Vakantiebruid

By Vicky Loebel

Strandromantiek met een briesje
Als Anna Williams een plekje in de realityshow Vakantiebruid krijgt, hoopt ze haar zieke vader een pauze te geven van de winter in Milwaukee in plaats van een rijke man te veroveren. Wat goed is, want de hongerige onderhoudsman wiens brede schouders en heldere blauwe ogen haar aandacht hebben getrokken is niet rijk en maakt geen deel uit van de wedstrijd... toch?

Chris Andersen was een onterfd nest in het resort totdat de familie van zijn oom met hun privéhelikopter neerstortte tijdens een ruzie over geld. Nu is Chris een geheime miljardair en vastbesloten om van Paradise Resort een succes te maken. Hij organiseert de internet-realityserie van zijn neef, ‘Vakantiebruid’, een show waarin vrouwen strijden om een rijke man te winnen om de kosten voor verbeteringen te kunnen betalen. De vrouwen zijn dom en de show is veel werk, maar de publiciteit lijkt het waard. In ieder geval totdat Chris erachter komt dat hij zelf aan de wedstrijd moet deelnemen… als eerste prijs.

• Language: Nederlands
• Publisher: BadPress
• Release date: Jan 17, 2021
• ISBN: 9781071584361

Vicky Loebel

Vicky Loebel began her professional life as a systems programmer for NASA and moved through successively more challenging careers before settling in as a writer of tightly-plotted, romantic fiction. She lives on the slopes of Mt. Lemmon, AZ with her sister, three dogs, a rotating assortment of children, and a husband who has the patience of a saint.

Book preview

Vicky Loebel

Ontdek meer titels op www.vickyloebel.com

Copyright

© 2016 Vicky Loebel

Vakantiebruid

EERSTE EDITIE, versie 1.1

ALLE RECHTEN VOORBEHOUDEN. Dit e-book is gelicentieerd voor je persoonlijke plezier en mag niet worden doorverkocht, weggegeven aan andere mensen of uitgebreid geciteerd (behalve in recensies). Als je dit boek leest en het niet hebt gekocht, of als het niet voor jouw gebruik is gekocht, overweeg dan de aankoop van je eigen exemplaar. Bedankt voor het respecteren van het harde werk van auteurs.

Internationaal opgemaakt en gepubliceerd door Pentachronistic™ Press. Cover ©2016 Pentachronistic™ Press. Cover door Jaycee Delorenzo van Sweet’n Spicy Designs; credits coverfoto: ©Fotalia.com/ popovich22. Dit is een fictiewerk. De tekens en de meeste instellingen zijn denkbeeldig. Elke gelijkenis met echte mensen of gebeurtenissen is toevallig en onbedoeld.

––––––––

Deze serie is gewijd aan mijn ongelooflijk ondersteunende zussen:

Dusky, Karen en Julia

Met speciale dank aan Carol Lynn en Julia Richards, buitengewone testlezers en aan mijn redacteur Dusky Loebel van IndieCopyEdits.com

Inhoudsopgave

Proloog: vakantiebruid

Hoofdstuk één

Hoofdstuk twee

Hoofdstuk drie

Hoofdstuk vier

Hoofdstuk vijf

Hoofdstuk zes

Hoofdstuk zeven

Hoofdstuk acht

Hoofdstuk negen

Hoofdstuk tien

Hoofdstuk elf

Hoofdstuk twaalf

Hoofdstuk dertien

Hoofdstuk veertien

Hoofdstuk vijftien

Hoofdstuk zestien

Hoofdstuk zeventien

Hoofdstuk achttien

Hoofdstuk negentien

Hoofdstuk twintig

Epiloog: een jaar later

Proloog: vakantiebruid

EEN eiland, EEN miljardair, TWAALF geschikte vrouwen. Dames, verlaat deze winter het ijs en de sneeuw en reis naar het tropische paradijs St. John op de Amerikaanse Maagdeneilanden, om te strijden in Vakantiebruid, de populairste nieuwe realityreeks van internet.

[KLIK OM TE OPENEN]

Kun je niet naar de wedstrijd? Je gaat nog steeds plezier beleven. Na elke uitdaging stemt het publiek en helpt bij het kiezen van de winnaars. Elke week in de eerste helft van de show worden vier verliezers vervangen door vier potentiële nieuwe bruiden. Dus voeg deze website toe aan je favorieten, bezoek ons vaak en vergeet niet: je zou de Vakantiebruid van miljardair en vrijgezel Ryan Andersen kunnen worden!

Hoofdstuk één

Anna Williams klapte een tekenblokje op de arm van een bezoekersstoel open en staarde naar het vallen van de schemering uit het raam. Het sneeuwt, zei ze tegen haar vriendin in het ziekenhuisbed. Alweer.

