Οι Χαμένες Μέρες της Βαλεντίνα

By A.P. Hernández

•  Περίληψη: Βαλεντίνα, μία έφηβη που έβαλε τέρμα στη ζωή της με ένα χαρτοκόπτη.
• Μάρτα, μία μητέρα που δεν αποδέχεται την φρικαλέα πράξη της κόρης της.
• Ισμαέλ, φοιτητής στο πανεπιστήμιο που απαλλάσσεται σταδιακά από τις φοβίες του.
• Λάθαρο Ντελ Ρίο, πρώην Επικεφαλής Επιθεωρητής της Αστυνομίας που έχει εκδιωχθεί από το Σώμα εφόρου ζωής.

Τι κρύβεται πίσω από την αυτοκτονία της Βαλεντίνα; Ακολούθησε την έρευνα του Λάθαρο Ντελ Ρίο και μάθε την αλήθεια πίσω από το θάνατό της.

 

Η επάνοδος ενός πρώην ανώτατου αστυνομικού στην ενεργό δράση μέσα από απρόσμενα γεγονότα που καταλήγουν στη σύλληψη ενός κατά συρροή δολοφόνου.

Παράλληλη πλοκή και γεγονότα στη σύγχρονη Μαδρίτη.

• Language: Ελληνικά
• Publisher: A.P. Hernández
• Release date: Jan 19, 2023
• ISBN: 9798215966877

A.P. Hernández

Ο Antonio Pérez Hernández (Μούρθια, 1989) είναι δάσκαλος στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, παιδαγωγός, με Μάστερ στην Καινοτομία και στην Έρευνα στην Εκπαίδευση και Δόκτορ, με τη διάκριση cum laude (έπαινος), για τη Διδακτορική του Διατριβή Αξιολόγηση της ικανότητας στην επικοινωνία δια της γλώσσας μέσα από διηγήματα στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Εργάζεται ως δάσκαλος και συγγραφέας.

Book preview

Λίγα λόγια για το συγγραφέα

Ο Antonio Pérez Hernández (Μούρθια, 1989) είναι δάσκαλος στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, παιδαγωγός, με Μάστερ στην Καινοτομία και στην Έρευνα στην Εκπαίδευση και Δόκτορ, με τη διάκριση cum laude (έπαινος), για τη Διδακτορική του Διατριβή Αξιολόγηση της ικανότητας στην επικοινωνία δια της γλώσσας μέσα από διηγήματα στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

Έχει τιμηθεί με το δεύτερο βραβείο Λογοτεχνικής Δημιουργίας Nemira και ήταν φιναλίστ στο διεθνή διαγωνισμό Φανταστικής Λογοτεχνίας και Τρόμου Dagon. Έχει δημοσιεύσει επτά βιβλία και έχει μεταφραστεί στα αγγλικά, τα ολλανδικά και τα ιταλικά.

Εργάζεται ως δάσκαλος και συγγραφέας.

Ιστοσελίδα:  http://aphernandez.com

Twitter:  @ap_hernandez_

Instagram: @ap_hernandez_

ΕΚΕΙ ΕΞΩ

1

Ο Λάθαρο Ντελ Ρίο βλέπει τηλεόραση. Τουλάχιστον αυτό προσπαθεί. Μετά από ένα μακρύ διάστημα απόλυτης απραξίας με εξαίρεση να επιβιώνει τρώγοντας κονσέρβες και πίνοντας φθηνή μπίρα, πιστεύει πως το να ανοίξει την τηλεόραση στο σπίτι του είναι ένας καλός (και απλός) τρόπος  για να δείξει και πάλι το ενδιαφέρον του για τον κόσμο όπου ακόμη ζει.

Η οθόνη φωτίζεται και ο Λάθαρο κλείνει τα μάτια, εκτυφλωμένος από την ξαφνική λάμψη. Από τη στιγμή που συνέβη εκείνο, ο Λάθαρο δεν έχει ξαναβγεί στο δρόμο. Έχει κηρύξει πόλεμο στον έξω κόσμο και είναι πλέον απόλυτα πεπεισμένος να μην ξεμυτίσει από την 200τμ μεζονέτα του. Εκεί έχει όλα όσα χρειάζεται και, χάρη στο ίντερνετ, μπορεί να πληρώνει τους λογαριασμούς και να κάνει τα ψώνια του.

