Romantische kerst

By Lizzie van den Ham

Rhona is maar wat blij als haar nichtje Gemma Visser midden in het jaar een stageplaats voor haar kan regelen op het Thorbecke College. Maar Ingo, de docent Duits bij wie ze stage moet lopen, is de knapste man die ze ooit gezien heeft... en natuurlijk is het een slecht idee als ze verliefd zou worden op haar stagebegeleider.

Maar soms zijn slechte ideeën erg moeilijk uit je hoofd te zetten. In 'Romantische kerst' doet Rhona haar best om een eind goed, al goed voor zichzelf te schrijven!

• Language: Nederlands
• Publisher: Dutch Venture Publishing
• Release date: Dec 7, 2015
• ISBN: 9781519973443

Book preview

1.

Nee, nee, nee. Dat ga je niet menen! Rhona sloeg zo hard op het stuur van haar oude Honda Jazz dat ze de botjes in haar vingers bijna kon horen kraken. Of misschien was dat het laagje ijs wel, dat inmiddels al op het stuur was verschenen omdat ze hier al vijf minuten zat in een auto die niet wilde starten.

Opnieuw draaide ze de sleutel in het contact om, en opnieuw leek haar karretje wel bijna over zijn nek te gaan. De choke had ze al maximaal uitgetrokken en dat scheen ook maar niet te helpen.

De choke. Ze kon zich nog goed herinneren hoe haar nicht Gemma bijna in haar broek had geplast van het lachen toen Rhona haar voor de eerste keer in Den Haag was komen opzoeken in haar oude auto uit 1989. Ik dacht dat dit soort auto’s in museums thuishoorden, had ze gelachen. Serieus: neem een nieuwe auto.

Alsof dat zo makkelijk was. Rhona studeerde nog en ze had alleen een rotbaantje in de supermarkt om haar lening aan te vullen. Die studie Duits kon ze met haar lening net betalen, en dit kleine autootje had ze vorig jaar met haar ‘geweldige’ salaris van Albert Heijn kunnen financieren. Elke dag heen en weer treinen tussen Rotterdam (waar ze studeerde) en Den Haag (waar ze stage liep) had ze niet zien zitten. Die trein was serieus nog nooit in haar leven op tijd gekomen, en ze wilde geen flater slaan op het Thorbecke College.... haar tweede stageplek van het collegejaar.

De eerste school van dit jaar had haar na drie maanden stage de laan uitgestuurd omdat haar stagebegeleider ineens was opgestapt. Lekker asociaal. Godzijdank had Gemma iets voor haar geregeld. Die werkte al een jaar op het Thorbecke als docent Engels en had van Fred Akkermans, het hoofd van de sectie Duits, gehoord dat ze nog wel ruimte voor een stagiair hadden. Daar was ze maar wat graag op ingegaan. Ze had van Gemma en Riana de leukste verhalen over die school gehoord. Had ze deze auto tenminste niet voor niets gekocht.

Of wel, gromde ze. In een laatste wanhopige poging gaf ze weer een slinger aan de contactsleutel... en de motor sloeg dit keer wel echt aan. Wauw, de aanhouder won dus wel degelijk!

Ik hou van je, Jazzie! riep ze uit. Ja, ze had haar autootje een naam gegeven. Belachelijk natuurlijk, maar ze was ook wel een beetje belachelijk. Vol gas stoof ze de straat uit en de hoofdweg op, om binnen twee minuten de snelweg op te schieten.

Het was met de auto maar een korte reistijd, maar nu was ze zo laat vertrokken dat ze in de file terecht kwam. Stressend van de zenuwen klikte Rhona de autoradio aan om voor wat afleiding te zorgen. Nena schalde door de speakers en Rhona zong uit volle borst mee met ’99 Luftballons’. Die wilde ze dit jaar nog wel een keer gebruiken in een opdracht voor school. Ze had begrepen dat ze één klas zelfstandig zou lesgeven (maar wel onder toezicht van een docent Duits) en vier andere klassen zou bekijken terwijl diezelfde docent Duits les gaf. Praktijkervaring en kijkervaring dus. Dat was al beter dan de vorige school... daar had ze alleen maar mogen kijken. En Jens Bartels, de leraar in kwestie, was zo’n zenuwpees geweest dat het haar niets verbaasde dat hij na een paar maanden zijn lier aan de wilgen had gehangen. Van hem had ze vooral geleerd hoe het niet moest...

Oh God, ik ga te laat komen, mompelde ze in zichzelf. Het wijzertje op haar dashboard kroop onverbiddelijk naar het hele uur, en ze moest zich om kwart over acht melden bij haar stagebegeleider, een zekere Ingo Teijler. En ze stond nu nog op de A13. Tenzij haar Honda Jazz spontaan vleugels zou krijgen, zou ze die afspraak nooit gaan halen. Wat een vreselijk begin van haar stageperiode. Shit, shit, shit, riep ze uit toen het ook nog begon te sneeuwen. Dat zou vast voor nog meer vertraging zorgen. Godzijdank had ze haar winterbanden al twee weken geleden door de garage eronder laten zetten, ook al was het pas begin december.

................

Om exact veertien minuten over acht glibberde Rhona de parkeerplaats van het Thorbecke College op. Inmiddels was er zoveel sneeuw gevallen dat zelfs haar winterbanden niet meer echt hielpen, maar door een wonder had ze het allemaal net op tijd gehaald. Nu had ze nog exact één minuut om uit de auto te springen, haar spullen te pakken, de school in te rennen en de lerarenkamer te zoeken. Gemma eerst even spreken zat er niet meer in. Die had haar al tien keer geappt waar ze nou toch bleef, om nog maar even bij te dragen aan de hele stressvolle situatie.

Ze vloekte toen er als uit het niets een boomlange kerel in een winterjas en een wollen muts op voor haar auto opdook. Haar voet trapte op de rem, maar dat leek de Honda niets uit te maken: die glibberde vrolijk door, recht op de man af, die haar verbijsterd aanstaarde vanonder zijn