Diane keek amper op. Natuurlijk sneeuwt het. Ze tikte ritmisch op het scherm van haar telefoon. Het is februari. Het is Milwaukee. Het is de wet.

Ik denk niet dat er een wet is over sneeuw. Anna tekende de strakke vierkante vorm van het raam. Niet op je motor rijden over Downer Avenue tijdens een sneeuwstorm... daar is waarschijnlijk een wet over. Haar vriendin had het geluk om weg te komen met een gebroken been. Je had in de gevangenis kunnen belanden.

De politie was erg begripvol. Ik heb ze verteld dat ik geen bier meer had.

Dronken rijden. Goed bedacht. Het waas van een straatlantaarn schemerde in een aureool van stoom. Anna schetste het met vage streken van haar potlood. Als je had gezegd dat je een bank had beroofd, waren er misschien problemen geweest.

Ha ha.

De strakke draden glansden boven het halflege ziekenhuis. Anna veegde een lijn over het papier.

Hoe dan ook, ging Diane verder, "ik heb de politie niet verteld dat ik gedronken heb. Ik zei dat ik moest vieren dat ik een plaats op Vakantiebruid had gewonnen."

Ik begrijp het. Anna tekende schaduwen van de vorst binnen de ramen. Je hebt gelogen.

Het was geen leugen. Het was een vervroegde waarheid. Er is nog een half uur om in de wedstrijd te geraken. Wat me eraan herinnert dat we ook met jouw telefoon kunnen meedoen. Diane stak haar hand uit. Geef hier!

Anna sloot het schetsboek en gaf haar telefoon. Ze vond het niet erg om de middag met haar vriendin door te brengen, hoewel ze het zich niet echt kon veroorloven om haar privézwemstudenten af te zeggen. Diane was samen met Anna anderhalf jaar lang voor testen naar cardiologen geweest en een bypasshartoperatie voor Anna’s vader, zelfs nadat ze de familiebakkerij hadden moeten sluiten en Diane hadden moeten ontslaan in de bakkerswinkel.

Succesvolle operatie. Anna tikte haar knokkels tegen het houten frame van de stoel. Papa is in orde. Als de sneeuw maar zou ophouden. Als de lente maar zou komen zodat hij naar buiten kon en een paar rondes golf kon spelen. De dokters wilden dat haar vader zou opstaan en gaan wandelen, maar het ijzige weer hield hem binnen.

"Het is bezig! Vakantiebruid! De tablet van Diane stond open op de website van de wedstrijd. Ze tonen filmpjes uit de serie terwijl ze de laatste vier vrouwen uitkiezen." Ze greep beide telefoons vast en deed met haar duimen mee aan de wedstrijd.

Anna zette haar stoel dichter bij het bed. Drie weken lang hadden zij en Diane de livestream van vrouwen in Vakantiebruid gezien die zichzelf voor gek zetten op internet: insecten eten, stapels kokosnoten op hun hoofd dragen en vechten om de bruid te worden van Ryan Andersen, de knappe vrijgezel en miljardair van de show. Vanavond zou Vakantiebruid de laatste vrouwen selecteren voor de wedstrijd in Paradise Resort op de Amerikaanse Maagdeneilanden. De wedstrijd zou nog drie weken lang doorgaan met nadien een prachtige bruiloft - in de veronderstelling dat Ryan en een van de vrouwen verliefd zouden worden.

Tik. Tik. Diane tikte op beide telefoons steeds weer op ‘verzenden’. Tegen de tijd dat dit klaar was, moest ze geopereerd worden aan zowel haar duimen als haar been.

Er werd een video afgespeeld die een stel vrouwen liet zien die in kooien doken, omringd door haaien. Anna schreeuwde, maar kon het zicht op het kristalheldere water en de kleurrijke vissen niet weerstaan. De palmbomen schommelden zacht achter Bobbie, de glamoureuze presentatrice van de show en ze kon bijna de zachte, tropische bries voelen.

De video eindigde. Er werd een bericht verstuurd naar de eerste van de laatste deelnemers. Anna moest toegeven dat het grote publiciteit was, door vrouwen toe te voegen terwijl de show bezig was. Ze hield haar adem in.

Er gebeurde niets.

Anna zuchtte zachtjes. Die agenten komen terug en arresteren je, zei ze tegen Diane. Hoe dan ook, ik zie niet in waarom je nog steeds doorstuurt. Je kunt niet meedoen met een gebroken been.

Het is het lot. Haar vriendin hervatte het tikken. Ik heb een voorgevoel.

De voorgevoelens van Diane hadden de loterij honderdzesenzeventig keer op rij verloren. Ze keken naar een video van vrouwen in bikini die van boom tot boom slingerden in Tarzan-stijl en dan nog een video met een frisbee en veel zonnebrandcrème. Ze waren niet allemaal even mooi. Dat kon je niet verwachten in een show met deelnemers die willekeurig werden gekozen. Maar ook de minder mooie zagen er opvallend stijlvol uit.

