zou je moeten schamen! Denk je echt dat game ontwikkelaars slecht zijn op school? Als je dat gelooft, zal je je doel nooit bereiken.

– Ja papa, antwoordde Daan, terwijl hij zijn hoofd boog.

Daan maakte zijn maaltijd af zonder een woord te zeggen. Hij durfde zijn vader niet aan te kijken en hield zijn ogen strak op zijn bord gericht. Toen het eten klaar was, ging de tiener naar zijn kamer en zag op zijn tv-scherm het eeuwige Game Over, waardoor hij gedwongen werd dit level steeds opnieuw te spelen. Hij zag zijn vader naar de woonkamer gaan om de avondfilm te kijken en probeerde zijn controller weer op te pakken, maar zijn vader riep hem:

– Ik weet wat je denkt, Daan, denk er niet eens aan.

Gelaten zette de scholier zijn console uit en opende, met een zwaar gemoed, zijn vervoegingsboek. Hij herhaalde de regels in zijn hoofd, zingend, in een poging deze moeilijke formuleringen op te fleuren. Het enige wat hij wilde was zijn console weer aanzetten en het level van Vinzel, de Vikingkrijger, halen, dat hem al te lang had tegengehouden. Zijn vader keek naar een oude film op tv, en zolang hij niet naar bed ging, moest Daan doen alsof hij studeerde... Dus studeerde hij en studeerde hij, bladerend door de saaie en vervelende lessen in dat verschrikkelijke boek, totdat zijn vader, Aalbert, de kamer binnenkwam:

– Wel! Hoe gaat het met de lessen?

– Ja Papa, het zit goed in mijn hoofd. Ik denk dat met een laatste korte herhaling morgen, alles definitief in mijn geheugen gegrift zal zijn. – Zie je, als je wilt? Goed! Morgen begin je om tien uur, je mag even spelen, maar zonder geluid; je moeder en ik gaan slapen. Zorg dat je over een uur in bed ligt. – Ja! Geweldig!

Daan aarzelde niet om zijn vervoegingsgids te sluiten en zijn console aan te zetten. Hij zou eigenlijk rond elf uur moeten slapen, maar hij bleef spelen tot vier uur 's ochtends, toen hij in slaap viel in zijn stoel voor zijn tv.

Om negen uur, onderuitgezakt in zijn stoel met kwijl op zijn wang, werd hij wakker geschud door zijn vader:

– Kom op, opstaan, het is tijd om naar school te gaan. – Eh... Pa... Papa... ben je niet aan het werk? – Nee, ik heb vrij genomen, ik heb een belangrijke afspraak. Trouwens, gelukkig dat ik vrij ben, anders zou je gespijbeld hebben... – Er is geen eh.... Ik weet dat je niet naar school zou zijn gegaan. Dus, ga je wassen en schiet op.

Daan, zijn blik nog wazig van het abrupte ontwaken, stond met moeite op en ging naar een plek die hij niet erg op prijs stelde: de badkamer.

Hoofdstuk 2

Na een vlugge wasbeurt , die voldoende was om zijn late ontwaken te verbergen, ging Daan naar school. Hij wist wat hem vandaag te wachten stond: een toets over trigonometrie. Een veel te ingewikkeld woord om de moeite te nemen zijn hoofd te breken over de lastige formules die het suggereerde. Onderweg kwam hij zijn beste vriend, Bram, tegen:

Hoi Bram! Ben je al bij level vier van Vinzel gekomen?

Hoi Daan. Ik heb het geprobeerd, maar het is te moeilijk! Ik word steeds verslagen. Als ik alleen de code had voor onbeperkte odépa, dan zou ik dit level makkelijk halen.

Ik ook. Gisteren dwong mijn vader me om mijn vervoegingen te herhalen.

Oh, dat is pech, man! Heb je trigonometrie gestudeerd?

Laat me met rust met je slimme dingen, antwoordde Daan. Zie je me hoeken berekenen of zoiets?

Ja, ik heb ook geprobeerd het te begrijpen, maar het is te gecompliceerd, gaf Bram toe.

De twee vrienden kwamen op school aan terwijl ze praatten over hun spel en strategieën om het moeilijke level te halen. De eerste les was wiskunde. De leraar, Meneer Van Dijk, een wat oudere, chagrijnige man met veel eigenaardigheden, vroeg de leerlingen hun spullen op te ruimen en alleen een passer, een potlood en een geodriehoek op tafel te laten liggen.

Toen de toets werd uitgedeeld, keek Daan verbaasd naar de vragen: Bereken de cosinus van hoek BÂC, gegeven dat (BÂC) gelijk is aan AC gedeeld door BC. Daan snapte de vraag totaal niet. En ook geen van de andere vragen. Hij krabbelde bijna willekeurig wat antwoorden neer en leverde zijn test in, zich bewust van de slechte beoordeling die hij zou krijgen. De volgende les was natuurwetenschappen. Hij luisterde naar de leraar die over aardbevingen in het Verre Oosten sprak, zonder echt op te letten wat er werd gezegd.

Tijdens de lunchpauze kon Daan, samen met Bram en Sven, maar niet stoppen met praten over dat onmogelijke level dat al zijn aandacht opeiste. Maar iets, of beter gezegd iemand, slaagde erin zijn gedachten van zijn spel af te leiden: Esmee. Ze was zo'n mooi en stralend meisje dat hij telkens als hij haar zag zijn spellen bijna vergat. Zoals elke dag liep ze langs hem zonder een woord te zeggen of zelfs maar naar hem te kijken, en ging naar een tafel waar haar vriendinnen, Lisanne en Sanne, op haar wachtten.

Bram en Sven wisten dat Daan een zwak had voor dit meisje. En hoewel ze hun best deden het te verbergen, zouden ze geen nee zeggen tegen een kusje van dit mooie blonde meisje. Bram gaf Daan een por:

Kijk uit, Joris komt eraan. Als hij ziet dat je zo naar zijn vriendin kijkt, krijg je problemen.

Bram's woorden waren genoeg om Daan's blik van Esmee af te wenden. Hij had gelijk, als Joris merkte dat iemand naar zijn vriendin loerde, zou het waarschijnlijk eindigen achter de schooltoiletten, de plek waar deze speelplaatsbaas zijn rekeningen vereffende.

Nadat ze hun lunch hadden afgemaakt, gingen de drie vrienden naar hun volgende les, de les die Daan het meest vreesde: de taalles.

De leerlingen wachtten op Mevrouw Bakker, de lerares taalbeheersing die ook de klassendocent was.

De leerlingen gingen zitten en de lerares zei:

Kinderen, pak jullie handboek en open het op de pagina over vervoegingen. Daan zocht in zijn tas, en tot zijn schrik realiseerde hij zich dat hij zijn vervoegingenboek de vorige dag niet terug in zijn tas had gedaan nadat zijn vader hem had toegestaan te spelen.

Daan! We wachten op je, riep de lerares uit.

Uh... ja Mevrouw, maar... eigenlijk...

Heb je je boek vergeten?

Eh... ja.

Goed, aangezien je deze les blijkbaar niet serieus neemt, vraag ik je de klas te verlaten. Tenminste, je stoort je klasgenoten die wel willen leren niet.

Maar wat moet ik doen? vroeg Daan.

Dat is niet mijn probleem. Ga maar ergens rondhangen.

Daan, onzeker over wat hij moest voelen, pakte snel zijn spullen en verliet de klas in stilte. Dwalend door de gangen kwam hij langs het presentatieatelier. De deur stond open. Deze kamer, meestal