Biraz Tuhaf Bir Kitap

By Süleyman Sönmez

HEYECAN SİZİ BEKLİYOR!

* Karıncaların beyninden oluşan bir bilgisayar ağı mı?
* Erzincan'da bulunan antik bina hangi sırları saklıyor? Tüyler ürperten bir afetin izleri...
* Van Gölü kuruduğunda biyoyakıt için başlayan çalışmalar nasıl bir felakete yol açtı?
* Sonsuza dek değiştiler Sevgi Silahı.
* Bu ağaç muhteşem görünüyor nefesim kesildi... Evet senin genlerinden ürettik onu...
* Dünyada son nükleer bomba da bitene dek yarı ömürlerini...
* Kendine saklaman mümkün değil düşüncelerini
* İnsana en çok benzeyen robot yabancı gezegenin ölümcül görüntülerini nasıl çözecek?

ÖYKÜLERİN İSİMLERİ

1) Birleşik Karınca İşlemcisi

2) Ve Bacterıopro, Van Gölü'nü Biyoyakıta Çevirdi!

3) Düşüncelerin İşitildiği Gün...

4) Bulutkulak

5) Arş'ın Kitabı

6) Sevgi Silahı

7) Ağaç | ಮರ

8) Son Bilgisayar

9) Yarılanma Ömrü

10) Sayha

Süleyman Sönmez yazdığı e-kitapları okuyabilirsiniz.
Biraz Tuhaf Bir Kitap
İkiden Üçe: Çemberin Öyküsü: İkinci Boyut Efsanesi
Biz Ezelden Sevdik
Hiper, Süper, Lüper Bob
Ten-i Mucize

Türkçe, Turkish, Turkce, Türkçe Kitap, Süleyman Sönmez, Suleyman Sonmez , Turkish, ePub, roman, E-kitap, Aldiko, PDF

• Language: Türkçe
• Publisher: Süleyman Sönmez
• Release date: Aug 7, 2021

Book preview

BİRAZ TUHAF BİR KİTAP

SÜLEYMAN SÖNMEZ

ISBN NO: 978-605-87015-0-2

Yayın Tarihi: Mart 2014

www.suleymansonmez.com

Bu kitapta anlatılan olayların gerçek kişi, kuruluş ve olaylarla ilgisi yoktur.

Bilim kurgu ve fantastik yazını olarak yazılan bu eserin tüm hakları yazara aittir.

İzinsiz kopyalanamaz, senaryo, konferans, kitap, sesli kitap, web sitesi ve sanatsal çalışmalar gibi eserlerde yazılı izin alınmadan kullanılamaz, tekrardan üretilemez. Eserin tamamı sosyal medya üzerinde paylaşılamaz.

Tüm Hakları Saklıdır.  ©

BİRLEŞİK

KARINCA

İŞLEMCİSİ

1. HİKAYE

Doçent Dr. olduğundan beri ilk kez beni laboratuvarına çağırmıştı Alev. Çalışmasının karıncalar üzerine olduğunu biliyordum. 

Ancak bilişim dünyasında devrim yapacak bir buluş olduğu konusunda ısrar edince kalkıp kendi gözlerimle görmek için büyük bir istek duydum.

Ne içersin? dediğinde laboratuvarının girişindeki bekleme odasında oturmuş, düşüncelere dalmış bir halde onu süzüyordum.

Çok yorgun görünüyordu. Gecelerce uyumamış gibi duran göz altlarının çöküşünü gizlemek için süratli bir makyaj yapmıştı. Sanırım ben geleceğim için. Onu azarlayacağımı "sağlık, önce sağlık" diyeceğimi biliyordu. 

Yine de yıllar önce olduğu gibi çarpıcı duru bir görünüme sahipti. 

Sesi çok heyecanlıydı. Kahvemi uzatan elinin titreyişinde gerginliğini izleyebiliyordum neredeyse. Haydi! dedi Hemen görmelisin. Kahvemden bir yudum alıp masaya bıraktım.

Cep telefonumu çantamdan çıkarıp fotoğraf çekim moduna aldım. İlginç bir haber olacaktı. Lütfen flaş kullanma fotoğraf çekerken dedi. Bu önemli. 