Er werden nog berichten verstuurd naar twee andere deelnemers.

Trouwens, betoogde Diane, we zouden kunnen winnen met jouw telefoon. Denk aan de zon, het strand, het feit dat je een styliste naar keuze mag meenemen. Stel je voor hoe goed een tropische golfbaan je vader zou doen.

Anna stelde zich haar vader sterk en bruin voor, zoals hij twee jaar geleden was geweest, in plaats van de prikkelbare schaduw die de winter achter het raam van hun woonkamer heen en weer liep.

Het is dertig graden in de Caraïben... zei Diane, het hele jaar door.

Anna fronste naar de vallende sneeuw.

En als Ryan Andersen geen bruid kiest, krijgt de winnares van de wedstrijd vijfentwintigduizend dollar. Ik durf te wedden dat je daarvoor een paar haaien in een kooi onder ogen zou komen.

Ik zou een paar haaien uit een kooi onder ogen komen. Vijfentwintigduizend dollar zou veel rekeningen betalen. Hoewel het liefst op het droge.

Een video toonde vrouwen in jurken van zeewier en bananenbladeren. De laatste deelnemer van de wedstrijd werd geselecteerd.

Dianes telefoon piepte. Oh hemel!

Dat is niet grappig.

De piep werd gevolgd door een halve ring. Diane stuiterde opgewonden en greep toen in haar gips en huiverde. Ja! O! Ja!

Op de website van Vakantiebruid vroeg een tijdsvertraagde Ryan Andersen: Is dit mijn toekomstige bruid in Milwaukee?

Morgen! spuugde Diane in haar telefoon. Om vijf uur ‘s morgens in Mitchell Field. Absoluut. Bedankt!

Het gesprek eindigde. De telefoon piepte weer met een reeks berichten.

Je kunt niet gaan! maakte Anna bezwaar. Je kunt niet meedoen met een gebroken been!

Diane grijnsde. Pak mijn portemonnee.

Anna leunde voorover en opende een lade. Ik help je niet om uit dit ziekenhuis te ontsnappen. Ze gaf de portemonnee aan haar vriendin. Je bent net geopereerd!

Diane nam er vier twintigdollarbiljetten uit. Dit is al het geld dat ik heb. Maar Paradise Resort is all-inclusive, dus het komt wel goed met je.

Waar heb je het over?

Diane stopte het geld in Anna’s hand. Voor als je het nodig hebt... wat zeg ik nu toch? Er is geen als. Ze haalde de sleutels van haar appartement tevoorschijn. Ga bij mij langs en pak wat kleren. Neem de gouden sandalen. Ze staan je goed.

Was ze krankzinnig? Even dacht Anna dat ze haar vader zou meenemen op vakantie, maar daarna kruiste ze haar armen en schudde ze met haar hoofd. Ik kan jou niet imiteren. Dat is bedrog!

Wie zei er iets over imiteren? Diane hield de telefoon voor. Voor de eerste keer realiseerde Anna zich wie ze bedoelde. Jij bent degene die gekozen is.

Dat kan ik niet. Anna voelde zich duizelig.

Je kunt het wel, antwoordde Diane. Jij bent het. En er is nauwelijks twaalf uur voor de vlucht. Maak dat je wegkomt uit mijn ziekenhuiskamer, ga naar huis en zeg tegen je vader dat hij moet inpakken!

Er kwam een reeks piepjes uit de telefoon. Anna keek naar de berichten met de bevestigingsnummers van de luchtvaartmaatschappij om te kijken hoe ze naar de Amerikaanse Maagdeneilanden konden komen. Ze mocht een persoonlijke stylist meenemen, alle kosten betaald, plus zoveel koffers als ze wilde.

Goeie genade. Anna wist niet eens zeker of ze wel een koffer had. Ik kan het niet geloven. Ze had geen belangstelling om op internet in een realityshow te verschijnen, laat staan om een rijke echtgenoot te winnen. En toch... Anna keek omhoog. Buiten het kleine vierkante ziekenhuisraam was de nacht vol met sneeuw. Papa heeft een vakantie nodig. Het lijkt erop dat ik naar de Caraïben ga.

Je meent het, Sherlock. Schiet op!

Anna liep langzaam naar de deur van het ziekenhuis en hield de tachtig dollar van Diane vast. Bedankt hiervoor. Tussen de medische rekeningen van haar vader en hun maandelijkse uitgaven, was het enige wat Anna uit een geldautomaat kon halen een holle lach. Ik zal je terugbetalen.

Dat weet ik wel, antwoordde Diane terwijl ze grijnsde. Want als je eenmaal rijk bent, ga je de bakkerij van je vader heropenen en mijn salaris verdrievoudigen!