Ο Λάζαρος κάθεται στον καναπέ του καθιστικού και, με τα μάτια μισόκλειστα ακόμη, παρατηρεί την παρουσιάστρια των ειδήσεων στην HD τηλεόραση των 45 ιντσών. Είναι όμορφη. Είναι αναμφισβήτητα όμορφη. Μελαχρινή, όπως αρέσουν στο Λάθαρο, με καστανά μάτια και λευκό δέρμα. Κάθεται αναπαυτικά στον καναπέ και την ακούει.

Αναφέρεται για μία οργανωμένη συμμορία ειδικευμένη στην κλοπή πολυτελών αυτοκινήτων και προειδοποιεί τους κατοίκους μίας συνοικίας της Μαδρίτης να λάβουν τις απαραίτητες προφυλάξεις.

Ο Λάθαρο ανασαίνει, ανακουφισμένος, αν και γνωρίζει πως δεν είναι ακόμη ασφαλής.

Αναμένει την επόμενη είδηση.

-Έλα, καστανομάτα, να είσαι καλή με το Λάθαρο.

Η επόμενη είδηση αφορά στην ένταση που δημιουργήθηκε ανάμεσα σε δύο νεαρούς κατά την έξοδό τους από μία ντίσκο. Η παρουσιάστρια εξηγεί ότι τα γεγονότα συνέβησαν στις τρεις τα ξημερώματα όταν οι νεαροί, 19 και 22 ετών, βγήκαν από την ντίσκο σε εμφανή κατάσταση μέθης. Στην έξοδο διαπληκτίστηκαν και ήρθαν στα χέρια. Κατά τα φαινόμενα, ένας εκ των δύο είχε μαχαίρι και τραυμάτισε τον άλλον ο οποίος βρίσκεται στο νοσοκομείο σε σοβαρή κατάσταση.

-Ο κόσμος έχει γίνει σκατά-λέει ο Λάθαρο.

Και, να τον συγχωρεί ο Θεός, δεν μπορεί παρά να είναι ευτυχισμένος για αυτό.

Παρακολουθεί την επόμενη είδηση, όλο και πιο ήρεμος.

Η παρουσιάστρια αναφέρεται σε μία μικρής κλίμακας πυρκαγιά που προκλήθηκε σε ένα κτίριο. Ευτυχώς δεν υπήρξαν νεκροί παρά μόνο δύο ελαφρώς τραυματίες...

Ο Λάθαρο κλείνει την τηλεόραση.

Η αγωνία που είχε συσσωρευτεί στο στήθος του εξανεμίζεται σταδιακά. Ο ρυθμός των χτύπων της καρδιάς του πέφτει και η αναπνοή του επανέρχεται στα φυσιολογικά επίπεδα.

Επιτέλους. Επιτέλους, ο Λάθαρο έπαψε να αποτελεί είδηση...αν και είναι φυσιολογικό, πόσος καιρός έχει περάσει από τότε; 15 χρόνια; 16 χρόνια;

Δεν μπορεί να απαντήσει σε αυτές τις ερωτήσεις. Ο χρόνος έπαψε να έχει νόημα από τη στιγμή που μπήκε στην φυλακή. Και, αν και ήταν για λίγο, αφού εξέτισε την ποινή του, φυλακίστηκε και πάλι, αυτήν την φορά στο ίδιο του το σπίτι. Αμέσως μόλις επέστρεψε έκλεισε τα παντζούρια και κλείδωσε την κεντρική πόρτα.

-Σε περίπτωση που κάποιος ερχόταν να με επισκεφτεί-σκέφτεται. Σε περίπτωση που κάποιος ενδιαφερόταν για το παραμικρό.!

Αποφυλακίστηκε πριν από μερικές βδομάδες (ίσως και μήνες) και πολλά πράγματα δεν τον ενδιαφέρουν πλέον.

Για το Λάθαρο ακόμη και η ζωή του δεν έχει πλέον νόημα.

Τι του επιφυλάσσει το μέλλον, καθώς βρίσκεται εγκλωβισμένος στο σκοτάδι, χωρίς δυνατότητα εξόδου, ακόμη και στην αυλή του σπιτιού του; Ο Λάθαρο γνωρίζει ότι, παρά το χρονικό διάστημα που πέρασε, οι πράξεις του δεν έχουν λησμονηθεί. Μία καθαρή απόδειξη είναι το μήνυμα που υπάρχει γραμμένο στην πρόσοψη της οικίας του: ΓΑΜΗΜΕΝΕ ΔΟΛΟΦΟΝΕ.

