Stekel Stavast en de rode hoed

By Janwillem van de Wetering

De weg aan de rand van het bos is een gevaarlijke plek voor stekelvarkens. Er gebeuren namelijk regelmatig ongelukken. Dit moet anders, vinden de stekelvarkens. Ze vragen raad aan Stekel Stavast – het slimste stekelvarken van allemaal. Stekel Stavast is nogal een bijzonder stekelvarken: hij draagt een jas en een rode hoed, hij kan rechtop lopen, en hij kent zelfs mensenwoorden! Misschien kan hij contact leggen met iemand uit het dorp om het probleem van de drukke weg op te lossen. Wat denk jij, is Stekel Stavast slim en eigenwijs genoeg om de klus te klaren? -

• Language: Nederlands
• Publisher: SAGA Egmont
• Release date: Nov 26, 2021
• ISBN: 9788728060315

Book preview

Stekel Stavast en de rode hoed

Copyright © 1980, 2021 Janwillem van de Wetering and SAGA Egmont

All rights reserved

ISBN: 9788728060315

1st ebook edition

Format: EPUB 3.0

No part of this publication may be reproduced, stored in a retrievial system, or transmitted, in any form or by any means without the prior written permission of the publisher, nor, be otherwise circulated in any form of binding or cover other than in which it is published and without a similar condition being imposed on the subsequent purchaser.

www.sagaegmont.com

Saga is a subsidiary of Egmont. Egmont is Denmark’s largest media company and fully owned by the Egmont Foundation, which donates almost 13,4 million euros annually to children in difficult circumstances.

1

Stel dat je een keertje niets te doen hebt, en het is mooi weer, en je wilt een reisje maken, dan zou je naar het noorden kunnen gaan. Als je dan ook nog een beetje op het oosten aanhoudt, dan kom je op een goeie dag in het dorpje Roppelrap. Het is maar een gehucht, en als je in een auto zit ben je er doorheen voor je het weet. Maar het is er wel, met zijn twee winkels, de kerk, het postkantoor dat van meneer Verstuur is, de melkfabriek De Pauw en nog een paar gebouwtjes waar de naamborden van zijn afgewaaid. Als je dan door Roppelrap heen bent en je slaat linksaf en je reist nog een beetje door, een paar kilometer hooguit, dan ben je in een streek die Zjorie heet.

In Zjorie woont niemand; behalve Stekel Stavast dan, en als je goed oplet, heb je kans dat je hem ziet stappen, onder zijn grote rode flaphoed, die over zijn gezicht en zijn lange haar heen hangt zodat je vooral schaduw ziet.

Omdat er een soortement wit baardje onder de rand van de hoed uitsteekt, weet je dat hij oud is en aan zijn dikke overjas kan je zien dat hij het koud heeft. Veel oude mensen hebben het koud, zelfs op een warme dag. Je zwaait natuurlijk naar hem; iedereen zwaait naar elkaar in het verre noordoosten, want er wonen daar niet zoveel mensen en het is fijn om te weten dat je niet alleen bent op de wereld.

Stekel Stavast zwaait altijd terug. Vroeger dachten de mensen uit Roppelrap dan: Hé, dat moet dat oude mannetje zijn dat ergens in het Zjoriebos woont en zijn eigen eten verbouwt of vangt, want hij koopt nooit iets in onze winkels.

Nu weten ze wel beter, maar ze laten hem nog steeds met rust. En dat is precies wat Stekel wil, want hij houdt niet zo erg van drukte. Het allerliefst is hij helemaal alleen.

Op de dag dat hij zijn grote rode hoed vond was hij ook alleen. Hij zat boven in zijn boom, de grote denneboom die in de bocht van de Zjorieweg staat, net waar de weg afbuigt naar de baai, en je kon niets van hem zien want hij leek precies op een van die zwarte takvergroeisels die je wel meer ziet in dennebomen. Stekel had het daarboven best naar zijn zin. Hij had lekker gegeten, en hij zat daar op zijn gemak, leunend op zijn korte dikke staart, uitkijkend over bos, velden en baai.

Stekel keek even naar beneden en daar lag de rode hoed. Hij bekeek het ding, en al kijkend dacht hij: die moet ik hebben. Omdat hij niet van uitsloven hield, klom hij langzaam naar beneden. Net wat ik nodig heb, dacht hij terwijl hij een tijdje aan de kant van de weg wachtte om er zeker van te