Hoofdstuk twee

De ochtendzon viel op een weelderig begroeide heuvel en schitterde over het turquoise water van Paradise Bay. Op de top van de heuvel liet een zacht briesje groene en roze bougainville schommelen langs de stenen muren van een zorgvuldig gerestaureerd achttiende-eeuws paviljoen. De eigenaar van het resort, Chris Anderson, nam een pauze om zijn armen op de bovenste sport van de trapladder te laten rusten. Hij was niet gek op hoogtes en elektrische werken op twintig meter boven de rand van een klif werd al snel zijn minst favoriete bezigheid. Maar Chris vroeg zijn werknemers nooit iets te doen wat hij zelf niet zou aanpakken en bovendien was het uitzicht over Pillsbury Sound naar St. Thomas spectaculair.

Een paar toeristenboten voeren de baai in. Een ervan vol met dagjesmensen die de middag zouden doorbrengen en hopelijk een paar dollar op de witte zandstranden van Paradise Resort zouden spenderen. De andere, een catamaran met snorkelaars onderweg naar het koraalrif dat het eiland omringt.

Chris fronste toen de catamaran - Tempest Fugitive - ontdekte dat de openbare aanlegplaatsen waren ingenomen en een privé-aanlegplaats van het resort koos. Niet dat hij het ze kwalijk nam. Het razende circus van de realityreeks Vakantiebruid maakte het bijna onmogelijk voor de lokale bevolking om hun normale werk te doen.

Nog drie weken te gaan. Chris kwam boven en hervatte het werk aan zijn verlichtingsarmatuur. Nog drie weken.

De wedstrijd was het geesteskind van de neef van Chris, Ryan Andersen. Intelligent, rijk en bijna crimineel knap - Ryan had een korte carrière als bergbeklimmer, goudzoeker en renpaardenfokker gemaakt en was daarna zijn eigen videoproductiebedrijf begonnen. Het resultaat was Vakantiebruid, een realityshow op internet waar vrouwen streden om een miljardair en vrijgezel te trouwen, Ryan zelf.

Chris zette een bout vast en vroeg zich nog steeds af waarom hij de wedstrijd van zijn neef organiseerde. Vakantiebruid had de broodnodige publiciteit en geld voor de renovaties van het resort gebracht. Maar het had ook veel niet-betalende cast- en crewleden binnengehaald. En de productie leek de ene noodsituatie na de andere te genereren, zoals deze plotselinge noodzaak om het restaurantpaviljoen opnieuw te bekabelen.

Chris beëindigde de installatie van het licht en wreef de bloedsomloop terug in zijn vingers. Tegenover hem stopte de presentatrice en coproducent van de show, Bobbie Burke, die nonchalant op haar eigen ladder stond, met applaudisseren.

Je doet het steeds beter! Ze bedraadde vier lampen voor elke lamp die hij plaatste. Nog zestig of zeventig uur en we schrijven je in als leerling-technicus.

Ik zou niet weten wat ik met het extra loon zou moeten doen.

De vrouw grinnikte. Zoals veel mensen in de showbusiness, had Bobbie oorspronkelijk gepland om actrice te worden. Haar korte bruine krullen en zandloperfiguur deden Chris denken aan een tv-ster uit de jaren 50, een look die ze benadrukte met een witte capribroek en een geruite blouse geknoopt onder haar borsten. Zoals veel mensen in de showbusiness was ze zowel charmant als onverbiddelijk als het ging om haar zin te krijgen.

Laat me raden, maakte ze een grapje. Op dit moment zou je willen dat je mijn zakenpartner in zijn wieg zou hebben gewurgd.

Bijna, gaf Chris toe. Maar Ryan is zes maanden ouder dan ik, dus dat zou moeilijk geweest zijn.

Hem verdronken dan? Hem aan de leguanen als lunch geserveerd?

Leguanen zijn vegetariërs. Chris klom de ladder af, zette ze op een andere plaats en ging er weer op. Komodovaranen, misschien.

Een toeristenhelikopter zoemde het resort op. Chris koppelde zijn vibrerende ladder en dwong vervolgens zijn handen open. Hoe dan ook, Ryan is in orde. Hij dacht dat er misschien iets was tussen Ryan en Bobbie. Iets buiten hun professionele relatie. Ry is iets te gewend om zijn zin te krijgen. Maar hij is een goede vent.

Als jij het zegt. Bobbie leunde zijwaarts om een andere lamp te installeren. De man doet me schreeuwen.

Ik heb tientallen jaren de tijd gehad om aan hem te wennen. Chris was opgegroeid in het Paradise Resort, berooid, halfwees, nadat zijn vader zich dood had gewerkt. Het was Ryan die de Andersens had gevraagd om voor Chris te zorgen, die hem naar