Γνωρίζει ακόμη πως να αλλάξει πόλη δεν είναι εφικτό. Εκεί όπου θα πήγαινε ο κόσμος θα τον αναγνώριζε: αυτός που ήταν γενικός επιθεωρητής του αστυνομικού σώματος, ο Λάθαρο Ντελ Ρίο, μεταμορφώθηκε σε δολοφόνο μέσα σε μία νύχτα.

Η φωτογραφία του ήταν πρωτοσέλιδο (για αρκετές μέρες) στις πιο σημαντικές εφημερίδες διεθνώς. Έγινε είδηση σε περιοδικά και εφημερίδες σε διάφορες χώρες. Οι πράξεις του έγιναν γνωστές  σε όλες τις γλώσσες και σε όλα τα δελτία ειδήσεων του κόσμου.

-Παλαιότερα είχα ζωή – σκέφτεται μιλώντας στον εαυτό του-, τώρα δεν έχω τίποτα.

Ο Λάθαρο δεν έχει οικογένεια, με εξαίρεση τον μεγαλύτερο αδερφό του, ο οποίος μετά το συμβάν έπαψε να έχει επαφή μαζί του.

-Κανένας δεν με επισκέφτηκε στην φυλακή...

Και αυτό είναι που τον πληγώνει περισσότερο. Κανένας. Κανένας δεν νοιάστηκε.

-Είμαι μόνος- αντιλαμβάνεται.

Ο Λάθαρο σηκώνεται και βαδίζει προς το ψυγείο. Από το κιβώτιο με τις μπίρες που αγόρασε πριν από μερικές μέρες μέσω διαδικτύου απομένουν μόνο τρεις. Τις πιάνει από το πλαστικό χερούλι και επιστρέφει στον καναπέ με τα κουτιά στην αγκαλιά του. Πίνει την πρώτη μονορούφι, συμπιέζει με το αριστερό του χέρι το κουτί με πολύ δυνατά και το εκσφενδονίζει προς τη γωνία του καθιστικού.

Ποτέ δεν έπινε. Τουναντίον, ήταν πάντοτε άνθρωπος που απείχε από το αλκοόλ.

- Αλλά αυτό συνέβαινε πριν μεταμορφωθώ στο τέρας που είμαι τώρα.

Και, κάνοντας αυτή τη σκέψη, ο Λάζαρος ανοίγει το δεύτερο κουτάκι.

Την κατεβάζει με θόρυβο, συμπιέζει το κουτάκι και το εκσφενδονίζει προς την πόρτα της εισόδου.

-Να πάτε στο διάβολο όλοι! - Εξεγείρεται από τη μοναξιά που τον περιβάλλει, και τα δάκρυα τρέχουν στα μάγουλά του-. Να πάτε να γαμηθείτε! Ήταν δολοφόνος! Ήταν ένας μαλάκας βιαστής!

-2-

Είναι τέσσερις τα ξημερώματα και ο Λάθαρο κάνει τα ψώνια του μέσω του διαδικτύου. Νωρίς το πρωί θα του τα παραδώσουν στο σπίτι.

Επαληθεύει την παραγγελία: 20 συσκευασίες μπίρας, τρεις συσκευασίες αναψυκτικών με ζάχαρη, 30 κατεψυγμένες πίτσες με ζαμπόν και μπέικον, χαρτί υγείας, 18 σακούλες πατάτες, 27 έτοιμους, κρύους καφέδες και 5 συσκευασίες δημητριακών.

Επιλέγει επιβεβαίωση και εισάγει το νούμερο της πιστωτικής του κάρτας. Στη συνέχεια, επιλέγει την οριστικοποίηση της αγοράς και, προς μεγάλη του έκπληξη, διαπιστώνει ότι η συναλλαγή δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί.

Ο Λάζαρος, φοβούμενος το χειρότερο, με τα στοιχεία της ταυτότητας και τον κωδικό του εισέρχεται στον τραπεζικό του λογαριασμό online. Διαπιστώνει ότι έχει υπόλοιπο μόλις 121,45 ευρώ. Τα μάτια του ανοιγοκλείνουν και βάζει τα χέρια του στο κεφάλι σε μία κίνηση απόγνωσης.

Μετά από τόσο χρόνο στην φυλακή είχε ξεχάσει ότι δεν διέθετε ούτε δουλειά ούτε εισοδήματα. Είχε αποβληθεί από το Σώμα της Αστυνομίας και είχε μείνει δίχως εργασία ή εισόδημα.

Ο Λάζαρος σηκώνει τα φρύδια του. Πού ήταν όλες του οι αποταμιεύσεις; Χωρίς δεύτερη σκέψη, μπαίνει στη σελίδα του ως χρήστης, κάνει κλικ στην επιλογή τρεχούμενος λογαριασμός και επιλέγει να δει τις κινήσεις του λογαριασμού.