Tamam dedim.

Alev, doğuştan sarışın olmasına karşın bakımının zorluklarına rağmen ısrarla kızıl saçlarla gezen güzel bir kızdı. Lisedeyken de böyleydi. Tuhaf, sıra dışı, çoğu zaman yalnız.

Biyolojiyi de, farklı canlılarla temasa geçmeyi sevdiği için seçtiğini hep söylerdi. Geçen zaman içinde evlenmemişti. Bir iki arkadaşı olmuştu ama o kadar.

Çok geniş bir salona girdik. Bu ilki dedi. Büyük, altı metre genişliğinde, sekiz metre uzunluğunda ve yaklaşık bir metre yüksekliğinde bir pleksiglas kutu içinde milyonlarca karınca süratle bir o yana, bir bu yana gidiyordu.

Bir anda ürperdim. Aradaki pleksiglasa rağmen bu karınca ordusu gözüme korkunç görünüyordu. Çok fazlaydılar. Anlamış gibi Korkma dedi Oradan çıkamazlar, sadece dikkatlice bak 

Fakat, karıncaların bir ağ gibi gidiş gelişi, bir şeyleri bir yerden bir yere taşımalarındaki ahenk dondurmuştu beni.

Sonra birden Boğaz Köprüsü’nü gördüm. Ardından Çamlıca’yı ve Taksim’i hatta Kız Kulesi’ni. Bu karıncalar… "Aman Allah'ım!" deyiverdim. Bir İstanbul maketi üstünde yürüyorlardı.

Alev, kahkahalarla gülüyordu. Trafik sorununu çözdük. Duydun mu, İstanbul trafik sorununu çözdük diyorum! Görüyor musun? Şuraya ve şuraya bak. 

Göztepe Kavşağı'ndan yola çıkan karıncalar alternatif bir yol bulmuşlardı. İstanbul’un ana caddelerinde yüz binlerce karınca yürüyordu. Sayıları trafikteki araçlar kadar var mıydı bilmiyorum ama çoktular ve trafik hiçbir şekilde sıkışmıyordu. Şu anda olmayan ek geçişler bulmuşlardı ve farklı bir trafik ritmi kullanıyorlardı.

Bunu belediye başkanı gördü mü? veya trafik birimleri? diye sordum. 

Alev muzipçe gülümsedi. Hayır, ama artık hangi trafik ışıklarının kaldırılması gerektiğini, nerelere kavşak yapılması gerektiğini, nerelerin tek yönlü trafiğe açılması gerektiğini ve nerelerde yeraltından yolu aktarmamız gerektiğini biliyoruz.

Yeraltından mı? dedim. Hı hı diyerek başını salladı. Bir kaç noktada yeraltından geçiş sağlanırsa, trafik müthiş rahatlıyor. Üstelik katlanılmaz maliyetler de değil.

Elimden tutup odanın kapısına çekiştirdi. Ancak seni çağırdığım asıl proje bu değil. Bu bizim karıncaların organizasyon ve iletişim sistemlerini çözdüğümüz çalışmaydı. Aralarında nasıl iletişim kurduklarını bu projeyle çözdük. Artık onlarla konuşabiliyoruz.

Sanırım ayağımı sürümüş olmalıyım Dur dur dur! diye çığlığı bastım. Sen karıncalarla mı konuşuyorsun? Derinleşmiş gözlerini, sakinleştirmek ister gibi üzerimde gezdirdi. Ben değil, özel bir bilgisayar belli bir feromen koku sentezleyiciyle ve ses frekansı üzerinden.

Söyledikleri kafamı altüst etmişti. Böylece ikinci laboratuvara geçtik. İki metreye, üç metrelik alan içinde yüzlerce karınca kıpırdıyordu yine.

İzle dedi. Yandaki bilgisayarın ekranına bir geometri sorusu çizdi dijital kalemle. Bir dik üçgenin hipotenüsünü hesaplama üzerine. Dik kenara 3, alt kenara 4 yazdı ve hipotenüsün olduğu yere soru işareti yazdı. Sonra Sorgula