Προς έκπληξη του, διαπιστώνει ότι δεν ήταν όλος ο κόσμος που τον είχε λησμονήσει. Μπορεί να μην τον είχε επισκεφτεί κανένας από τους συναδέλφους του, μπορεί ακόμη και ο αδερφός του να μην του μιλούσε...ωστόσο υπήρχε κάποιος που όντως τον θυμόταν κάπου κάπου!

-Μαλάκες!

Το δάνειο του σπιτιού του.

Το είχε ξεχάσει το καταραμένο δάνειο.

Στο τέλος κάθε μήνα υπήρχε μία πληρωμή 490 ευρώ συνοδευόμενη με την εξήγηση  ΔΑΝΕΙΟ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ.

Το ευχάριστο ήταν ότι χάρη στις αποταμιεύσεις του η τράπεζα δεν του είχε πάρει το σπίτι. Το δυσάρεστο, το πολύ άσχημο ήταν ότι οι αποταμιεύσεις του είχαν εξαφανιστεί και, επιπλέον, του έμειναν να πληρώσει 40.000 για το δάνειο. Παλαιότερα, όταν ήταν επικεφαλής Επιθεωρητής της Αστυνομίας ένα μηνιαίο ποσό των 490 ευρώ ήταν κάτι απλό, αλλά...τι θα έκανε τώρα;

Το τελευταίο που επιθυμεί είναι να τον πετάξουν έξω από το σπίτι...

-Πρέπει να αναζητήσω εργασία...

Ωστόσο, απορρίπτει αμέσως την ιδέα.. Υπάρχει κάτι μέσα του που αντιστέκεται και δεν του επιτρέπει να εργαστεί σε κάτι που δεν έχει σχέση με το Αστυνομικό Σώμα. Σε τελική ανάλυση, ήταν στο Σώμα σχεδόν ολόκληρη τη ζωή του, από την ηλικία των 19 ετών όταν πέρασε τις εξετάσεις εισαγωγής.

Η πορεία του Λάθαρο υπήρξε λαμπρή. Ξεκίνησε, όπως όλοι, ως απλός αστυνομικός που έκανε την πρακτική του, για να γίνει στη συνέχεια αστυνομικός. Ωστόσο δεν παρέμεινε εκεί. Σε αντίθεση με τους συναδέλφους του, ο Λάθαρο συνέχισε να εξελίσσεται: από αστυνομικός, έγινε αξιωματικός, μετά υπό-επιθεωρητής, μετά μαθητευόμενος επιθεωρητής (πρώτου και δεύτερου έτους), επιθεωρητής σε πρακτική, επιθεωρητής και, τελικά, γενικός επιθεωρητής.

Η θέση του γενικού επιθεωρητή ήταν σημαντική στην ιεραρχία, χωρίς αμφιβολία, αλλά ο Λάθαρο γνωρίζει πως αν δεν έκανε εκείνη την ανοησία θα μπορούσε να είχε γίνει αρχηγός.

-Και τώρα τι γίνεται; -αναρωτιέται, παρατηρώντας το σωρό με τα κουτιά μπίρας στη γωνία του καθιστικού του. Υποτίθεται ότι πρέπει να αναζητήσω δουλειά ως σερβιτόρος ή υπάλληλος καταστήματος.

Και μόνο στη σκέψη μία γκριμάτσα δυσαρέσκειας σχηματίζεται στο πρόσωπό του. Ο Λάθαρο δεν έχει κάτι εναντίων των σερβιτόρων, ούτε εναντίων των πωλητών σε καταστήματα. Ο λόγος που ακόμη αρνείται να αναζητήσει εργασία είναι ότι θεωρεί ακόμη τον εαυτό του αστυνομικό. Αν και αποβλήθηκε από το Σώμα πριν χρόνια, ο Λάθαρο, μέσα του, συνεχίζει να συμπεριφέρεται, να πράττει και να αισθάνεται αστυνομικός.

-Θα είμαι πάντοτε Γενικός Επιθεωρητής – λέει στην αντανάκλαση του προσώπου του πάνω στην οθόνη της κλειστής τηλεόρασης-. Και ένας Γενικός Επιθεωρητής είναι για πάντα.

Ο Λάθαρο κοιτάζει την αντανάκλασή του, σχεδόν δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του. Βλέπει έναν άντρα ψηλό, αδύνατο